Wayang is a generic term denoting t

Wayang is a generic term denoting traditional theatre in Indonesia. There is no evidence that wayang existed before the first century CE, after Hinduism and Buddhism were brought to Southeast Asia. This leads to the hypothesis that the art was imported from either India or China, both of which have a long tradition of shadow puppetry and theatre in general. Jivan Pani has argued that wayang developed from two arts of Odisha in Eastern India, the Ravana Chhaya puppet theatre and the Chhau dance.[3] However, there very well may have been indigenous storytelling traditions that had a profound impact on the development of the traditional puppet theatre.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Wayang เป็นคำทั่วไปกำหนดเรียกค่าละครดั้งเดิมในอินโดนีเซีย มีหลักฐานไม่ว่า wayang สรุป CE ศตวรรษแรกหลังจากศาสนาฮินดูและศาสนาพุทธถูกนำไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นี้นำไปสู่ทฤษฏีที่ว่า ศิลปะที่ถูกนำเข้ามาจากอินเดียหรือจีน ซึ่งทั้งสองมีความยาวนานของหนังและละครทั่วไป Jivan Pani ได้โต้เถียง wayang ที่พัฒนาจากศิลปะสองของโตใน อินเดียตะวันออก โรงละครหุ่น Chhaya ทศกัณฐ์ และเต้น Chhau[3] อย่างไรก็ตาม ดีอาจมีประเพณี storytelling พื้นเมืองที่มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งพัฒนาโรงละครหุ่นแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Wayang เป็นคำทั่วไปแสดงถึงโรงละครแบบดั้งเดิมในประเทศอินโดนีเซีย มีหลักฐานว่าภาพยนตร์มีอยู่ก่อนศตวรรษแรกหลังจากที่ศาสนาฮินดูและพุทธศาสนาถูกนำตัวไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไม่เป็น นี้นำไปสู่​​สมมติฐานที่ว่าศิลปะที่ถูกนำเข้ามาจากทั้งอินเดียหรือจีนซึ่งทั้งสองมีความยาวประเพณีของหุ่นกระบอกเงาและละครทั่วไป จีวัน Pani เป็นที่ถกเถียงกันว่าการพัฒนาของภาพยนตร์จากสองศิลปะของโอริสสาในภาคตะวันออกของอินเดียที่โรงละครหุ่นทศกัณฐ์ Chhaya และเต้นรำ Chhau. [3] แต่มีอย่างดีอาจจะได้รับการเล่าเรื่องประเพณีท้องถิ่นที่มีผลกระทบต่อการพัฒนาของ หุ่นละครแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วายังเป็นคําทั่วไปถึงโรงละครโบราณในอินโดนีเซีย ไม่มีหลักฐานว่า วายังมีตัวตนก่อนที่ CE ศตวรรษแรกหลังจากศาสนาฮินดูและพุทธศาสนามาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นี้นำไปสู่สมมติฐานที่ว่า ศิลปะถูกนำเข้าจากอินเดีย หรือจีน ซึ่งทั้งสองมีประเพณีอันยาวนานของโรงละครหุ่นเงาและในทั่วไปjivan ปานิได้โต้เถียงว่า วายัง พัฒนามาจากสองศิลปะของ odisha ในภาคตะวันออกของอินเดีย ทศกัณฐ์ชฮานา โรงละครหุ่นกระบอกและเต้น chhau [ 3 ] อย่างไรก็ตาม มีมากก็อาจได้รับการประเพณีพื้นเมืองที่มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อการพัฒนาของโรงละครหุ่นกระบอกแบบดั้งเดิม