Chromosome theory of inheritance I

Chromosome theory of inheritance
In 1928,Frederick Griffith found that heat-killed virulent (i.e.disease-causing) strains of a type of bacterium could convert the non-virulent form into the virulent strain. He called the substance which caused the change, the transforming principal. The next step was to isolate, purify and then analyse the nature of this transforming principle.
By 1944,experiments carried out by scientists Avery, MacLeod and McCarty led them to the conclusion that the transforming principal was deoxyribonucleic acid (DNA). Their proof :
-the purified extract, which had had all it's protein and fat removed, was far more active, per unit of weight, then the original mass of cells.
-tests indicated the presence of large amounts of DNA, but only a little ribo nucleic acid (RNA).
-the extract had almost the same percentage composition of carbon, hydrogen, nitrogen and phosphorus as that postulated of DNA.
-when the enzyme known to destroy RNA was added, there was no loss of activity. However, when the enzyme known to break down DNA was added, the extract lost its power to transform cells.
The scientists thus suggested that DNA, as the transforming dactor, stimulated a specific gene mutation in the non-capsulated cells. This mutation resulted in the bacteria becoming virulent. In 1952, a series of experiments by Hershey and Chase proved that DNA was the actual substance of inheritance.
Bacterial viruses or bacteriophages attack bacterial cells, killing the cells while replicating themselves. The T2phage that Hershey and Chase worked with consisted of a protein coat and a DNA core. Radioactive sulfur and phosphorus were used to tag the protein coat and DNA core respectively, since sulfur is found in protein and phosphorus in DNA
When the tagged T2phages were allowed to infect their host bacterium, only the radioactive phosphorus tags appeared in the new generation of phages. This meant that information was begin transmitted from one generation to the next through DNA

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีโครโมโซมของมรดก
ในปี 1928 เฟรเดอริกริฟฟิพบว่าความรุนแรงความร้อนฆ่า (iedisease ที่ก่อให้เกิด) สายพันธุ์ของชนิดของแบคทีเรียที่สามารถแปลงรูปแบบที่ไม่ใช่ความรุนแรงลงไปในสายพันธุ์ที่รุนแรง เขาเรียกว่าสารที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง, การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ขั้นตอนต่อไปคือการแยกบริสุทธิ์และจากนั้นวิเคราะห์ลักษณะของการเปลี่ยนแปลงหลักการนี้.
1944 โดยการทดลองดำเนินการโดยนักวิทยาศาสตร์เอเวอรี่แม็คคาร์แมกเลียด์และนำพวกเขาไปสู่ข้อสรุปว่าการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญคือดีเอ็นเอ (DNA) หลักฐานของพวกเขา
. -The สารสกัดบริสุทธิ์ซึ่งมีทั้งหมดมันเป็นโปรตีนและไขมันออกก็ยังห่างไกลใช้งานมากขึ้นต่อหน่วยของน้ำหนักแล้วมวลเดิมของเซลล์
-tests ระบุการปรากฏตัวของจำนวนมากของดีเอ็นเอ แต่เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ กรดนิวคลีอิก Ribo (RNA).
-The สารสกัดจากเกือบร้อยละองค์ประกอบเดียวกันของคาร์บอนไฮโดรเจนไนโตรเจนและฟอสฟอรัสเป็นที่กล่าวอ้างของดีเอ็นเอ.
เมื่อมีเอนไซม์ที่รู้จักกันที่จะทำลายอาร์เอ็นเอที่เพิ่มขึ้นมีการสูญเสียของกิจกรรม แต่เมื่อเอนไซม์ที่รู้จักกันที่จะทำลายลงดีเอ็นเอเพิ่มสารสกัดจากสูญเสียอำนาจในการเปลี่ยนเซลล์.
นักวิทยาศาสตร์จึงแนะนำว่าดีเอ็นเอเป็น dactor เปลี่ยนกระตุ้นกลายพันธุ์ของยีนที่เฉพาะเจาะจงในเซลล์ที่ไม่ capsulated การกลายพันธุ์นี้ส่งผลให้แบคทีเรียกลายเป็นความรุนแรง ในปี 1952, ชุดการทดลองโดยเฮอร์ชีย์และเชสพิสูจน์ให้เห็นว่าดีเอ็นเอเป็นสารที่เกิดขึ้นจริงของมรดก.
แบคทีเรียไวรัสหรือแบคทีเรียโจมตีเซลล์แบคทีเรียฆ่าเซลล์ในขณะที่การจำลองตัวเอง T2phage ที่เฮอร์ชีย์และเชสทำงานร่วมกับประกอบด้วยเสื้อโปรตีนและแกนดีเอ็นเอ กำมะถันและฟอสฟอรัสกัมมันตรังสีถูกนำมาใช้ในการแท็กเสื้อโปรตีนและดีเอ็นเอหลักตามลำดับเนื่องจากกำมะถันที่พบในโปรตีนและฟอสฟอรัสในดีเอ็นเอ
เมื่อ T2phages ติดแท็กได้รับอนุญาตให้ติดเชื้อแบคทีเรียโฮสต์ของพวกเขาเท่านั้นที่แท็กฟอสฟอรัสกัมมันตรังสีปรากฏในรุ่นใหม่ของ phages . นั่นหมายความว่าข้อมูลที่ได้รับการเริ่มต้นการถ่ายทอดจากรุ่นหนึ่งไปข้างหน้าผ่านดีเอ็นเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีโครโมโซมของมรดก
ใน 1928 เฟรเดอริคกริฟฟิธ พบว่า ความร้อนฆ่ารุนแรง ( i.e.disease-causing ) สายพันธุ์ของชนิดของแบคทีเรียสามารถแปลงไม่รุนแรงกลายเป็นความเครียดรุนแรง . เขาเรียกสารที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนครูใหญ่ ขั้นตอนต่อไปคือการแยกบริสุทธิ์และศึกษาธรรมชาติของเปลี่ยนหลักการ
โดย 1944การทดลองที่ดำเนินการโดยนักวิทยาศาสตร์และเอเวอรี่ แม็คคลาวด์แมคคาร์ทีพาพวกเขามาถึงข้อสรุปที่เปลี่ยนหลักลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราช ( DNA ) หลักฐานของพวกเขา :
- บริสุทธิ์สารสกัดซึ่งมีทั้งหมดมันเป็นโปรตีนและไขมันออกได้ไกลมากขึ้นต่อหน่วยของน้ำหนัก แล้วต้นฉบับมวลของเซลล์
- การทดสอบแสดงตนของจำนวนมากของดีเอ็นเอแต่เพียงเล็กน้อย ribo กรดนิวคลีอิก ( RNA )
- สกัดได้เกือบเดียวกันร้อยละองค์ประกอบของคาร์บอน ไฮโดรเจน ไนโตรเจน และฟอสฟอรัสเป็นวิธีของดีเอ็นเอ .
- เมื่อเอนไซม์รู้จักทําลายอาร์เอ็นเอ ได้เพิ่ม ไม่มีการสูญเสียของกิจกรรม อย่างไรก็ตาม เมื่อเอนไซม์ที่รู้จักกันเพื่อทำลายดีเอ็นเอ ได้เพิ่ม , สารสกัดที่สูญเสียพลังที่จะเปลี่ยนเซลล์
นักวิทยาศาสตร์จึงแนะว่าดีเอ็นเอเป็นเปลี่ยน dactor กระตุ้นการกลายพันธุ์ในยีนที่เฉพาะเจาะจง , capsulated ไม่ใช่เซลล์ การกลายพันธุ์นี้ทำให้เกิดแบคทีเรียกลายเป็นรุนแรง . ในปี 1952 , ชุดการทดลองโดยเฮอร์ชีย์และไล่พิสูจน์ DNA ที่เป็นสาระที่แท้จริงของมรดก .
ไวรัสแบคทีเรียหรือแบคทีริโอฟาดจ์โจมตีแบคทีเรียเซลล์ฆ่าเซลล์ในขณะที่คำตอบตัวเอง การ t2phage ที่เฮอร์ชีย์และไล่ทำงานประกอบด้วยโปรตีนและดีเอ็นเอ เสื้อเป็นหลัก กำมะถันและฟอสฟอรัสกัมมันตรังสีใช้แท็กโปรตีนและดีเอ็นเอหุ้มแกนตามลำดับ เนื่องจากกำมะถัน พบในโปรตีนและฟอสฟอรัสในดีเอ็นเอ
เมื่อแท็ก t2phages ได้รับอนุญาตที่จะติดเชื้อแบคทีเรียโฮสต์ของพวกเขาฟอสฟอรัสกัมมันตรังสี , เท่านั้นที่ปรากฏในรุ่นใหม่ของฟาจ . นี้หมายถึงข้อมูลที่ถูกส่งผ่านจากรุ่นสู่รุ่น เริ่มต้นถัดไป
ผ่านดีเอ็นเอ