Humankind is likened to the daffodi

Humankind is likened to the daffodil in the shortness of its lifespan, with growth followed immediately by decline and eventual death. Of course, Herrick is speaking in relative terms, but his readers would be familiar with the concept of human life being compared with that of plant life as far as its temporary nature is concerned; the well-known verses from the Sermon on the Mount (St Matthew’s Gospel 6:28-30) about the “lilies of the field” that are growing one day and “tomorrow are thrown into the furnace” would have struck a chord.

However, Herrick merely points to the comparison without labouring the point. He has already alluded to the best-known sermon ever preached and does not need to offer one of his own.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มนุษยชาติมี likened ให้ daffodil ที่ในหายใจไม่ออกของอายุ กับเจริญเติบโตตาม ด้วยลดลงและตายในทันที แน่นอน Herrick พูดในแง่ที่สัมพันธ์กัน แต่ผู้อ่านเขาจะคุ้นเคยกับแนวคิดของมนุษย์ที่ถูกเปรียบเทียบกับค่าของชีวิตเป็นที่เกี่ยวข้อง ลักษณะชั่วคราว จะได้หลงข้อรู้จักจากในคำเทศนาบนภูเขา (Matthew เซนต์กิตติคุณ 6:28-30) เกี่ยวกับการ "ลิลลี่ของฟิลด์" ที่กำลังเติบโตวันหนึ่งและ "พรุ่งนี้จะโยนไปในเตา"คอร์ด

อย่างไรก็ตาม Herrick เพียงไปการเปรียบเทียบ โดย labouring จุด เขามี alluded แล้วให้โอวาทรู้จักเคยประกาศ และไม่จำเป็นต้องมีหนึ่งของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มนุษย์จะเอาไปเปรียบกับแดฟโฟดิในถี่อายุการใช้งานของมันมีการเจริญเติบโตตามทันทีจากการลดลงและเสียชีวิตในที่สุด แน่นอน Herrick พูดในแง่ญาติ แต่ผู้อ่านของเขาจะคุ้นเคยกับแนวคิดของการดำรงชีวิตของมนุษย์ที่ถูกเมื่อเทียบกับที่ของชีวิตพืชเท่าที่ลักษณะชั่วคราวของตนเป็นห่วง; บทที่รู้จักกันดีจากการเทศนาบนภูเขา (เซนต์แมทธิวของพระเยซูที่ 6: 28-30) เรื่อง "ลิลลี่ของสนาม" ที่มีการเจริญเติบโตในวันหนึ่งและ "ในวันพรุ่งนี้ถูกโยนเข้าไปในเตา" จะได้ตีคอร์ดอย่างไรก็ตาม , Herrick เพียงชี้ไปที่การเปรียบเทียบโดยไม่ต้องทำงานหนักจุด เขาได้พูดพาดพิงไปยังพระธรรมเทศนารู้จักกันดีที่สุดเท่าที่เคยเทศน์และไม่จำเป็นที่จะต้องนำเสนอหนึ่งของเขาเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์จะเปรียบกับดอกแดฟโฟดิลในความกระชับของอายุการใช้งานกับการเจริญเติบโตตามมาทันที โดยปฏิเสธและตายในที่สุด แน่นอน เฮอร์ริค พูดในแง่สัมพัทธ์ แต่คนอ่านอาจจะคุ้นเคยกับแนวคิดของชีวิตมนุษย์ เมื่อเทียบกับที่ของชีวิตพืชเท่าที่ธรรมชาติชั่วคราวของมันเป็นกังวล ;โองการที่รู้จักกันดีจากการเทศนาบนภูเขา ( เซนต์แมทธิวประเสริฐ 6:28-30 ) เกี่ยวกับ " ทุ่งดอกบัวที่เติบโตและวันหนึ่ง " พรุ่งนี้ถูกโยนเข้าไปในเตาหลอม " จะหลงคอร์ด

แต่ Herrick เพียงจุดเปรียบเทียบโดยไม่ทำงานจุด เขาได้พูดถึงการเทศน์มาก เทศน์ได้ และไม่ต้องให้ตัวของเขาเอง