In those day,I would eat at least f

In those day,I would eat at least five sandwiches in the morning that would sustain me for a day. I hid three sandwiches in my jacket and shoved two into my mouth. Then pedalling as fast as I could, I would duck into the first corner just as the maitre d' came out of the restaurant. She always looked bewildered when she saw the missing boxes. I, on the other hand, was exhilarated.
I was, what people would call, a chaser. Being the youngest, everyone gave in to me. But it was never with the best intentions. Most of them could barely straighten their backs. Others wobbled on their bicycles. When I reached the pier, the place would be swarming with others like me but there were always boxes left. I lifted them with ease and L could feel the look of envy on their faces as they watched me pedal to the warehouse. The heavier boxes brought in the highest prices.
My boss told me that I was the luckiest chaser around. The younger chaps were back in school. However, I abhorred my pathetic situation. As I stared at the unrefined man with saliva dribbling from his mouth, I had an uncontrollable urge to put a dark ring around one of his beady eyes. I hated the long hours under the hot sun.
Nothing went my way after that incident. My boss caught me red-handed one day as I was stuffing the sandwiches in my mouth. He hated m brazen manner and on matter how hard I pleaded, my bicycle was taken from me forever.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันนั้น ฉันอยากจะกินน้อยห้าแซนด์วิชในตอนเช้าที่จะสนับสนุนฉันสำหรับวัน ฉันซ่อนแซนด์วิชสามในเสื้อของฉัน และผลักสองเข้าไปในปากของฉัน แล้ว pedalling เป็นอย่างที่ผมไม่ ฉันจะเป็ดเป็นมุมแรกเหมือนการ maitre d' ออกมาจากห้องอาหาร เธอมักจะมองสับสนเมื่อเธอเห็นกล่องหายไป บนมืออื่น ๆ ฉัน เป็น exhilarated ผม สิ่งที่ท่านจะเรียก ที่เขา ทุกคนเป็นคนสุดท้อง ให้ในกับฉัน แต่มันก็ไม่เคย มีเจตนาที่ดีที่สุด ส่วนใหญ่อาจแทบไม่ตรงหลัง อื่น ๆ wobbled จักรยานของพวกเขา เมื่อผมถึงท่าเรือ สถานที่จะจับกลุ่มกับคนอื่น ๆ อย่างผม แต่มีกล่องซ้าย ผมยกให้ง่ายดาย และ L รู้สึกว่ารูปลักษณ์ของอิจฉาใบหน้าของพวกเขาพวกเขาฉันเหยียบไปคลังสินค้า กล่องหนักมาในราคาสูงที่สุด เจ้านายของฉันบอกฉันว่า ฉันเขา luckiest รอบ Chaps เด็กในโรงเรียนได้ อย่างไรก็ตาม ฉัน abhorred คะน่าสงสาร ขณะที่ฉันจ้องไปที่คนดิบ ด้วยน้ำลายที่หยดจากปากของเขา ผมกระตุ้นการไม่สามารถควบคุมการใส่แหวนเข้มรอบตา beady อย่างใดอย่างหนึ่ง ฉันเกลียดเวลานานภายใต้แสงอาทิตย์ ไม่มีอะไรไปวิธีของฉันหลังจากที่เกิดขึ้น นายจับฉัน red-handed หนึ่งวันผมถูกบรรจุอาหารและเครื่องดื่มในปากของฉัน เขาเกลียดมลักษณะอุกอาจ และในเรื่องวิธีการที่ยาก ฉัน วิงวอน จักรยานของฉันถูกนำจากฉันตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันที่ผมจะกินอย่างน้อยห้าแซนวิชในตอนเช้าที่จะรักษาผมสำหรับวัน ฉันซ่อนสามแซนวิชในเสื้อของฉันและผลักสองเข้าไปในปากของฉัน แล้วถีบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ผมจะมุดเข้าไปมุมแรกเช่นเดียวกับ Maitre D 'ออกจากร้านอาหารมา เธอมักจะมองงุนงงเมื่อเธอเห็นกล่องที่ขาดหายไป ผมในมืออื่น ๆ ที่ได้รับการสุขสม.
ฉันเป็นสิ่งที่ผู้คนจะเรียกเป็นนายพราน เป็นน้องคนสุดท้องที่ทุกคนมอบให้กับผมใน แต่มันก็ไม่เคยมีความตั้งใจที่ดีที่สุด ที่สุดของพวกเขาแทบจะไม่สามารถตรงหลังของพวกเขา อื่น ๆ ส่ายบนจักรยานของพวกเขา เมื่อผมมาถึงท่าเรือสถานที่ที่จะปีนป่ายกับคนอื่น ๆ เหมือนผม แต่มีเสมอกล่องซ้าย ผมยกให้พวกเขาได้อย่างง่ายดายและ L สามารถรู้สึกรูปลักษณ์ของความอิจฉาบนใบหน้าของพวกเขาในขณะที่พวกเขาเฝ้าดูฉันเหยียบไปยังคลังสินค้า กล่องหนักนำเข้ามาในราคาสูงสุด.
เจ้านายของฉันบอกฉันว่าฉันเป็นนายพรานที่โชคดีที่สุดรอบ Chaps ที่อายุน้อยกว่าก็กลับมาอยู่ในโรงเรียน แต่ผมเกลียดสถานการณ์ที่น่าสงสารของฉัน ขณะที่ผมจ้องที่คนสากกับน้ำลายน้ำลายไหลออกมาจากปากของเขาผมก็มีการกระตุ้นที่ควบคุมไม่ได้ที่จะนำแหวนคล้ำรอบดวงตาข้างหนึ่งของเขาวาว ฉันเกลียดเวลานานภายใต้ดวงอาทิตย์ร้อน.
ไม่มีอะไรก็ไปตามทางของฉันหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เจ้านายของฉันจับฉันคาหนังคาเขาวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังบรรจุแซนวิชในปากของฉัน เขาเกลียดอย่างหน้าด้านเมตรและในเรื่องวิธีการที่ยากฉันอ้อนวอน, จักรยานของฉันถูกนำมาจากฉันตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันที่ผมจะกินอย่างน้อยห้าแซนด์วิชในตอนเช้าที่จะรักษาฉันในวันนี้ ฉันซ่อนอยู่ในเสื้อของฉันและผลัก 3 แซนด์วิชสองเข้าไปในปากของฉัน แล้วถีบให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันทำได้ ฉันก็จะมุดตัวเข้าไปในมุมแรกเช่นเดียวกับ Maitre d " ออกมาจากร้านอาหาร เธอมักจะมองเลิกลั่ก เมื่อเธอเห็นหายไปกล่อง ผมในมืออื่น ๆ , ยัง exhilarated .ผม ว่า คนอื่นจะเรียก เบาะๆ เป็นน้องเล็กที่ทุกคนให้ฉัน แต่มันก็ไม่เคยมีความตั้งใจที่ดีที่สุด ส่วนใหญ่ของพวกเขาอาจจะยืดหลังให้ตรง . คนอื่น wobbled เกี่ยวกับจักรยานของพวกเขา เมื่อฉันมาถึงที่ท่าเรือ , สถานที่จะห้อมล้อมไปด้วยเหมือนกับฉัน แต่นั่นมักกล่องซ้าย ฉันหยิบมันออกมาใช้ได้ง่าย และผมรู้สึกได้ว่า ลักษณะของความอิจฉาบนใบหน้าของพวกเขาเป็นพวกเขาดูฉันเหยียบไปที่โกดัง กล่องหนักเอาในราคาสูงสุดเจ้านายของฉันบอกฉันว่า ฉันโชคดีที่สุดที่กล้ามเนื้อรอบ Chaps น้องกลับมาอยู่ในโรงเรียน แต่ผมเกลียดสถานการณ์ที่น่าสงสารของฉัน ผมจ้องมองผู้ชายซกมกกับน้ำลายหยดจากปากของเขา ฉันก็ไม่สามารถควบคุม การกระตุ้น ให้ใส่แหวนดำรอบดวงตาบ่องของเขา ฉันเกลียดเป็นเวลานานภายใต้ดวงอาทิตย์ร้อนไม่มีอะไรไปหลังจากเหตุการณ์นั้น เจ้านายจับได้ คาหนังคาเขา วันหนึ่งขณะที่ผมยัดแซนวิชเข้าปาก เขาเกลียดมลักษณะและหน้าด้านแค่ไหน ฉันอ้อนวอน , จักรยานของฉันถูกพรากไปจากฉันตลอดไป