While market prices can be useful t

While market prices can be useful tools for bank regulation, recent theoretical work
argues that reliance on prices can be counterproductive when secondary markets are
stressed and illiquid. Evidence from the financial crisis unearthed by Bhat et al.
(in press) provides empirical validation of these arguments. Though Bhat et al. do not
fully acknowledge it, their findings suggest that forcing banks to count liquidityinduced
unrealized losses in securities holdings against regulatory capital destroys
value and exposes bank creditors, including taxpayers, to more risk. Policy makers
contemplating greater regulatory reliance on market prices ignore these findings at
their peril.

1. Introduction
In a banking system with government-sponsored deposit insurance, the government is every bank’s most senior
creditor. In order to avoid exposing the taxpayer to uncompensated risk, the government, like other senior creditors,
monitors and limits bank risk-taking. It does so through regulations which primarily involve imposing minimum ratios of
capital to risk-weighted assets, similar to the leverage covenants that private senior creditors impose on firms in
unregulated sectors. Unfortunately, the computation of such capital ratios is not always straightforward. One important
question is how to consider the value of bank financial assets. If the government’s primary objective were to minimize risk
to the taxpayer, it seems intuitive to use the most conservative number possible. If the asset trades in a secondary market,
it would seem the lesser of market value and historical cost would be appropriate.
Bhat et al. (in press) present evidence that this intuition is wrong when the secondary market for the asset is stressed
and illiquid. Their results imply that forcing banks to mark financial assets down to market in such circumstances can
cause banks to act in ways that, in addition to destroying bank shareholder value, expose taxpayers to more risk, not less.
Though they do not acknowledge it, their results show that the relaxing of impairment rules when secondary markets are
stressed benefits all claimants on bank assets, including the taxpayer. Thus Bhat et al. provide some of the first empirical
validation of theoretical arguments highlighting the dangers of regulatory reliance on market prices when markets are
stressed and illiquid.

In the rest of this discussion, I will elaborate on my interpretation of the Bhat et al. (in press) results and their
implications for bank regulatory accounting. In Section 2, I present background information on mortgage-backed securities
markets and bank regulatory accounting rules changes during the crisis of 2007–2009. In Section 3, I discuss why
economic theory suggests that excessively conservative impairment rules might actually increase the risk exposure of the
taxpayer. In Section 4, I explore the results of Bhat et al. and explain why I believe them to have the implications I state
above. Also in this section, I elaborate on some of my differences in interpretation with Bhat et al. In Section 5, I present
concluding thoughts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ราคาตลาดเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับธนาคารควบคุม งานทฤษฎีล่าสุดระบุว่า ที่ พึ่งราคาสามารถไขมันเมื่อตลาดรองเครียด และบน หลักฐานจากวิกฤตการเงินที่ขุดพบโดยผัด et al(กด) ให้ตรวจสอบค่าของอาร์กิวเมนต์เหล่านี้ ไม่ว่าผัดร้อยเอ็ดทั้งหมดทราบ ผลแนะนำว่า การบังคับให้ธนาคารนับ liquidityinducedไม่ขาดทุนในการถือครองหลักทรัพย์กับระเบียบทุนทำลายธนาคารเจ้าหนี้ ผู้เสียภาษี ความเสี่ยงเพิ่มเติมรวมทั้งค่าและแสดง ผู้กำหนดนโยบายใคร่ครวญพึ่งกฎระเบียบมากกว่าราคาตลาดไม่สนใจประเด็นเหล่านี้ที่อันตรายของพวกเขาบทนำในระบบธนาคารมีประกันเงินรัฐบาล รัฐบาลมีอาวุโสมากที่สุดของทุกธนาคารเจ้าหนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยตัวผู้เสียภาษี uncompensated เสี่ยง รัฐบาล เช่นเจ้าหนี้ผู้อื่นตรวจสอบ และจำกัดธนาคารเสี่ยง ก็ไม่ผ่านกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการจัดเก็บภาษีอัตราต่ำสุดของหลักเงินกองทุนสินทรัพย์เสี่ยง คล้ายกับพันธสัญญาของเลเวอเรจที่กำหนดเจ้าหนี้อาวุโสส่วนบริษัทในภาคควบคุม อับ การคำนวณอัตราส่วนเงินกองทุนดังกล่าวไม่ได้เสมอตรงไปตรงมา หนึ่งที่สำคัญคำถามคือ การพิจารณาค่าของธนาคารสินทรัพย์ทางการเงิน ถ้าวัตถุประสงค์หลักของรัฐบาลเพื่อ ลดความเสี่ยงกับตัวผู้เสียภาษี มันดูเหมือนง่ายที่ใช้หมายเลขอนุรักษ์นิยมมากที่สุดที่เป็นไปได้ ถ้าสินทรัพย์ซื้อขายในตลาดรองมันจะดูเหมือนน้อยกว่าราคาตลาด และต้นทุนในอดีตน่าจะเหมาะสมเน้นผัดร้อยเอ็ด (ในข่าว) หลักฐานแสดงว่า สัญชาตญาณนี้ไม่ถูกต้องเมื่อรองตลาดสำหรับสินทรัพย์และบน ผลหมายความว่า สามารถบังคับให้ธนาคารที่ทำเครื่องหมายสินทรัพย์ทางการเงินลงไปตลาดในสถานการณ์ดังกล่าวทำให้ธนาคารสามารถดำเนินการในวิธีที่ นอกจากทำลายธนาคารหุ้น เปิดเผยนี้ความเสี่ยง ไม่น้อยแม้ว่าพวกเขาไม่ยอมรับมัน ผลแสดงว่าผ่อนคลายกฎการด้อยค่าเมื่อมีตลาดรองเน้นผลประโยชน์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในทรัพย์สินธนาคาร รวมถึงผู้เสียภาษีอากร ดังนั้นผัดร้อยเอ็ดให้ครั้งแรกเชิงประจักษ์ตรวจสอบอาร์กิวเมนต์ทฤษฎีเน้นอันตรายของราคาตลาดพึ่งกฎระเบียบเมื่อตลาดเครียด และบนในส่วนเหลือของการสนทนานี้ ฉันจะอธิบายการตีความผลผัดร้อยเอ็ด (ในกด) และผลกระทบสำหรับการลงบัญชีกำกับดูแลธนาคาร ในส่วนที่ 2 แสดงข้อมูลเบื้องหลังรับจำนองหลักทรัพย์ตลาดและธนาคารบัญชีกฎการเปลี่ยนแปลงข้อบังคับในช่วงวิกฤตของ 2550 – 2552 ในส่วนที่ 3 ฉันพูดคุยเกี่ยวกับเหตุผลทฤษฎีทางเศรษฐกิจแสดงให้เห็นว่า กฎการด้อยค่าที่อนุรักษ์นิยมมากเกินไปอาจเพิ่มเสี่ยงของจริงผู้เสียภาษีอากร ใน 4 ส่วน ฉันสำรวจผลของผัด et al. และอธิบายเหตุผมเชื่อว่าพวกเขามีผลข้ารัฐการข้างต้น นอกจากนี้ ในส่วนนี้ ฉันอย่างประณีตบางของฉันแตกต่างในการตีความกับผัด et al ในข้อ 5 แสดงสรุปความคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ราคาในตลาดสามารถเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการควบคุมธนาคารทฤษฎีการทำงานที่ผ่านมา
ระบุว่าความเชื่อมั่นเกี่ยวกับราคาสามารถต่อต้านเมื่อตลาดรองจะ
เครียดและมีสภาพคล่องต่ำ หลักฐานจากวิกฤตการณ์ทางการเงินที่ขุดพบโดย Bhat et al.
(ในข่าว) ให้ตรวจสอบเชิงประจักษ์ของการขัดแย้งเหล่านี้ แม้ว่า Bhat et al, ไม่ได้
อย่างเต็มที่ยอมรับมัน, การค้นพบของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าการบังคับให้ธนาคารเพื่อการนับ liquidityinduced
ขาดทุนในการถือครองหลักทรัพย์กับเงินกองทุนทำลาย
คุณค่าและ exposes ธนาคารเจ้าหนี้รวมทั้งผู้เสียภาษีมีความเสี่ยงมากขึ้น ผู้กำหนดนโยบาย
ใคร่ครวญความเชื่อมั่นมากขึ้นในการกำกับดูแลราคาในตลาดไม่สนใจการค้นพบนี้ที่
อันตรายของพวกเขา. 1 ความรู้เบื้องต้นในระบบธนาคารที่มีการประกันเงินฝากของรัฐบาลที่สนับสนุนรัฐบาลทุกธนาคารอาวุโสที่สุดเจ้าหนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการเสียภาษีอากรการเปิดเผยความเสี่ยง uncompensated รัฐบาลเช่นเจ้าหนี้อาวุโสอื่น ๆตรวจสอบและขีด จำกัด ของธนาคารมีความเสี่ยง มันไม่ได้ผ่านกฎระเบียบซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการจัดเก็บภาษีอัตราส่วนขั้นต่ำของเงินทุนต่อสินทรัพย์เสี่ยงคล้ายกับพันธสัญญาการใช้ประโยชน์ที่เจ้าหนี้อาวุโสเอกชนกำหนดให้กับ บริษัท ในภาคอลหม่าน แต่น่าเสียดายที่การคำนวณอัตราส่วนเงินกองทุนดังกล่าวเป็นไปไม่ได้ตรงไปตรงมาเสมอ หนึ่งที่สำคัญคำถามคือวิธีการที่จะต้องพิจารณาความคุ้มค่าของสินทรัพย์ทางการเงินของธนาคาร หากวัตถุประสงค์หลักของรัฐบาลที่จะลดความเสี่ยงในการเสียภาษีอากรที่ดูเหมือนง่ายที่จะใช้จำนวนอนุรักษ์นิยมมากที่สุดที่เป็นไปได้ หากการซื้อขายสินทรัพย์ในตลาดรองก็จะดูเหมือนน้อยกว่าค่าการตลาดและค่าใช้จ่ายทางประวัติศาสตร์จะเหมาะสม. Bhat et al, (ในข่าว) แสดงหลักฐานว่าสัญชาตญาณนี้ไม่ถูกต้องเมื่อตลาดรองสำหรับสินทรัพย์ที่เน้นและมีสภาพคล่องต่ำ ผลของพวกเขาหมายความว่าบังคับให้ธนาคารเพื่อทำเครื่องหมายสินทรัพย์ทางการเงินลงสู่ตลาดในสถานการณ์ดังกล่าวสามารถทำให้เกิดการธนาคารที่จะทำหน้าที่ในรูปแบบที่นอกเหนือไปจากการทำลายมูลค่าผู้ถือหุ้นธนาคารเปิดเผยผู้เสียภาษีที่มีความเสี่ยงมากขึ้นไม่น้อย. แม้ว่าพวกเขาจะไม่ยอมรับมันของพวกเขา ผลการศึกษาพบว่าการผ่อนคลายกฎการด้อยค่าเมื่อตลาดรองจะเน้นผลประโยชน์ที่ผู้เรียกร้องทั้งหมดในสินทรัพย์ของธนาคารรวมทั้งผู้เสียภาษีอากร ดังนั้น Bhat et al, ให้บางส่วนของการทดลองครั้งแรกที่การตรวจสอบของการขัดแย้งทางทฤษฎีการเน้นอันตรายของการพึ่งพาการกำกับดูแลเกี่ยวกับราคาตลาดเมื่อตลาดจะเครียดและมีสภาพคล่องต่ำ. ในส่วนที่เหลือของการสนทนานี้ผมจะอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับการตีความของฉัน Bhat et al, (ในข่าว) ผลของพวกเขาและความหมายสำหรับบัญชีธนาคารกฎระเบียบ ในส่วนที่ 2 ผมนำเสนอข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับหลักทรัพย์จำนองตลาดและการธนาคารการกำกับดูแลการเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบทางบัญชีในช่วงวิกฤตของ 2007-2009 ในข้อ 3 ผมหารือว่าทำไมทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ชี้ให้เห็นว่ากฎการด้อยค่าอนุรักษ์นิยมมากเกินไปจริงอาจเพิ่มความเสี่ยงของผู้เสียภาษีอากร ในหมวดที่ 4 ผมสำรวจผลการ Bhat et al, และอธิบายว่าทำไมผมเชื่อว่าพวกเขาจะมีความหมายที่ผมระบุไว้ข้างต้น นอกจากนี้ในส่วนนี้ผมทำอย่างละเอียดในบางส่วนของความแตกต่างในการตีความของฉันกับ Bhat et al, ในมาตรา 5 ผมนำเสนอความคิดสรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

While market prices can be useful tools for bank regulation recent theoretical, work.Argues that reliance on prices can be counterproductive when secondary markets are.Stressed and illiquid. Evidence from the financial crisis unearthed by Bhat et al.(in press) provides empirical validation of these arguments. Though Bhat et al. Do not.Fully acknowledge it their findings, suggest that forcing banks to count liquidityinduced.Unrealized losses in securities holdings against regulatory capital destroys.Value and exposes creditors bank, taxpayers including, more to risk. Policy makers.Contemplating greater regulatory reliance on market prices ignore these findings at.Their peril.1. Introduction.In a banking system with government-sponsored deposit insurance the government, is every bank s most senior. 'Creditor. In order to avoid exposing the taxpayer to uncompensated risk the government, like other senior creditors,,Monitors and limits bank risk-taking. It does so through regulations which primarily involve imposing minimum ratios of.Capital to, risk-weighted assets similar to the leverage covenants that private senior creditors impose on firms in.Unregulated sectors. Unfortunately the computation, of such capital ratios is not always straightforward. One important.Question is how to consider the value of bank financial assets. If the government 's primary objective were to minimize. Risk.To, the taxpayer it seems intuitive to use the most conservative number possible. If the asset trades in a, secondary marketIt would seem the lesser of market value and historical cost would be appropriate.Bhat et al. (in press) present evidence that this intuition is wrong when the secondary market for the asset is stressed.And illiquid. Their results imply that forcing banks to mark financial assets down to market in such circumstances can.Cause banks to act in ways that in addition, to destroying bank shareholder value expose taxpayers, to, more risk not less.Though they do not acknowledge it their results, show that the relaxing of impairment rules when secondary markets are.Stressed benefits all claimants on bank assets including the, taxpayer. Thus Bhat et al. Provide some of the first empirical.Validation of theoretical arguments highlighting the dangers of regulatory reliance on market prices when markets are.Stressed and illiquid.In the rest of, this discussion I will elaborate on my interpretation of the Bhat et al. (in press) results and their.Implications for bank regulatory accounting. In Section 2 I present, background information on mortgage-backed securities.Markets and bank regulatory accounting rules changes during the crisis of 2007 - 2009. In Section 3 I discuss, why.Economic theory suggests that excessively conservative impairment rules might actually increase the risk exposure of the.Taxpayer. In Section 4 I explore, the results of Bhat et al. And explain why I believe them to have the implications I. State.Above. Also in this section I elaborate, on some of my differences in interpretation with Bhat et al. In Section 5 I present,,Concluding thoughts.