We study adaptation to income and t

We study adaptation to income and to status using individual panel data on the happiness of 7812 people living in Germany from 1984 to 2000. Specifically, we estimate a “happiness equation” defined over several lags of income and status and compare the long-run effects. We can (cannot) reject the hypothesis of no adaptation to income (status) during the four years following an income (status) change. In the short-run (current year) a one standard deviation increase in status and 52 percent of one standard deviation in income are associated with similar increases in happiness. However 65 percent of the current year's impact of income on happiness is lost over the following four years whereas the impact of status remains intact, if anything growing over time. We also present different estimates of adaptation across sub-groups. For example, we find that those on the right (left) of the political spectrum adapt to status (income) but not to income (status). We can reject equal relative adaptation (to income versus status) for these two sub-groups.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราศึกษาการปรับตัวของรายได้ และสถานะในการใช้ข้อมูลแต่ละแผงบนความสุขของ 7812 คนอาศัยอยู่ในเยอรมนีจาก 1984 2000 เฉพาะ เราเป็น "สุขสมการ" กำหนดผ่านล่าช้าหลายรายได้และสถานะประเมิน และเปรียบเทียบผลกระทบระยะยาว เราสามารถ (ไม่ปฏิเสธสมมติฐานการปรับตัวไม่มีรายได้ (สถานะ) ในช่วง 4 ปีต่อการเปลี่ยนแปลงของรายได้ (สถานะ) ในระยะสั้น (ปีปัจจุบัน) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งเพิ่มขึ้นร้อยละ 52 ของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งในรายได้และสถานะเกี่ยวข้องกับเพิ่มสุขคล้าย อย่างไรก็ตาม ร้อยละ 65 ของของปีปัจจุบันผลกระทบของรายได้บนความสุขหายไปกว่าสี่ปีต่อไปนี้ในขณะที่ผลกระทบของสถานะยังคง ถ้าอะไรเติบโตตลอดเวลา เรายังนำเสนอการประเมินแตกต่างกันการปรับตัวทั้งกลุ่มย่อย ตัวอย่างเช่น เราพบว่า ผู้ที่อยู่ทางขวา (ซ้าย) ของสเปกตรัมการเมืองปรับสถานะ (รายได้) แต่ไม่ใช่รายได้ (สถานะ) เราสามารถปฏิเสธการปรับตัวเท่ากับญาติ (ให้รายได้เทียบกับสถานะ) สำหรับกลุ่มย่อยเหล่านี้สอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราศึกษาการปรับตัวต่อรายได้และสถานะการใช้ข้อมูลในแต่ละแผงสุขของ 7812 คนที่อาศัยอยู่ในประเทศเยอรมนีจากปี 1984 โดยเฉพาะปี 2000 เราคาดว่า "ความสุขสม" ที่กำหนดไว้ในช่วงหลายล่าช้าของรายได้และสถานะและเปรียบเทียบผลกระทบในระยะยาว . เราสามารถ (ไม่สามารถ) ปฏิเสธสมมติฐานของการปรับตัวกับรายได้ (สถานะ) ไม่มีในช่วงสี่ปีที่ผ่านมามีรายได้ (สถานะ) การเปลี่ยนแปลง ในระยะสั้น (ปีปัจจุบัน) การเพิ่มขึ้นของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งในสถานะและร้อยละ 52 ของค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งของรายได้มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของที่คล้ายกันในความสุข อย่างไรก็ตามร้อยละ 65 ของผลกระทบในปีปัจจุบันของรายได้ที่มีความสุขจะหายไปในช่วงต่อไปนี้สี่ปีที่ผ่านมาในขณะที่ผลกระทบของสถานะยังคงเหมือนเดิมถ้ามีอะไรที่เพิ่มมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป นอกจากนี้เรายังนำเสนอประมาณการที่แตกต่างกันของการปรับตัวข้ามกลุ่มย่อย ตัวอย่างเช่นเราพบว่าผู้ที่อยู่ทางขวา (ซ้าย) ของสเปกตรัมทางการเมืองปรับให้เข้ากับสถานะ (รายได้) แต่ไม่ให้รายได้ (สถานะ) เราสามารถปฏิเสธการปรับตัวสัมพัทธ์เท่ากับ (รายได้เมื่อเทียบกับสถานะ) สำหรับทั้งสองกลุ่มย่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราศึกษาการปรับตัวต่อรายได้และสถานะการใช้แผงข้อมูลบุคคลในความสุขของ 7812 ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเยอรมันเมื่อปี 1984 ถึง 2000 โดยเฉพาะ เราประมาณการ " สมการความสุข " กำหนดล่าช้ากว่าหลายของรายได้และสถานภาพและเปรียบเทียบในระยะยาวผลกระทบ เรา ( ไม่ ) ปฏิเสธสมมติฐานที่ไม่มีการปรับตัวเพื่อรายได้ ( สถานะ ) ในช่วงสี่ปีต่อไปรายได้ ( สถานะ ) เปลี่ยน ในระยะสั้น ( ปีปัจจุบัน ) หนึ่งส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเพิ่มขึ้นในสถานะ และ 52 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนหนึ่งในรายได้ที่เกี่ยวข้องกับเพิ่มที่คล้ายกันในความสุข อย่างไรก็ตาม ร้อยละ 65 ของผลกระทบปัจจุบันปีของรายได้บนความสุขจะหายไปกว่า 4 ปี ขณะที่ผลกระทบของสถานะยังคงเหมือนเดิมต่อไป ถ้าอะไรที่เติบโตผ่านเวลา นอกจากนี้เรายังนำเสนอประมาณการที่แตกต่างกันของการปรับตัวในกลุ่มย่อย . ตัวอย่างเช่น , เราพบว่าทางด้านขวา ( ซ้าย ) ของสเปกตรัมทางการเมืองเข้ากับสถานะ ( รายได้ ) แต่รายได้ ( สถานะ ) เราสามารถปฏิเสธเท่ากับญาติการปรับตัว ( รายได้เมื่อเทียบกับสถานะ ) สำหรับสองย่อยกลุ่ม