I have just reread Es’kia (formerly

I have just reread Es’kia (formerly Ezekiel) Mphahlele’s Down Second Avenue which describes life in Marabastad from about 1930 to its evacuation under the Group Areas Act in the 1950s.  As a child, I lived in the Asiatic Bazaar, the Indian section of Marabastad. Though Marabastad was one location with a section for Coloureds, a section for Indians and a section for Africans, and the African section was right next to the Indian section, I had to read Mphahlele’s book to discover what life in the African location was like.  There were similarities between the locations but because Coloureds and Indians were not as harshly controlled as Africans, they could take advantage of little opportunities and rise out of abject poverty.  Es’kia Mphahlele did so too, but his successes were despite tremendous odds against him and his superlative achievements are a testament to enormous strength of character, unflagging belief in himself and the support and sacrifices of a mother who, as a domestic worker, earned £3 pounds a month.  His great achievements in the face of apartheid notwithstanding, Mphahlele felt that he could never fulfil his true potential in the severely restrictive environment of racist oppression. Like Bloke Modisane, he felt compelled to leave South Africa, not only for himself, but for his children as well; they were being socialised into enslavement.

           

            … Motswiri clings to you tightly when he sees a constable walk up or down the road and says Ntate, is the policeman going to arrest me is he going to take you is he going to take Mamma?  You hold the frightened kid close to you and think of Second Avenue the long long great divide.  Another time Motswiri comes to you with imitation handcuffs crudely made of wire and shouts Bring your hands here, where’s your pass I’ll teach you not to be naughty again.  Now he wants a torch and a baton and a big broad belt and a badge, how agonizing! (206)

 

           

Down Second Avenue begins with Mphahlele’s experiences as a boy living in the rural village of Maupaneng not far from Pietersburg (now Polokwane).  Eseki, his nickname as a child, his brother and sister were sent to live with their paternal grandmother in the village.  “ My grandmother sat there under a small lemon tree next to the hut, as big as fate, as forbidding as a mountain, stern as a mimosa tree.’ (11) She was not a loving and gentle woman.  When Eseki was in his twelfth year, his mother came to fetch him, his brother and sister and they went to live in Marabastad in Pretoria, with a father who didn’t support them and abused their mother.  After a very brutal attack, Eseki’s mother moved out with her children and went to live with her mother in Second Avenue. The Second Avenue family, in addition to Eseki’s grandmother, included Aunt Dora, her three children and three uncles.

In Marabastad, the police were an ever-present menace.  From the veranda of their home which faced Barber Street, the boundary between the Asiatic Bazaar and Marabastad, the family watched police goading and beating the “malaitas,” men who, on Sundays, went to Bantule, the adjacent location, where they engaged in violent, fighting matches.  On Saturday nights, police raided the location to catch people brewing beer. And every night, police were on the prowl at curfew time, subjecting people to demands for their passbooks.  As Mphahlele points out, the police were not there to protect the inhabitants but to enforce the inhuman restrictions that the law imposed on them.

 In the location, the residents were subjected to an onerous life. They had to queue for water for hours at a communal tap. It was at the tap that Eseki, who fetched water for the family, encountered the memorable women of Second Avenue who entertained one another with stories and gossip while they waited.  As Eseki’s mother was a domestic worker, she lived away from Second Avenue on the premises of the family for which she worked. So it fell to Eseki, as the eldest child, to cook, do housework, and collect washing from people in the white suburbs for Aunt Dora’s laundry business.  Aunt Dora was a formidable woman and readily challenged those who tried to cheat her, such as when she beat up Abdool, the Indian shopkeeper on Barber Street.  Though Africans lived across the street from the Asiatic Bazaar, they encountered Indians and Chinese only as traders and shopkeepers, but they went into the Asiatic Bazaar to bioscopes and to dances at the Columbia and at the Dougall Hall.

 

Eseki hated school when he lived in Maupaneng.  He had struggled with arithmetic and when he came to Marabastad was regarded as a backward child. But he eventually proved that he was an exceptional student; he obtained a first class pass in the external examinations at the end of Std Six. That got him entry into St Peter’s School in Rosettenville in Johannesburg. He gained another first class pass at the end of Std Eight and that took him to Adam’s College in Natal where he qualified as a teacher. Studying privately, he completed his matriculation examination and then enrolled for the B.A. at UNISA and studied by correspondence.  He obtained the B.A and B.A Honours degrees and just before he left South Africa, he obtained a Master’s degree in English and was the very first student to receive an M.A. in English with distinction.

Because he was an outspoken critic of Bantu Education, he lost his job as a teacher.  This was a terrible blow as he regarded teaching as his calling.  He became a marked man and could not find another teaching post, not even in the neighbouring countries.  He then spent time in menial jobs, a messenger among other things, until he eventually obtained the position of sub-editor of Drum Magazine.  His experience there was not a happy one but he managed to get seven of his short stories published in the magazine.  He presents a realistic not a romanticised view of working at Drum. Because of its exceptional writer-journalists – Henry Nxumalo, Nat Nakasa, Lewis Nkosi, Bloke Modisane, Can Themba and Ezekiel Mphahlele among others, the tendency today is to see Drum in a liberal light. That was not Mphahlele’s experience, neither was it Bloke Modisane’s.

Mphahlele also presents political movements without any gloss.  He, as well as Bloke Modisane in Blame Me on History, write of the ANC as a collaborative organisation, willing to accept the Native Representative Council, composed entirely of white members – a structure that the All-African Convention rejected.

 

When one looks at the volume of Es’kia Mphahlele’s work, one realises that this is a man of great stature, worthy of a Nobel Laureate.  But apartheid cloaked the brilliance of his work and even today there are people in South Africa who have not heard of Es’kia Mphahlele.

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ฉันเพียงได้อ่านอเวนิวลงสอง Mphahlele Es'kia (ชื่อเดิมเอเสเคียล) ซึ่งอธิบายถึงชีวิตใน Marabastad จากประมาณ 1930 การอพยพของบัญญัติพื้นที่กลุ่มในช่วงทศวรรษ 1950 เป็นเด็ก ผมอยู่ในตลาดบก ส่วน Marabastad ในอินเดีย แม้ว่า Marabastad เป็นสถานเดียวกับส่วน Coloureds ส่วนอินเดียและส่วนในแอฟริกา และแอฟริกาส่วนหน้าส่วนอินเดีย ฉันได้อ่านหนังสือของ Mphahlele สัมผัสชีวิตในแอฟริกาถูกเช่น มีความคล้ายคลึงระหว่างตำแหน่ง แต่เนื่องจาก Coloureds และอินเดียก็ไม่เป็นอย่างหนักถูกควบคุมเป็นแอฟริกัน พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากโอกาสน้อย และเพิ่มขึ้นจากความยากจน abject Es'kia Mphahlele ไม่ให้มากเกินไป แต่ความสำเร็จของเขาได้แม้ มีราคามากกับเขา และความสำเร็จของเขาชั้นเยี่ยมพิสูจน์ถึงความแข็งแกร่งมหาศาลของอักขระ unflagging เชื่อในตัวเอง และการสนับสนุน และสละของแม่ที่ เป็นผู้ปฏิบัติงานในประเทศ รับปอนด์3 ปอนด์ ต่อเดือน ความสำเร็จของเขามากหน้าแบ่งแยกสีผิวอย่างไรก็ตาม Mphahlele รู้สึกว่า เขาสามารถตอบสนองศักยภาพของเขาเป็นจริงในสภาพแวดล้อมที่เข้มงวดรุนแรงของการกดขี่เหยียดสีผิวไม่ เช่นเจ้าหมอ Modisane เขารู้สึก compelled ไปแอฟริกาใต้ ไม่เพียงแต่ สำหรับตัวเอง แต่ สำหรับลูกเช่น พวกเขาได้ถูก socialised เป็น enslavement            … Motswiri clings ให้แน่นเมื่อเขาเห็นคอนสตาเบิลการเดินขึ้น หรือ ลงอยู่ และกล่าวว่า Ntate มีตำรวจไปจับกุมฉันคือเขาไปพาเขาไปจะ Mamma คุณเก็บเด็กกลัวคุณ และคิดว่า เซ็คคั่นอเวนิวแบ่งดียาวนาน เวลาอื่น Motswiri พร้อมให้คุณเลียนแบบกุญแจมือหยาบทำจากลวด และการตะโกนให้มือของคุณที่นี่ ผ่านการจะสอนคุณไม่ซนอีก ตอนนี้อยากเป็นไฟฉาย และกระบองเป็น และสายพานกว้างใหญ่ และป้ายชื่อ พนักงาน การเจ็บ (206)            ลงถนนที่สองเริ่ม ด้วยประสบการณ์ของ Mphahlele เป็นเด็กที่อยู่ในชนบทหมู่บ้านของ Maupaneng ไม่ไกลจาก Pietersburg (ตอนนี้โปล็อกวาเน่) Eseki ชื่อเล่นของเขาเป็นเด็ก พี่ชาย และน้องสาวของเขาถูกส่งไปอยู่กับย่าของพวกเขาในหมู่บ้าน "ยายของฉันนั่งใต้ต้นมะนาวเล็กถัดจากฮัท ขนาดใหญ่ที่ชะตากรรม เป็นห้ามปรามทำเป็นภูเขา สเติร์นเป็นต้นไม้มิโมซ่า ' (11) เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่รัก และอ่อนโยน เมื่อ Eseki ในปีที่สิบสองของเขา ลูกมาดึงเขา พี่ชายของเขา และเข้าไปน้องสาว และพวกเขาไปอยู่กับพ่อที่ไม่ได้สนับสนุนพวกเขา และแม่ของพวกเขาในทางที่ผิดใน Marabastad ในพริทอเรีย หลังจากโจมตีโหดร้ายมาก แม่ของ Eseki ย้ายออกกับลูก และไปอยู่กับแม่ของเธอในเซ็คคั่นอเวนิว ครอบครัวเซ็คคั่นอเวนิว นอกจากยายของ Eseki รวมป้า Dora ลูกสามและลุงสามใน Marabastad ตำรวจได้เป็นภัยคุกคามต่อ ever-present จากระเบียงบ้านของพวกเขาซึ่งประสบร้านถนน ขอบระหว่างตลาดบกและ Marabastad ครอบครัวเฝ้าดูตำรวจ goading และตี "malaitas คน วันอาทิตย์ ไป Bantule ติดตั้ง ที่พวกเขาร่วมในการแข่งขันรุนแรง ต่อสู้ ในคืนวันเสาร์ ตำรวจเอกชนตำแหน่งการจับคนที่ทำการหมักเบียร์ และทุกคืน ตำรวจถูกเหมียวเวลาเคอร์ฟิว แล้วก็กดชัตเตอร์คนกับความต้องการสำหรับ passbooks ของพวกเขา เป็น Mphahlele ชี้ให้เห็น ตำรวจไม่มี การป้องกันระเบิด แต่ การบังคับใช้ข้อจำกัด inhuman ที่กฎหมายกำหนดนั้น ในสถาน คนที่ถูกต้องมีชีวิต onerous มีคิวน้ำชั่วโมงที่ประปาชุมชน มันเป็นที่ประปาที่ Eseki ที่นำน้ำสำหรับครอบครัว พบผู้หญิงที่น่าจดจำของเซ็คคั่นอเวนิวที่เพลิดเพลินกันด้วยเรื่องราวซุบซิบในขณะที่พวกเขารอ เป็นแม่ของ Eseki ผู้ปฏิบัติงานในประเทศ เธออาศัยจากเซ็คคั่นอเวนิวในสถานที่ของครอบครัวซึ่งเธอทำ มันตก Eseki เป็นลูก ทำอาหาร ทำงานบ้าน และเก็บล้างจากคนในเมืองสีขาวสำหรับธุรกิจซักรีดของ Dora ป้า Dora ป้าเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว และพร้อมท้าทายผู้ที่พยายามโกงเธอ เช่นเมื่อเธอตีค่า Abdool เจ้าของร้านอินเดียในร้าน แม้ว่าแอฟริกาอาศัยอยู่ข้ามถนนจากตลาดบก พบอินเดียและจีนเป็นผู้ค้าและร้านขายเท่า แต่พวกเขาเดินเข้าไปในตลาดบก bioscopes และเต้นโคลัมเบีย และ ฮอลล์ Dougall Eseki ขี้เกียจโรงเรียนเมื่อเขาอยู่ใน Maupaneng เขาได้ต่อสู้กับคณิตศาสตร์ และเมื่อเขามาถึง Marabastad ถือว่าเป็นเด็กย้อนหลัง แต่เขาก็พิสูจน์ว่า เขาเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยม เขาได้รับผ่านชั้นในตรวจสอบภายนอกท้ายของมาตรฐาน 6 ที่ได้รับให้เขาเข้าโรงเรียนเซนต์ปีเตอร์ใน Rosettenville ในโยฮันเนสเบิร์ก เขาได้รับผ่านชั้นอื่นจบ 8 มาตรฐาน และที่เขาใช้ศึกษาอดัมใน Natal ที่เขามีคุณสมบัติเป็นครู การศึกษาเอกชน เขาเสร็จเขาสอบเตรียมอุดมศึกษา และลงทะเบียนบัญชีบัณฑิตทฤษฎีที่ UNISA แล้วศึกษา โดยติดต่อ ได้รับปริญญาตรีและปริญญาตรีเกียรติองศา และก่อนเขาออกจากแอฟริกาใต้ เขาได้รับปริญญาเป็นภาษาอังกฤษ และเป็นนักเรียนแรกรับ M.A. การในภาษาอังกฤษ มีความแตกต่างไม่มีใครเปิดเผยการศึกษาเป่า เขาสูญเสียงานของเขาเป็นครู นี้เป็นการชกแย่เขาถือว่าสอนเป็นโทรศัพท์ของเขา เขากลายเป็น คนที่เด่น และไม่พบอีกสอนลง ในประเทศเพื่อนบ้านไม่ได้ เขานั้นใช้เวลาในงานถู ร่อซู้ลต่าง ๆ จนในที่สุดได้รับตำแหน่งบรรณาธิการของนิตยสารกลองย่อย ประสบการณ์มีไม่อันมีความสุข แต่เขาจัดการไปเจ็ดเรื่องสั้นของเขาตีพิมพ์ในวารสาร เขาแสดงจริงไม่ดู romanticised ของกลองทำงาน เนื่องจากเป็นยอดเยี่ยมนักเขียนนักข่าว – Henry Nxumalo, Nat Nakasa, Lewis Nkosi, Modisane เจ้าหมอ Themba สามารถ และเอเสเคียล Mphahlele หมู่คนอื่น ๆ แนวโน้มวันนี้จะเห็นกลองแสงเสรี ที่ไม่ใช่ประสบการณ์ของ Mphahlele ไม่เป็นเจ้าหมอ Modisaneนอกจากนี้ Mphahlele ยังนำเสนอความเคลื่อนไหวทางการเมืองโดยไม่มีเงา เขา เป็นเจ้าหมอ Modisane ในตำหนิฉันประวัติ เขียนเมือปีเป็นองค์กรความร่วมมือ ยินดีรับผู้แทนเจ้าคณะ ประกอบด้วยทั้งสมาชิกขาว – โครงสร้างที่ปฏิเสธการประชุมทั้งหมดแอฟริกา เมื่อมองที่ปริมาณงาน Es'kia Mphahlele หนึ่งใน realises นี้จะเป็นคนรูปร่างดี คุณค่าของ Laureate โนเบล แต่การแบ่งแยกสีผิว cloaked ของงานของเขา และทุกวันนี้มีคนในแอฟริกาใต้ที่ไม่เคยได้ยินของ Es'kia Mphahlele 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมีเพียง reread Es'kia (ชื่อเดิมเอเสเคียล) Mphahlele ลงถนนสายที่สองซึ่งจะอธิบายการใช้ชีวิตใน Marabastad จากประมาณ 1,930 ถึงการอพยพของตนภายใต้พระราชบัญญัติพื้นที่กลุ่มในปี 1950 เป็นเด็กฉันอาศัยอยู่ในบาซ่าเอเซียส่วนอินเดีย Marabastad แม้ว่า Marabastad เป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีส่วนสำหรับ Coloureds ส่วนสำหรับอินเดียและส่วนสำหรับแอฟริกันและส่วนแอฟริกันที่ถูกต้องต่อไปในส่วนอินเดีย, ผมต้องอ่านหนังสือ Mphahlele ที่จะค้นพบสิ่งที่มีชีวิตอยู่ในสถานที่ที่เป็นเหมือนแอฟริกัน มีความคล้ายคลึงกันระหว่างสถานที่ แต่เป็นเพราะมี Coloureds และอินเดียไม่ได้ถูกควบคุมเป็นอย่างรุนแรงเป็นแอฟริกันที่พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากโอกาสเพียงเล็กน้อยและเพิ่มขึ้นจากความยากจนต่ำต้อย Es'kia Mphahlele ทำเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ความสำเร็จของเขาเป็นอย่างมากแม้จะมีการต่อรองกับเขาและความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมของเขาเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความแรงมหาศาลของตัวละครความเชื่อคลายในตัวเองและการสนับสนุนและการเสียสละของแม่ที่เป็นคนงานในประเทศที่ได้รับ ££ 3 เดือน ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์ในการเผชิญกับการแบ่งแยกสีผิว แต่อย่างไรก็ตาม, Mphahlele รู้สึกว่าเขาไม่สามารถตอบสนองความมีศักยภาพที่แท้จริงของเขาในสภาพแวดล้อมที่มีข้อ จำกัด อย่างรุนแรงของการกดขี่ชนชั้น เช่นเดียวกับเจ้าหมอ Modisane เขารู้สึกว่าจำเป็นที่จะออกจากแอฟริกาใต้, ไม่เพียง แต่สำหรับตัวเอง แต่สำหรับเด็กของเขาเช่นกัน; พวกเขาถูกสังสรรค์เป็นทาส.             ... Motswiri ยึดติดกับคุณแน่นเมื่อเขาเห็นตำรวจเดินขึ้นหรือลงถนนและ Ntate กล่าวว่าเป็นตำรวจจะจับผมเขาจะพาคุณเขาจะใช้แม่? คุณถือเด็กกลัวใกล้ชิดกับคุณและคิดว่าถนนสายที่สองแบ่งที่ดีมานาน Motswiri อีกครั้งมาถึงคุณด้วยกุญแจมือทำเลียนแบบหยาบของเส้นลวดและตะโกนนำมือของคุณที่นี่ที่ไหนผ่านของคุณฉันจะสอนคุณไม่ได้ที่จะซนอีกครั้ง ตอนนี้เขาต้องการไฟฉายและกระบองและเข็มขัดกว้างขนาดใหญ่และป้ายวิธีทรมานใจ! (206) ลงถนนสายที่สองเริ่มต้นด้วยประสบการณ์ Mphahlele เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทของ Maupaneng ไม่ไกลจากปีเตอร์สเบิร์ก (ตอนนี้ Polokwane) Eseki ชื่อเล่นของเขาเป็นเด็กพี่ชายและน้องสาวของเขาถูกส่งไปอยู่กับพ่อแม่ของพวกเขาในหมู่บ้าน "ยายของฉันนั่งอยู่ใต้ต้นมะนาวขนาดเล็กถัดจากกระท่อมเป็นใหญ่เป็นชะตากรรมเช่นห้ามเป็นภูเขาท้ายเป็นต้นไม้ผักกระเฉด. ' (11) เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่รักและอ่อนโยน เมื่อ Eseki อยู่ในปีที่สิบสองของเขาแม่ของเขามาถึงเรียกเขาว่าพี่ชายและน้องสาวของเขาและพวกเขาไปอยู่ใน Marabastad ในพริทอเรีกับพ่อที่ไม่ได้สนับสนุนพวกเขาและทำร้ายแม่ของพวกเขา หลังจากการโจมตีที่โหดร้ายมากแม่ Eseki ย้ายออกมาพร้อมกับลูก ๆ ของเธอและไปอยู่กับแม่ของเธอในถนนสายที่สอง ครอบครัวถนนสายที่สองนอกเหนือไปจากคุณยาย Eseki รวมป้าดอร่าลูกสามคนและสามลุงของเธอ. ใน Marabastad ตำรวจเป็นอันตรายตลอดปัจจุบัน จากระเบียงของบ้านของพวกเขาที่ต้องเผชิญกับการตัดผมถนนเขตแดนระหว่างบาซ่าเอเซียและ Marabastad ครอบครัวดูตำรวจยั่วยุและเต้น "malaitas" ผู้ชายที่ในวันอาทิตย์ไป Bantule, สถานที่ตั้งอยู่ติดกันที่พวกเขามีส่วนร่วมใน ความรุนแรงต่อสู้แข่งขัน ในคืนวันเสาร์ที่ตำรวจบุกเข้าไปในสถานที่ที่จะจับคนเบียร์ และทุกคืนตำรวจเดินด้อม ๆ มองๆในเวลาเคอร์ฟิวหนอนบ่อนไส้คนที่จะตอบสนองความต้องการสำหรับสมุดบัญชีเงินฝากของพวกเขา ในฐานะที่เป็น Mphahlele ชี้ให้เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้มีเพื่อปกป้องคนที่อาศัยอยู่ แต่ในการบังคับใช้ข้อ จำกัด ทารุณว่ากฎหมายที่กำหนดไว้ในพวกเขา.  ในสถานที่อยู่อาศัยถูกยัดเยียดให้ชีวิตหนัก พวกเขามีคิวสำหรับน้ำสำหรับชั่วโมงที่ประปาชุมชน มันเป็นช่วงประปาที่ Eseki ที่เรียกน้ำสำหรับครอบครัวพบผู้หญิงที่น่าจดจำของถนนสายที่สองที่ให้ความบันเทิงอีกคนหนึ่งที่มีเรื่องราวและการนินทาในขณะที่พวกเขารอคอย ในฐานะที่เป็นแม่ของ Eseki เป็นคนงานในประเทศที่เธออาศัยอยู่ห่างจากถนนสายที่สองในสถานที่ของครอบครัวที่เธอทำงาน ดังนั้นจึงล้มลงไป Eseki เป็นลูกคนโต, การปรุงอาหาร, ทำงานบ้านและเก็บซักผ้าจากคนในเขตชานเมืองสีขาวสำหรับธุรกิจซักรีดป้าดอร่า ป้าดอร่าเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวและพร้อมท้าทายคนที่พยายามที่จะโกงของเธอเช่นเมื่อเธอตีขึ้น Abdool, เจ้าของร้านตัดผมอินเดียถนน แม้ว่าแอฟริกันที่อาศัยอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนจากเอเซียบาซาร์พวกเขาพบกับอินเดียและจีนเป็นเพียงผู้ค้าและเจ้าของร้าน แต่พวกเขาเดินเข้าไปในเอเซีย Bazaar เพื่อ bioscopes และเต้นรำที่โคลัมเบียและใน Dougall ฮอลล์. Eseki เกลียดโรงเรียนเมื่อเขาอาศัยอยู่ใน Maupaneng เขาได้ต่อสู้กับคณิตศาสตร์และเมื่อเขามาถึง Marabastad ถูกมองว่าเป็นเด็กข้างหลัง แต่ในที่สุดเขาก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาเป็นนักเรียนพิเศษ; เขาได้รับผ่านชั้นแรกในการสอบภายนอกในตอนท้ายของหก Std ที่เขาได้เข้าไปในโรงเรียนเซนต์ปีเตอร์ใน Rosettenville นเนสเบิร์ก เขาได้รับการผ่านอีกชั้นหนึ่งในตอนท้ายของ Std แปดและพาเขาไปที่วิทยาลัยของอดัมในนาตาลที่เขามีคุณสมบัติเป็นครู การศึกษาเอกชนที่เขาเสร็จสิ้นการตรวจสอบการบวชของเขาแล้วลงทะเบียนเรียนปริญญาตรีที่ UNISA และการศึกษาโดยการติดต่อ เขาได้รับปริญญาตรีและปริญญาตรีปริญญาเกียรตินิยมและก่อนที่เขาจะออกแอฟริกาใต้เขาได้รับปริญญาโทในภาษาอังกฤษและเป็นนักเรียนคนแรกที่ได้รับปริญญาโทในภาษาอังกฤษที่มีความแตกต่าง. เพราะเขาเป็นนักวิจารณ์ปากกล้าของการศึกษากระโชกเขาหายไป งานของเขาเป็นครู นี้เป็นระเบิดที่น่ากลัวในขณะที่เขาถือว่าการเรียนการสอนเช่นการโทรของเขา เขากลายเป็นคนที่ทำเครื่องหมายไว้และไม่สามารถหาหลังการสอนอื่นไม่ได้อยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน จากนั้นเขาก็ใช้เวลาอยู่ในงานคนรับใช้ผู้สื่อสารในสิ่งอื่น ๆ จนในที่สุดเขาได้รับตำแหน่งของบรรณาธิการย่อยของนิตยสารกลอง ประสบการณ์ของเขาไม่มีความสุข แต่เขามีการจัดการที่จะได้รับเจ็ดเรื่องสั้นของเขาตีพิมพ์ในนิตยสาร เขานำเสนอมีเหตุผลไม่ได้มีมุมมองที่โรแมนติกของการทำงานที่กลอง เพราะนักเขียนนักข่าวพิเศษ - เฮนรี Nxumalo แน็ Nakasa ลูอิส Nkosi, Bloke Modisane, สามารถ Themba และเอเสเคียล Mphahlele หมู่คนอื่น ๆ แนวโน้มในวันนี้คือการเห็นกลองในแง่เสรีนิยม ที่ไม่ได้ประสบการณ์ Mphahlele ของไม่ถูกมัน Bloke Modisane ของ. Mphahlele ยังนำเสนอการเคลื่อนไหวทางการเมืองโดยไม่มันวาวใด ๆ เขาเช่นเดียวกับเจ้าหมอ Modisane ในตำหนิฉันเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของการเขียน ANC เป็นองค์กรความร่วมมือเต็มใจที่จะยอมรับผู้แทนพื้นเมืองสภาประกอบด้วยสมาชิกสีขาว - โครงสร้างที่ประชุมทั้งหมดแอฟริกันปฏิเสธ. เมื่อหนึ่งในลักษณะที่ ปริมาณของงาน Es'kia Mphahlele ที่หนึ่งตระหนักว่านี่เป็นคนที่มีรูปร่างใหญ่โตที่คุ้มค่าของรางวัลโนเบล แต่การแบ่งแยกสีผิวปิดบังความสามารถของการทำงานของเขาและแม้กระทั่งวันนี้มีคนในเป็นแอฟริกาใต้ที่ยังไม่ได้ยิน Es'kia Mphahlele

           



 

           







 







 



 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเพิ่งอ่าน es'kia ( เดิมเอเสเคียล ) mphahlele ลงถนนสายที่สองซึ่งจะอธิบายชีวิตใน marabastad จาก 1930 ของการอพยพในพื้นที่กลุ่มพระราชบัญญัติในปี 1950   เป็นเด็ก ผมอยู่ในตลาดเอเซีย ส่วนอินเดีย marabastad . แม้ว่า marabastad เป็นสถานที่หนึ่งที่มีส่วนสำหรับสี , ส่วนของอินเดียและส่วนของแอฟริกัน ,ส่วนแอฟริกาและอยู่ติดกับส่วนที่อินเดีย ผมได้อ่าน mphahlele หนังสือเพื่อค้นพบสิ่งที่ชีวิตในสถานที่ที่แอฟริกาเป็นยังไง   มีความคล้ายคลึงกันระหว่างสถานที่ แต่เนื่องจากสีและอินเดีย ไม่กระโชกโฮกฮากควบคุมเป็นแอฟริกันที่พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากโอกาสเพียงเล็กน้อยและลุกขึ้นออกจากความยากจนอย่าง .    es'kia mphahlele ทำอย่างนั้นเหมือนกันแต่ความสำเร็จของเขาแม้จะมีอัตราต่อรองกับเขาและความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเขาขั้นสูงสุดเป็นข้อพิสูจน์ถึงแรงมหาศาลของตัวละคร การศรัทธาในตัวเอง และการสนับสนุนและการเสียสละของแม่ที่เป็นแรงงานในประเทศ เดือน มีรายได้กว่า 3 ปอนด์   ของเขาประสบความสำเร็จในหน้านโยบาย ถึงกระนั้นmphahlele รู้สึกว่าเขาไม่เคยเติมเต็มศักยภาพที่แท้จริงของเขาในสภาพแวดล้อมที่เข้มงวดของการเหยียดผิวกดขี่ . ชอบผู้ชาย modisane เขารู้สึกว่าถูกบังคับจากแอฟริกาใต้ ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อลูกๆของเขาด้วย เขาถูกสังคมสู่การเป็นทาส            



             . . . . . . . motswiri อ้อนเธอไว้แน่น เมื่อเขาเห็นตำรวจเดินขึ้น หรือ ลงถนนและ ntate กล่าวว่าเป็นตำรวจจะจับผม เขาจะพาคุณไป เขาจะพาแม่คะ   คุณอุ้มลูกกลัวใกล้ชิดเธอ และคิดว่า สาย 2 แยกยาวยาว  อีกเวลา motswiri มาใส่กุญแจมือเทียมคร่าวๆทำให้ลวดและตะโกนให้มือของคุณที่นี่ แล้วของคุณผ่านผมจะสอนคุณไม่ดื้ออีกแล้ว   ตอนนี้เขาอยากได้ไฟฉายกระบองและเข็มขัดกว้างใหญ่ และ ตรา วิธีแห่งความทรมาน ไหม ( 1 )





            ลงถนนสายที่สองเริ่มต้นด้วย mphahlele ประสบการณ์ เป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทของ maupaneng ไม่ไกลจากในปีเตอร์สเบิร์ก ( ตอนนี้เอโอแอล )    eseki ชื่อเล่นของเขาเป็นเด็ก พี่ชายและน้องสาวถูกส่งไปอยู่กับยายบิดาของพวกเขาในบ้าน    " คุณยายนั่งอยู่ใต้ต้นมะนาวขนาดเล็กต่อไป ในกระท่อมขนาดใหญ่เป็นโชคชะตา เป็นห้ามเป็นภูเขาท้ายเรือเป็นต้นไม้ ' ( 11 ) เธอไม่ได้รัก และอ่อนโยนของผู้หญิง   เมื่อ eseki อายุ 12 ปี แม่ของเขามารับเขา พี่ชาย และน้องสาว และพวกเขาไปอาศัยอยู่ใน marabastad ในพริทอเรียที่มีพ่อที่ไม่ได้สนับสนุนพวกเขาและทำร้ายแม่ของตน   หลังจาก การโจมตีที่โหดร้ายมาก แม่ eseki ย้ายกับลูก และไปอยู่กับแม่ของเธอในถนนสายที่สองครอบครัวถนนสายที่สอง นอกจากยาย eseki , รวมน้าดอร่า เธอสามคน และสามลุง

ใน marabastad ตำรวจเป็นอันตรายได้ ปัจจุบัน   จากระเบียงของบ้านที่ต้องเผชิญกับช่างตัดผมถนนรอยต่อระหว่างบัวและบาซ่า marabastad ครอบครัวดูตำรวจ goading และ ตี " malaitas " ผู้ชายที่ไป bantule วันอาทิตย์ ,สถานที่ใกล้เคียง ที่พวกเขา มีส่วนร่วมใน รุนแรง ต่อสู้ ไม้ขีดไฟ   เมื่อคืนวันเสาร์ ตำรวจบุกเข้าตรวจค้นสถานที่ที่จะจับคนต้มเบียร์ และทุกๆคืน ตำรวจกำลังออกหากินในเวลาเคอร์ฟิว , subjecting รึเปล่าคนความต้องการสำหรับสมุดบัญชีเงินฝากของพวกเขา   เป็น mphahlele จุดออกตำรวจไม่ได้มีเพื่อปกป้องพลเมือง แต่การบังคับใช้กฎหมายไร้มนุษยธรรม ข้อ จำกัด ที่กำหนดไว้

ทำไมในสถานที่ , ที่อาศัยอยู่ภายใต้ชีวิตหนัก พวกเขาต้องรอคิวเป็นชั่วโมงในน้ำประปาชุมชน มันอยู่ที่แตะที่ eseki ที่ใช้น้ำสำหรับครอบครัวปัญหาที่น่าจดจำของถนนสายที่สองที่ทำให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มีเรื่องราวและนินทาในขณะที่พวกเขารอ   เป็นแม่ eseki คือคนงานในประเทศ เธออยู่ห่างจากถนนสายที่สองในสถานที่ของครอบครัวที่เธอทำงานอยู่ มันเลย eseki เป็นลูกคนโต ทำอาหาร ทำงานบ้าน ,และเก็บล้าง จากประชาชนในเขตชานเมืองสีขาวสำหรับธุรกิจซักรีดน้าดอร่า   น้าดอร่าเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวและท้าทายพร้อมผู้ที่พยายามจะหลอกเธอ เช่น เมื่อเธอถูก abdool เจ้าของร้านบาร์เบอร์ , อินเดียบนถนน   แม้ว่าแอฟริกันอยู่ตรงข้ามถนนจากตลาดเอเชีย พวกเขาพบอินเดียนแดง จีนเป็นเพียงเจ้าของร้านค้าและ ,แต่พวกเขาได้เข้าไปในตลาดสด เพื่อ bioscopes บัวและเต้นรำที่โคลัมเบีย และที่เดาเกิล ฮอลล์

รึเปล่า

eseki เกลียดโรงเรียนเมื่อเขาอยู่ใน maupaneng .   เขาได้ต่อสู้กับคณิตศาสตร์ และเมื่อเขากลับมา marabastad ถือเป็นเด็กย้อนหลัง แต่ในที่สุดเขาก็พิสูจน์ได้ว่าเขาเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยม ;เขาได้รับผ่านระดับที่หนึ่งในการสอบภายนอกที่ส่วนท้ายของ STD 6 ที่เขาได้เข้าไปในโรงเรียน เซนต์ ปีเตอร์ rosettenville ในโจฮันเนสเบิร์ก เขาได้รับผ่านชั้นอื่นที่ส่วนท้ายของ STD แปดและพาเขาไปที่อดัมวิทยาลัยใน Natal ซึ่งเขาเป็นอาจารย์ เรียนส่วนตัว เขาสอบเสร็จเค้าบวชแล้วเรียนที่ม.ที่ unisa และการศึกษาโดยทางจดหมาย   เขาได้ B . A และ B เป็นระดับเกียรตินิยมและก่อนที่เขาซ้ายแอฟริกาใต้ เขาได้รับปริญญาโทในอังกฤษ และเป็นนักเรียนคนแรกที่ได้รับปริญญาโทในภาษาอังกฤษมีความแตกต่าง

เพราะเขาเป็นนักวิจารณ์ปากกล้าของการศึกษาบันตู เขาสูญเสียงาน เขาเป็นอาจารย์   นี้ระเบิดสาหัส เขาถือว่าการสอนเป็นอาชีพของเขา  เขากลายเป็นเป้าหมายและไม่สามารถหากระทู้สอนอีก แม้แต่ในประเทศเพื่อนบ้าน   จากนั้นเขาก็ใช้เวลาในงานที่ต่ำต้อย , Messenger ในสิ่งอื่น ๆ จนกระทั่งในที่สุด เขาได้รับตำแหน่งของซับ บรรณาธิการของนิตยสารกลอง .   ประสบการณ์ของเขาไม่มีความสุข แต่เขามีการจัดการที่จะได้รับเจ็ดของเรื่องสั้นที่ตีพิมพ์ในนิตยสาร  เขานำเสนอมีเหตุผลไม่ romanticised มุมมองของการทำงานที่กลอง เพราะมีนักเขียนยอดเยี่ยมนักข่าวและเฮนรี่ nxumalo ชัยนาท nakasa ลูอิสเพลงผู้ชาย modisane , , และสามารถเทมบา เอเสเคียล mphahlele ในหมู่คนอื่น ๆ แนวโน้มวันนี้คือเห็นกลองในแสงที่เสรีนิยม ที่ไม่ได้ mphahlele คือประสบการณ์ มันทั้งผู้ชาย modisane .

mphahlele นำเสนอความเคลื่อนไหวทางการเมือง ไม่มีเงา   เขา รวมทั้งผู้ชาย modisane ในโทษฉันในประวัติศาสตร์ เขียนของ ANC เป็นร่วมกันองค์กรยินดีที่จะรับสภาผู้แทนพื้นเมือง , ประกอบด้วยทั้งหมดของสมาชิกสีขาว–โครงสร้างที่แอฟริกาทั้งหมดการประชุมปฏิเสธ

ไหม

เมื่อหนึ่งดูปริมาณของ es'kia mphahlele ทำงานหนึ่งรู้ว่านี้เป็นผู้ชายรูปร่างใหญ่โต น่ารางวัลโนเบล .   แต่การแบ่งแยกซ่อนความหมายของการทำงานของเขาและแม้วันนี้มีผู้คนในแอฟริกาใต้ที่ไม่เคยได้ยินของ es'kia รึเปล่า



mphahlele .