she saved a trainFifteen-year-old K

she saved a train
Fifteen-year-old Kate Shelley stayed near
the window on that stormy July night in 1881.
“Sit down and relax,” Mrs. Shelley begged
or the twelfth time. But Kate wouldn’t get
my relaxation during the night ahead.
Kate peered into the night at the Chicago
And North Western Railroad tracks that lay
Between Moingona and Boone, Iowa. Lighting flashed across the sky, lighting up the
railway bridge that spanned the rampaging
Des Moines River.
It was near this bridge that her father, a
Railway sectionhand, was killed three years
Ago. And it was in this river that her brother drowned, while swimming, a few months later
5 Nervously; Kate paced to the Window on
the opposite side of the room. From here she
could see another bridge; this one spanned
Honey Creek, a stream that emptied into the
Des Moines River. The heavy rainfall during
the past week had already swollen the creek
beyond its capacity. The rain tonight was
sending the Water higher up the hillside.
Suddenly, Kate heard a familiar sound.
She dashed to the other window and saw engine Number 12 pulling slowly onto the Des
Moines River bridge. She knew it was sent ahead of the midnight express passenger train to check for washouts. A storm like this one could cause considerable damage to railway bridge and roadbeds
Slowly the engine pushed across that bridge and moved towards the one spanning Honey Creek
The engine was almost halfway across Honey Creek Bridge when the bridge buckled, pitching the hot engine forward into the roaring swirling water . Kate heard a hissing scream and saw a billowy cloud of steam as the engine went down
They’ve gone down Mother Kate cried she grabbed her coat and headed for the door. I’m going to Moingona to stop the passenger train Kate said firmly Relucktantly her mother agreed to let her go
With her father’s railway lantern in her hand Kate waded out into knee – deep water she paused when she came to the wrecked Honey Creek Realizing that she could not help them Kate headed for Moingona
Moingona station lay about a kilometer and a half or one mile to the west to get there Kate knew she would have to across the Des Moines River bridge Intended only for trains the bridge was little more than two steel rails strung across widely spaced wooden beams – some far enough apart that a person Kate’s size could easily slip through There were no handrails there was no place for her to escape should a train approach she hoped the train would be late tonight
More frightened than she had ever been before Kate made her way onto the shaky bridge the water roared below her. Gusts if wind whipped round her suddenly her lantern went out she had to continue with only occasional flashes of lightning to guide her way Dropping to her knees and grasping the cold track she slowly felt her way across the bridge Kate shivered in the train driven rain her legs burned from the craping of the spikes in the wooden beams Halfway across the bridge a flash of lightning revealed an enormous tree heading towards the pier beneath the spot where Kate was clinging so desperately Holding her breath she watched the thing heave up and down in the water the cracking of tree limbs showered the girl with muddy water as the tree slipped between two piers and fell out of sight
Slowly Kate crept on – until suddenly cold mud squished between was on solid ground Rising to her feet she dashed down the track a few minutes later drenched and exhausted she pulled open the station door Honey Creek bridge is out Kate blurted she had done all a fifteen year old could do the rest was up to the station agent
The express passenger train was not scheduled to stop at Moingona it had to be fragged just in time the agent rushed to the front of the station the dispatched to the washed out bridge to find the survivors
To Kate it all seemed like a bad dream a nightmare she wanted to forget but grateful citizens wouldn’t let her forget the passengers on the train collected money to help further her education the Order of Railway Conductors gave her gold watch and chain the Chicago and North Western Railroad presented her with a cash gift a half – barred of flour a load of coal and a lifetime pass to ride on the trains from across the United States letters of the praise poured into the Shelley home children from a nearby school presented Kate with a medal
Eventually Kate went to college and earned a teaching certificate for a time she taught at a school not far from her home then in 1903 she accepted a job still closer to the Shelley cottage – that of station agent at Moingona Iowa
The Honey Creek bridge had been rebuilt immediately after the flood later in 1900 the Des Moines River bridge was replaced by a magnificent steel structure and twice each day going to and from her new job Kate crossed this Kate Shelley bridge the bridge named foe the girl who saved a train

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอบันทึกรถไฟเชลลีย์เคทห้าปีอยู่ใกล้หน้าต่างบนคืนกรกฎาคมพายุใน 1881"นั่งลง และผ่อนคลาย เชลลีย์นางขอร้องหรือเวลาสิบสอง แต่เคทไม่ได้รับฉันผ่อนคลายในช่วงคืนข้างหน้าเคท peered เป็นที่ชิคาโกและเหนือตะวันตกรถไฟติดตามที่วางระหว่าง Moingona และ Boone รัฐไอโอวา แสงอ่อนประกายบนท้องฟ้า แสงสว่างขึ้นสะพานรถไฟที่มา rampagingแม่น้ำเดสโมนส์ก็ใกล้นี้สะพานที่พ่อของเธอ การรถไฟ sectionhand ถูกฆ่าสามปีผ่านมา และก็พี่ชายของเธอจม ในขณะที่สระว่ายน้ำ ไม่กี่เดือนต่อมา5 คน เคทที่ศึกษาได้ในหน้าต่างบนฝั่งตรงข้ามห้อง นี่เธอเห็นสะพานอีก อันนี้มาน้ำผึ้งครี กระแสที่ว่างเปล่าเป็นการแม่น้ำเดสโมนส์ ฝนตกหนักในระหว่างสัปดาห์ที่ผ่านมาแล้วมีบวมนั้นนอกเหนือจากการผลิตของ คืนนี้มีฝนตกส่งน้ำสูงขึ้นเนินเขา ทันใดนั้น เคตได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเธอเส้นประไปยังหน้าต่าง และเห็นเครื่องหมายเลข 12 ดึงช้าลงพักสะพานข้ามแม่น้ำสโมนส์ เธอรู้ว่า มันส่งก่อนเที่ยงคืนด่วนโดยสารรถไฟเพื่อตรวจสอบ washouts พายุลักษณะนี้อาจทำให้เกิดความเสียหายมากสะพานรถไฟและ roadbedsเครื่องยนต์ผลักดันข้ามสะพานที่ แล้วย้ายไปทางครีผึ้ง spanning หนึ่งเครื่องยนต์ได้เกือบจะอยู่ตรงกลางข้ามสะพานน้ำผึ้งครีเมื่องอโค้งสะพาน ขว้างเครื่องยนต์ร้อนไปข้างหน้าในน้ำ swirling คำราม เคตได้ยินเสียงกรีดร้องแมลง และเห็นเมฆ billowy ของไอน้ำเป็นเครื่องยนต์ไปลงพวกเขาได้ไปร้องเรียกแม่เคทเธอคว้าเสื้อของเธอ และหัวสำหรับประตูลง ฉันจะไป Moingona หยุดรถไฟโดยสารเคทกล่าวอย่าง Relucktantly ตกลงแม่ของเธอเพื่อให้เธอไปมีโคมรถของพ่อของเธอในมือของเธอ เคทได้ลุยตามออกเป็นเข่า – น้ำลึกที่เธอหยุดชั่วคราวเมื่อเธอมาที่ wrecked ผึ้งครีตระหนักถึงที่เธอไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาเคทมุ่ง Moingonaวางสถานี Moingona เกี่ยวกับการกิโลเมตรครึ่ง หรือหนึ่งไมล์ไปทางตะวันตกจะมี เคทรู้ว่าเธอจะมีการข้ามสะพานแม่น้ำเดสโมนส์ไว้สำหรับรถไฟสะพานไม่น้อยกว่าสองรางเหล็ก strung ข้ามคานไม้อย่างกว้างขวางลที่ – บางไกลพอกันว่าเคทของคนขนาดสามารถจัดส่งได้ผ่าน มีราวจับไม่มีไม่มีที่ว่างสำหรับเธอหนีควรเป็นแนวทางรถไฟที่เธอหวัง รถไฟจะเสียคืนนี้กลัวยิ่งกว่าที่เธอเคยได้รับก่อนที่เคททำเธอทางลงสะพานเสียงสั่น roared น้ำด้านล่างของเธอ ให้ถ้าลมได้พัดเอารอบเธอทันใดนั้นโคมไฟของเธอออกไปเธอมีแฟลชเป็นครั้งคราวเฉพาะของฟ้าผ่าจะแนะนำวิธีของเธอลดลงไปหัวเข่าของเธอและเรียงติดตามเย็นเธอช้า ๆ รู้สึกเธอทางข้ามสะพานที่เคท shivered ในรถไฟขับเคลื่อนขาเธอเขียนจาก craping spikes ในการไม้ฝนด้วยการฉายแสง Halfway ข้ามสะพานแฟลชวิเชียรเปิดเผยหัวข้อไปทางท่าเรือใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ต้องการ จุดที่เคตถูกติดเพื่อให้หมดจับลมหายใจของเธอเธอเฝ้าดูสิ่งยกขึ้นและลงในน้ำถอดของแขนขาต้นไม้นี้สาวโคลนน้ำต้นเล็ดรอดระหว่างท่าเรือทั้งสอง และตกลับช้าเคท crept บน – จนกระทั่งถูกโคลนเย็นทันทีที่ squished ระหว่างเราแข็ง ขึ้นให้เท้าของเธอเธอเส้นประลงติดตามกี่นาทีซึ่งอยู่ในภายหลัง และเหนื่อยเธอดึงเปิดประตูสถานีสะพานครีฮันนี่จะออกเคท blurted เธอทำทั้งหมด 15 ปีเก่าไม่เหลือเป็นถึงตัวแทนสถานีรถไฟโดยสารด่วนไม่ถูกกำหนดเวลาจะหยุดที่ Moingona ได้ถูก fragged เพียงในเวลาที่ตัวแทนวิ่งไปด้านหน้าของสถานีส่งออกไปสะพานหินออกไปค้นหาผู้รอดชีวิตการเคท ทั้งหมดดูเหมือนฝันร้ายเป็นฝันร้ายที่เธออยากลืมแต่ขอบคุณประชาชนจะไม่ให้เธอลืมผู้โดยสารบนรถไฟที่รวบรวมเงินเพื่อการศึกษา'เป็นตัวสั่งการรถไฟนำเพิ่มเติมช่วยให้เธอดูทอง และโซ่ชิคาโกและรถไฟตะวันตกเหนือแสดงเธอเป็นของขวัญเงินสดครึ่ง – กีดขวางของแป้งปริมาณของถ่านหินและผ่านชีวิตจะนั่งรถไฟจากทั่วสหรัฐอเมริกา ตัวอักษรของการสรรเสริญ poured เป็นเด็กบ้านเชลลีย์จากโรงเรียนใกล้เคียงแสดงเคทกับเหรียญในที่สุดเคทไปวิทยาลัย และได้รับใบรับรองการสอนเป็นเวลาที่เธอสอนที่โรงเรียนไม่ไกลจากบ้านของเธอ แล้วใน 1903 เธอรับงานยังคงใกล้ชิดกับคอทเทจเชลลีย์ – ที่สถานีแทนที่รัฐไอโอวา Moingonaมีการสร้างสะพานน้ำผึ้งครีทันทีหลังจากน้ำท่วมใน 1900 สะพานแม่น้ำเดสโมนส์ถูกแทนที่ ด้วยโครงสร้างเหล็กงดงาม และสองไปแต่ละวันไป และกลับ จากงานใหม่ของเธอเคทข้ามสะพานนี้เคตเชลลีย์สะพานชื่อศัตรูสาวบันทึกรถไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอช่วยรถไฟสิบห้าปีเคทเชลลีย์อยู่ใกล้กับหน้าต่างในคืนที่มีพายุกรกฎาคม1881 ใน"นั่งลงและผ่อนคลาย" นางเชลลีย์ขอร้องหรือเวลาที่สิบสอง แต่เคทจะไม่ได้รับการพักผ่อนของฉันในช่วงเวลากลางคืนข้างหน้า. เคท peered ในคืนที่ชิคาโกและทิศตะวันตกเฉียงเหนือรางรถไฟที่วางระหว่างMoingona และเนไอโอวา โคมไฟประกายบนท้องฟ้าแสงขึ้นสะพานรถไฟที่ทอดอาละวาดDes Moines แม่น้ำ. มันก็ใกล้สะพานว่าพ่อของเธอนี้sectionhand รถไฟถูกฆ่าตายสามปีที่ผ่านมา และมันก็เป็นในแม่น้ำสายนี้ว่าพี่ชายของเธอจมน้ำตายในขณะที่ว่ายน้ำไม่กี่เดือนต่อมา5 ประหม่า; เคทจะรวดเร็วหน้าต่างบนฝั่งตรงข้ามของห้องพัก จากที่นี่เธอจะได้เห็นสะพานอื่น นี้ทอดน้ำผึ้งห้วยลำธารที่เทลงไปในDes Moines แม่น้ำ ปริมาณน้ำฝนที่ตกหนักในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาได้บวมแล้วลำห้วยเกินความสามารถของตน คืนนี้ฝนที่ได้รับการส่งน้ำสูงขึ้นไปบนเนินเขา. ทันใดนั้นเคทได้ยินเสียงที่คุ้นเคย. เธอวิ่งไปที่หน้าต่างอื่น ๆ และเห็นเครื่องยนต์จำนวน 12 ดึงช้าลงบนเดสะพานข้ามแม่น้ำMoines เธอรู้ว่ามันจะถูกส่งไปข้างหน้าของเที่ยงคืนด่วนผู้โดยสารรถไฟเพื่อตรวจสอบ washouts พายุเช่นนี้อาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อสะพานรถไฟและ roadbeds ช้าเครื่องยนต์ผลักข้ามสะพานและย้ายไปทางหนึ่งซึ่งประกอบไปด้วยน้ำผึ้งห้วยเครื่องยนต์ก็เกือบจะครึ่งทางข้ามห้วยสะพานน้ำผึ้งเมื่อสะพานทรุดทอยเครื่องยนต์ร้อนไปข้างหน้าเข้าสู่คำรามน้ำหมุน เคทได้ยินเสียงกรีดร้องเปล่งเสียงดังกล่าวและเห็นเมฆคลื่นของไอน้ำเป็นเครื่องมือลงไปพวกเขาได้ไปลงแม่เคทร้องไห้เธอคว้าเสื้อคลุมของเธอและมุ่งหน้าไปยังประตู ฉันจะ Moingona ที่จะหยุดการโดยสารรถไฟเคทกล่าวว่าแน่น Relucktantly แม่ของเธอตกลงที่จะปล่อยเธอไปด้วยโคมไฟรถไฟของพ่อของเธอในมือของเธอเคทเดินลุยน้ำออกไปที่หัวเข่า- น้ำลึกเธอหยุดชั่วคราวเมื่อเธอมาถึงห้วยน้ำผึ้งอับปางตระหนักว่า เธอไม่สามารถช่วยให้พวกเขาเคทมุ่งหน้าไปยัง Moingona สถานี Moingona วางเกี่ยวกับกิโลเมตรและครึ่งหรือหนึ่งไมล์ไปทางทิศตะวันตกที่จะได้มีเคทรู้ว่าเธอจะต้องข้ามสะพานเดสโมนส์แม่น้ำตั้งใจเฉพาะสำหรับรถไฟสะพานน้อยกว่าสอง รางเหล็กหงุดหงิดข้ามคานไม้เว้นระยะห่างกันอย่างแพร่หลาย - บางไกลพอออกจากกันว่าคนที่ขนาดของเคทได้อย่างง่ายดายสามารถลื่นผ่านมีราวจับไม่อยู่ที่นั่นเป็นสถานที่สำหรับเธอที่จะหลบหนีควรวิธีการรถไฟเธอหวังว่ารถไฟจะสายคืนนี้กลัวมากกว่าเธอเคยเป็นมาก่อนเคททำทางของเธอลงบนสะพานสั่นคลอนน้ำคำรามของเธอด้านล่าง ลมถ้าลมวิปปิ้งรอบเธอทันใดนั้นโคมไฟของเธอก็ออกไปเธอได้มีการดำเนินการกับการกระพริบเป็นครั้งคราวเดียวของฟ้าผ่าเพื่อเป็นแนวทางในทางของเธอลดลงไปที่หัวเข่าของเธอและโลภติดตามเย็นเธอค่อย ๆ รู้สึกว่าเธอเดินข้ามสะพานเคสั่นในรถไฟขับเคลื่อนฝนของเธอ ขาเผาจาก craping ของแหลมในคานไม้ครึ่งทางข้ามสะพานวิชชุเปิดเผยต้นไม้มหาศาลมุ่งหน้าไปทางท่าเรือใต้จุดที่เคทได้รับการยึดมั่นให้หมดโฮลดิ้งลมหายใจของเธอที่เธอเฝ้าดูสิ่งยกขึ้นและลงใน น้ำแตกแขนขาต้นไม้อาบน้ำสาวที่มีน้ำโคลนกับต้นไม้ลดลงระหว่างสองท่าเรือและหลุดออกมาจากสายตาช้าเคทพุ่งบน- จนกว่าโคลนเย็นอย่างฉับพลัน squished ระหว่างอยู่บนพื้นดินแข็งที่เพิ่มขึ้นไปที่เท้าของเธอวิ่งลงติดตามไม่กี่ นาทีเปียกโชกในภายหลังและหมดเธอดึงเปิดประตูสถานีสะพานครีฮันนี่จะออกเคทโพล่งเธอได้ทำทุกสิบห้าปีเก่าจะทำส่วนที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับตัวแทนสถานีรถไฟโดยสารด่วนไม่ได้กำหนดเวลาที่จะหยุดที่Moingona มันก็จะ จะ fragged เพียงในเวลาตัวแทนรีบวิ่งไปที่หน้าสถานีที่ส่งไปยังสะพานล้างออกไปหาผู้รอดชีวิตในการเคทมันทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นฝันร้ายฝันร้ายที่เธออยากจะลืมแต่ขอบคุณประชาชนที่จะไม่ปล่อยให้เธอลืม ผู้โดยสารบนรถไฟที่เก็บรวบรวมเงินเพื่อช่วยส่งเสริมการศึกษาของเธอคำสั่งของรถไฟตัวนำให้นาฬิกาทองของเธอและห่วงโซ่ชิคาโกและทิศตะวันตกเฉียงเหนือทางรถไฟที่นำเสนอของเธอกับของขวัญเงินสดครึ่ง - ห้ามแป้งภาระของถ่านหินและอายุการใช้งานผ่านที่จะนั่ง บนรถไฟจากทั่วตัวอักษรสหรัฐอเมริกาสรรเสริญเทลงในเชลลีย์บ้านเด็กจากโรงเรียนที่อยู่ใกล้เคียงนำเสนอเคทกับเหรียญในที่สุดเคทเดินไปโรงเรียนและได้รับใบรับรองการสอนเป็นเวลาที่เธอสอนอยู่ที่โรงเรียนไม่ไกลจากบ้านของเธอจากนั้นในปี 1903 เธอได้รับการยอมรับเป็นงานที่ยังคงใกล้ชิดกับกระท่อมเชลลีย์ - ที่ตัวแทนสถานี Moingona ไอโอวาสะพานห้วยน้ำได้รับการสร้างขึ้นมาใหม่ได้ทันทีหลังน้ำท่วมต่อมาในปี1900 สะพานเดสโมนส์แม่น้ำก็ถูกแทนที่ด้วยโครงสร้างเหล็กที่งดงามและสองครั้งในแต่ละ วันที่ไปและจากงานใหม่ของเธอเคทข้ามนี้เคทเชลลีย์สะพานสะพานชื่อศัตรูสาวที่บันทึกไว้รถไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอช่วยรถไฟ
สิบห้าปีเคทเชลลีย์อยู่ใกล้
หน้าต่างที่คืนพายุกรกฎาคม 1881 .
" นั่งลงและผ่อนคลาย " นางเชลลี่ขอร้อง
หรือ 12 ครั้ง แต่เคทไม่ได้รับการพักผ่อนในตอนกลางคืนก่อน
.
เคทเหลือบมองในเวลากลางคืนที่ชิคาโกและรถไฟทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

และที่วางระหว่าง moingona บูน ไอโอวา แสงประกายทั่วฟ้าไฟขึ้นสะพานทางรถไฟที่ทอดการเล่น

Des Moines แม่น้ำ .
มันใกล้สะพานที่พ่อของเธอ , รถไฟ sectionhand
,
ถูกฆ่า 3 ปีที่ผ่านมา และมันอยู่ในแม่น้ำนี้ว่าน้องชายจมน้ำ ขณะที่ว่ายน้ำ ไม่กี่เดือนต่อมา
5 กระสับกระส่าย เคท paced กับหน้าต่าง
ฝั่งตรงข้ามของห้อง จากที่นี่ เธอจะเจอสะพานอีก

; หนึ่งนี้ถูกห้วยผึ้งกระแสที่พร่องลง
Des Moines แม่น้ำ ช่วงฝนตกหนักในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา มีบวม

แล้วลำธารที่เกินขีดความสามารถของ ฝนตกคืนนี้
ส่งน้ำที่สูงขึ้นเนินเขา
จู่ๆ เคต ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอถลันไปที่หน้าต่างอื่น
และเห็นเลขเครื่อง 12 ดึงช้าๆบนเดส
มอยแม่น้ำสะพานเธอรู้ว่ามันส่งก่อนเวลาเที่ยงคืนบริการผู้โดยสารรถไฟเพื่อตรวจสอบเหลวไหล พายุเช่นนี้อาจก่อให้เกิดความเสียหายมากกับสะพานทางรถไฟและ roadbeds
ช้าๆเครื่องยนต์ผลัก ข้ามสะพานและย้ายไปยังหนึ่งสแปครีกที่รัก
เครื่องยนต์ได้เกือบครึ่งทางข้ามสะพานห้วยผึ้ง เมื่อยุบสะพาน ,ทอยเครื่องยนต์ร้อนเข้าไปเสียงคำรามมาจากน้ำ เคทได้ยินฟ่อร้องและเห็นเมฆ billowy ไอน้ำเป็นเครื่องยนต์ลงไป
พวกเขาได้ไปลงแม่เคทร้องไห้เธอคว้าเสื้อคลุมของเธอและมุ่งหน้าไปที่ประตู ผมจะ moingona หยุดผู้โดยสารรถไฟเคทพูดอย่างหนักแน่น relucktantly แม่ยอมปล่อยเธอไป
กับพ่อของเธอรถไฟโคมไฟในมือของเธอเคทตะลุยเข้าไปเข่า–ลึกน้ำ เธอก็หยุดเมื่อเธอมาอับปางห้วยผึ้งรู้ตัวว่าเธอไม่อาจช่วยให้เคทไป moingona
สถานี moingona วางประมาณ 1 กิโลเมตรครึ่ง หรือหนึ่งไมล์ทางตะวันตกเพื่อไปที่นั่น เคทรู้ว่าเธอจะต้องข้ามสะพานแม่น้ำดิมอยน์มีเพียงรถไฟสะพานน้อย มากกว่าสอง เหล็กรางแขวนข้ามคานไม้ และเว้นระยะห่างกันอย่างแพร่หลายบางห่างพอที่คนเคทขนาดได้อย่างง่ายดายสามารถผ่านไปได้ไม่มีราวจับ ไม่มีสถานที่สำหรับเธอควรฝึกเข้าหาเธอหวังว่ารถไฟคงกลับดึกคืนนี้
ตกใจมากกว่า เธอเคยเป็น ก่อนที่เคททำทางของเธอลงบนสะพานสั่นน้ำส่งเสียงคำรามด้านล่างของเธอถ้าลมกรรโชกพัดรอบของเธอก็โคมไฟของเธอออกมา เธอต้องต่อด้วยเล็กกระพริบฟ้าผ่าคู่มือวิธีการของเธอวางเข่าของเธอและคว้าติดตามเธอเย็นค่อยๆรู้สึกว่าวิธีของเธอข้ามสะพานเคทสั่นในรถไฟขับเคลื่อน ฝนขาเผาจาก craping ของ spikes ในคานไม้ครึ่งสะพานแฟลชของฟ้าผ่าเปิดเผยต้นไม้ มุ่งหน้าไปที่ท่าเรือใต้จุดที่เคทเป็นหวงมากกลั้นหายใจเธอเฝ้าดูสิ่งที่กระเพื่อมขึ้นลงในน้ำแตกของแขนขาต้นไม้ให้สาวที่มีน้ำโคลนที่ต้นไม้ลื่นระหว่างสอง piers และลดลงจากสายตา
ค่อยๆคืบคลานบนจนเย็นและเคทก็เป็นตะคริวระหว่างโคลนบนพื้นแข็งขึ้น เท้าของเธอ เธอถลันลงแทร็คไม่กี่นาทีต่อมา ชุ่ม และหมดแรง เธอดึงเปิดสถานีห้วยผึ้งประตูสะพานออกไป เคทพูด เธอทำทั้งหมดสิบห้าปีเก่าจะทำส่วนที่เหลือก็ถึงสถานีเจ้าหน้าที่
บริการผู้โดยสารรถไฟไม่มีกำหนดการไปหยุดที่ moingona มันต้องแตกในเวลาที่เจ้าหน้าที่รีบวิ่งไปที่หน้าสถานีที่ส่งไปล้างออกค้นหาผู้รอดชีวิต
สะพานเคท มันเหมือนกับฝันร้าย ฝันร้ายที่เธออยากจะลืม แต่ประชาชนไม่ให้เธอลืมขอบคุณผู้โดยสารบนรถไฟที่รวบรวมเงินช่วยการศึกษาของเธอเพื่อให้เธอดูรถไฟไฟฟ้าและโซ่ทองที่ชิคาโกและทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือทางรถไฟที่นำเสนอของเธอกับของขวัญเงินสดครึ่ง–ห้ามของแป้ง โหลดของถ่านหินและชีวิตผ่านการขี่รถไฟจากทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาจดหมายสรรเสริญเทลงในเชลลีย์บ้านเด็กจากโรงเรียนใกล้เคียงกับเหรียญ
นำเสนอ เคทในที่สุดเคทไปมหาลัย และได้รับใบรับรองการสอน ให้เวลาเธอสอนที่โรงเรียนไม่ไกลจากบ้านเธอแล้วใน 1903 เธอรับงานยังใกล้ชิดกับเชลลี่ คอทเทจ ( ของเจ้าหน้าที่ที่สถานี moingona
ไอโอวาสะพานห้วยผึ้งได้สร้างทันทีหลังน้ำท่วม ต่อมาในปี 1900 ที่ Des Moines แม่น้ำสะพานถูกแทนที่ด้วยโครงสร้างเหล็กที่งดงามและสองครั้งในแต่ละวันไปและกลับจากงานใหม่ของเธอ เคท เคทเชลลีย์สะพานสะพานข้ามนี้ชื่อศัตรูคนที่ช่วยชีวิตรถไฟ