Objectives: To investigate the sequ

Objectives: To investigate the sequence of relations between dimensions of perfectionism, autonomous and controlled motivation, and coping (Study 1) or exerted effort (Study 2) during training.
Design: Cross-sectional (Study 1), short-term longitudinal (Study 2).
Methods: In Study 1, participants were 333 Greek adolescent athletes (M age ¼ 15.59 years, SD ¼ 2.37) from various sports; they were assessed with respect to their dimensions of perfectionism, perceived competence, self-determined motivation, and sport-related coping skills. In Study 2, participants were 63 adolescent athletes (M age ¼ 14.40 years, SD ¼ 1.58) participating in a three-week summer basketball camp; they first were assessed with respect to their perfectionism, perceived competence, and selfdetermined motivation and then, for consecutive times after daily training, with respect to their situational self-determined motivation and the effort they invest during training.
Results: In both studies, structural equation modeling revealed that personal standards were positively related to both autonomous and controlled motivation and that concern over mistakes were uniquely related to controlled motivation. In turn, autonomous motivation, as compared to controlled motivation, was linked with better coping (Study1) and more effort (Study 2).
Conclusion: Athletes with high personal standards are more likely to report effective coping or to put more effort if they become (or remain) autonomously motivated. In contrast, athletes with concerns over mistakes are more likely to exhibit controlled motivation and, in turn, to report poorer coping skills or to put less effort compared to autonomous motivated athletes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบลำดับของความสัมพันธ์ระหว่างมิติของหยุ่น แรงจูง ใจตนเอง และการควบคุม และรับมือ (ศึกษา 1) หรือนั่นเองพยายาม (เรียน 2) ในระหว่างการฝึกอบรม: การออกแบบหน้าตัด (ศึกษา 1) ระยะสั้นระยะยาว (เรียน 2)วิธีการ: ในการศึกษา 1 ผู้เข้าร่วมมี 333 กรีกวัยรุ่นนักกีฬา (M อายุ¼ 15.59 ปี SD ¼ 2.37) จากกีฬาต่าง ๆ พวกเขาถูกประเมินเกี่ยวกับมิติของหยุ่น ความสามารถ แรงจูงใจที่กำหนดเอง และรับมือกีฬาที่เกี่ยวข้องกับทักษะการรับรู้ของพวกเขา ในการศึกษา 2 ผู้เข้าร่วมมีนักกีฬาวัยรุ่น 63 (M อายุ¼ 14.40 ปี SD ¼ 1.58) เข้าร่วมในค่ายบาสเกตบอลสามสัปดาห์ฤดูร้อน พวกเขาแรก ถูกประเมินความหยุ่น ความสามารถรับรู้ และการ selfdetermined แรงจูงใจแล้ว สำหรับครั้งติดต่อกันหลังจากการฝึกอบรมประจำวัน เกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาเองกำหนดแรงจูงใจและความพยายามที่พวกเขาลงทุนในระหว่างการฝึกอบรมผลลัพธ์: ในทั้งสองการศึกษา การสร้างโมเดลสมการโครงสร้างเปิดเผยว่า แอบบวกเกี่ยวข้องกับแรงจูงใจทั้งตนเอง และควบคุม และที่ กังวลความผิดพลาดโดยเฉพาะเกี่ยวข้องกับการควบคุมแรงจูงใจ ในทางกลับกัน แรงจูงใจตนเอง เมื่อเทียบกับการควบคุมแรงจูงใจ เชื่อมโยงพร้อมรับมือดี (Study1) และความพยายามมากขึ้น (เรียน 2)สรุป: นักกีฬากับมาตรฐานส่วนตัวสูงมีแนวโน้มรายงานประสิทธิภาพรับมือ หรือใส่ความพยายามมากขึ้นถ้าพวกเขากลายเป็น (หรือยังคง) แรงจูงใจอย่างอิสระ ตรงกันข้าม นักกีฬากับความกังวลผ่านความผิดพลาดมีแนวโน้มที่จะแสดงควบคุมแรงจูงใจ และ ในทางกลับกัน รายงานย่อมรับมือทักษะ หรือใส่ความพยายามน้อยเมื่อเทียบกับนักกีฬามีแรงจูงใจตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบลำดับของความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของอุดมคติแรงจูงใจของตนเองและมีการควบคุมและการรับมือ (การศึกษา 1) หรือความพยายามทุ่มเท (การศึกษา 2) ระหว่างการฝึกอบรม.
การออกแบบ: ตัดขวาง (การศึกษา 1) ระยะสั้นระยะยาว (การศึกษา . 2)
วิธีการ: ในการศึกษาที่ 1 ผู้เข้าร่วม 333 นักกีฬาวัยรุ่นกรีก (M อายุ¼ 15.59 ปี, SD ¼ 2.37) จากการเล่นกีฬาต่างๆ พวกเขาได้รับการประเมินที่เกี่ยวกับขนาดของพวกเขาดีเลิศ, การรับรู้ความสามารถในการสร้างแรงจูงใจพิจารณาตัวเองและกีฬาที่เกี่ยวข้องกับทักษะ ในการศึกษาครั้งที่ 2 ผู้เข้าร่วม 63 นักกีฬาวัยรุ่น (M อายุ¼ 14.40 ปี, SD ¼ 1.58) มีส่วนร่วมในค่ายฤดูร้อนบาสเกตบอลสามสัปดาห์; แรกที่พวกเขาได้รับการประเมินด้วยความเคารพในอุดมคติของพวกเขารับรู้ความสามารถและแรงจูงใจ selfdetermined แล้วสำหรับครั้งติดต่อกันหลังการฝึกอบรมทุกวันด้วยความเคารพต่อแรงจูงใจในการพิจารณาตัวเองของพวกเขาในสถานการณ์และความพยายามที่พวกเขาลงทุนระหว่างการฝึกอบรม.
ผล: ในการศึกษาทั้งโครงสร้าง การสร้างแบบจำลองสมการเปิดเผยว่ามาตรฐานส่วนบุคคลมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับแรงจูงใจทั้งของตนเองและมีการควบคุมและความกังวลว่ากว่าความผิดพลาดที่เกี่ยวข้องไม่ซ้ำกันเพื่อควบคุมแรงจูงใจ ในทางกลับกันการสร้างแรงจูงใจตนเองเมื่อเทียบกับแรงจูงใจในการควบคุมได้รับการเชื่อมโยงกับการที่ดีกว่าการรับมือ (Study1) และความพยายามมากขึ้น (การศึกษา 2).
สรุป: นักกีฬาที่มีมาตรฐานสูงส่วนบุคคลมีแนวโน้มที่จะรายงานการเผชิญปัญหาที่มีประสิทธิภาพหรือใช้ความพยายามมากขึ้นถ้าพวกเขากลายเป็น (หรือยังคงอยู่) แรงบันดาลใจตนเอง ในทางตรงกันข้ามนักกีฬาที่มีความกังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดที่มีแนวโน้มที่จะแสดงแรงจูงใจในการควบคุมและในที่สุดก็จะรายงานทักษะยากจนรับมือหรือใช้ความพยายามน้อยเมื่อเทียบกับนักกีฬาที่มีแรงจูงใจในกำกับของรัฐ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาลำดับของความสัมพันธ์ระหว่างมิติของ perfectionism , กำกับและควบคุม แรงจูงใจ และการเผชิญความเครียด ( 1 ) หรือใช้ความพยายาม ( ศึกษา 2 ) ในระหว่างการฝึกอบรมแบบตัดขวาง ( 1 ) ระยะสั้น ระยะยาว ( ระดับ 2 )วิธีการศึกษา : การศึกษาที่ 1 จำนวน 333 กรีกนักกีฬาวัยรุ่น ( อายุ¼ระยะปี , SD ¼ 2.37 ) จากกีฬาต่างๆ จะถูกประเมินด้วยการมิติของการรับรู้ความสามารถตนเอง มุ่งมั่น perfectionism , แรงจูงใจ , และกีฬาที่เกี่ยวข้องกับทักษะ ในการศึกษาที่ 2 จำนวน 63 วัยรุ่นนักกีฬา ( M อายุ¼ 14.40 ปี , SD ¼ 1.58 ) เข้าร่วมใน 3 สัปดาห์แรก บาสเกตบอล ค่ายฤดูร้อน เขาถูกประเมินด้วยความเคารพ perfectionism , การรับรู้ของพวกเขาและความสามารถ selfdetermined แรงจูงใจ และจากนั้น ครั้ง ติดต่อกัน หลังจากฝึกทุกวัน ส่วนสถานการณ์ของตนเองและกำหนดแรงจูงใจ ความพยายามของพวกเขาลงทุนในการฝึกอบรมผลการศึกษา : ในสมการแบบจำลองโครงสร้างมาตรฐานส่วนบุคคล พบว่า มีความสัมพันธ์ทางบวกกับทั้งตนเองและควบคุมแรงจูงใจและปัญหาความผิดพลาดโดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมแรงจูงใจ ในการเปิดด้วยตนเองแรงจูงใจ เมื่อเทียบกับการควบคุมแรงจูงใจ ถูกเชื่อมโยงกับปัญหาดีกว่า ( study1 ) และความพยายาม ( การศึกษา )สรุป : นักกีฬาที่มีมาตรฐานส่วนตัวสูงมีแนวโน้มที่จะรายงานผลการจัดการหรือใช้ความพยายามมากขึ้นถ้าพวกเขากลายเป็น ( หรือไม่ ) กระตุ้นอัตโนมัติ . ในทางตรงกันข้าม , นักกีฬาที่มีความกังวลเกี่ยวกับความผิดพลาดมีแนวโน้มที่จะมีแรงจูงใจ การควบคุม และ เปิด รายงาน คลิ coping ทักษะหรือใส่ในความพยายามน้อยลงเมื่อเทียบกับแรงจูงใจของนักกีฬา