Head really hurts, like that of mil

Head really hurts, like that of million needles pricking the body and spreading into the mind from all four limbs. Her eyelids slowly raises, and the scene of vibrant spring enters the eyes, a faint touch of green, a thin layer of spring in the air, creating the feeling of nature naturally seeping into the one’s heart and lungs, is this place the mountain valley? Gui Wan wonders, her eyes looking all around the place, searching for any trace of Lin Rui En.

Having looked around a good few times, there were still no signs of Lin Rui En’s figure in sight, Gui Wan started to panic a little, propping her body up with one hand, she was overcome with a wave of dizziness, her hands and feet giving away, and she could not even stand up, with no strength anywhere, she could only rest against a rock, slowly adjust her breathing, she closes her eyes, calming her flustered heart.

“Have you awakened?” Such icy cold voice carries a trace of not easily detectable concern, travelling into Gui Wan’s ears.

Turning her head, she sees Lin Rui En walking towards her, once she takes a good look at the other person, Gui Wan could not hold back her laughter, his clothes, most likely because of when they fell off the mountain slope, were in complete tatters, the usually cold general wearing such clothes, just shows an indescribable strangeness and degradation.

Noticing Lin Rui En’s face show a change of colour, Gui Wan gathers up her smile, stilly looking at him.

His face revealing an expression of great difficulty, Lin Rui En single-handedly places horse meat on top of a large rock, and sits himself down, facing Gui Wan, he indifferently says: “You’ve slept for a day, I have circled this place to look around……” Suddenly coming to a halt, his brows knitting together, looking as though he does not know how to word it, “……according to the current situation, we cannot climb back up.”

Hearing this, Gui Wan shows a dejected face, thinking back to how she couldn’t even stand up just now, her heart jolts, asking: “Why could I not stand up just now, could it be, when we fell down the valley, I injured myself?” Thinking up to there, no matter how carefree she can be, she could no longer laugh out loud.

Understanding her thoughts, Lin Rui En reveals a comforting smile, bringing out the shallow lines besides his lips, his somewhat icy face suddenly softens up quite a bit, “No need to worry, you have only lightly bruised yourself from the fall, with the addition of lying here for a day, your blood circulation is not as smooth, but after a while, you’ll feel better.”

His voice naturally has the sort of ability that convinces others, Gui Wan rubs her arms, slowly sitting herself up, indeed, she is feeling much better than before, a lot of her strength have already been restored, her heart finally settles down, and she raises her head to look at Lin Rui En, who was gathering the firewood together, stacking it up, he seems to be planning to roast the horse meat, all of a sudden, Gui Wan’s face makes a change, slightly raising her voice, she asks in surprise: “Why are you not using your left arm?”

Lin Rui En uses his right hand to stack up the firewood, hearing Gui Wan’s words, his movements does not falter, only calmly saying “When falling down, I received a light injury.” His tone ever so calm and unaffected.

As if she’d be deceived by him so easily, Gui Wan secretly thought, if she had not seen the faint trace of dark red stain on his left sleeve, she too would have believed it is just a light injury, thinking back to when they were falling down, it was him who tightly covered for her, a sense of guilt fills her heart. Right now, she finally understands, the reason why they cannot climb back up the mountain valley.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใหญ่จริง ๆ ข้าง เช่นที่เข็มล้าน pricking ร่างกาย และแพร่กระจายเข้าไปในจิตใจจากแขนขาสี่ทั้งหมด ช้า ๆ ยกเปลือกตาของเธอ และฉากของฤดูใบไม้ผลิพร้อมป้อนตา สัมผัสลมสีเขียว บางชั้นของฤดูใบไม้ผลิในอากาศ สร้างความรู้สึกของธรรมชาติธรรมชาติ seeping เป็นหนึ่งของหัวใจและปอด เป็นสถานที่แห่งนี้ทิว Gui Wan สิ่งมหัศจรรย์ ดวงตาของเธอมองไปรอบ ค้นหาร่องน้ำหลินรุ่ยมีมองรอบ ๆ ดีบางครั้ง ยังมีไม่มีร่องรอยของรูปหลินรุ่ยน้ำในตา Gui Wan เริ่มตกใจเล็กน้อย propping ร่างกายของเธอขึ้น ด้วยมือข้างเดียว เธอถูกเอาชนะ ด้วยมึน มือ และเท้าให้ ของเธอ และเธออาจไม่ได้ยืน มีความแข็งแรงไม่ได้ เธออาจเหลือเท่ากับก้อนหิน ช้าปรับการหายใจของเธอ เธอปิดดวงตาของเธอ ชื่นใจของเธอเกิดความสับสน"มีคุณตื่นตัว" เสียงเย็นเป็นน้ำแข็งดังกล่าวดำเนินการติดตามความกังวลไม่สามารถเดิน เดินเป็น Gui หวานหูเปิดเธอใหญ่ เธอเห็นหลินรุ่ยน้ำเดินไปทางเธอ เมื่อเธอจะดูดีที่ผู้อื่น Gui Wan สามารถไม่กลั้นเสียงหัวเราะของเธอ เสื้อผ้า มักเนื่องจากเมื่อพวกเขาตกจากภูเขาลาด สมบูรณ์ tatters สวมใส่เสื้อผ้าดังกล่าวโดยทั่วไปมักจะเย็นอยู่ เพียงแสดงเป็น strangeness ยากและย่อยสลายสังเกตเห็นหน้าน้ำหลินรุ่ยที่แสดงการเปลี่ยนแปลงของสี Gui Wan รวบรวมค่ารอยยิ้มของเธอ ดู stilly ที่เขาหน้าเผยให้เห็นค่าของความยากลำบากมาก หลินรุ่ย En ชัยวางเนื้อม้าบนก้อนหินขนาดใหญ่ และตั้งตัวเองลง หัน Gui Wan เขา indifferently กล่าวว่า: "คุณได้นอนตลอดวัน ฉันได้จัดทำไปดู..." ก็มาสะดุดหยุดชะงัก เลือนเขาถักกัน มองว่าเขาไม่ทราบวิธีการคำ "... .according สถานการณ์ปัจจุบัน เราไม่สามารถปีนขึ้นไปได้"ได้ยิน Gui Wan แสดงหน้าครูฝึกหดหู่ใจ คิดไปว่าเธอไม่ได้ยืนเมื่อกี้นี้ เธอหัวใจ jolts ถาม: "ทำไมสามารถฉันไม่ยืนเมื่อกี้นี้ อาจจะ เมื่อเราล้มลงหุบเขา ฉันบาดเจ็บฉัน?" คิดค่าไป ว่าไม่ห่วงว่าเธอจะ เธออาจไม่หัวเราะดัง ๆเข้าใจความคิดของเธอ หลินรุ่ยน้ำเผยรอยยิ้มพบ นำบรรทัดตื้นนอกจากริมฝีปากของเขา น้ำแข็งค่อนข้างหน้าก็นุ่มขึ้นมากเล็กน้อย, "ไม่ต้องกังวล คุณมีเพียงเบา ๆ รอยช้ำเองจากฤดูใบไม้ร่วง แห่งนี่โกหกวัน การหมุนเวียนของเลือดจะไม่เรียบ แต่หลัง คุณจะรู้สึกดีขึ้น "เสียงของเขาตามธรรมชาติมีการเรียงลำดับของความสามารถที่ convinces อื่น ๆ Gui Wan ขัดแขน ช้านั่งตัวเอง จริง ๆ เธอจะรู้สึกดีกว่าก่อน แล้วได้ทำการคืนของความแข็งแรงของเธอ หัวใจของเธอสุดท้ายชำระลง และเธอยกศีรษะของเธอดูหลินรุ่ย En ที่ถูกรวบรวมฟืนร่วมกัน ซ้อนขึ้น เขาดูเหมือนจะวางแผนไปย่างเนื้อม้า ปุบปับ หน้า Gui Wan ทำการเปลี่ยนแปลง เพิ่มเล็กน้อยเสียงของเธอ เธอถามในความประหลาดใจ: "ทำไมคุณไม่ใช้แขนซ้าย"น้ำรุยหลินใช้มือขวาถึงกองค่าฟืน ได้ยินคำหวาน Gui ความเคลื่อนไหวของเขาไม่โลก ใหม่ เพียงเบา ๆ บอกว่า "เมื่อล้มลง ฉันรับการบาดเจ็บเบาๆ" เสียงของเขาสงบมากยิ่ง และผลกระทบว่าเธอจะถูกหลอกลวง โดยเขาเพื่อได้อย่างง่ายดาย Gui Wan แอบคิด ถ้าเธอไม่ได้เห็นการสืบค้นกลับหน้ามืดตามัวของคราบสีแดงเข้มบนแขนซ้ายของเขา เธอเกินไปจะมีความเชื่อเป็นเพียงการบาดเจ็บไฟ คิดกลับไป เมื่อพวกเขาถูกล้มลง เป็นคนที่ปกคลุมแน่นสำหรับเธอ ความผิดเติมหัวใจของเธอ ตอนนี้ เธอก็เข้าใจ เหตุผลที่ทำไมพวกเขาไม่สามารถปีนสำรองทิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวหน้าจริงๆเจ็บเหมือนเข็มล้าน pricking ร่างกายและการแพร่กระจายในใจจากทั้งสี่ขา เปลือกตาของเธอค่อย ๆ ยกและฉากของฤดูใบไม้ผลิที่สดใสเข้าตาสัมผัสลมของสีเขียวเป็นชั้นบาง ๆ ของฤดูใบไม้ผลิในอากาศ, การสร้างความรู้สึกของธรรมชาติธรรมชาติไหลเข้ามาในหัวใจและปอดเป็นสถานที่แห่งนี้หุบเขาภูเขา ? กุย Wan มหัศจรรย์ดวงตาของเธอมองรอบ ๆ สถานที่การค้นหาร่องรอยของหลิน Rui En ใด ๆ . มีการมองไปรอบ ๆ ไม่กี่ครั้งที่ดียังคงไม่มีสัญญาณของรูปหลิน Rui En ในสายตากุยวานเริ่มที่จะหวาดกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ propping ร่างกายของเธอขึ้นมาด้วยมือข้างหนึ่งเธอก็เอาชนะด้วยคลื่นของการเวียนศีรษะที่มือและเท้าของเธอให้ออกไปและเธอไม่สามารถที่จะยืนขึ้นมีความแข็งแรงไม่ได้ทุกที่ที่เธอสามารถทำได้ส่วนที่เหลือเฉพาะกับร็อคช้าปรับการหายใจของเธอ เธอปิดตาของเธอสงบเงียบหัวใจลนของเธอ. "คุณตื่นขึ้นมา?" ดังกล่าวเสียงเย็นฉ่ำดำเนินร่องรอยของความกังวลที่ตรวจพบไม่ได้อย่างง่ายดาย, การเดินทางเข้าไปในหูกุย Wan ของ. เปิดหัวของเธอเธอเห็นหลิน Rui En เดินไปทางของเธอเมื่อเธอ ใช้เวลาดูดีที่คนอื่น ๆ กุยวานไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอเสื้อผ้าของเขามากที่สุดเพราะเมื่อพวกเขาหล่นลงไปลาดภูเขาอยู่ในผ้าขี้ริ้วสมบูรณ์ทั่วไปเย็นมักจะสวมใส่เสื้อผ้าดังกล่าวก็แสดงให้เห็นสุดจะพรรณนา ความแปลกและความเสื่อมโทรม. ใบหน้าสังเกตเห็นหลิน Rui En แสดงการเปลี่ยนแปลงของสีกุย Wan รวบรวมขึ้นรอยยิ้มของเธอ stilly มองเขา. ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นการแสดงออกของความยากลำบากที่ดีหลิน Rui En สถานที่โดดเดี่ยวเดียวดายเนื้อม้าด้านบนของที่มีขนาดใหญ่ ร็อคและตัวเองนั่งลงหันหน้าไปทางกุยวานเอาใจใส่เขากล่าวว่า "คุณได้นอนหลับสำหรับวันนี้ผมมีวงกลมสถานที่แห่งนี้มองไปรอบ ๆ ...... " ทันใดนั้นมาหยุดถักคิ้วของเขาด้วยกันมองราวกับว่าเขา ไม่ทราบวิธีการคำมัน "...... ตามสถานการณ์ปัจจุบันเราไม่สามารถปีนกลับขึ้น." ได้ยินอย่างนี้แล้วกุย Wan แสดงให้เห็นใบหน้าที่สลดใจคิดกลับไปว่าเธอไม่สามารถที่จะยืนขึ้นเพียงแค่ตอนนี้หัวใจของเธอ jolts ถาม: "ทำไมฉันไม่สามารถยืนขึ้นเพียงแค่ตอนนี้มันอาจจะเป็นเมื่อเราล้มลงหุบเขาที่ผมได้รับบาดเจ็บตัวเอง?" คิดได้ถึงที่นั่นไม่ว่าห่วงเธอจะเป็นไปได้ที่เธอไม่สามารถที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ . การทำความเข้าใจความคิดของเธอหลิน Rui En เผยให้เห็นรอยยิ้มปลอบโยนนำออกเส้นตื้นนอกเหนือจากริมฝีปากของเขาใบหน้าน้ำแข็งค่อนข้างของเขาทันใดนั้นนุ่มขึ้นไม่น้อย "ไม่ต้องกังวลคุณได้ช้ำเพียงเบา ๆ ตัวเองจากฤดูใบไม้ร่วงด้วย นอกเหนือจากการนอนอยู่ที่นี่สำหรับวันที่การไหลเวียนโลหิตของคุณจะไม่ราบรื่น แต่หลังจากที่ในขณะที่คุณจะรู้สึกดีกว่า. "เสียงของเขาตามธรรมชาติที่มีความสามารถในการจัดเรียงของที่ปลอบคนอื่นๆ กุย Wan ลูบแขนของเธอค่อย ๆ นั่งตัวเอง ขึ้นแน่นอนเธอเป็นความรู้สึกที่ดีกว่าก่อนมากของความแข็งแรงของเธอได้รับการบูรณะให้หัวใจของเธอในที่สุด settles ลงและเธอยกหัวของเธอจะมองไปที่หลิน Rui En ที่ถูกรวบรวมฟืนกันซ้อนขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับการวางแผนที่จะย่างเนื้อม้าทั้งหมดในทันทีที่ใบหน้ากุย Wan ทำให้การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยยกเสียงของเธอเธอก็ถามด้วยความประหลาดใจ: "ทำไมคุณถึงไม่ได้ใช้แขนซ้ายของคุณ" หลิน Rui En ใช้ของเขา มือข้างขวาไปกองขึ้นฟืนที่ได้ยินคำพูดกุยวันของการเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เพียงอย่างใจเย็นว่า "เมื่อล้มลงผมได้รับอาการบาดเจ็บที่แสง." เสียงของเขาเคยให้ความสงบและได้รับผลกระทบ. ถ้าเป็นเธอจะถูกหลอกโดย เขาได้อย่างง่ายดายกุยวานแอบคิดว่าถ้าเธอไม่เคยเห็นร่องรอยลมของคราบสีแดงเข้มบนแขนเสื้อด้านซ้ายของเขาเธอก็จะได้เชื่อว่ามันเป็นเพียงอาการบาดเจ็บที่แสงคิดกลับไปเมื่อพวกเขาล้มลงมันเป็นเขา ที่ปกคลุมแน่นสำหรับเธอรู้สึกผิดเติมหัวใจของเธอ ตอนนี้ในที่สุดเธอก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไมพวกเขาไม่สามารถปีนกลับขึ้นไปบนภูเขาหุบเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปวดหัวจริงๆ เหมือนเข็มทิ่มแทงร่างกายของล้านและการแพร่กระจายเข้าไปในจิตใจ จากทั้งหมดสี่แขน เปลือกตาของเธอค่อยๆยกและฉากสดใสฤดูใบไม้ผลิเข้าสู่ดวงตา สัมผัสลมของสีเขียว เป็นชั้นบาง ๆของฤดูใบไม้ผลิในอากาศ สร้างความรู้สึกของธรรมชาติธรรมชาติสัมผัสหนึ่งของหัวใจ และปอด นี่ภูเขาหุบเขา ? กุ้ย วันมหัศจรรย์ตาของเธอมองไปรอบๆ สถานที่ การค้นหาร่องรอยของหลินรุย


มีมองไปรอบๆไม่กี่ครั้งดี ก็ยังไม่มีร่องรอยของหลินรุ่ย en คิดในสายตา , GUI วานเริ่มตื่นตระหนกเล็กน้อย พยุงร่างกายของเธอขึ้นมาด้วยมือเดียว เธอเอาชนะกับคลื่นของ วิงเวียนศีรษะ มือและเท้าให้ เธอไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้น ไม่มีอำนาจใดเธอได้แต่พิงหิน ค่อยๆปรับลมหายใจของเธอ เธอหลับตาของเธอ ทำให้เธอหงุดหงิดใจ

" ท่านตื่นแล้วหรือ ? " นั้นเสียงเย็นเย็นฉ่ำมีร่องรอยของความกังวลไม่ตรวจพบได้อย่างง่ายดาย การเดินทางเข้าไปในหูของ GUI วาน

เปลี่ยนหัวของเธอ เธอเห็นหลินรุ่ยและเดินมาหาเธอ เมื่อเธอใช้เวลาดูดีที่บุคคลอื่น ๆ GUI , วานไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอเสื้อผ้าของเขามากที่สุด เพราะเมื่อพวกเขาตกจากภูเขาลาดเป็นผ้าขี้ริ้วที่สมบูรณ์ มักจะหนาวทั่วไปสวมใส่เสื้อผ้าดังกล่าว ก็แสดงความแปลกสุดจะพรรณนาและการย่อยสลาย

สังเกตใบหน้าของหลินรุ่ยและแสดงการเปลี่ยนสี , GUI วานรวบรวมขึ้น รอยยิ้มของเธอ stilly

มองเขา หน้าแสดงสีหน้าที่ดียากหลินรุ่ย en ดันสถานที่เนื้อม้าบนโขดหินขนาดใหญ่ และตั้งอยู่ ตัวลง ซึ่งกุย วาน เขาไม่แตกต่างกันกล่าวว่า : " คุณเคยนอนทั้งวัน ฉันมีวงกลมสถานที่นี้มองไปรอบ ๆ . . . . . . . " ก็มาหยุดชะงัก คิ้วของเขาถักด้วยกัน ดูราวกับว่าเขาไม่รู้ วิธีการพูด , " . . . . . . . ตามสถานการณ์ปัจจุบัน เราไม่สามารถปีนกลับขึ้นมาได้ "

ได้ยินนี้แสดงหน้า GUI วานเซง คิดกลับไปว่าเธอไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นยืน ตอนนี้หัวใจเธอ jolts ถาม : " ทำไมผมจะไม่ยืน ตอนนี้ ได้ เวลาที่เราล้มลงหุบเขา ผมเจ็บเอง " คิด ถึงตรงนั้น ไม่ว่าวิธีที่เธอสามารถ เธอไม่สามารถหัวเราะออกมาดัง ๆ .

เข้าใจความคิดของเธอ หลินรุ่ยและเผยยิ้มอบอุ่นนำออกตื้นสายนอกจากริมฝีปากของเขา หน้าค่อนข้างแข็งของเขาก็นุ่มขึ้นนิดหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วง คุณมีเพียงเบา ๆช้ำเองจากฤดูใบไม้ร่วง ด้วยนอกจากนอนทั้งวัน การหมุนเวียนเลือดของคุณไม่ราบรื่น แต่หลังจากนั้น คุณจะรู้สึกดีขึ้น "

เสียงของเขาก็ย่อมมีการจัดเรียงของความสามารถที่ทำให้คนอื่น GUI , วานมือลูบแขนค่อยๆนั่งตัวเองขึ้นมาจริงๆ เธอจะรู้สึกดีขึ้นกว่าแต่ก่อน มากของความแข็งแรงของเธอได้ถูกกู้กลับมา หัวใจของเธอก็จะตั้งตัวได้ เธอยกหัวของเธอมองหลินรุ่ย en ที่กำลังเก็บฟืนกันซ้อนขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะวางแผนเพื่อย่างเนื้อม้าจู่ๆ ใบหน้าของ GUI วานทำให้เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เพิ่มเสียงของเธอเธอถามอย่างประหลาดใจ " ทำไมคุณไม่ใช้แขนซ้ายของคุณ "

หลินรุ่ยและใช้มือขวาของเขาไปที่กองฟืน , GUI วานได้ยินคำพูด การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้ผิด เพียงแต่ค่อยๆ พูด " เมื่อล้มลง ฉันได้รับบาดเจ็บเบาๆ น้ำเสียงของเขาที่เคยใจเย็นและได้รับผลกระทบ

ราวกับว่าเธอจะถูกเขาหลอกได้ง่ายๆ GUI วานแอบคิดถ้าเธอไม่เห็นร่องรอยจางๆ สีแดงเลือดหมู คราบบนแขนซ้ายของเขา เขาก็จะเชื่อว่ามันเป็นเพียงการบาดเจ็บแสง ย้อนกลับไปคิดถึงตอนที่พวกเขาล้มลง มันเป็นเขาที่ปกคลุมแน่นของเธอรู้สึกผิดเต็มหัวใจเธอ ตอนนี้ เธอก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไมพวกเขาไม่สามารถปีนกลับขึ้นไปบนภูเขา หุบเขา