Definition and ClinicalManifestatio

Definition and Clinical
Manifestations
The gold standard for diagnosis
of delirium is the Diagnostic and Statistical
Manual of Mental Disorders
(Fourth Edition, Text Revision;
DSM-IV-TR).5 The DSM-IV-TR defines
delirium as a disturbance of consciousness,
attention, and perception that
develops over a short time (usually
hours to days) that can fluctuate during
the course of the day.5 The manual
emphasizes that delirium often
develops as a sudden decline from
the previous level of functioning rather
than with the gradual decline associated
with dementia. The 4 DSM-IV-TR
diagnostic criteria for delirium are
given in Table 4.
Delirium is manifested by disturbances
in consciousness, orientation,
speech, and perception and by neurological
abnormalities. The disturbance
in consciousness is manifested
as a reduced ability to focus, sustain, or
shift attention. Behaviorally, a patient
with delirium is easily distracted and
often difficult to engage in conversation.
In contrast, cognitive changes
associated with delirium are characterized
by impaired memory, visual
spatial impairment, disorientation,
and language disturbances. Progressive
loss of orientation is often a cardinal
indication of the onset of delirium.
Disorientation to time is one of the
first indications of cognitive decline;
next are disorientations to place, person,
and self. Speech and language
disturbances can also occur in delirium,
and include dysarthria, dysnomia,
dysgraphia, and even aphasia.5
Perceptual disturbances involve
3 main areas: misinterpretations,
illusions, and hallucinations. Although
visual hallucinations are common,33
misperceptions associated with other
senses, including auditory, tactile,
and olfactory, also occur. Initial neurological
manifestations of delirium
include disturbances in the sleep-wake
cycle, activity levels, and emotional
responses and multiple nonspecific
neurological abnormalities (eg, tremor,
myoclonus, asterixis, reflex changes,
and electroencephalographic abnormalities).5,33
Neurological disturbances
are often dramatic, fluctuating, and
disturbing to witness.
The psychomotor behaviors of
delirious patients are often classified
into 3 subtypes: hyperactive,
hypoactive, and mixed.34-37 Behaviors
associated with the hyperactive form
may be particularly disturbing; these
include screaming out in fear,
describing hallucinations, pulling at
tubes, trying to climb out of bed,
and attempting to hit staff. In stark
contrast, the hypoactive form of
delirium may be missed in the
absence of active monitoring and is
more common in older, seriously ill
patients. Elderly patients with the
hypoactive form may be deemed
“easier to care for” because they
often lie quietly in their bed and are
withdrawn or lethargic. In one study35
in an ICU, the purely hyperactive
form of delirium was rare (1.6%); the
hypoactive (43.5%) and mixed (54.9%)
forms were far more common. The
transient nature and multiple manifestations
of delirium often complicate
accurate diagnosis.
Challenges in Diagnosis
Intensive care providers have
historically observed dramatic
changes in cognitive and neuro -
biological function in critically ill
older adults. Unfortunately, a lack
of conceptual clarity continues to
exist in describing the exact nature
of these changes. For example, delirium
in the critical care setting often
is referred to as ICU psychosis, ICU
syndrome, or sundowning.38 The
variable definitions and terminology
used to describe delirium inhibit
effective communication and
research on this condition.38 Delirium
continues to be overlooked,
misdiagnosed as dementia (a more
chronic form of cognitive dysfunction),
psychiatric illnesses such as
depression, and decline attributed
to normal aging.28 A lack of familiarity
with valid and reliable screening
tools used to diagnose delirium in
the ICU may also contribute to either
missed diagnosis or underdiagnosis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำจำกัดความ และทางคลินิกลักษณะมาตรฐานทองคำสำหรับการวินิจฉัยของ delirium จะวินิจฉัยและ Statisticalคู่มือโรคจิต(รุ่นที่สี่ ปรับปรุงข้อความDSM-IV-TR) ครั้งที่ 5 กำหนด DSM-IV-TRdelirium เป็นไฟฟ้าของสติความสนใจ และการรับรู้ที่พัฒนาผ่านช่วงเวลาสั้น ๆ (มักจะชั่วโมงไปยังวัน) ที่สามารถผันผวนระหว่างหลักสูตรของ day.5 คู่มือเน้นที่ delirium มักพัฒนาเป็นลดลงอย่างฉับพลันจากระดับก่อนหน้านี้ทำงานค่อนข้างกว่า ด้วยการค่อย ๆ ปรับลดสัมพันธ์มีสมองเสื่อม 4 DSM-IV-TRเกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับ deliriumกำหนดในตาราง 4เป็นที่ประจักษ์ delirium โดยรบกวนในสติ ปฐมนิเทศคำพูด และการรับรู้ และระบบประสาทความผิดปกติ ความยินดีในสติเป็นที่ประจักษ์เป็นการลดความสามารถในการโฟกัส รักษา หรือเปลี่ยนความสนใจ Behaviorally ผู้ป่วยมี delirium มีง่าย ๆ และมักจะยากที่จะมีส่วนร่วมในการสนทนาในทางตรงข้าม เปลี่ยนแปลงการรับรู้เกี่ยวข้องกับ delirium มีลักษณะโดยความจำ ภาพปริภูมิผล disorientationและเกิดภาษา ก้าวหน้าสูญเสียแนวมักจะเป็นตัวการการระบุของ deliriumDisorientation เวลาเป็นหนึ่งในบ่งชี้แรกของปฏิเสธรับรู้ต่อไป จะ disorientations สถานที่ บุคคลและตนเอง คำพูดและภาษารบกวนสามารถเกิดใน deliriumรวม dysarthria, dysnomiadysgraphia และแม้แต่ aphasia.5เกี่ยวข้องกับการเกิด perceptualพื้นที่หลักที่ 3: misinterpretationsภาพลวงตา และเห็นภาพหลอน ถึงแม้ว่าเห็นภาพหลอนที่เห็นใช้กันทั่วไป 33misperceptions ที่เกี่ยวข้องกันความรู้สึก รวมหู เพราะและ สมาน เกิดขึ้น เริ่มต้นที่ระบบประสาทลักษณะของ deliriumมีสิ่งรบกวนในการปลุกปรอบ ระดับกิจกรรม และอารมณ์ตอบสนองและหลาย nonspecificความผิดปกติของระบบประสาท (เช่น สั่นmyoclonus, asterixis สะท้อนการเปลี่ยน แปลงและความผิดปกติของ electroencephalographic) .5,33ระบบประสาทแปรปรวนมักตื่นเต้น ความ และรบกวนมาเป็นพยานพฤติกรรม psychomotorมักจะแบ่งผู้ป่วย deliriousเป็น 3 subtypes: ซุกซนผิดปกติhypoactive และลักษณะการทำงาน mixed.34-37เกี่ยวข้องกับแบบฟอร์มซุกซนผิดปกติอาจจะรบกวนอย่างยิ่ง เหล่านี้รวมออกกรีดร้องในความหวาดกลัวอธิบายเห็นภาพหลอน ดึงที่หลอด พยายามปีนออกจากเตียงและพยายามตีพนักงาน ในสิ้นเชิงความคมชัด ตัว hypoactivedelirium อาจจะพลาดในการขาดการตรวจสอบงานและทั่วไปในรุ่นเก่า ป่วยอย่างจริงจังผู้ป่วย ผู้ป่วยสูงอายุแบบฟอร์ม hypoactive อาจจะถือว่า"ง่ายต่อการดูแล" เนื่องจากพวกเขามักจะนอนในเตียงและอยู่เงียบ ๆถอน หรือง่วง ใน study35 หนึ่งในการฉุกเฉิน ซุกซนผิดปกติเพียงอย่างเดียวรูปแบบของ delirium ได้ยาก (1.6%); การhypoactive (43.5%) และผสม (54.9%)แบบฟอร์มทั่วไปมากขึ้น ที่ธรรมชาติแบบฉับพลันและหลายลักษณะของ delirium มัก complicateการวินิจฉัยความท้าทายในการวินิจฉัยได้เร่งรัดผู้ให้บริการประวัติสังเกตอย่างมากการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้ และ สมอง -ฟังก์ชันชีวภาพในป่วยถึงผู้ใหญ่รุ่นเก่า อับ การขาดของแนวคิดชัดเจนยังมีอยู่ในการอธิบายธรรมชาติแน่นอนการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ตัวอย่าง deliriumในการดูแลสำคัญที่มักจะตั้งจะเรียกว่าหมอฉุกเฉิน ฉุกเฉินอาการ หรือ sundowning.38ตัวแปรคำนิยามและคำศัพท์ใช้อธิบาย delirium ยับยั้งสารที่มีประสิทธิภาพ และงานวิจัยนี้ condition.38 Deliriumยังคงมองข้ามmisdiagnosed เป็นสมองเสื่อม (มากขึ้นรูปแบบเรื้อรังของการรับรู้บกพร่อง),โรคทางจิตเวชเช่นภาวะซึมเศร้า และลดลงที่เกิดจากการ aging.28 ปกติขาดความคุ้นเคยมีการคัดกรองที่ถูกต้อง และเชื่อถือได้เครื่องมือที่ใช้ในการวินิจฉัย delirium ในฉุกเฉินยังอาจนำไปสู่การไม่ได้รับการวินิจฉัยหรือ underdiagnosis

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหมายและคลินิก
สำแดง
มาตรฐานทองคำสำหรับการวินิจฉัย
ของเพ้อคือการวินิจฉัยและสถิติ
คู่มือการผิดปกติทางจิต
(ฉบับที่สี่, Revision ข้อความ;
DSM-IV-TR) 0.5 DSM-IV-TR กำหนด
เพ้อเป็นการรบกวนของสติ
ความสนใจ และการรับรู้ที่
พัฒนาในช่วงเวลาสั้น ๆ (โดยปกติ
ชั่วโมงวัน) ที่สามารถมีความผันผวนในระหว่าง
หลักสูตรของ day.5 คู่มือ
เน้นว่าเพ้อมักจะ
พัฒนาเป็นลดลงอย่างฉับพลันจาก
ระดับก่อนหน้าของการทำงานค่อนข้าง
กว่าค่อยๆลดลงที่เกี่ยวข้อง
มีภาวะสมองเสื่อม 4 DSM-IV-TR
เกณฑ์การวินิจฉัยสำหรับเพ้อจะ
ได้รับในตารางที่ 4.
เพ้อเป็นที่ประจักษ์โดยการรบกวน
ในจิตสำนึกของการวางแนว
การพูดและการรับรู้และระบบประสาท
ผิดปกติ ความวุ่นวาย
ในจิตสำนึกเป็นที่ประจักษ์
เป็นความสามารถที่ลดลงที่จะมุ่งเน้นรักษาหรือ
เปลี่ยนความสนใจ พฤติกรรมของผู้ป่วย
ที่มีความเพ้อเป็นได้อย่างง่ายดายฟุ้งซ่านและ
มักจะยากที่จะมีส่วนร่วมในการสนทนา.
ในทางตรงกันข้ามการเปลี่ยนแปลงองค์ความรู้
ที่เกี่ยวข้องกับการเพ้อมีความโดดเด่น
ด้วยหน่วยความจำบกพร่องที่มองเห็น
จากการด้อยค่าอวกาศสับสน
และรบกวนภาษา ก้าวหน้า
การสูญเสียของการวางมักจะเป็นพระคาร์ดินัล
ที่บ่งบอกถึงการโจมตีของเพ้อ.
สับสนเวลาที่เป็นหนึ่งใน
ตัวชี้วัดแรกของการลดลงขององค์;
ถัดไป disorientations ที่จะวางบุคคล
และตนเอง พูดและภาษา
รบกวนนอกจากนี้ยังสามารถเกิดขึ้นได้ในเพ้อ
และรวมถึง dysarthria, Dysnomia,
dysgraphia และแม้กระทั่ง aphasia.5
รบกวนการรับรู้เกี่ยวกับการ
3 พื้นที่หลัก: ตีความ,
ภาพลวงตา, ​​และภาพหลอน แม้ว่า
ภาพหลอนที่มองเห็นอยู่ร่วมกัน 33
เข้าใจที่เกี่ยวข้องกับคนอื่น ๆ
ความรู้สึกรวมทั้งหูสัมผัส
และกลิ่นยังเกิดขึ้น ระบบประสาทเริ่มต้น
ของอาการเพ้อ
รวมถึงการรบกวนในการนอนหลับตื่น
วงจรระดับกิจกรรมและทางอารมณ์
และการตอบสนองหลายเชิญชม
ความผิดปกติทางระบบประสาท (เช่นอาการสั่น,
myoclonus, asterixis เปลี่ยนแปลงสะท้อน
และความผิดปกติ electroencephalographic) .5,33
รบกวนระบบประสาท
มักจะได้อย่างน่าทึ่ง , มีความผันผวนและ
รบกวนเพื่อเป็นสักขีพยาน.
พฤติกรรมจิตของ
ผู้ป่วยเพ้อมักแบ่ง
ออกเป็น 3 ชนิดย่อย: สมาธิ
hypoactive และพฤติกรรม mixed.34-37
ที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบสมาธิ
อาจจะรบกวนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง; เหล่านี้
รวมถึงเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว
อธิบายภาพหลอนที่ดึง
ท่อพยายามที่จะปีนออกจากเตียง
และพยายามที่จะตีพนักงาน ในสิ้นเชิง
ตรงกันข้ามรูปแบบของ hypoactive
เพ้ออาจจะพลาดใน
กรณีที่ไม่มีการตรวจสอบการใช้งานและเป็น
เรื่องธรรมดามากขึ้นในการที่มีอายุมากกว่าป่วยหนัก
ผู้ป่วย ผู้ป่วยผู้สูงอายุที่มี
รูปแบบ hypoactive อาจจะถือว่า
"ได้ง่ายขึ้นในการดูแล" เพราะพวกเขา
มักจะอยู่เงียบ ๆ ในห้องนอนของพวกเขาและจะ
ถอนตัวหรือเซื่องซึม หนึ่งใน study35
ในห้องไอซียู, สมาธิอย่างหมดจด
รูปแบบของเพ้อหายาก (1.6%)
hypoactive (43.5%) และผสม (54.9%)
รูปแบบที่อยู่ห่างไกลกันมากขึ้น
ลักษณะชั่วคราวและอาการหลาย
ของเพ้อมักจะซับซ้อน
วินิจฉัยที่ถูกต้อง.
ความท้าทายในการวินิจฉัย
ให้การดูแลเร่งรัดได้
ตั้งข้อสังเกตในอดีตอย่างมาก
การเปลี่ยนแปลงในองค์ความรู้และระบบประสาท -
ฟังก์ชั่นทางชีวภาพที่ป่วยหนักใน
ผู้สูงอายุ แต่น่าเสียดายที่ขาด
ความชัดเจนทางความคิดยังคง
อยู่ในการอธิบายลักษณะที่แน่นอน
ของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ตัวอย่างเช่นเพ้อ
ในการดูแลที่สำคัญการตั้งค่ามัก
จะเรียกว่าเป็นโรคจิต ICU, ห้องไอซียู
ซินโดรมหรือ sundowning.38
นิยามตัวแปรและคำศัพท์
ที่ใช้ในการอธิบายเพ้อยับยั้งการ
สื่อสารที่มีประสิทธิภาพและ
การวิจัยเกี่ยวกับ condition.38 เพ้อนี้
ยังคงถูกมองข้าม
วินิจฉัยผิดพลาด เป็นโรคสมองเสื่อม (เพิ่มเติม
รูปแบบเรื้อรังของความผิดปกติขององค์ความรู้),
ความเจ็บป่วยทางจิตเวชเช่น
ภาวะซึมเศร้าและลดลงมาประกอบ
การ aging.28 ปกติขาดความคุ้นเคย
กับการตรวจคัดกรองที่ถูกต้องและเชื่อถือได้
เครื่องมือที่ใช้ในการวินิจฉัยเพ้อใน
ห้องไอซียูยังอาจนำไปสู่การอย่างใดอย่างหนึ่ง
ไม่ได้รับการวินิจฉัย หรือ underdiagnosis

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนิยามและคลินิก

มาตรฐานทองสำหรับการวินิจฉัยอาการของ delirium
เป็นวินิจฉัยและสถิติความผิดปกติทางจิตด้วย

( รุ่นที่สี่ , ข้อความการแก้ไข ;
ถ้าจะวัด ) . 5 ถ้าจะวัดกำหนด
เพ้อเป็นการรบกวนของจิตสำนึก การรับรู้ว่า

สนใจและพัฒนาในช่วงเวลาสั้น ๆ ( มักจะ
ชั่วโมง วัน ) ที่สามารถผันผวนในระหว่างหลักสูตรของวัน
.
5 คู่มือเน้นว่าเพ้อบ่อยๆ
พัฒนาในขณะที่ลดลงฉับพลันจากระดับก่อนหน้านี้ของการทำงานมากกว่า

กว่าด้วยการค่อยๆลดลงเกี่ยวข้อง
กับโรคสมองเสื่อม 4 ถ้าจะวัด

เพ้อเป็นเกณฑ์วินิจฉัยไว้ในโต๊ะ 4 .
เพ้อเป็นประจักษ์โดยการรบกวน

เสียงในจิตสำนึก ปฐมนิเทศ และความผิดปกติทางระบบประสาทและการรับรู้โดย

รบกวน
ในจิตสำนึก ประจักษ์
เป็นการลดความสามารถในการโฟกัส การรักษาหรือ
เปลี่ยนความสนใจ พฤติกรรม , ผู้ป่วย

เพ้อได้อย่างง่ายดายด้วยความฟุ้งซ่านและมักจะยากที่จะมีส่วนร่วมในการสนทนา .
ในทางตรงกันข้าม การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการคิด

เพ้อมีลักษณะโดยความบกพร่องด้านการมองเห็น

และภาษา , disorientation , การรบกวน ก้าวหน้า
การสูญเสียของการปฐมนิเทศมักจะเป็นข้อบ่งชี้ของการโจมตีของพระคาร์ดินัล

เลอะเลือนสับสน ให้เวลาเป็นหนึ่งในตัวชี้วัดแรกของการปฏิเสธ
;
ต่อไปจะ disorientations สถานที่ , บุคคล ,
และตัวคุณเอง การพูดและภาษา
รบกวนยังสามารถเกิดขึ้นในการเพ้อ , และรวมถึงดิสนอเมียกัน

, , ดิ ราเฟีย และแม้กระทั่ง ความจำเสื่อม ฯลฯ เนื่องจากเกี่ยวข้องกับ
3
5 พื้นที่หลัก : มีผล
,ภาพลวงตา , ภาพหลอน แม้ว่า
ภาพประสาทหลอนทั่วไป 33
misperceptions เกี่ยวข้องกับ
ความรู้สึก รวมถึงการได้ยินและ tactile
กลิ่น ยังเกิดขึ้นได้ อาการของ delirium

เริ่มต้นระบบประสาทรวมถึงการรบกวนในการนอนหลับปลุก
รอบ ระดับกิจกรรม และการตอบสนองทางอารมณ์และการติดเชื้อ

หลายพบความผิดปกติของระบบประสาท ( เช่น สั่น
ออฟฟิศอัพเดตอัสทีริกซิส , ,การเปลี่ยนแปลงด้าน
electroencephalographic และความผิดปกติ ) 5,33

รบกวนระบบประสาท มักเป็นอย่างมาก มีความผันผวนและ

รบกวนพยาน ด้านพฤติกรรมของผู้ป่วยมักจัด

เพ้อออกเป็น 3 ชนิดย่อย : ซุกซนผิดปกติ
hypoactive และพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับ mixed.34-37

รูปแบบไฮเปอร์อาจเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งรบกวนเหล่านี้
; รวมถึงกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว
อธิบายภาพหลอน ดึง
หลอด พยายามจะปีนออกจากเตียง
และพยายามที่จะตีเจ้าหน้าที่ ในสิ้นเชิง
คมชัด ฟอร์ม hypoactive ของ
เพ้ออาจจะพลาดในการใช้งานและมีการตรวจสอบ

พบได้บ่อยในผู้ป่วยอายุมาก จริงๆนะ

ผู้สูงอายุ
แบบฟอร์ม hypoactive อาจถือว่า
" ง่ายต่อการดูแลเพราะพวกเขามักจะโกหกในเตียงของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ

และถอนหรือหดหู่ ในหนึ่ง study35
ใน ICU , แบบฟอร์มบริสุทธิ์ของไฮเปอร์
เพ้อก็ยาก ( 1.6% ) ;
hypoactive ( 43.5 % ) ผสม ( 54.9 % )
รูปแบบทั่วไปไกลมากขึ้น

ของหลายแบบธรรมชาติและอาการเพ้อมักจะซับซ้อน

การวินิจฉัยที่ถูกต้อง ความท้าทายในการวินิจฉัยผู้ป่วยหนัก

ผู้ให้บริการมีการเปลี่ยนแปลงในอดีตสังเกตละคร
-
ประสาทและการรับรู้หน้าที่ทางชีวภาพในวิกฤต
แก่ผู้ใหญ่ ขออภัย ไม่มีความชัดเจนของแนวคิดต่อไป

อยู่ในการอธิบายธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้แน่นอน
. ตัวอย่างเช่น ในการตั้งค่าการดูแลเพ้อ

คือมักจะเรียกว่า ICU ICU
โรคจิต ซินโดรม หรือ sundowning.38
แปรความหมายและคำศัพท์ที่ใช้เพื่ออธิบายการ


การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพและอาการเพ้อคลั่งการวิจัยนี้ condition.38 เพ้อ
ยังคงถูกมองข้าม
misdiagnosed เป็นโรคสมองเสื่อม ( เพิ่มเติม
แบบเรื้อรังรับรู้ความผิดปกติ ) , โรคทางจิต เช่น โรคซึมเศร้า


เพื่อ aging.28 และปฏิเสธว่าปกติไม่มีความคุ้นเคยกับการคัดกรองที่ถูกต้องและเชื่อถือได้

เครื่องมือที่ใช้ในการวินิจฉัยภาวะสับสนเฉียบพลันใน
ICU ยังอาจมีส่วนร่วม ทั้ง
พลาดการวินิจฉัย หรือ underdiagnosis .