The ophicleide was invented in 1817

The ophicleide was invented in 1817 and patented in 1821 by French instrument maker Jean Hilaire Asté (also known as Halary or Haleri) as an extension to the keyed bugle or Royal Kent bugle family. It was the structural cornerstone of the brass section of the Romantic orchestra, often replacing the serpent, a Renaissance instrument which was thought to be outdated. Its long tubing bends back on itself, and it is played with a cupped mouthpiece similar to modern trombone and euphonium mouthpieces. It originally had nine keys, later expanded to as many as twelve keys, covering the large tone holes. Examples exist in E♭, C, B♭, and A♭ (soprano), F and E♭ (alto or quinticlave), B♭ and C (bass), and F or E♭ (contrabass). The most common members are the bass ophicleides pitched in B♭ or C. Soprano and contrabass instruments are very rare. Adolphe Sax and the modern maker Robb Stewart have built examples of soprano ophicleides an octave above the bass. Currently, only five contrabass ophicleides are known to exist. Three are in museums, and two are privately owned: one in Cooperstown, New York and one in Petaluma, California. Those in private hands were both made by Robb Stewart and are the only playable examples.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ophicleide ถูกคิดค้นในปี 1817 และการจดสิทธิบัตรใน 1821 โดยผู้ผลิตเครื่องดนตรีชาวฝรั่งเศสฌอง Hilaire Aste (หรือเรียกว่า Halary หรือ Haleri) เป็นส่วนขยายไปยังแตรเดี่ยวคีย์หรือครอบครัวแตรเดี่ยวรอยัลเคนท์ มันเป็นรากฐานที่สำคัญของโครงสร้างของส่วนทองเหลืองของวงออเคสตราโรแมนติกมักจะเปลี่ยนงู, เครื่องดนตรีเรเนซองส์ซึ่งเป็นความคิดที่จะล้าสมัย ท่อยาวโค้งกลับมาที่ตัวเองและจะมีการเล่นกับป้องปากคล้ายกับทรอมโบนที่ทันสมัย​​และยาสูบยูโฟเนียม เดิมทีมันมีเก้ากุญแจต่อมาขยายให้มากที่สุดเท่าที่สิบสองปุ่มปิดเสียงหลุมขนาดใหญ่ ตัวอย่างที่มีอยู่ใน♭ E, C, B ♭และ A ♭ (โซปราโน), F และอี♭ (อัลโตหรือ quinticlave), B และ C ♭ (เบส) และ F หรือ E ♭ (เบส) สมาชิกส่วนใหญ่เป็น ophicleides เบสแหลมในข♭หรือซีโซปราโนและเครื่องมือเบสที่หายากมาก Adolphe Sax และผู้ผลิตที่ทันสมัย​​ Robb สจ๊วตได้สร้างตัวอย่างของนักร้องเสียงโซปราโน ophicleides คู่เบสดังกล่าวข้างต้น ขณะนี้มีเพียงห้า ophicleides เบสเป็นที่รู้จักกันอยู่ สามอยู่ในพิพิธภัณฑ์และสองมีเอกชนเป็นเจ้าของหนึ่งใน Cooperstown นิวยอร์กและเป็นหนึ่งในเปตาแคลิฟอร์เนีย ผู้ที่อยู่ในมือของเอกชนทั้งสองทำโดย Robb สจ๊วตและเป็นตัวอย่างที่สามารถเล่นได้เพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระพิคเลียดถูกคิดค้นขึ้นในปี 1817 และจดสิทธิบัตรใน 1821 โดยฝรั่งเศสอุปกรณ์เครื่องจีนฮีแลร์ AST ) ( ยังเป็นที่รู้จัก halary หรือ haleri ) เป็นส่วนขยายไปยังคีย์แตรเดี่ยวแตรเดี่ยวเคนท์หรือพระราชครอบครัว มันคือรากฐานของโครงสร้างของทองเหลือง ส่วนวงโรแมนติก มักเปลี่ยนเป็นงูยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเครื่องมือที่ถูกคิดว่า เป็น ล้าสมัยท่อยาวโค้งกลับเองและเล่นกับถ้วยปากคล้ายกับทรอมโบนสมัยใหม่และยูโฟเนียมเมาท์ . ปกติมันมีเก้ากุญแจ ต่อมาได้ขยายให้มากที่สุดเท่าที่คีย์ 12 ครอบคลุมหลุมสัญญาณขนาดใหญ่ ตัวอย่างอยู่ใน♭ E , C , B ♭และ♭ ( โซปราโน ) , f และ E ♭ ( Alto หรือ quinticlave ) , B และ C ♭ ( เบส ) , และ F หรือ E ♭ ( ดับเบิ้ลเบส )สมาชิกส่วนใหญ่เป็นเบส ophicleides ตั้งค่ายใน B หรือ C ♭โซปราโนและตราสารคอนทราเบสจะน้อยมาก อาดอล์ฟ แซ็คและทันสมัยและร็อบ สจ๊วต ได้สร้าง ตัวอย่างของโซปราโน่ ophicleides โน๊ตบนเบส ขณะนี้มีเพียงห้าคอนทรา ophicleides เป็นที่รู้จักกันมีอยู่ 3 อยู่ในพิพิธภัณฑ์ และสอง : หนึ่งใน cooperstown เอกชน ,นิวยอร์กและหนึ่งใน Petaluma , แคลิฟอร์เนีย พวกนั้นอยู่ในมือของเอกชนทั้งคู่ โดย ร็อบ สจ๊วร์ต เป็นเพียงตัวอย่าง
เล่น .