A potential disadvantage of the inc

A potential disadvantage of the inclusion of somatic items in the BDI is that it may lead to false-positive results among patients with physical problems; an illustration has been given for pain patients (71). Another aspect of the specificity debate concerns the association between BDI scores and anxiety; the BDI and BAI show positive correlations mostly in the range of 0.56 to 0.65, so the BDI may be falsely identifying anxious patients as depressed. In developing the BAI, Beck’s group paid particular attention to this issue and several reports consider the relationship between the two scales (see the review of the BAI in Chapter 6). The general finding seems to be that the scales are capable of distinguishing the two conditions, although they share a major portion of common variance that represents negative affect in general. The BAI appears somewhat more specific to anxiety than the BDI is to depression. Several symptoms (e.g., insomnia, loss of appetite) are common to both anxious and depressed patients, but symptoms such as dissatisfaction, sense of failure, self-dislike, crying, fatigability, or social withdrawal are probably unique symptom markers of depression (72, p651). In an analysis of the BDI and BAI together, D.A. Clark et al. identified a two- factor first-order solution that distinguished anxiety from depression; there was then a higher-order general distress factor (72). This result matches the structure proposed by L.A. Clark and Watson (73). A small study has shown that the BDI can discriminate between depressed patients and those with generalized anxiety dis- orders. The most discriminating questions were on sadness and loss of libido, which were less commonly checked by anxious patients (74, p477).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อเสียอาจเกิดขึ้นของการรวมรายการ BDI somatic คือ ว่า มันอาจทำให้ผลบวกเท็จในผู้ป่วยที่มีปัญหาทางกายภาพ ภาพประกอบได้รับผู้ป่วยเจ็บปวด (71) ด้านของการอภิปราย specificity เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน BDI และวิตกกังวล BDI และไบแสดงความสัมพันธ์บวกส่วนใหญ่อยู่ในช่วงของ 0.56 ถึง 0.65, BDI อาจจะแอบระบุผู้ป่วยกังวลเป็นเรื่องราว ในการพัฒนาไบ เบคกลุ่มจ่ายความสนใจโดยเฉพาะกับประเด็นนี้ และรายงานหลายพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างระดับสอง (ดูไบในบทที่ 6 การทบทวน) finding ทั่วไปน่าจะ เป็นเครื่องชั่งสามารถแยกความแตกต่างของสองเงื่อนไข แม้ว่าพวกเขาใช้ส่วนใหญ่ของความแปรปรวนร่วมที่แสดงผลลบโดยทั่วไป ไบ specific เพิ่มเติมค่อนข้างวิตกกว่า BDI จะซึมเศร้าแล้ว อาการต่าง ๆ (เช่น นอนไม่หลับ อยากอาหาร) เป็นสิ่งที่ต้องกังวล และซึมเศร้าผู้ป่วย แต่อาการความไม่พอใจ ความสำเร็จ แนะนำตนเอง ร้องไห้ fatigability หรือถอนสังคมมีเครื่องหมายคงเฉพาะอาการของภาวะซึมเศร้า (72, p651) ในการวิเคราะห์ของ BDI และไบกัน D.A. Clark et al. identified โซลูชัน first สั่งสองปัจจัยที่แตกต่างวิตกกังวลซึมเศร้า แล้วมีตัวทุกข์ทั่วไปขั้นสูง (72) ผลลัพธ์นี้ตรงกับโครงสร้างเสนอ โดยคลาร์กแอลเอและ Watson (73) การศึกษาขนาดเล็กได้แสดงว่า BDI ที่สามารถเหยียดระหว่างผู้ป่วยซึมเศร้าและผู้ที่ มีโรควิตกกังวลเมจแบบทั่วไปใบสั่ง คำถามส่วนใหญ่รับการจำแนกมีความโศกเศร้าและสูญเสียความใคร่ ซึ่งถูกตรวจสอบน้อยโดยทั่วไป โดยผู้ป่วยกังวล (74, p477)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อเสียที่อาจเกิดขึ้นจากการรวมของรายการในร่างกายดัชนีค่าระวางเรือก็คือว่ามันอาจนำไปสู่​​ผลการเท็จบวกในผู้ป่วยที่มีปัญหาทางกายภาพ ภาพที่ได้รับสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการปวด (71) ทุกแง่มุมของการอภิปราย speci เมืองไฟอีกเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนดัชนีค่าระวางเรือและความวิตกกังวลนั้น BDI และตากใบแสดงความสัมพันธ์ทางบวกเป็นส่วนใหญ่ในช่วง 0.56-0.65 ดังนั้นดัชนีค่าระวางเรืออาจจะอวดอ้างระบุผู้ป่วยเป็นกังวลซึมเศร้า ในการพัฒนาตากใบกลุ่มเบ็คให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเรื่องนี้และรายงานหลายพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างสองเครื่องชั่ง (ดูความคิดเห็นของตากใบในบทที่ 6) nding ไฟทั่วไปดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ว่าเครื่องชั่งที่มีความสามารถในการแยกความแตกต่างของทั้งสองเงื่อนไขแม้ว่าพวกเขาจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของความแปรปรวนที่พบบ่อยที่แสดงถึงเชิงลบส่งผลกระทบโดยทั่วไป ตากใบปรากฏไฟค่อนข้างเฉพาะเจาะจงมากขึ้น c เพื่อความวิตกกังวลกว่าดัชนีค่าระวางเรือที่จะเกิดภาวะซึมเศร้า อาการต่าง ๆ (เช่นนอนไม่หลับเบื่ออาหาร) เป็นเรื่องปกติของผู้ป่วยทั้งกังวลและซึมเศร้า แต่อาการเช่นความไม่พอใจความรู้สึกของความล้มเหลวของตัวเองไม่ชอบร้องไห้ fatigability หรือถอนสังคมอาจจะเป็นตัวบ่งชี้อาการที่ไม่ซ้ำกันของภาวะซึมเศร้า (72 , p651) ในการวิเคราะห์ของดัชนีค่าระวางเรือและตากใบด้วยกัน DA คลาร์ก, et al สายระบุ ed ปัจจัยสองสายการแก้ปัญหาการสั่งซื้อครั้งแรกที่ประสบความสำเร็จความวิตกกังวลจากภาวะซึมเศร้า; แล้วมีการสั่งซื้อสูงกว่าปัจจัยความทุกข์ทั่วไป (72) ผลที่ได้นี้ตรงกับโครงสร้างที่เสนอโดยหลุยเซียคลาร์กและวัตสัน (73) การศึกษาขนาดเล็กที่ได้แสดงให้เห็นว่าดัชนีค่าระวางเรือสามารถแยกแยะระหว่างผู้ป่วยซึมเศร้าและผู้ที่มีความวิตกกังวลคำสั่งทั่วไปปรากฏ คำถามที่เหยียดที่สุดอยู่ในความโศกเศร้าและการสูญเสียความใคร่ซึ่งได้รับการตรวจสอบน้อยกว่าปกติโดยผู้ป่วยกังวล (74 p477)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อเสียที่อาจเกิดขึ้นของการรวมของรายการ ส่วนในตลาดที่อาจจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ false-positive ในหมู่ผู้ป่วยที่มีปัญหาทางกายภาพ ; ภาพประกอบได้รับผู้ป่วยปวด ( 71 ) อีกด้านหนึ่งของเมืองกาจึงอภิปรายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน BDI BDI และความวิตกกังวล ; และ ใบแสดงความสัมพันธ์ในเชิงบวกเป็นส่วนใหญ่ในช่วง 0.56 0.65 ,ดังนั้น ตลาดอาจเป็นเท็จระบุผู้ป่วยกังวลอย่างหดหู่ ในการพัฒนาไป๋ เบ็คส์ กลุ่มที่ให้ความสนใจต่อปัญหานี้และรายงานหลายพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างสองระดับ ( ดูรีวิวของไป๋ในบทที่ 6 ) ทั่วไปหาจึงน่าจะเป็นที่เครื่องชั่งสามารถแยกทั้ง 2 เงื่อนไขถึงแม้ว่าพวกเขาร่วมกันส่วนใหญ่ทั่วไปที่แสดงถึงความแปรปรวนส่งผลลบในทั่วไป รู้จักกาจึงปรากฏค่อนข้างมากกว่า C เพื่อความวิตกกังวลมากกว่าตลาด คือ โรคซึมเศร้า หลายอาการ ( เช่น นอนไม่หลับ เบื่ออาหาร ) โดยทั่วไปผู้ป่วยทั้งกังวลและซึมเศร้า แต่อาการเช่นความไม่พอใจ , ความรู้สึกของความล้มเหลว , ไม่ชอบ , fatigability ตนเองร้องไห้ ,หรือการถอนสังคมอาจจะเฉพาะอาการเครื่องหมายของภาวะซึมเศร้า ( 72 p651 ) ในการวิเคราะห์ตลาดไบด้วยกันและอัยการ คลาร์ก , et al . identi จึงเอ็ดสอง - ปัจจัยจึงตัดสินใจเดินทางเพื่อโซลูชั่นที่โดดเด่น ความวิตกกังวล ซึมเศร้า ไม่มีความทุกข์แล้วปัจจัยระดับสูงทั่วไป ( 72 ) ผลการแข่งขันโครงสร้างที่เสนอโดย แอล. เอ. คลาร์กและวัตสัน ( 73 )การศึกษาขนาดเล็กที่แสดงให้เห็นว่าตลาดสามารถแยกแยะระหว่างผู้ป่วยหดหู่และผู้ที่มีความวิตกกังวลทั่วไปจากคำสั่ง มากที่สุดจำแนกคำถามอยู่ในความโศกเศร้าและการสูญเสียของความใคร่ ซึ่งน้อยกว่าปกติ ตรวจผู้ป่วยกังวล ( 74 p477 )