Several writers have discussed the

Several writers have discussed the concept of national language (Fishman, 1968a; Le Page, 1964; Nida and Wonderly, 1971) but I should like here to follow Heine (1979) where he differentiates three types of national language:
(1) The de jure national language. In this case the national language has been officially chosen by governmental decree. Thus, for example, Tanzania elected Swahili its national language in 1961. Namibia has three national languages: Afrikaans, English and German, and Nigeria has nine. It is interesting that of the 46 African states only 22 have an "official" national language.
(2) The de facto national language. This "unofficial" national language must fulfill two of the following criteria:
(a) it must be used as a spoken medium throughout the nation and be spoken by more than half the population;
(b) the language must symbolize national unity or identity;
( c) the language must be considered as a means of expressing national culture and the national way of life.
An example of the de facto national language would be the Wolof language in Senegal.
(3) The de jure and de facto national language. Examples of an "official" national language with a firm numerical base are Swahili in Tanzania, Somali in Somalia and Arabic in Algeria.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายผู้เขียนได้กล่าวถึงแนวคิดของภาษาประจำชาติ (Fishman, 1968a หน้าเลอ 1964 นิดาและ Wonderly, 1971) แต่จะชอบที่นี่ตาม Heine (1979) ที่เขาแตกต่างของภาษาประจำชาติสามชนิด: (1 ภาษาแห่งชาติ de jure) ในกรณีนี้ ภาษาประจำชาติมีการเป็นทางเลือก โดยรัฐกฤษฎีกา ดัง เช่น แทนซาเนียรับเลือกภาษาสวาฮีลีเป็นภาษาประจำชาติใน 1961 นามิเบียมีภาษาประจำชาติสาม: แอฟริกา ภาษาอังกฤษ และเยอรมัน และไนจีเรียได้ 9 เป็นที่น่าสนใจว่า อเมริกาแอฟริกา 46 22 เท่านั้นมีมีภาษาประจำชาติ "อย่างเป็นทางการ" (2)ภาษาแห่งชาติเดิม ภาษาประจำชาตินี้ "ไม่เป็นทาง" ต้องตอบสนองสองเงื่อนไขต่อไปนี้: (ก) จะต้องใช้เป็นสื่อพูดทั่วประเทศ และสามารถพูดเรียงตามจำนวนประชากรที่มากกว่าครึ่ง (ขภาษา)ต้องเป็นสื่อเอกภาพแห่งชาติหรือตัวตน (c ต้องพิจารณาภาษา)เป็นวิธีการของชาติวัฒนธรรมและวิถีชีวิตแห่งชาติ ตัวอย่างของภาษาประจำชาติเดิมจะภาษาโวลอฟในเซเนกัล (3 de jure)และภาษาแห่งชาติเดิม ตัวอย่างของภาษาประจำชาติเป็น "ทาง" กับฐานตัวเลขของบริษัทคือ สวาฮิลีในแทนซาเนีย โซมาเลียในโซมาเลียและอาหรับในแอลจีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเขียนหลายคนได้กล่าวถึงแนวคิดของภาษาประจำชาติ (ฟิชแมน 1968a; หน้าเลอ 1964; นิด้าและ Wonderly, 1971) แต่ฉันควรจะต้องชอบที่นี่เพื่อทำตาม Heine (1979) ที่เขาแตกต่างสามประเภทของภาษาประจำชาติ:
(1) เดอ ทางนิตินัยภาษาประจำชาติ ในกรณีนี้ภาษาประจำชาติที่ได้รับการได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการจากหน่วยงานของรัฐออกคำสั่ง ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นแทนซาเนียการเลือกตั้งภาษาสวาฮิลีภาษาประจำชาติของตนในปี 1961 นามิเบียมีสามภาษาประจำชาติ: แอฟริกาใต้, อังกฤษและเยอรมันและไนจีเรียมีเก้า เป็นที่น่าสนใจของแอฟริกัน 46 รัฐเพียง 22 มี "อย่างเป็นทางการ" ภาษาประจำชาติ.
(2) พฤตินัยภาษาประจำชาติ นี้ "ทางการ" ภาษาประจำชาติต้องปฏิบัติตามสองของเกณฑ์ดังต่อไปนี้
(ก) จะต้องถูกนำมาใช้เป็นสื่อกลางในการพูดทั่วประเทศและได้รับการพูดโดยมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากร;
(ข) ภาษาที่จะต้องเป็นสัญลักษณ์ของความสามัคคีของชาติหรือเอกลักษณ์;
(ค) ภาษาที่จะต้องได้รับการพิจารณาเป็นวิธีการแสดงวัฒนธรรมของชาติและวิธีแห่งชาติของชีวิต.
ตัวอย่างของพฤตินัยภาษาประจำชาติจะเป็นภาษา Wolof ในประเทศเซเนกัล.
(3) ทางนิตินัยและพฤตินัยภาษาประจำชาติ ตัวอย่างของ "อย่างเป็นทางการ" ภาษาแห่งชาติที่มี บริษัท ที่มีฐานตัวเลขในภาษาสวาฮิลีแทนซาเนียโซมาเลียในโซมาเลียและภาษาอาหรับในประเทศแอลจีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเขียนหลายคนได้กล่าวถึงแนวคิดของภาษาแห่งชาติ ( เงือก 1968a LE , หน้า , 1964 ; นิด้า และ wonderly 2514 ) แต่ผมก็ชอบที่นี่ตามไฮน์ ( 1979 ) ซึ่งเขาได้เป็นสามประเภทของภาษาแห่งชาติ :
( 1 ) ตามกฎหมายแห่งชาติภาษา ในกรณีนี้ภาษาแห่งชาติได้รับเลือกอย่างเป็นทางการ โดยคำสั่งของรัฐ ดังนั้น ตัวอย่างเช่นแทนซาเนียเลือกตั้ง ภาษาไทย ภาษาชาติใน 1961 . นามิเบียได้สามภาษาแห่งชาติ : แอฟริกา , อังกฤษและเยอรมัน และไนจีเรีย มีเก้า มันเป็นที่น่าสนใจที่ 46 แอฟริกาอเมริกาเพียง 22 มี " ภาษาแห่งชาติอย่างเป็นทางการ "
( 2 ) พฤตินัยภาษาประจำชาติ . " ภาษาแห่งชาติอย่างไม่เป็นทางการ " ต้องปฏิบัติตามเกณฑ์ต่อไปนี้ :
2 แห่ง( ก ) มันต้องใช้เป็นภาษาพูดขนาดกลางทั่วประเทศและพูดได้ โดยมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากร ;
( B ) เป็นสัญลักษณ์ของเอกภาพแห่งชาติหรือภาษาต้องเอกลักษณ์ ;
( C ) ภาษา ต้องถือว่าเป็นวิธีการแสดงวัฒนธรรมของชาติและทางชาติของชีวิต
ตัวอย่างของพฤตินัยภาษาประจำชาติเป็นภาษา Wolof ในเซเนกัล
( 3 ) ทางนิตินัยและพฤตินัยภาษาประจำชาติ . ตัวอย่างของ " ภาษาแห่งชาติ " อย่างเป็นทางการกับ บริษัท ตัวเลขฐานเป็นภาษาไทยในแทนซาเนีย , โซมาเลียโซมาเลียและภาษาอาหรับในแอลจีเรีย