their inability to leave the critic

their inability to leave the critical care unit and the hospital
was reinforced.
A consistent finding was that informants related their
concern for their loved ones whilst they were ill. Examples
such included their health, how they were coping and how
far they had to travel (Strahan and Brown, 2005). Where
informants had children they related how much they missed
them and wanted to be at home with them.
8. Transfer from critical care and recovery from
critical illness
This theme emerged out of exploration of patients’ experiences
of critical illness and their critical care stay in
some studies (Granberg et al., 1998, 1999; Lee et al., 2009;
Maddox et al., 2001; Minton and Carryer, 2005). Other studies
focussed on transfer from critical care and recovery
(Field et al., 2008; Jones et al., 2003; McKinney and Deeny,
2002; Odell, 2000; Strahan and Brown, 2005). Most studies
that focussed on this area employed a phenomenological
approach. The result was findings that were more reflective
of personal meaning and less of a description of what was
recalled.
For some, leaving critical care meant getting better and
was therefore associated with positive feelings. However,
these feelings were expressed after leaving the critical care
unit as a retrospective reflection. For other patients the
transfer was an inevitability about which decisions were
taken out of their hands and made by healthcare professionals
(McKinney and Deeny, 2002). Questions over whether
this meaning was derived through trust in the professionals
or through a feeling of powerlessness were raised by
the researchers, but not answered through their findings
(McKinney and Deeny, 2002; Odell, 2000).
The differences between critical care and the ward
were related by informants. Granberg et al. (1998, 1999)
described how, once discharged to the ward, patients were
alone with their uncertainties, fears, delusions and memories
of critical care. Obviously they had professional carers
who were present on the ward but the level of presence was
in stark contrast to the constant presence of the critical care
nurses.
The frequency and depth of thought about the critical
care experience for some seemed to be related to how
recent the experience was. Within the weeks after discharge
some informants talked of wanting to put it all behind them
and not wanting to think about critical care and their critical
illness (Russell, 1999). But as time went on, for some,
recollections and reflections simply did not happen very frequently.
Patients seldom thought about their experiences
(Adamson et al., 2004; Maddox et al., 2001; Russell, 1999).
For others, however, their experience of critical illness still
remained very much in their thoughts (Russell, 1999) and a
major theme was trying to restore meaning to their life and
reconcile this with their experience of critical illness (Jones
et al., 2003; McKinney and Deeny, 2002; Storli et al., 2008).
Discussion
The great diversity in the studies, their focus, design, frame
of reference, data collection and sampling mean that this
is far from a unified and consistent body of literature. Nevertheless,
the studies reviewed represent the steps taken
by researchers to understand and they clearly demonstrate
an expansion in this knowledge over the period 1967—2011
across several continents. This diversity has to be borne
in mind when considering the relevance of the findings in
specific settings and in time as well as being a potential
imitation of this review. However, one could argue that the
common themes within this international body of literature
are evidence of transferability and dependability (Shenton,
2004) in the findings of the review.
A key limitation of any literature review relates to the
quality of the studies included. There were clearly differences
in the quality and design of the studies included,
and the issues highlighted in quality appraisal have been
discussed above (see Table 3).
The strength of the review was that it allowed the commonalities
and differences within this body of literature to
be made explicit. A further significant outcome was that
implicit themes were also identified through analysis of
research methods and design. These deserve at least some
brief discussion here.
One implicit theme was that, almost without exception,
the researchers in this area have worked, or are working, as
practitioners in critical care. Within this context it is possible
to understand from what perspective the researchers
have approached the topic. The studies reviewed focussed
on the critical care stay as a central and punctuating element
of the critical illness-recovery trajectory rather than
on the whole illness experience involving, amongst other
elements, a stay in critical care. Most have focussed on
the critical care stay alone, although a few have focussed
on discharge and the recovery phase (Field et al., 2008;
Odell, 2000; Maddox et al., 2001; McKinney and Deeny, 2002;
Strahan and Brown, 2005). In both instances the experience
of healthcare, rather than the experience of illness,
as perceived by the individual, appears to have informed
the frame of reference for many of the researchers. The
notable exception being Storli et al. (2008).
The events prior to the critical care stay and critical illness
may be significant for the patients in the process of
understanding the experience. This includes, for example,
what the illness has interrupted in the individual’s life and
what this means for their anticipated future (Benner and
Wrubel, 1989). Alternatively it may make no sense since
failure to recall events is common in the critically ill (Stein-
Parbury and McKinley, 2000), or because what is recalled
fails to fit with the individual’s understanding of their treatment
(Benner and Wrubel, 1989). In addition, interviews in
the hours and days following discharge from critical care
were common in this body of literature. This leaves little
time for the meaning of critical illness, as well as the recovery,
to have been reflected on by the individuals who are
often still reeling from their critical illness and ICU care.
A further implicit theme was a concern with recall of
events rather than the patients understanding of critical
illness and its personal meaning. Amongst the studies
reviewed a number focussed specifically on what the patient
recalled about their stay in critical care (Adamson et al.,
2004; DeMeyer, 1967; Green, 1996; Holland et al., 1997;
Jones et al., 2003; Minton and Carryer, 2005; Russell, 1999;
Samuelson, 2011). The timing and nature of the interviews

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลและหน่วยดูแลสำคัญถูกเสริมค้นหาที่สอดคล้องกันถูกว่า คุณค่าที่เกี่ยวข้องของพวกเขาความกังวลสำหรับคนรักของพวกเขาขณะที่พวกเขาป่วย ตัวอย่างเช่นรวมสุขภาพ วิธีที่พวกเขาได้เผชิญ และวิธีไกลที่พวกเขาต้องเดินทาง (แฟและน้ำตาล 2005) ซึ่งเด็กที่พวกเขาเกี่ยวข้องเท่าที่พวกเขาไม่มีคุณค่าพวกเขา และต้องอยู่บ้านกับพวกเขา8. การโอนย้ายจากการดูแลสำคัญและการกู้คืนจากโรคร้ายแรงธีมนี้เกิดจากการสำรวจประสบการณ์ของผู้ป่วยโรคร้ายแรงและการดูแลที่สำคัญอยู่ใน(Granberg et al., 1998, 1999 การศึกษาบาง ลีเอส al., 2009แมดด็อกซ์และ al., 2001 Minton และ Carryer, 2005) การศึกษาอื่น ๆfocussed ในจากการดูแลที่สำคัญและการกู้คืน(ฟิลด์ et al., 2008 โจนส์และ al., 2003 McKinney และ Deeny2002 Odell, 2000 นและน้ำตาล 2005) การศึกษาส่วนใหญ่ที่ focussed ในพื้นที่นี้จ้างที่ phenomenologicalแนวทางการ ผลลัพธ์คือ ผลการวิจัยที่สะท้อนแสงมากขึ้นความหมายส่วนบุคคล และน้อยคำอธิบายของสิ่งที่เป็นยกเลิกสำหรับบางคน ออกดูแลสำคัญหมายถึง การเริ่มดีขึ้น และได้ดังนั้นเกี่ยวข้องกับความรู้สึกที่เป็นบวก อย่างไรก็ตามมีแสดงความรู้สึกเหล่านี้หลังจากออกจากการดูแลที่สำคัญหน่วยสิ่งแวดล้อมคาด สำหรับผู้ป่วยอื่น ๆโดยกล่าวเป็นที่ตัดสินใจได้ถูกโอนย้ายนำออกจากมือของพวกเขา และทำ โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ(McKinney และ Deeny, 2002) ถามไปว่าthis meaning was derived through trust in the professionalsor through a feeling of powerlessness were raised bythe researchers, but not answered through their findings(McKinney and Deeny, 2002; Odell, 2000).The differences between critical care and the wardwere related by informants. Granberg et al. (1998, 1999)described how, once discharged to the ward, patients werealone with their uncertainties, fears, delusions and memoriesof critical care. Obviously they had professional carerswho were present on the ward but the level of presence wasin stark contrast to the constant presence of the critical carenurses.The frequency and depth of thought about the criticalcare experience for some seemed to be related to howrecent the experience was. Within the weeks after dischargesome informants talked of wanting to put it all behind themand not wanting to think about critical care and their criticalillness (Russell, 1999). But as time went on, for some,recollections and reflections simply did not happen very frequently.Patients seldom thought about their experiences(Adamson et al., 2004; Maddox et al., 2001; Russell, 1999).For others, however, their experience of critical illness stillremained very much in their thoughts (Russell, 1999) and amajor theme was trying to restore meaning to their life andreconcile this with their experience of critical illness (Joneset al., 2003; McKinney and Deeny, 2002; Storli et al., 2008).สนทนาหลากหลายในการศึกษา การโฟกัส ออกแบบ กรอบอ้างอิง การเก็บรวบรวมข้อมูล และการสุ่มตัวอย่างหมายถึง ที่นี้เป็นแหล่งรวม และสอดคล้องเนื้อหาวรรณคดี อย่างไรก็ตามศึกษาทบทวนแสดงขั้นตอนดำเนินการโดยนักวิจัยจะเข้าใจ และจะแสดงอย่างชัดเจนขยายความรู้นี้ในช่วงค.ศ. 1967 – 2011ข้ามทวีปต่าง ๆ ความหลากหลายนี้ได้จะแบกรับในจิตใจเมื่อพิจารณาความสำคัญของผลการวิจัยในการตั้งค่าเฉพาะและ ในเวลาเดียวกับความเป็นไปเทียมของบทความนี้ อย่างไรก็ตาม หนึ่งสามารถโต้เถียงที่การรูปแบบทั่วไปภายในร่างกายนี้นานาชาติของวรรณคดีมีหลักฐาน transferability และ dependability (Shentonปี 2004) ในผลการวิจัยคือการข้อจำกัดสำคัญของการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับการคุณภาพของการศึกษารวม มีความแตกต่างได้อย่างชัดเจนคุณภาพและศึกษารวม การออกแบบและประเด็นที่เน้นในการประเมินคุณภาพได้กล่าวถึงข้างต้น (ดูตาราง 3)แรงคือถูกว่า อนุญาต commonalities ที่และความแตกต่างภายในร่างกายนี้ของเอกสารประกอบการได้อย่างชัดเจน การเพิ่มเติมอย่างมีนัยสำคัญของผลลัพธ์คือการที่รูปนัยยังระบุผ่านการวิเคราะห์ของระเบียบวิธีวิจัยและออกแบบ เหล่านี้สมควรน้อยบางสนทนาสั้น ๆ ที่นี่หนึ่งนัยมีรูปแบบที่ เกือบไม่ มีข้อยกเว้นนักวิจัยในพื้นที่นี้มีการทำงาน หรือกำลังทำ งาน เป็นผู้ดูแลสำคัญใน ภายในบริบทนี้ เป็นไปได้เข้าใจไปว่านักวิจัยมีประดับหัวข้อ ศึกษาทบทวน focussedบนดูแลสำคัญที่เป็นองค์ประกอบกลาง และ punctuatingของวิถีกู้เจ็บป่วยสำคัญกว่า ratherป่วยทั้งหมดพบเกี่ยวข้องกับ หมู่อื่น ๆองค์ประกอบ พักดูแลที่สำคัญ ส่วนใหญ่มี focussed ในดูแลสำคัญอยู่คนเดียว แม้ว่าไม่มี focussedจำหน่ายและขั้นตอนการกู้คืน (ฟิลด์ et al., 2008Odell, 2000 แมดด็อกซ์และ al., 2001 McKinney และ Deeny, 2002นและน้ำตาล 2005) ทั้งประสบการณ์การอินสแตนซ์ของการดูแลสุขภาพ มากกว่าประสบการณ์ของการเจ็บป่วยเป็นการรับรู้ โดยบุคคล ปรากฏ มีข้อมูลอ้างอิงของเฟรมสำหรับนักวิจัยมากมาย ที่ข้อยกเว้นสำคัญและถูก Storli et al. (2008)เหตุการณ์ก่อนการเข้าพักดูแลสำคัญและโรคร้ายแรงอาจจะสำคัญสำหรับผู้ป่วยใน process ของการศึกษาประสบการณ์ ซึ่งรวมถึง เช่นสิ่งที่เจ็บป่วยถูกจังหวะชีวิตของแต่ละบุคคล และซึ่งหมายความว่า ในอนาคตคาดว่า (Benner และWrubel, 1989) หรือ มันอาจทำให้ไม่มีความรู้สึกตั้งแต่ล้มเหลวในการเรียกคืนเหตุการณ์เป็นปกติในไม่เหลือ (สไตน์-Parbury และ McKinley, 2000), หรือว่าจะยกเลิกล้มเหลวกับความเข้าใจของแต่ละบุคคลการรักษา(Benner ก Wrubel, 1989) นอกจากนี้ สัมภาษณ์ในชั่วโมงและวันที่ต่อไปนี้ออกจากการดูแลที่สำคัญได้ทั่วไปในร่างกายนี้ของเอกสารประกอบการ ใบนี้เล็กน้อยเวลาสำหรับความหมายของโรคร้ายแรง กู้คืนจะมีผลใน โดยผู้ที่มียังมักจะ reeling จากโรคร้ายแรงและฉุกเฉินดูแลอีกนัยรูปเกี่ยวข้องกับการเรียกคืนเหตุการณ์แทนที่เป็นผู้ป่วยเข้าใจความสำคัญเจ็บป่วยและความหมายส่วนบุคคล ท่ามกลางการศึกษาตรวจสอบหมายเลข focussed โดยเฉพาะในผู้ป่วยอะไรยกเลิกเกี่ยวกับพักในการดูแลสำคัญ (Adamson et al.,2004 DeMeyer, 1967 สีเขียว 1996 ฮอลแลนด์และ al., 1997โจนส์และ al., 2003 Minton Carryer, 2005 และ รัสเซล 1999Samuelson, 2011) กำหนดเวลาและลักษณะของการสัมภาษณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาไม่สามารถที่จะออกจากหอผู้ป่วยวิกฤติและโรงพยาบาลเป็นคอนกรีต. การค้นพบที่สอดคล้องกันคือการที่ผู้ให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับพวกเขากังวลสำหรับคนที่รักของพวกเขาขณะที่พวกเขากำลังป่วย ตัวอย่างดังกล่าวรวมถึงสุขภาพของพวกเขาว่าพวกเขาได้รับการเผชิญปัญหาและวิธีการที่พวกเขาห่างไกลต้องเดินทาง(สตราฮานและบราวน์, 2005) ในกรณีที่ข้อมูลมีเด็กที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาว่าพวกเขาไม่ได้รับพวกเขาและต้องการที่จะเป็นที่บ้านกับพวกเขา. 8 รับส่งจากการดูแลที่สำคัญและการกู้คืนจากการเจ็บป่วยที่สำคัญชุดรูปแบบนี้โผล่ออกมาจากการสำรวจของประสบการณ์ของผู้ป่วยของการเจ็บป่วยที่สำคัญและเข้าพักดูแลที่สำคัญของพวกเขาในการศึกษาบางส่วน(Granberg et al, 1998, 1999. ลี et al, 2009;. แมดดอกซ์และอัล ., 2001; มินตันและ Carryer 2005) การศึกษาอื่น ๆเน้นที่การถ่ายโอนจากการดูแลที่สำคัญและการกู้คืน(สนาม et al, 2008;. โจนส์ et al, 2003;. McKinney และ Deeny, 2002; มัตส์, 2000 สตราฮานและบราวน์, 2005) การศึกษาส่วนใหญ่ที่เน้นในพื้นที่นี้จ้างปรากฏการณ์วิธี ผลที่ได้คือการค้นพบที่มีมากขึ้นสะท้อนความหมายส่วนบุคคลและน้อยกว่าของรายละเอียดของสิ่งที่เป็นเล่า. สำหรับบางคนออกจากการดูแลที่สำคัญหมายถึงการเริ่มดีขึ้นและมีความสัมพันธ์กับความรู้สึกจึงบวก อย่างไรก็ตามความรู้สึกเหล่านี้ได้รับการแสดงหลังจากที่ออกจากการดูแลที่สำคัญหน่วยเป็นภาพสะท้อนย้อนหลัง สำหรับผู้ป่วยอื่น ๆการถ่ายโอนเป็นความจำเป็นในการตัดสินใจเกี่ยวกับการที่ถูกนำออกมาจากมือของพวกเขาและทำโดยผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ(McKinney และ Deeny, 2002) คำถามมากกว่าว่าความหมายนี้ได้มาผ่านความไว้วางใจในอาชีพหรือผ่านความรู้สึกของความอ่อนแอถูกยกขึ้นโดยนักวิจัยแต่ไม่ได้ตอบผ่านการค้นพบของพวกเขา(McKinney และ Deeny 2002; มัตส์, 2000). ความแตกต่างระหว่างการดูแลที่สำคัญและวอร์ดที่เกี่ยวข้องโดยให้ข้อมูล Granberg et al, (1998, 1999) อธิบายวิธีการที่ปล่อยออกมาครั้งเดียวเพื่อวอร์ดผู้ป่วยที่เป็นคนเดียวกับความไม่แน่นอนของพวกเขากลัวหลงผิดและความทรงจำของการดูแลที่สำคัญ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีผู้ดูแลมืออาชีพที่มีอยู่ในหอผู้ป่วยแต่ระดับของการแสดงตนเป็นในทางตรงกันข้ามกับการแสดงตนอย่างต่อเนื่องของการดูแลที่สำคัญพยาบาล. ความถี่และความลึกของความคิดเกี่ยวกับความสำคัญประสบการณ์การดูแลสำหรับบางคนดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับวิธีการที่ผ่านมาประสบการณ์เป็น ภายในสัปดาห์หลังจากที่ปล่อยให้ข้อมูลบางอย่างที่ได้พูดคุยกันของความต้องการที่จะนำมันทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาและไม่อยากที่จะคิดเกี่ยวกับการดูแลที่สำคัญและที่สำคัญพวกเขาเจ็บป่วย(รัสเซล, 1999) แต่เมื่อเวลาผ่านไปสำหรับบางคนความทรงจำและการสะท้อนความเห็นก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยมาก. ผู้ป่วยที่คิดว่าไม่ค่อยเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา(อดัมสัน, et al, 2004;.. แมดดอกซ์ et al, 2001; รัสเซล, 1999). สำหรับคนอื่น ๆ แต่ ประสบการณ์ของพวกเขาจากการเจ็บป่วยที่สำคัญยังคงยังคงเป็นอย่างมากในความคิดของพวกเขา(รัสเซล, 1999) และเรื่องสำคัญพยายามที่จะเรียกคืนความหมายในการดำรงชีวิตของพวกเขาและกระทบกับประสบการณ์ของพวกเขาจากการเจ็บป่วยที่สำคัญ(โจนส์et al, 2003;. McKinney และ Deeny, 2002. Storli et al, 2008). การอภิปรายความหลากหลายที่ดีในการศึกษาที่มุ่งเน้นการออกแบบกรอบของการอ้างอิงการเก็บรวบรวมข้อมูลและการสุ่มตัวอย่างหมายความว่านี้อยู่ไกลจากร่างกายแบบครบวงจรและสอดคล้องกันของวรรณกรรม อย่างไรก็ตามการศึกษาการตรวจสอบเป็นตัวแทนของขั้นตอนดำเนินการโดยนักวิจัยที่จะเข้าใจและพวกเขาแสดงให้เห็นถึงการขยายตัวของความรู้นี้ในช่วง1967-2011 ในหลายทวีป ความหลากหลายนี้จะต้องมีการพัดพาในใจเมื่อพิจารณาความเกี่ยวข้องของการค้นพบในการตั้งค่าเฉพาะและในเวลาที่เช่นเดียวกับการที่มีศักยภาพในการเลียนแบบของการตรวจสอบนี้ แต่หนึ่งสามารถยืนยันว่ารูปแบบทั่วไปภายในร่างกายระหว่างประเทศของวรรณกรรมที่มีหลักฐานการโอนและความน่าเชื่อถือ(เชนตัน, 2004) ในผลการทบทวน. ข้อ จำกัด ที่สำคัญของการทบทวนวรรณกรรมใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของการศึกษารวม มีอย่างชัดเจนความแตกต่างกันในด้านคุณภาพและการออกแบบของการศึกษารวมและประเด็นที่ไฮไลต์ในการประเมินคุณภาพที่ได้รับการกล่าวถึงข้างต้น(ดูตารางที่ 3). ความแข็งแรงของการตรวจสอบคือการที่มันได้รับอนุญาต commonalities และความแตกต่างภายในร่างกายของวรรณกรรมเรื่องนี้จะทำอย่างชัดเจน ผลที่มีนัยสำคัญต่อไปคือการที่รูปแบบโดยปริยายนอกจากนี้ยังมีการระบุผ่านการวิเคราะห์วิธีการวิจัยและการออกแบบ เหล่านี้สมควรได้รับอย่างน้อยบางส่วนสนทนาสั้น ๆ ที่นี่. หนึ่งธีมนัยได้ว่าเกือบจะไม่มีข้อยกเว้นนักวิจัยในพื้นที่นี้ได้ทำงานหรือทำงานในฐานะผู้ปฏิบัติงานในการดูแลที่สำคัญ ในบริบทนี้มันเป็นไปได้ที่จะเข้าใจจากสิ่งที่มุมมองของนักวิจัยที่ได้รับการทาบทามหัวข้อ การศึกษาทบทวนเพ่งความสนใจไปที่การเข้าพักของการดูแลที่สำคัญเป็นองค์ประกอบกลางและรวดของวิถีการเจ็บป่วยการกู้คืนที่สำคัญมากกว่ากับประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยทั้งในหมู่อื่นๆองค์ประกอบพักผ่อนอย่างมีความสำคัญในการดูแล ส่วนใหญ่จะเน้นที่การเข้าพักดูแลที่สำคัญเพียงอย่างเดียวแม้จะมีเพียงไม่กี่คนเพ่งความสนใจในการปลดประจำการและขั้นตอนการกู้คืน(สนาม et al, 2008;. มัตส์, 2000; แมดดอกซ์ et al, 2001;. McKinney และ Deeny 2002; สตราฮานและบราวน์ 2005) ในทั้งสองกรณีประสบการณ์ของการดูแลสุขภาพมากกว่าประสบการณ์ของการเจ็บป่วยตามการรับรู้ของแต่ละบุคคลที่ดูเหมือนจะได้ทราบกรอบของการอ้างอิงสำหรับหลายๆ คนของนักวิจัย ยกเว้นเป็น Storli et al, (2008). เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่จะเข้าพักดูแลที่สำคัญและการเจ็บป่วยที่สำคัญอาจมีความสำคัญสำหรับผู้ป่วยในขั้นตอนของการทำความเข้าใจประสบการณ์ ซึ่งรวมถึงยกตัวอย่างเช่นสิ่งที่เจ็บป่วยได้ขัดจังหวะในชีวิตของแต่ละบุคคลและสิ่งนี้หมายความว่าในอนาคตที่คาดว่าจะของพวกเขา(Benner และWrubel, 1989) หรือมิฉะนั้นก็อาจทำให้ความรู้สึกตั้งแต่ความล้มเหลวที่จะจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดาในที่ป่วยหนัก (Stein- Parbury และคินลีย์, 2000) หรือเพราะสิ่งที่จำได้ว่าล้มเหลวเพื่อให้พอดีกับความเข้าใจของแต่ละบุคคลในการรักษาของพวกเขา(Benner และ Wrubel, 1989) นอกจากนี้ยังมีการสัมภาษณ์ชั่วโมงและวันต่อไปนี้ออกจากการดูแลที่สำคัญเป็นเรื่องปกติในร่างกายของวรรณกรรม ใบนี้เล็ก ๆ น้อย ๆเวลาสำหรับความหมายของการเจ็บป่วยที่สำคัญเช่นเดียวกับการกู้คืนจะได้รับการสะท้อนให้เห็นโดยบุคคลที่มีมักจะยังคงหมุนติ้วจากการเจ็บป่วยที่สำคัญและการดูแลห้องไอซียูของพวกเขา. ชุดรูปแบบโดยนัยต่อความห่วงใยที่มีการเรียกคืนของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นค่อนข้างกว่าผู้ป่วยความเข้าใจที่สำคัญของการเจ็บป่วยและความหมายส่วนบุคคล ในบรรดาการศึกษาการตรวจสอบหมายเลขเน้นเฉพาะในสิ่งที่ผู้ป่วยเล่าเกี่ยวกับการเข้าพักของพวกเขาในการดูแลที่สำคัญ(อดัมสัน, et al. 2004; Demeyer 1967 สีเขียว 1996; ฮอลแลนด์, et al, 1997;. โจนส์, et al, 2003;. มินตัน และ Carryer 2005; รัสเซล 1999; แซมวล 2011) ระยะเวลาและลักษณะของการสัมภาษณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การไร้ความสามารถของพวกเขาที่จะออกจากวิกฤต หน่วยดูแลและโรงพยาบาล
ถูกเสริม .
การสอดคล้องกันคือ ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง ปัญหาของพวกเขา
สำหรับคนที่พวกเขารักขณะที่พวกเขาป่วย ตัวอย่าง
ดังกล่าวรวมสุขภาพของพวกเขา วิธีการที่พวกเขากำลังเผชิญและวิธีการ
ไกลพวกเขาต้องเดินทาง ( Strahan และสีน้ำตาล , 2005 ) และมีเด็กที่พวกเขาที่เกี่ยวข้องที่

เท่าไหร่พวกเขาพลาดพวกเขาและต้องการที่จะอยู่บ้านกับพวกเขา .
8 การดูแลผู้ป่วยวิกฤตและการกู้คืนจากการเจ็บป่วยที่สำคัญ

กระทู้นี้โผล่ออกมาจากการสำรวจประสบการณ์ของผู้ป่วยเจ็บป่วยวิกฤตและวิกฤต

ดูแลอยู่ ในบางการศึกษา ( แกรนเบิร์ก et al . , 1998 , 1999 ; ลี et al . , 2009 ;
Maddox et al . , 2001 ; มินตัน และ carryer 2005 ) การศึกษาอื่น ๆเน้นการถ่ายโอนจากวิกฤตแคร์

และการกู้คืน( สนาม et al . , 2008 ; Jones et al . , 2003 ; และ
deeny McKinney , 2002 ; โอเดล , 2000 ; Strahan และสีน้ำตาล , 2005 ) การศึกษาส่วนใหญ่
ที่เน้นพื้นที่นี้ใช้วิธีการเชิงปรากฏการณ์วิทยา

ผลที่ได้พบว่ามีสะท้อนแสงมากขึ้น
ความหมายส่วนบุคคลและน้อยของรายละเอียดของสิ่งที่ถูก

เพื่อเรียกคืนได้ บาง ไปดูแลผู้ป่วยวิกฤต หมายถึง เริ่มดีขึ้น
จึงเกี่ยวข้องกับความรู้สึกที่เป็นบวก อย่างไรก็ตาม
ความรู้สึกเหล่านี้แสดงออกหลังจากออกจากหน่วยดูแล
วิกฤตเป็นภาพสะท้อนย้อนหลัง . สำหรับผู้ป่วยอื่น
โอนก็หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้ว ซึ่งการตัดสินใจ
ออกมาจากมือของเขา และทำโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ
( McKinney และ deeny , 2002 ) ถามว่า
ความหมายนี้ได้มาด้วยความไว้วางใจในมืออาชีพ
หรือผ่านความรู้สึกหมดหนทางถูกเลี้ยงโดย
นักวิจัย แต่ตอบไม่ได้ผ่านการค้นพบของพวกเขา
( และรถ deeny , 2002 ; โอเดล , 2000 ) .
ความแตกต่างระหว่างการดูแลอย่างมีวิจารณญาณและวอร์ด
เกี่ยวข้องโดยข้อมูล แกรนเบิร์ก et al . ( 1998 , 1999 )
อธิบายว่า เมื่อไปถึงวอร์ดผู้ป่วย
,คนเดียวกับความไม่แน่นอน ความกลัว อาการหลอนและความทรงจำ
ดูแลวิกฤติ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีผู้ดูแลมืออาชีพ
ใครอยู่ในวอร์ด แต่ระดับของตนถูก
ในทางตรงกันข้ามสิ้นเชิงกับสถานะที่คงที่ของพยาบาลดูแลที่สำคัญ
.
ความถี่และความลึกของความคิดเกี่ยวกับประสบการณ์
ดูแลผู้ป่วยวิกฤติบางดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับวิธีการ
ล่าสุดประสบการณ์เป็นภายในสัปดาห์หลังจากปลดบางคนพูดอยาก

ทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลังพวกเขา และไม่อยากจะคิดเกี่ยวกับการดูแลอย่างมีวิจารณญาณและการเจ็บป่วยที่สำคัญ
( Russell , 1999 ) แต่เมื่อเวลาผ่านไป บางคน
ความทรงจำและสะท้อนเพียงแค่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยมาก แทบจะไม่คิดเกี่ยวกับประสบการณ์ของผู้ป่วย

( แม็ค et al . , 2004 ; Maddox et al . , 2001 ;
รัสเซลล์ , 1999 )สำหรับคนอื่น ๆ แต่ประสบการณ์ของพวกเขาของการเจ็บป่วยที่สำคัญยัง
ยังคงมากในความคิดของตน ( Russell , 1999 ) และ
หัวข้อหลักคือการพยายามฟื้นฟูความหมายของชีวิตของพวกเขาและประสบการณ์ของพวกเขาด้วย
กระทบวิกฤติความเจ็บป่วย ( โจนส์
et al . , 2003 ; McKinney และ deeny storli et al , 2002 ; . , 2008 ) .

สนทนาหลากหลายในการศึกษา , โฟกัส , การออกแบบ , กรอบ
อ้างอิงการเก็บรวบรวมข้อมูลและตัวอย่างหมายความว่า
ห่างไกลจากเอกภาพและสอดคล้องกัน ร่างของวรรณคดี อย่างไรก็ตาม การศึกษาได้แสดง

ขั้นตอนโดยนักวิจัยเข้าใจและพวกเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน
การขยายตัวในความรู้นี้ในช่วง 1967-2011
ข้ามทวีปหลาย ความหลากหลายนี้จะต้องมีผู้รับผิดชอบ
ในใจเมื่อพิจารณาความเกี่ยวข้องของผลใน
การตั้งค่าเฉพาะและเวลารวมทั้งการเลียนแบบที่มีศักยภาพ
ของรีวิวนี้ อย่างไรก็ตาม หนึ่งอาจโต้แย้งว่า
ทั่วไปรูปแบบภายในร่างกายนี้ระหว่างประเทศของวรรณคดี
เป็นหลักฐานของการโอนย้ายและเชื่อถือได้ ( เชนเติ้น
, 2004 ) ในผลของทาน เป็นข้อจำกัดสำคัญของใด ๆ

ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของการศึกษาด้วย มีความแตกต่างอย่างชัดเจน
ในคุณภาพและการออกแบบของการศึกษารวม
และประเด็นที่เน้นในการประเมินคุณภาพมี
กล่าวข้างต้น ( ดูตารางที่ 3 ) .
ความแข็งแรงของความคิดเห็นที่ยอมให้สามัญชน
และความแตกต่างภายในร่างกายของวรรณคดี

ได้ชัดเจน อีกอย่างได้ผลนั้น ยังระบุถึงรูปแบบโดยปริยาย

วิธีวิจัยการวิเคราะห์และการออกแบบเหล่านี้ควรได้รับอย่างน้อย

การสนทนาสั้น ๆที่นี่ หนึ่งนัยกระทู้นั่น เกือบโดยไม่มีข้อยกเว้น
นักวิจัยในพื้นที่นี้ได้ทำงาน หรือทำงานตามที่
ผู้ปฏิบัติงานในการดูแลที่สำคัญ . ในบริบทนี้มันเป็นไปได้
เข้าใจจากมุมมองของสิ่งที่นักวิจัย
ได้เข้าหาหัวข้อ การศึกษาทบทวนเน้น
ที่พักผู้ป่วยวิกฤติเป็นกลาง และ punctuating องค์ประกอบ
ของการเจ็บป่วยที่ร้ายแรงฟื้นวิถีมากกว่า
บนทั้งประสบการณ์การเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับในหมู่องค์ประกอบอื่น ๆ
, อยู่ในการดูแลที่สำคัญ . ส่วนใหญ่จะเน้นในการดูแลที่สำคัญ
อยู่คนเดียว แต่ไม่กี่มีไข่
บนปลดและขั้นตอนการกู้คืน ( สนาม et al . , 2008 ;
โอเดล , 2000 ; Maddox et al . , 2001รถ และ deeny , 2002 ;
Strahan และสีน้ำตาล , 2005 ) ในทั้งสองกรณีประสบการณ์
ของสุขภาพมากกว่าประสบการณ์ของความเจ็บป่วย
ตามทัศนะของแต่ละบุคคล ปรากฏแจ้ง
กรอบของการอ้างอิงสำหรับจำนวนมากของนักวิจัย
ข้อยกเว้นการ storli et al . ( 2551 ) .
เหตุการณ์ก่อนการดูแลอยู่
วิกฤติความเจ็บป่วยอาจจะสำคัญสำหรับผู้ป่วยในกระบวนการ
เข้าใจประสบการณ์ ซึ่งรวมถึง ตัวอย่างเช่น
เกิดการเจ็บป่วยได้เข้ามาในชีวิตของแต่ละบุคคลและ
สิ่งที่นี้หมายถึงตนคาดการณ์ไว้ในอนาคต ( เบ็นเนอร์และ
wrubel , 1989 ) หรือมันอาจจะไม่มีเหตุผลตั้งแต่
ความล้มเหลวที่จะจำเหตุการณ์ทั่วไปในผู้ป่วยวิกฤต ( สไตน์ -
parbury และแมคคินลีย์ , 2000 )หรือเพราะสิ่งที่เรียกคืน
ล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้องกับความเข้าใจของแต่ละบุคคล การรักษา
( เบ็นเนอร์ และ wrubel , 1989 ) นอกจากนี้ สัมภาษณ์ในชั่วโมงและวันต่อไป

ดูแลการจำหน่ายอยู่ทั่วไปในร่างกายของวรรณคดี ใบนี้เวลาน้อย
สำหรับความหมายของการเจ็บป่วยที่สำคัญเช่นเดียวกับการกู้คืน ,
มีสะท้อนบนโดยบุคคลที่
มักจะยังคง reeling จากการเจ็บป่วยที่สำคัญของพวกเขาและการดูแลที่ห้องไอซียู .
อีกนัยกระทู้เป็นกังวลกับการเรียกคืน
เหตุการณ์มากกว่าผู้ป่วยเข้าใจการเจ็บป่วยที่สำคัญ
และความหมายส่วนบุคคล ท่ามกลางการศึกษา
ตรวจสอบหมายเลขเน้นเฉพาะในสิ่งที่ผู้ป่วย
นึกถึงเรื่องที่พักในผู้ป่วยวิกฤติ ( แม็ค et al . ,
2004 ; demeyer 1967 ; สีเขียว , 1996 ; ฮอลแลนด์ et al . ,1997 ;
Jones et al . , 2003 ; มินตัน และ carryer , 2005 ; รัสเซล , 1999 ;
Samuelson , 2011 ) ระยะเวลาและลักษณะของการสัมภาษณ์