n October 1887, the French proclaim

n October 1887, the French proclaimed the Union Indochinoise, or Indochina Union, comprising Cambodia and the three constituent regions of Vietnam: Tonkin, Annam, and Cochinchina. (Laos was added to the Indochina Union after being separated from Thai suzerainty in 1893.) Cambodia's chief colonial official, responsible to the Union's governor general and appointed by the Ministry of Marine and Colonies in Paris, was a resident general (résident supérieur). Residents, or local governors, were posted in all the principal provincial centers. In 1897 the incumbent resident general complained to Paris that Norodom was no longer capable of ruling and received permission to assume the king's authority to issue decrees, collect taxes, and appoint royal officials. Norodom and his successors were left with hollow, figurehead roles as head of state and as patron of the Buddhist religion. The colonial bureaucracy expanded rapidly. French nationals naturally held the highest positions, but even on the lower rungs of the bureaucracy Cambodians found few opportunities because the colonial government preferred to hire Vietnamese.

When Norodom died in 1904, the French passed over his sons and set his brother Sisowath (1904-27) on the throne. Sisowath's branch of the royal family was considered more cooperative than that of Norodom because the latter was viewed as partly responsible for the revolts of the 1880s and because Norodom's favorite son, Prince Yukanthor, had stirred up publicity abroad about French colonial injustices. During their generally peaceful reigns, Sisowath and his son Monivong (1927-41) were pliant instruments of French rule. A measure of the monarchs' status was the willingness of the French to provide them annually with complimentary rations of opium. One of the few highlights of Sisowath's reign was French success in getting Thailand's King Chulalongkorn to sign a new treaty in 1907 returning the northwestern provinces of Batdambang and Siemreab to Cambodia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n 1887 ตุลาคม ฝรั่งเศสประกาศกัมพูชาแห่งสหภาพ Indochinoise หรือสหภาพอินโดจีน และภูมิภาคธาตุสามเวียดนาม: Tonkin แอนนาม และ Cochinchina นั้น (ลาวถูกเพิ่มให้สหภาพอินโดจีนหลังถูกแยกออกจากไทย suzerainty 1893) ของกัมพูชาอาณานิคมอธิบดี รับผิดชอบต่อผู้ว่าราชการของสหภาพทั่วไป และตกแต่ง โดยกระทรวงน้ำและอาณานิคมในปารีส ที่อาศัยทั่วไป (résident supérieur) คน หรือผู้ว่าราชการท้องถิ่น ถูกลงรายการบัญชีในศูนย์จังหวัดที่สำคัญทั้งหมด ใน 1897 incumbent ประจำทั่วไปเปดไปปารีสนโรดมไม่มีความสามารถในการปกครอง และได้รับสิทธิ์ถืออำนาจกษัตริย์กฎเกณฑ์ เก็บภาษี และการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่รอยัล นโรดมและผู้สืบทอดของเขาถูกปล่อยกลวง เสื่อมถอยบทบาท เป็นประมุข และ เป็นสมาชิกของศาสนาพุทธ ข้าราชการอาณานิคมขยายอย่างรวดเร็ว ชาวฝรั่งเศสจัดขึ้นตำแหน่งสูงสุดตามธรรมชาติ แต่แม้ใน rungs ล่างของอำมาตยาธิปไตยที่ ชาวกัมพูชาพบโอกาสน้อย เพราะรัฐบาลอาณานิคมต้องจ้างเวียดนามเมื่อสมเด็จพระเรียมนโรดมเสียชีวิตในปี 2447 ฝรั่งเศสส่งผ่านบุตร และตั้งน้องชายสมเด็จ (1904-27) บนบัลลังก์ สาขาของสมเด็จพระบรมวงศานุวงศ์ถูกพิจารณาสหกรณ์มากขึ้นกว่าของนโรดมเนื่อง จากหลังถูกมองว่าเป็นบางส่วนชอบไรของปัจจุบัน และนโรดมของโปรดลูกชาย เจ้า Yukanthor มีสะเทือนประชาสัมพันธ์ต่างประเทศเกี่ยวกับต้องสู้เฟรนช์โคโลเนียล ระหว่าง reigns ของพวกเขาโดยทั่วไปเงียบสงบ สมเด็จและบุตรพระมณีวงศ์ (1927-41) มีเครื่องมือที่อ่อนโยนของกฎฝรั่งเศส การวัดสถานะของพระมหากษัตริย์เป็นความตั้งใจของฝรั่งเศส มีทุกปีได้ฟรีของฝิ่น หนึ่งในไม่กี่ไฮไลท์ในรัชกาลของสมเด็จฝรั่งเศสประสบความสำเร็จในการรับประเทศมหาจุฬาลงกรณ์ลงสนธิสัญญา 1907 คืนจังหวัดตะวันตกเฉียงเหนือของ Batdambang และ Siemreab กับกัมพูชาใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n ตุลาคม 1887 ฝรั่งเศสประกาศ Indochinoise ยูเนี่ยนหรืออินโดจีนสหภาพประกอบด้วยกัมพูชาและสามภูมิภาคส่วนประกอบของเวียดนาม: ตังเกี๋ยอันนัมและโคชิน (ลาวถูกบันทึกอยู่ในยูเนี่ยนอินโดจีนหลังจากที่ถูกแยกออกจากอำนาจของไทยในปี 1893) ของกัมพูชาอย่างเป็นทางการอาณานิคมหัวหน้ารับผิดชอบต่อผู้ปกครองของสหภาพทั่วไปและได้รับการแต่งตั้งโดยกระทรวงทางทะเลและอาณานิคมในกรุงปารีสเป็นนายพลมีถิ่นที่อยู่ (ถิ่นที่อยู่supérieur) ผู้อยู่อาศัยหรือผู้ว่าราชการท้องถิ่นถูกโพสต์ในทุกจังหวัดศูนย์หลัก ในปี 1897 มีถิ่นที่อยู่ทั่วไปหน้าที่บ่นไปปารีสนโรดมที่ไม่มีความสามารถในการปกครองและได้รับอนุญาตให้ถือว่าผู้มีอำนาจของกษัตริย์ในการออกพระราชกฤษฎีกาเก็บภาษีและแต่งตั้งพระราชอำนาจ นโรดมและสืบทอดของเขาถูกทิ้งให้อยู่กับกลวงบทบาทเจว็ดฐานะประมุขแห่งรัฐและเป็นผู้มีพระคุณของพุทธศาสนา ระบบราชการอาณานิคมการขยายตัวอย่างรวดเร็ว ชาวฝรั่งเศสที่จัดขึ้นตามธรรมชาติในตำแหน่งที่สูงที่สุด แต่แม้ในขั้นต่ำของข้าราชการกัมพูชาพบโอกาสน้อยเพราะรัฐบาลอาณานิคมที่ต้องการจะจ้างเวียดนาม. เมื่อนโรดมเสียชีวิตในปี 1904 ฝรั่งเศสผ่านลูกชายของเขาและตั้งพี่ชายของเขา Sisowath (1904- 27) บนบัลลังก์ สาขา Sisowath ของพระราชวงศ์ได้รับการพิจารณาความร่วมมือมากขึ้นกว่าที่นโรดมเพราะหลังถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งที่รับผิดชอบในการปฏิวัติของยุค 1880 และเนื่องจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนโรดมเจ้าชาย Yukanthor ได้ขยับขึ้นการประชาสัมพันธ์ต่างประเทศเกี่ยวกับความอยุติธรรมอาณานิคมของฝรั่งเศส ในช่วงรัชกาลที่เงียบสงบโดยทั่วไปของพวกเขา Sisowath และลูกชายของเขา Monivong (1927-1941) เป็นเครื่องมือที่ยืดหยุ่นของการปกครองของฝรั่งเศส ตัวชี้วัดสถานะของพระมหากษัตริย์ 'เป็นความตั้งใจของฝรั่งเศสเพื่อให้พวกเขาเป็นประจำทุกปีที่มีการปันส่วนฟรีฝิ่น หนึ่งในไฮไลท์ของการครองราชย์ไม่กี่ Sisowath ของฝรั่งเศสประสบความสำเร็จในการได้รับจุฬาลงกรณ์พระมหากษัตริย์ของไทยที่จะลงนามในสนธิสัญญาใหม่ในปี 1907 กลับมาจังหวัดตะวันตกเฉียงเหนือของ Batdambang และ Siemreab ไปยังประเทศกัมพูชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

N ตุลาคม 1887 ฝรั่งเศสประกาศว่า สหภาพ indochinoise หรือสหภาพอินโดจีน ประกอบด้วย กัมพูชา และสามส่วนภูมิภาคของเวียดนาม : ตังเกี๋ย , ประเทศเวียดนาม , และโคชินจีน . ( ลาวเพิ่มสหภาพอินโดจีน หลังจากถูกแยกจากไทยประเทศราชใน 1893 ) หัวหน้าของกัมพูชาอาณานิคมอย่างเป็นทางการความรับผิดชอบของสหภาพแรงงานราชการทั่วไปและได้รับการแต่งตั้งโดยกระทรวงทะเลและอาณานิคมในปารีส เป็นหมอทั่วไป ( R é sident sup é rieur ) ผู้อยู่อาศัย หรือผู้ว่าการท้องถิ่นถูกลงรายการบัญชีใน ผอ. ศูนย์จังหวัด .นอกจากนี้นายพลประจำหน้าที่บ่นกับปารีสที่พระบาทสมเด็จพระนโรดม คือไม่มีความสามารถในการปกครองและได้รับอนุญาตจะถือว่าเป็นกษัตริย์มีอำนาจออกพระราชกฤษฎีกา , เก็บภาษี และแต่งตั้งเจ้าหน้าที่หลวง นโรดมและผู้สืบทอดของเขาถูกทิ้งไว้กับกลวง , figurehead บทบาทในฐานะประมุขแห่งรัฐและเป็นผู้อุปถัมภ์ของพุทธศาสนา ในระบบราชการขยายตัวอย่างรวดเร็วชาติฝรั่งเศสธรรมชาติขึ้นตำแหน่งสูงสุด แต่บนล่าง rungs ของระบบราชการกัมพูชาพบโอกาสน้อย เพราะรัฐบาลอาณานิคมที่ต้องการจ้างเวียดนาม

เมื่อพระบาทสมเด็จพระนโรดม ตายใน 1904 , ฝรั่งเศสผ่านบุตรชายของเขาและการตั้งค่าของเขา ( พี่ชายสีสุวัตถิ์ 1904-27 ) ขึ้นครองราชย์แทนพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ เป็นสาขาของราชวงศ์เป็นสหกรณ์มากกว่าของสมเด็จพระนโรดม เพราะหลังถูกมองว่ามีส่วนรับผิดชอบในการปฏิวัติของ 1880 และเนื่องจากพระบาทสมเด็จพระนโรดม ของโปรดลูกชาย เจ้าชาย yukanthor ได้ขยับขึ้นประชาสัมพันธ์ต่างประเทศเกี่ยวกับความอยุติธรรมในอาณานิคมฝรั่งเศส ในช่วงของพวกเขาโดยทั่วไปเงียบสงบครอบครองพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ ( 1927-41 ) และลูกชายของเขาคืออ่อนโยนเครื่องมือการปกครองของฝรั่งเศส วัดสถานะของพระมหากษัตริย์ คือความเต็มใจของฝรั่งเศสเพื่อให้พวกเขาเป็นรายปี รวมส่วนแบ่งของฝิ่นหนึ่งในไฮไลท์ไม่กี่รัชกาลพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ คือความสำเร็จที่ฝรั่งเศสในการของประเทศไทยจุฬาลงกรณ์เซ็นสัญญาใหม่ใน 1907 กลับต่างจังหวัด ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของบัดตัมบอง และเสียมเรียบกัมพูชา