device, involving a conditional sta

device, involving a conditional statement. In fact by the use of the objection the principle could be seen as allowing any utterance at all to be true or false. The 1946 introduction reports the objection and reformulates the Verification Principle. Unfortunately however this reformulation is open to a related objection. If the objection is very much a logician's and invites the idea that it can be avoided by some further contrivance, this was not clearly demonstrated.
The discussion of precise formulations of Ayer's principle and objections to them is of interest and importance but cannot be set out here. Your best course of action reading here and elsewhere is to turn to the best book on this philosophy A. J. Ayer (1985) by John Foster. Its first chapter sets out clearly the details and possibilities with respect to precise understandings of the Verification Principle. Is it possible to think that there must be an understanding that is precise and has the right consequences? I am inclined to that view for a reason that you can anticipate. To the extent that the Verification Principle is a concluding generalization rather than a premise it presumably is possible to state it explicitly in a way that makes it entirely distinct from the generalization that all utterances are true or false. To think that any attempt must fail in this way would be remarkable. Care will have to be taken in the descriptions of metaphysics, morals and religion that go into the statement of the principle, care in specifying what is included in them, but that is to be expected. It could be too happily that some utterances say about other minds or the thoughts and feelings of others other minds or about the past turn out not to be condemned by the principle. Some philosophers have objected that they are and taken this to be a great objection to the principle. We shall return in a way to Language, Truth and Logic. To turn now to two other books The Foundations of Empirical Knowledge and The Problem of Knowledge they take their departure from an argument that has run through much of the history of philosophy. It can be found in some form in the dusty archives of ancient Greek philosophy.
It is an argument that has run more particularly through that large part of philosophy that has to do with the question of the nature of the reality of which we have experience as distinct from any reality that is a matter of only theory. The part of philosophy in question can as readily and properly be described secondly as having to do with our knowledge by way of sense experience. So this is epistemology as well as what has been identified by Peter Strawson as descriptive or analytic as against speculative or revisionary metaphysics. Or thirdly rather to understate its claims and pretension this is the part of philosophy that consists in the problem of perception the analysis of our seeing hearing and so on. The argument in question, you might say, has to do with what we actually experience as against what we habitually if unreflectively take ourselves to experience. What you actually experience, you can say, with respect to this very page you are reading is different at different times, depending on light conditions and on the position of your head in relation to it. At the simplest level the shape or approximate geometrical figure of what you have is different on different occasions depending on your relative position. It seems plain that these various experienced things since they are different must somehow not be one thing. Other examples can be added. There is as we say the stick that looks bent in water but straight out of it. To turn to other modes of sense perception, there is the different warmth of the water in the basin to a cold hand, and the different sound of a voice or a train to someone whose hearing is impaired. But is not the page itself one thing is that material thing not one thing So with the stick and so on. Does it follow then that we do not perceive or experience physical things
Suppose, with respect to the page, that it is said that our being at one particular angle to it gives us something we can call the page as it is, or the page itself, as distinct from something we can call a look of the page. The trouble is that there seems no difference in kind or type between the fact of experience owed to a particular angle and facts of experience owed to other angles. It is not as if there was a confirming click so to speak a message on the screen, when we see the page as strictly rectangular. Rather there is what seems to be perfect continuity of sort or type between all of our different views or experiences of the page.To the ordinary facts at least tending in the direction of the idea that we do not experience physical objects can be added other reflections. One which has much to do with the argument in question being known as the argument from illusion does not concern ordinary perception but rather complete hallucination. Hallucinations do indeed occur but we can usefully think of your hallucination, while in a completely dark room or away from all pages of seeing before you what you do in fact now see as we say this page of this book. In this case of hallucination it seems your experience would or could be indistinguishable by you from what we call your actually seeing the page now. There could be no difference at all. That is what you experienced in the dark room would have properties qualitatively identical to what you are now actually experinencing. The conclusion of the argument from illusion to come finally to one statement of it is that what we ordinarily experience, what we get by way of sense perception is not reality. What we get is not what we call physical things material objects for the several reasons.
There is but one of those that we both are said to perceive when, as we say, we see this page from different angles. The page itself surely does not change its shape under different conditions of perception. The reality itself of the temperature of the water does not depend on and vary with temperatures of my hand. And to come round to the complete hallucination or possible hallucination, where there is no page at all something is experienced. It is not that there is no experience, that there is an experience of nothing. As remarked what is experienced is in no way different from ordinarily seeing a page. What was experienced in the hallucination was not a page and it follows that what you are now experiencing is not a page either. What you are now experiencing to give it a name is a sense-datum.The argument from illusion can be taken to issue in a bundle of questions. They can be arranged in a kind of ascending order. What is it really to do what we call see or otherwise perceive something What do we actually experience and how is this sense datum related to what we call reality, or at any rate ordinary reality? Are the things we experience, including the look of the page or the page as it looks to me now the foundations of our knowledge of other things, the physical or material things that make up the external world? Are they necessary foundations? Are our beliefs in our sense-data certain indubitable or incorrigible, unlike our beliefs in physical objects? Is there a closer relation than that of premise and conclusion between the things we experience and the other things? A different relation than premise and conclusion? That bundle of questions can only be answered after others, prior questions often slid by as they were above are considered first. What you heard before the bundle of questions was posed, the account of the argument from illusion, is itself thick with prior questions. To go back to the beginning of the account what is it to actually experience something and what is it just to experience something? And what we experience exactly to what do those words refer? A little further on in the account, what is the page as it is? What is the fact of experience? How are we to understand these things? There are also other questions left open. In the two books, The Foundations of Empirical Knowledge and The Problem of Knowledge, Ayer carries forward what is surely the finest inquiry of his century into these matters. They are matters that are not at all simple. Certainly he makes advances on the clarity of Hume and of John Stuart Mill and on the Vienna Circle of Logical Positivists. He also brings into better and quicker focus certain lines of thought in the work of his contemporary H. H. Price. If I may revert in passing to the subject of the man rather than his work the credit he gives to Price is the action of a honest man. Authors have managed to conceal debts to one another before now. The first chapter of The Foundations of Empirical Knowledge is a deft inquiry into the structure sides and aspects of the argument from illusion and above all into what conclusion or conclusions can be drawn from it. The role of sense-data is inquired into with an acute persistence that maintains a momentum which itself serves understanding. One conclusion in a bare sentence is that the description of our relation to the world in terms of sense-data is an arguable alternative to the description in terms of material things. There are alternative languages here. The second chapter opens the questions left nearly closed in what you have heard from me so far. These have to do with the exact nature of sense-data, and the exact nature of material things. The third chapter has centrally to do with the seeming privacy or subjectivity of sense-data, so different from the seeming public nature of physical things, and with what can be taken to follow from this.
Ayer's philosophy here is a phenomenalism which is to say a working-out of the ide

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุปกรณ์ เกี่ยวข้องกับคำสั่งแบบมีเงื่อนไข ในความเป็นจริง โดยใช้มรดกที่ หลักสามารถเห็นได้เป็นให้ utterance ใด ๆ เลยจะจริง หรือเท็จ แนะนำ 1946 รายงานการคัดค้าน และ reformulates หลักการตรวจสอบ แต่อย่างไรก็ตาม reformulation นี้เปิดอยู่เพื่อคัดค้านที่เกี่ยวข้อง ถ้าการคัดค้านมากที่ logician ของ และเชิญความคิดว่า จะสามารถหลีกเลี่ยง โดยบางสิ่งประดิษฐ์เพิ่มเติม นี้ถูกไม่ชัดเจนแสดง สนทนาของสูตรแม่นยำหลักของแอร์และอุปสรรคเหล่านั้นมีความสำคัญและสนใจ แต่ไม่สามารถถูกกำหนดที่นี่ หลักสูตรของคุณดีที่สุดการดำเนินการอ่านที่นี่ และที่อื่น ๆ ได้เปิดให้จองดีที่สุดในปรัชญานี้ A. J. Ayer (1985) โดยจอห์นฟอสเตอร์ บทความแรกชุดออกไปกับเปลี่ยนความเข้าใจชัดเจนในหลักการตรวจสอบและรายละเอียดชัดเจน เป็นไปได้คิดว่า ต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจน และมีผลถูกต้องหรือไม่ ฉันกำลังอยากดูที่เหตุผลที่คุณสามารถคาดว่าจะมีการ เท่าที่หลักการตรวจสอบเป็น generalization สรุป แทนที่รื่นรมย์สันนิษฐานว่าเป็นการระบุอย่างชัดเจนในลักษณะที่ทำให้ทั้งหมดแตกต่างจากการ generalization ที่ utterances ทั้งหมดเป็นจริง หรือเท็จ คิดว่า ความพยายามใด ๆ ล้มเหลวด้วยวิธีนี้จะโดดเด่น ดูแลจะต้องนำมาในคำอธิบายของอภิปรัชญา ศีลธรรม และศาสนาที่ไปงบหลัก ในการระบุสิ่งที่จะรวมในพวกเขา แต่เป็นการ อาจเป็นไปอย่างมีความสุข utterances บางพูดเกี่ยวกับจิตใจอื่น ๆ หรือความคิด และความรู้สึกของผู้อื่นจิตใจอื่น ๆ หรือเกี่ยวกับอดีตเปิดออกมาไม่ถูกประณาม โดยใช้หลักการ ปรัชญาบางมี objected ว่า พวกเขามีและเป็น มรดกที่ดีหลักการ เราจะกลับในทางภาษา ความจริง และตรรกะ ตอนนี้เปิดสองอื่น ๆ เล่มรากฐานของรวมความรู้และปัญหาความรู้ จะการออกจากอาร์กิวเมนต์ที่ผ่านมากประวัติศาสตร์ปรัชญา มันสามารถพบได้ในแบบฟอร์มในการเก็บฝุ่นของปรัชญากรีกโบราณ อาร์กิวเมนต์ที่มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านทางปรัชญาที่มีกับคำถามที่ธรรมชาติของความเป็นจริงซึ่งเรามีประสบการณ์ as distinct from ความเป็นจริงที่เป็นเรื่องของทฤษฎีเท่านั้น ส่วนใหญ่ ได้ หนึ่งในคำถามปรัชญาสามารถเป็นพร้อม และถูกต้องตามประการที่สองว่ามีความรู้ของเราใช้ความรู้สึกสัมผัส ดังนั้นนี้เป็นญาณวิทยาและที่มีการระบุโดยปีเตอร์ Strawson เป็นคู่เดียวกับอภิปรัชญาถือ หรือ revisionary หรืออธิบาย หรือประการ ค่อนข้าง understate อ้างความ pretension นี้เป็นส่วนหนึ่งของปรัชญาที่ประกอบด้วยในปัญหาของการรับรู้การวิเคราะห์ของเราเห็นได้ยินและ อาร์กิวเมนต์ในคำถาม คุณอาจพูดว่า จะ มีอะไรเราจริงประสบการณ์เดียวกับสิ่งที่เรานิตย์ถ้า unreflectively ตนเองสัมผัสได้ อะไรคุณจะพบ คุณสามารถพูด เกี่ยวกับเพจนี้มากที่คุณกำลังอ่านได้แตกต่างกันในเวลาต่าง ๆ กัน ขึ้นอยู่ กับสภาพแสง และตำแหน่งของศีรษะสัมพันธ์กับมัน ที่ง่ายที่สุดระดับรูปร่าง หรือประมาณทางภูมิศาสตร์ของสิ่งที่คุณมีไม่แตกต่างกันในโอกาสต่าง ๆ ตามตำแหน่งของคุณ ดูเหมือนธรรมดาที่เหล่านี้ต้องการสิ่งต่าง ๆ ที่มีประสบการณ์เนื่องจากแตกต่างกันอย่างใดไม่ได้สิ่งหนึ่ง ตัวอย่างอื่น ๆ ที่สามารถเพิ่ม มี ตามที่เราบอกว่า ไม้ที่มีลักษณะโค้งน้ำ แต่ตรงออกมาจากมัน เพื่อเปิดการอื่น ๆ วิธีการรับรู้ความรู้สึก มีความอบอุ่นแตกต่างกันของน้ำในอ่างมือเย็น และเสียงหรือรถไฟเพื่อคนฟังที่เป็นผู้ที่มีเสียงแตกต่างกัน แต่ไม่หน้าตัวเองหนึ่งสิ่งคือ สิ่งที่วัสดุไม่หนึ่งสิ่งกับไม้และอื่น ๆ ไม่ได้ตามแล้วว่า เราไม่สังเกต หรือพบสิ่งที่มีอยู่จริง Suppose, with respect to the page, that it is said that our being at one particular angle to it gives us something we can call the page as it is, or the page itself, as distinct from something we can call a look of the page. The trouble is that there seems no difference in kind or type between the fact of experience owed to a particular angle and facts of experience owed to other angles. It is not as if there was a confirming click so to speak a message on the screen, when we see the page as strictly rectangular. Rather there is what seems to be perfect continuity of sort or type between all of our different views or experiences of the page.To the ordinary facts at least tending in the direction of the idea that we do not experience physical objects can be added other reflections. One which has much to do with the argument in question being known as the argument from illusion does not concern ordinary perception but rather complete hallucination. Hallucinations do indeed occur but we can usefully think of your hallucination, while in a completely dark room or away from all pages of seeing before you what you do in fact now see as we say this page of this book. In this case of hallucination it seems your experience would or could be indistinguishable by you from what we call your actually seeing the page now. There could be no difference at all. That is what you experienced in the dark room would have properties qualitatively identical to what you are now actually experinencing. The conclusion of the argument from illusion to come finally to one statement of it is that what we ordinarily experience, what we get by way of sense perception is not reality. What we get is not what we call physical things material objects for the several reasons. There is but one of those that we both are said to perceive when, as we say, we see this page from different angles. The page itself surely does not change its shape under different conditions of perception. The reality itself of the temperature of the water does not depend on and vary with temperatures of my hand. And to come round to the complete hallucination or possible hallucination, where there is no page at all something is experienced. It is not that there is no experience, that there is an experience of nothing. As remarked what is experienced is in no way different from ordinarily seeing a page. What was experienced in the hallucination was not a page and it follows that what you are now experiencing is not a page either. What you are now experiencing to give it a name is a sense-datum.The argument from illusion can be taken to issue in a bundle of questions. They can be arranged in a kind of ascending order. What is it really to do what we call see or otherwise perceive something What do we actually experience and how is this sense datum related to what we call reality, or at any rate ordinary reality? Are the things we experience, including the look of the page or the page as it looks to me now the foundations of our knowledge of other things, the physical or material things that make up the external world? Are they necessary foundations? Are our beliefs in our sense-data certain indubitable or incorrigible, unlike our beliefs in physical objects? Is there a closer relation than that of premise and conclusion between the things we experience and the other things? A different relation than premise and conclusion? That bundle of questions can only be answered after others, prior questions often slid by as they were above are considered first. What you heard before the bundle of questions was posed, the account of the argument from illusion, is itself thick with prior questions. To go back to the beginning of the account what is it to actually experience something and what is it just to experience something? And what we experience exactly to what do those words refer? A little further on in the account, what is the page as it is? What is the fact of experience? How are we to understand these things? There are also other questions left open. In the two books, The Foundations of Empirical Knowledge and The Problem of Knowledge, Ayer carries forward what is surely the finest inquiry of his century into these matters. They are matters that are not at all simple. Certainly he makes advances on the clarity of Hume and of John Stuart Mill and on the Vienna Circle of Logical Positivists. He also brings into better and quicker focus certain lines of thought in the work of his contemporary H. H. Price. If I may revert in passing to the subject of the man rather than his work the credit he gives to Price is the action of a honest man. Authors have managed to conceal debts to one another before now. The first chapter of The Foundations of Empirical Knowledge is a deft inquiry into the structure sides and aspects of the argument from illusion and above all into what conclusion or conclusions can be drawn from it. The role of sense-data is inquired into with an acute persistence that maintains a momentum which itself serves understanding. One conclusion in a bare sentence is that the description of our relation to the world in terms of sense-data is an arguable alternative to the description in terms of material things. There are alternative languages here. The second chapter opens the questions left nearly closed in what you have heard from me so far. These have to do with the exact nature of sense-data, and the exact nature of material things. The third chapter has centrally to do with the seeming privacy or subjectivity of sense-data, so different from the seeming public nature of physical things, and with what can be taken to follow from this. ปรัชญาของแอร์นี่คือ phenomenalism ซึ่ง working-out ของ ide

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องกับคำสั่งเงื่อนไข ในความเป็นจริงโดยการใช้คัดค้านหลักการอาจจะเห็นทั้งช่วยให้คำพูดใด ๆ ที่จะเป็นจริงหรือเท็จ รายงาน 1946 แนะนำคัดค้านและ reformulates หลักการตรวจสอบ แต่น่าเสียดาย แต่ reformulation นี้จะเปิดให้คัดค้านที่เกี่ยวข้อง หากคัดค้านเป็นอย่างมากตรรกวิทยาและเชิญชวนให้คิดว่ามันสามารถหลีกเลี่ยงได้โดยบางประดิษฐ์ต่อไปนี้ไม่ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน.
การอภิปรายของสูตรที่แม่นยำของหลักการเย่อร์และคัดค้านกับพวกเขาเป็นที่น่าสนใจและความสำคัญ แต่ไม่สามารถที่กำหนดไว้ ที่นี่ หลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำของคุณอ่านที่นี่และที่อื่น ๆ คือการหันไปหนังสือที่ดีที่สุดในปรัชญานี้ AJ เย่อร์ (1985) จอห์นฟอสเตอร์โดย บทแรกของชุดรายละเอียดออกมาอย่างชัดเจนและเป็นไปได้เกี่ยวกับความเข้าใจที่ถูกต้องของหลักการการตรวจสอบ มันเป็นไปได้ที่จะคิดว่าจะต้องมีความเข้าใจที่ถูกต้องแม่นยำและมีผลกระทบที่เหมาะสมอยู่แล้ว? ฉันกำลังมีแนวโน้มที่จะเห็นว่าเหตุผลที่คุณสามารถคาดหวัง เท่าที่ตรวจสอบหลักการทั่วไปคือสรุปมากกว่าสถานที่มันน่าจะเป็นไปได้ที่จะระบุอย่างชัดเจนในทางที่ทำให้มันทั้งหมดแตกต่างจากทั่วไปที่คำพูดทั้งหมดเป็นจริงหรือเท็จได้ที่ ที่จะคิดว่ามีความพยายามใด ๆ ที่จะต้องล้มเหลวในทางนี้จะเป็นที่น่าทึ่ง การดูแลจะต้องมีการดำเนินการในรายละเอียดของอภิปรัชญาศีลธรรมและศาสนาที่ไปเป็นคำสั่งของหลักการการดูแลในการระบุสิ่งที่มีอยู่ในพวกเขา แต่ที่เป็นที่คาดหวัง มันอาจจะมีความสุขมากเกินไปว่าบางคำพูดพูดเกี่ยวกับความคิดอื่น ๆ หรือความคิดและความรู้สึกของคนอื่น ๆ ความคิดอื่น ๆ หรือที่ผ่านมาเกี่ยวกับการเปิดออกไม่ได้รับการประณามจากหลักการ นักปรัชญาบางคนได้คัดค้านว่าพวกเขาเป็นและถูกนำตัวนี้จะมีการคัดค้านที่ดีในหลักการ เราจะกลับมาในทางที่จะภาษา, ความจริงและลอจิก เมื่อต้องการเปิดตอนนี้หนังสือสองเล่มอื่น ๆ ฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์และปัญหาของความรู้ของพวกเขาใช้เวลาการเดินทางของพวกเขาจากข้อโต้แย้งว่าได้วิ่งผ่านมากของประวัติศาสตร์ของปรัชญาที่ มันสามารถพบได้ในรูปแบบในที่เก็บฝุ่นของปรัชญากรีกโบราณบาง.
มันเป็นข้อโต้แย้งว่ามีการทำงานมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ส่วนใหญ่ของปรัชญาที่ว่าจะทำอย่างไรกับคำถามของธรรมชาติของความเป็นจริงที่เรามีประสบการณ์ในการเป็น ที่แตกต่างจากความเป็นจริงที่เป็นเรื่องของทฤษฎีเพียงใด ส่วนหนึ่งของปรัชญาในคำถามสามารถเป็นได้อย่างง่ายดายและถูกต้องอธิบายได้ประการที่สองที่มีจะทำอย่างไรกับความรู้ของเราโดยวิธีการของประสบการณ์ความรู้สึก ดังนั้นนี่คือแขนงเช่นเดียวกับสิ่งที่ได้รับการระบุโดยปีเตอร์สันความหมายหรือการวิเคราะห์เมื่อเทียบกับการเก็งกำไรหรือการอภิธรรม Revisionary ประการที่สามหรือมากกว่าที่จะเรียกร้องความจริงและข้ออ้างนี้เป็นส่วนหนึ่งของปรัชญาที่ว่าประกอบด้วยในปัญหาของการรับรู้การวิเคราะห์ในการมองเห็นการได้ยินและอื่น ๆ ของเรา ข้อโต้แย้งในคำถามที่คุณอาจจะบอกว่าจะทำอย่างไรกับสิ่งที่เรามีประสบการณ์จริงเมื่อเทียบกับสิ่งที่เราเป็นประจำถ้า unreflectively ใช้ตัวเองที่จะได้สัมผัส สิ่งที่คุณได้รับประสบการณ์จริงที่คุณสามารถพูดที่เกี่ยวกับหน้านี้ที่คุณกำลังอ่านที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสภาพแสงและอยู่กับตำแหน่งของหัวของคุณที่เกี่ยวข้องกับมัน ในระดับที่ง่ายที่สุดรูปร่างหรือรูปเรขาคณิตโดยประมาณของสิ่งที่คุณมีความแตกต่างกันในโอกาสที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับตำแหน่งของญาติ ดูเหมือนธรรมดาที่มีประสบการณ์สิ่งต่างๆเหล่านี้เนื่องจากพวกเขาจะแตกต่างกันอย่างใดจะต้องไม่เป็นสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างอื่น ๆ ที่สามารถเพิ่ม นอกจากนี้ในขณะที่เราบอกว่าติดที่มีลักษณะโค้งงอในน้ำ แต่ตรงออกมาจากมัน ที่จะหันไปโหมดอื่น ๆ ของการรับรู้ความรู้สึกที่มีความอบอุ่นที่แตกต่างกันของน้ำในอ่างไปยังมือเย็นและเสียงที่แตกต่างของเสียงหรือรถไฟไปยังคนที่มีการได้ยินบกพร่องคือ แต่ไม่ได้หน้าตัวเองสิ่งหนึ่งก็คือว่าสิ่งที่วัสดุที่ไม่ได้สิ่งหนึ่งดังนั้นด้วยไม้และอื่น ๆ
มันไม่ทำตามแล้วที่เราไม่ได้รับรู้หรือสัมผัสกับสิ่งที่มีอยู่จริงสมมติที่เกี่ยวกับหน้าเว็บที่มันบอกว่าเป็นของเราที่มุมหนึ่งมันทำให้เรามีบางสิ่งบางอย่างที่เราสามารถเรียกหน้าในขณะที่มันเป็นหรือหน้าตัวเองแตกต่างไปจากสิ่งที่เราสามารถเรียกดูของหน้า ปัญหาคือว่ามีความแตกต่างในดูเหมือนว่าชนิดหรือประเภทระหว่างความเป็นจริงของประสบการณ์ที่ค้างชำระกับมุมโดยเฉพาะอย่างยิ่งและข้อเท็จจริงของประสบการณ์การหมุมอื่น ๆ ไม่มี มันไม่ได้เป็นเช่นถ้ามีการคลิกยืนยันเพื่อที่จะพูดข้อความบนหน้าจอเมื่อเราเห็นหน้าเป็นรูปสี่เหลี่ยมอย่างเคร่งครัด แต่มีสิ่งที่น่าจะเป็นความต่อเนื่องที่สมบูรณ์แบบของประเภทหรือชนิดระหว่างทั้งหมดของมุมมองที่แตกต่างกันหรือประสบการณ์ของเราของ page.To ข้อเท็จจริงสามัญอย่างน้อยพุ่งไปในทิศทางของความคิดที่ว่าเราไม่พบวัตถุทางกายภาพที่สามารถเพิ่มการสะท้อนความเห็นอื่น ๆ . หนึ่งที่มีมากจะทำอย่างไรกับข้อโต้แย้งในคำถามเป็นที่รู้จักกันเป็นอาร์กิวเมนต์จากภาพลวงตาไม่ได้กังวลการรับรู้สามัญ แต่ค่อนข้างสมบูรณ์ภาพหลอน ภาพหลอนไม่แน่นอนเกิดขึ้น แต่เราเป็นประโยชน์สามารถคิดหลอนคุณในขณะที่อยู่ในห้องมืดสนิทหรืออยู่ห่างจากหน้าของคุณก่อนที่จะเห็นสิ่งที่คุณทำในความเป็นจริงในขณะนี้เห็นว่าเราบอกว่าหน้านี้ของหนังสือเล่มนี้ ในกรณีที่มีภาพหลอนนี้ดูเหมือนว่าประสบการณ์ของคุณจะหรืออาจจะแยกไม่ออกจากคุณจากสิ่งที่เราเรียกจริงของคุณเห็นหน้าในขณะนี้ อาจจะมีความแตกต่างที่ไม่ทั้งหมด นั่นคือสิ่งที่คุณมีประสบการณ์ในห้องมืดจะมีคุณภาพเหมือนกันกับคุณสมบัติสิ่งที่คุณอยู่ในขณะนี้จริง experinencing บทสรุปของการโต้แย้งจากภาพลวงตาที่จะมาถึงในที่สุดก็จะเป็นหนึ่งในคำสั่งของมันคือสิ่งที่เราปกติประสบการณ์ในสิ่งที่เราได้รับโดยวิธีการของการรับรู้ความรู้สึกไม่เป็นความจริง สิ่งที่เราได้รับไม่ได้เป็นสิ่งที่เราเรียกสิ่งที่วัตถุทางกายภาพหลายสาเหตุ.
มี แต่หนึ่งในผู้ที่เราทั้งสองจะกล่าวว่าการรับรู้เมื่อเป็นที่เราบอกว่าเราจะเห็นหน้านี้จากมุมที่แตกต่างกัน หน้าตัวเองก็ไม่ได้เปลี่ยนรูปร่างของมันภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของการรับรู้ ความจริงตัวเองจากอุณหภูมิของน้ำที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแตกต่างกันและมีอุณหภูมิจากมือของเรา และจะมารอบกับภาพหลอนที่สมบูรณ์หรือเห็นภาพหลอนที่เป็นไปได้ที่ไม่มีหน้าบางสิ่งบางอย่างที่ทุกคนมีประสบการณ์ มันไม่ได้ว่ามีประสบการณ์ไม่ว่ามีประสบการณ์จากการไม่มีอะไร ในฐานะที่เป็นข้อสังเกตสิ่งที่มีประสบการณ์อยู่ในทางที่ไม่แตกต่างจากปกติที่ได้เห็นหน้า อะไรคือสิ่งที่มีประสบการณ์ในการเห็นภาพหลอนที่ไม่ได้หน้าและก็ต่อว่าสิ่งที่คุณกำลังประสบในขณะนี้ไม่ได้เป็นอย่างใดอย่างหนึ่งหน้า สิ่งที่คุณประสบอยู่ในขณะนี้ที่จะให้มันเป็นชื่อที่เป็นข้อโต้แย้งความรู้สึก datum.The จากภาพลวงตาสามารถดำเนินการกับปัญหาในห่อของคำถาม พวกเขาสามารถจัดในรูปแบบของการสั่งซื้อน้อยไปหามาก มันคืออะไรจริงๆที่จะทำสิ่งที่เราเรียกเป็นอย่างอื่นเห็นหรือรับรู้บางสิ่งบางอย่างที่เราทำอะไรประสบการณ์จริงและวิธีการที่ตัวเลขความรู้สึกนี้ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราเรียกว่าเป็นความจริงหรือความเป็นจริงสามัญอัตราใด? เป็นสิ่งที่เรามีประสบการณ์รวมทั้งลักษณะของเพจหรือหน้าในขณะที่มันมีลักษณะที่จะฉันตอนนี้รากฐานของความรู้ของเราสิ่งอื่น ๆ สิ่งที่มีอยู่จริงหรือวัสดุที่ทำขึ้นโลกภายนอก? พวกเขามีรากฐานที่จำเป็น? เป็นความเชื่อของเราในข้อมูลความรู้สึกของเราบางอย่างไม่ต้องสงสัยหรือแก้ไขไม่ได้แตกต่างจากความเชื่อของเราในวัตถุทางกายภาพ? มีใกล้กว่าความสัมพันธ์ของสถานที่ตั้งและสรุประหว่างสิ่งที่เราได้สัมผัสและสิ่งอื่น ๆ หรือไม่ ความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันกว่าสมมติฐานและข้อสรุป? กำของคำถามที่สามารถตอบหลังจากที่คนอื่น ๆ คำถามก่อนที่เลื่อนบ่อย ๆ โดยที่พวกเขาได้รับการพิจารณาดังกล่าวข้างต้นเป็นครั้งแรก สิ่งที่คุณได้ยินมาก่อนกำของคำถามที่ถูกวางบัญชีของการโต้แย้งจากภาพลวงตาที่เป็นตัวหนากับคำถามก่อน เพื่อกลับไปยังจุดเริ่มต้นของบัญชีมันคืออะไรจะได้สัมผัสกับสิ่งที่จริงและสิ่งที่มันเป็นเพียงการที่จะได้สัมผัสอะไร? และสิ่งที่เรามีประสบการณ์ตรงกับสิ่งที่คำเหล่านั้นหมายถึง? เล็ก ๆ น้อย ๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับในบัญชีเป็นสิ่งที่หน้าเป็นมันคืออะไร? ความเป็นจริงของประสบการณ์คืออะไร? เราจะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร? นอกจากนี้ยังมีคำถามอื่น ๆ ที่เปิดทิ้งไว้ ในหนังสือสองเล่มฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์และปัญหาที่เกิดจากความรู้ที่เย่อร์ดำเนินไปข้างหน้าสิ่งที่เป็นก็สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่ดีที่สุดของศตวรรษที่ของเขาในเรื่องเหล่านี้ พวกเขาเป็นเรื่องที่ไม่ได้อยู่ที่เรียบง่ายทั้งหมด แน่นอนว่าเขาจะทำให้ความก้าวหน้าในความชัดเจนของฮูมและของจอห์นสจ็วร์และกรุงเวียนนา Circle of Positivists ตรรกะ นอกจากนี้เขายังนำมาสู่ที่ดีขึ้นและโฟกัสเร็วบางสายของความคิดในการทำงานของเอชเอชร่วมสมัยของเขาราคา ถ้าฉันจะกลับในการผ่านเรื่องของคนมากกว่าการทำงานของเขาเครดิตเขาให้กับราคาคือการกระทำของคนที่ซื่อสัตย์ ผู้เขียนมีการบริหารจัดการที่จะปกปิดหนี้ให้อีกคนหนึ่งก่อนหน้านี้ บทแรกของฐานรากของความรู้เชิงประจักษ์เป็นคล่องแคล่วสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมเข้ามาในด้านโครงสร้างและลักษณะของการโต้แย้งจากภาพลวงตาและเหนือสิ่งอื่นเป็นสิ่งที่สรุปหรือข้อสรุปที่สามารถดึงออกมาจากมัน บทบาทของความรู้สึกข้อมูลที่มีการสอบถามเข้ามาด้วยการติดตาเฉียบพลันที่รักษาโมเมนตัมที่ตัวเองทำหน้าที่เข้าใจ หนึ่งในข้อสรุปในประโยคเปลือยคือคำอธิบายความสัมพันธ์ของเราไปทั่วโลกในแง่ของความรู้สึกที่ข้อมูลเป็นทางเลือกที่พิสูจน์ถึงคำอธิบายในแง่ของสิ่งวัสดุ มีภาษาทางเลือกที่นี่ บทที่สองเปิดคำถามเกือบซ้ายปิดในสิ่งที่คุณเคยได้ยินจากฉันเพื่อให้ห่างไกล เหล่านี้มีจะทำอย่างไรกับธรรมชาติที่แท้จริงของความรู้สึกข้อมูลและธรรมชาติที่แท้จริงของสิ่งวัสดุ บทที่สามมีส่วนกลางจะทำอย่างไรกับความเป็นส่วนตัวที่เห็นหรือส่วนตัวของข้อมูลความรู้สึกเพื่อให้แตกต่างจากธรรมชาติของประชาชนที่เห็นในสิ่งที่ทางกายภาพและกับสิ่งที่สามารถนำไปปฏิบัติตามนี้.
ปรัชญาเย่อร์ของที่นี่ก็คือ phenomenalism ซึ่งก็คือการพูด ทำงานออกจากการ IDE

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องกับงบตามเงื่อนไข ในความเป็นจริงโดยการคัดค้านหลักการอาจจะเห็นเป็นอนุญาตให้ใด ๆที่ทั้งหมดจะเป็นจริงหรือเท็จ รายงานการคัดค้านในเบื้องต้นและ reformulates 1946 การตรวจสอบหลัก แต่อย่างไรก็ตาม reformulation นี้จะเปิดให้มีการคัดค้านถ้าโจทย์คือ มากของผู้เชี่ยวชาญในตรรกวิทยาและเชิญชวนให้คิด ว่า มันสามารถหลีกเลี่ยงได้ ด้วยอุบายบางอย่างเพิ่มเติม , นี้ไม่ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน .
การสนทนาของสูตรที่แม่นยำของ เยอร์มัน หลักการและการคัดค้านนั้นสำคัญและน่าสนใจแต่ไม่สามารถตั้งค่าที่นี่ หลักสูตรที่ดีที่สุดของการกระทำอ่านที่นี่และที่อื่น ๆคือเปิดหนังสือที่ดีที่สุดในปรัชญานี้ เอ. เจ.Ayer ( 1985 ) โดยจอห์นฟอสเตอร์ บทแรกของชุดออกมาชัดเจน รายละเอียดและความเป็นไปได้เกี่ยวกับความเข้าใจที่ชัดเจนของการตรวจสอบหลัก มันเป็นไปได้ที่จะคิดว่า ต้องมีความเข้าใจที่ถูกต้องและได้ผลใช่มั้ย ? ผมเอียงไปดูที่เหตุผลที่คุณสามารถคาดหวัง .ในขอบเขตที่การสรุปนัยทั่วไปมีหลักการมากกว่า หลักฐาน มันน่าจะเป็นไปได้รัฐมันอย่างชัดเจนในทางที่ทำให้ทั้งหมดที่แตกต่างจากทั่วไปที่ความ เป็นจริงหรือเท็จ คิดว่าต้องล้มเหลวในความพยายามใด ๆ วิธีนี้จะโดดเด่น การดูแลจะต้องถ่ายในคำอธิบายของอภิปรัชญาศีลธรรมและศาสนาที่เป็นงบของหลักการ การดูแลในการระบุสิ่งที่จะรวมอยู่ในพวกเขา แต่ที่เป็นที่คาดหวัง มันอาจจะมากเกินไป อย่างมีความสุขที่บางพูดพูดเกี่ยวกับจิตใจหรือความคิดและความรู้สึกของผู้อื่น ๆจิตใจหรือเรื่องอดีตเป็นประณาม โดยหลักการมีนักปรัชญาได้คัดค้านว่าพวกเขาและได้รับนี้เป็นโจทย์ที่ดีในหลักการ เราจะกลับมาในทางภาษาความจริงและตรรกะ เปิดแล้วกับหนังสืออื่น ๆสองรากฐานของความรู้เชิงประจักษ์ และปัญหาของความรู้ที่พวกเขาใช้เวลาเดินทางจากอาร์กิวเมนต์ที่วิ่งผ่านมากของประวัติศาสตร์ของปรัชญามันสามารถพบได้ในบางรูปแบบในคลังเก็บฝุ่นของปรัชญากรีกโบราณ
มันเป็นอาร์กิวเมนต์ที่วิ่งได้มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านขนาดใหญ่ส่วนหนึ่งของปรัชญาที่เกี่ยวข้องกับคำถามของธรรมชาติของความเป็นจริงที่เรามีประสบการณ์ที่แตกต่างจากความเป็นจริงใด ๆที่เป็นเรื่องของทฤษฎีเท่านั้นส่วนหนึ่งของปรัชญาในคำถามที่พร้อมและถูกต้องสามารถอธิบายและมีอะไรกับความรู้ของเราโดยวิธีการ ประสบการณ์ ความรู้สึก ดังนั้นนี้คือญาณวิทยาเป็นสิ่งที่ได้รับการระบุโดย ปีเตอร์ strawson เป็นเชิงพรรณนาวิเคราะห์ หรือเมื่อเทียบกับ revisionary เก็งหรืออภิปรัชญาหรือ 3 แทนที่จะกล่าวถึงอย่างไม่เต็มที่การเรียกร้องและการเรียกร้องนี้เป็นส่วนหนึ่งของปรัชญาที่ประกอบด้วยในปัญหาของการรับรู้ วิเคราะห์ของเราได้เห็นได้ยินและ อาร์กิวเมนต์ในคำถามที่คุณอาจจะบอกว่าได้อะไรกับสิ่งที่เราได้สัมผัส เป็นอาจิณ ถ้าเทียบกับสิ่งที่เรา unreflectively พาตัวเราไปสัมผัส สิ่งที่คุณได้สัมผัส คุณสามารถพูดได้ด้วยความเคารพคุณกำลังอ่านหน้านี้มากที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับสภาพแสง และตำแหน่งของหัวของคุณกับมัน ที่ง่ายที่สุดที่ระดับรูปร่างหรือรูปเรขาคณิตโดยประมาณของคุณมีอะไรที่แตกต่างกันในโอกาสที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับตำแหน่งที่เกี่ยวข้องดูเหมือนธรรมดาที่ต่าง ๆ เหล่านี้มีประสบการณ์อะไรตั้งแต่พวกเขาจะแตกต่างกันก็จะต้องไม่มีสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างอื่น ๆสามารถเพิ่ม ก็เหมือนเราบอกว่าไม้ที่มีลักษณะโค้งน้ำได้ แต่ตรงออกมาจากมัน เปิดโหมดอื่น ๆของการรับรู้ความรู้สึก มีแตกต่างกัน ความอุ่นของน้ำในลุ่มน้ำเป็นมือเย็นและเสียงที่แตกต่างจากเสียงหรือรถไฟไปยังคนที่มีการได้ยินเป็นความบกพร่อง แต่ไม่ใช่หน้าตัวเอง สิ่งหนึ่งคือ ว่า วัสดุสิ่งสิ่งหนึ่งที่ไม่ได้ดังนั้นด้วยไม้และ ไม่ได้ติดตามแล้ว ที่เราไม่ได้รับรู้ หรือประสบการณ์ทางกายภาพสิ่ง
สมมติ ส่วนหน้า