Old Norse often provided direct alt

Old Norse often provided direct alternatives or synonyms for Anglo-Saxon words, both of which have been carried on Unusually for language development, English also adopted some Norse grammatical forms, such as the pronouns they, them and their, although these words did not enter the dialects of London and southern England until as late as the 15th Century. Under the influence of the Danes, Anglo-Saxon word endings and inflections started to fall away during the time of the Danelaw, and prepositions like to, with, by, etc became more important to make meanings clear, although many inflections continued into Middle English, particularly in the south and west (the areas furthest from Viking influence)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทางเลือกสำหรับนอร์สมักให้บริการโดยตรงหรือพ้องคำแองโกลแซกซอน ซึ่งทั้งสองได้ถูกดำเนินผิดปกติสำหรับพัฒนาภาษา ภาษาอังกฤษก็นำนอร์สไวยากรณ์แบบฟอร์มบาง เช่นคำสรรพนามพวกเขา พวกเขา และของพวก เขา แม้ว่าคำเหล่านี้ไม่ได้เข้าสำเนียงลอนดอนและอังกฤษทางตอนใต้จนถึงปลายศตวรรษที่ 15 เป็น ภายใต้อิทธิพลของเดนส์ ลงท้ายคำแองโกล-แซ็กซอน และ inflections การลง เก็บในช่วงเวลาของบริเวณเดนลอว์ และน้อง ๆ เช่น กับ โดย ฯลฯ เป็นสำคัญเพื่อให้ความหมายชัดเจน แม้ว่าหลาย inflections ยังคงเป็นกลางภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในใต้และตะวันตก (พื้นที่ก้าวก็ถึงอิทธิพลไวกิ้ง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อร์สโบราณมักจะจัดให้มีทางเลือกที่ตรงหรือคำพ้องคำแองโกลแซกซอนซึ่งทั้งสองได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับผิดปกติสำหรับการพัฒนาภาษาภาษาอังกฤษนอกจากนี้ยังนำมาใช้ในบางรูปแบบไวยากรณ์นอร์สเช่นคำสรรพนามที่พวกเขา, พวกเขาและพวกเขาแม้ว่าคำพูดเหล่านี้ไม่ได้เข้ามา ภาษาท้องถิ่นของกรุงลอนดอนและภาคใต้ของอังกฤษจนเป็นปลายศตวรรษที่ 15 ภายใต้อิทธิพลของเดนมาร์ก, แองโกลแซกซอนคำลงท้ายและโทนเริ่มที่จะร่วงลงไปในช่วงเวลาของ Danelaw และคำบุพบทชอบด้วยโดย ฯลฯ กลายเป็นเรื่องสำคัญมากขึ้นเพื่อให้ความหมายที่ชัดเจนแม้ว่าโทนหลายอย่างต่อเนื่องในภาษาอังกฤษยุคกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้และทิศตะวันตก (พื้นที่ห่างจากอิทธิพลของไวกิ้ง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาซิมูลาให้มักจะเลือกโดยตรงหรือคำพ้องสำหรับแองโกล แซกซันคำ ซึ่งทั้งสองได้ดำเนินการผิดปกติเพื่อพัฒนาภาษา อังกฤษยังใช้บางนอร์สไวยากรณ์รูปแบบ เช่น สรรพนามที่ พวกเขา พวกเขา และ ของพวกเขา แม้ว่า คำเหล่านี้ไม่ได้ระบุภาษาของลอนดอนและอังกฤษจนเป็นปลายศตวรรษที่ 15 ภายใต้อิทธิพลของเดนส์ แองโกลแซ็กซอนคำว่าจุดจบและ inflections เริ่มลดลงไปในระหว่างเวลาของบริเวณเดนลอว์ และบุพบท เช่น , กับ , โดย , ฯลฯ เป็นสำคัญเพื่อให้ความหมายชัดเจน แม้ว่าหลาย inflections อย่างต่อเนื่องในภาษาอังกฤษยุคกลาง โดยเฉพาะในภาคใต้และตะวันตก ( พื้นที่ที่ห่างไกลจากอิทธิพลของไวกิ้ง )