Miss Politt took hold of the knocke

Miss Politt took hold of the knocker and rapped politely on the cottage door. After a discreet interval she knocked again.
The parcel under her left arm shifted a little as she did so, and she readjusted it.
Inside the parcel was Mrs. Spenlow's new green winter dress, ready for fitting.
From Miss Politt's left hand dangled a bag of black silk, containing a tape measure, a pincushion, and a large, practical pair of scissors.

Miss Politt was tall and gaunt, with a sharp nose, pursed lips, and a meager iron-grey hair.
She hesitated before using the knocker for the third time. Glancing down the street, she saw a figure rapidly approaching. Miss Hartnell, jolly, weather-beaten, fifty-five, shouted out in her usual loud bass voice, 'Good afternoon, Miss Politt!'
The dressmaker answered, 'Good afternoon, Miss Hartnell.' Her voice was excessively thin and genteel in its accents. She had started life as a lady's maid. 'Excuse me,' she went on, 'but do you happen to know if by any chance Mrs. Spenlow isn't at home?'
'Not the least idea,' said Miss Hartnell.
'It's rather awkward, you see. I was to fit on Mrs. Spenlow's new dress this afternoon. Three-thirty, she said.'
Miss Hartnell consulted her wrist watch. 'It's a little past the half-hour now.'
'Yes. I have knocked three time, but there doesn't seem to be any answer, so I was wondering if perhaps Mrs. Spenlow might have gone out and forgotten. She doesn't forget appointments as a rule, and she wants the dress to wear the day after tomorrow.'
Miss Hartnell entered the gate and walked up the path to join Miss Politt outside the door of Laburnam Cottage.
'Why doesn't Gladys answer the door?' she demanded. 'Oh, no, of course, it's Thursday - Gladys's day out. I expect Mrs. Spenlow has fallen asleep. I don't expect you've made enough noise with this thing.'
Seizing the knocker, she executed a deafening rat-a-tat-tat and, in addition, thumped upon the panels of the door. She also called out in a stentorian voice: 'What ho, within there!'
There was no response.
Miss Politt murmured, 'Oh, I think Mrs. Spenlow must have forgotten and gone out. I'll call round some other time.' She began edging away down the path.
'Nonsense,' said Miss Hartnell firmly. 'She can't have gone out. I'd have met her. I'll just take a look through the windows and see if I can find any signs of life.'
She laughed in her usual hearty manner, to indicate that it was a joke, and applied a perfunctory glance to the nearest windowpane - perfunctory because she knew quite well that the front room was seldom used, Mr. and Mrs. Spenlow preferring the small back sitting room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางสาว Politt เอาค้าง knocker ที่ และ rapped สุภาพประตูคอทเทจ หลังจากช่วงรอบคอบเธอโบว์ลิ่งอีก หีบห่อภายใต้แขนซ้ายเปลี่ยนน้อยเธอไม่ได้ และนาง readjusted ภายในหีบห่อถูกนาง Spenlow หนาวใหม่สีเขียวชุด พร้อมกระชับ จากนางสาว Politt ซ้ายมือ dangled กระเป๋าผ้าไหมสีดำ ประกอบด้วยแถบวัด แบบ pincushion และคู่ของกรรไกรขนาดใหญ่ ปฏิบัตินางสาว Politt มีสูง และ อนต์ จมูกคม ริมฝีปาก pursed และ iron-grey ผมไม่เพียงพอ เธอ hesitated ก่อนใช้ knocker ที่ครั้งที่สาม เธอเห็นตัวเลขอย่างรวดเร็วใกล้ทิวทัศน์ลงบนถนน นางสาว Hartnell ร่าเริง weather-beaten สิบห้า ตะโกนออกในของเธอปกติเบสเสียง 'สวัสดี นางสาว Politt 'ตอบ dressmaker 'สวัสดี นางสาว Hartnell ' เสียงเธอมีมากเกินไปบาง และพรรณในสำเนียงของ เธอได้เริ่มต้นชีวิตเป็นแม่บ้านของสุภาพสตรี 'โทษ เธอไป 'แต่คุณเกิดรู้ถ้าบังเอิญใด ๆ Spenlow นางไม่อยู่บ้านหรือไม่'นางสาว Hartnell 'ไม่น้อยความคิด กล่าว' คุณก็ค่อนข้างตกใจ ดู ผมจะพอดีกับเครื่องแต่งกายใหม่นาง Spenlow บ่ายนี้ สามสามสิบ ก็ 'นางสาว Hartnell รับคำแนะนำนาฬิกาข้อมือของเธอ ' มันมีน้อยเลยครึ่งชั่วโมงขณะนี้ '' ใช่ ฉันมีโบว์ลิ่งครั้งที่สาม แต่มีดูเหมือนจะไม่ มีคำตอบใด ๆ ดังนั้นฉันสงสัยว่า ถ้า บางทีนาง Spenlow อาจมีดับ และลืม เธอไม่ลืมนัดหมายเป็นกฎ และเธอต้องการแต่งกายสวมใส่วันมะรืนนี้ "นางสาว Hartnell ใส่ประตู และเดินขึ้นเส้นทางเข้า Politt นางสาวนอกประตู Laburnam คอทเทจ'ทำไมไม่ Gladys ตอบประตู ' ที่เธอต้องการ ' โอ้ ไม่ แน่นอน มันเป็นวันพฤหัสบดี - วันของ Gladys คาดว่า นาง Spenlow ตกหลับ ผมเฉย ๆ คุณทำเสียงดังพอกับสิ่งนี้ 'ปฏิบัติการยึดสถานที่ knocker เธอดำเนิน deafening rat-a-tat-tat ก thumped ตามแผงประตู เธอยังเรียกออกในเสียง stentorian: ' อะไรโฮ ภายในมี!'ตอบไม่ได้นางสาว Politt murmured, ' โอ้ ผมคิดว่า นาง Spenlow ต้องมีลืม และดับ เราจะเรียกรอบเวลาอื่น ' เธอเริ่ม edging ไปลงเส้นทาง"เหลวไหล กล่าวว่า นางสาว Hartnell แน่นหนา ' เธอไม่ได้ไปออกได้ ฉันจะได้พบเธอ ฉันเพียงจะใช้ดูผ่านหน้าต่าง และดูถ้าฉันสามารถค้นหาสัญญาณใด ๆ ของชีวิต 'เธอหัวเราะในกิริยาของเธอปกติแสนอร่อย เพื่อบ่งชี้ว่า มันตลก และใช้คร่าว ๆ ขอไปที windowpane สุด - ขอไปที เพราะเธอรู้ดีมากว่า หน้าห้องมีบทบาทใช้ นายและนาง Spenlow ร่วมห้องนั่งเล่นหลังเล็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางสาว Politt จับของเคาะและเคาะสุภาพประตูกระท่อม หลังจากช่วงเวลาที่รอบคอบเธอเคาะอีกครั้ง.
พัสดุใต้แขนซ้ายของเธอขยับตัวเล็กน้อยที่เธอทำเช่นนั้นและเธอก็ปรับมัน.
ภายในพัสดุเป็นนาง Spenlow ใหม่สีเขียวชุดฤดูหนาวพร้อมสำหรับการปรับ.
จากนางสาว Politt ซ้ายมือห้อย ถุงผ้าไหมสีดำที่มีเทปวัด, ปักและขนาดใหญ่ทั้งคู่ในทางปฏิบัติของกรรไกร. นางสาว Politt เป็นสูงและผอมแห้งกับจมูกคมริมฝีปากเม้มและผมเหล็กสีเทาน้อย. เธอลังเลก่อนที่จะใช้ เคาะเป็นครั้งที่สาม วินาศภัยลงบนถนนเธอเห็นร่างอย่างรวดเร็วใกล้ นางสาวฮาร์ตเนครึกครื้นสภาพอากาศตีห้าสิบห้าตะโกนออกมาในเสียงเบสดังของเธอปกติ 'ช่วงบ่ายดีนางสาว Politt!' ช่างตัดเสื้อตอบว่า 'สวัสดีนางสาวฮาร์ตเน. เสียงของเธอมากเกินไปบางและสุภาพในสำเนียงของ เธอได้เริ่มต้นชีวิตเป็นแม่บ้านสุภาพสตรี 'ขอโทษ' เธอไปใน 'แต่คุณจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถ้ามีโอกาสนาง Spenlow ใด ๆ ไม่ได้อยู่ที่บ้าน?' 'ไม่คิดน้อยกล่าวว่านางสาวฮาร์ตเน.' มันน่าอึดอัดใจมากกว่าที่คุณเห็น ผมจะพอดีกับชุดใหม่ของนาง Spenlow ช่วงบ่ายวันนี้ สามสิบสามที่เธอบอกว่า. นางสาวฮาร์ตเนปรึกษานาฬิกาข้อมือของเธอ 'มันเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผ่านมาครึ่งชั่วโมงในขณะนี้.' 'ใช่ ฉันได้เคาะครั้งที่สาม แต่มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคำตอบใด ๆ ดังนั้นผมสงสัยว่าถ้าบางทีนาง Spenlow อาจจะออกไปและลืม เธอไม่ลืมนัดหมายเป็นกฎและเธอต้องการชุดที่จะสวมใส่ในวันหลังจากวันพรุ่งนี้. นางสาวฮาร์ตเนป้อนประตูและเดินเส้นทางที่จะเข้าร่วมนางสาว Politt นอกประตูของ Laburnam คอทเทจที่. 'ทำไมไม่เกลดิส ตอบประตู? ' เธอเรียกร้อง 'โอ้ไม่แน่นอนก็พฤหัสบดี - วันเกลดิสออก ผมคาดว่านาง Spenlow ได้ผล็อยหลับไป ผมไม่คาดหวังว่าคุณได้ทำเสียงมากพอกับสิ่งนี้. ยึดเคาะเธอดำเนินหนู-a-ททททททอึกทึกและในนอกจากนี้ thumped เมื่อแผงประตู เธอยังเรียกว่าออกมาในเสียงอึงอล: 'สิ่งที่โฮภายในมี!' ไม่มีการตอบสนองเป็น. นางสาว Politt บ่น 'โอ้ฉันคิดว่านาง Spenlow จะต้องลืมและไปออก ฉันจะเรียกรอบบางเวลาอื่น ๆ . เธอเริ่มขอบออกไปลงเส้นทาง. 'ไร้สาระ' กล่าวว่านางสาวฮาร์ตเนมั่น เธอไม่สามารถได้ไปออก ฉันได้พบเธอ ฉันเพิ่งจะดูผ่านหน้าต่างและดูว่าฉันสามารถหาสัญญาณใด ๆ ของชีวิต '. เธอหัวเราะในลักษณะแสนอร่อยของเธอปกติที่จะแสดงให้เห็นว่ามันเป็นเรื่องตลกและนำไปใช้อย่างรวดเร็วพอเป็นพิธีที่ใกล้ที่สุดหน้าต่าง - เพราะพอเป็นพิธี เธอรู้ว่าค่อนข้างดีที่ห้องด้านหน้าที่ใช้ไม่ค่อยนายและนาง Spenlow พอใจห้องนั่งเล่นหลังเล็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณเพอลิตถือของผู้เคาะประตูอย่างสุภาพ และแร็ปบนประตูกระท่อม หลังจากระมัดระวังช่วงเธอเคาะอีกครั้ง
พัสดุภายใต้แขนซ้ายของเธอขยับเล็กน้อยเมื่อเธอทำเช่นนั้น เธอปรับมัน
ภายในพัสดุเป็นเครื่องแต่งกายฤดูหนาวสีเขียวใหม่คุณนาย spenlow พร้อมกระชับ
จากมิสเพอลิตมือซ้ายเปิดเผยถุงผ้าไหมสีดำ ประกอบด้วยมาตรการเทป , คัม ,ขนาดใหญ่และคู่ของกรรไกรจริง

คิดถึงเพอลิตสูงและหลังโค้ง กับจมูกที่คม pursed ริมฝีปากและขาดแคลนเหล็กสีเทาผม
เธอลังเลก่อนจะใช้เสียงเคาะสำหรับครั้งที่สาม glancing ลงถนน เธอเห็นรูปอย่างรวดเร็ว . คุณฮาร์ตเนล , ร่าเริง , อากาศที่ตี 55 ตะโกนเสียงเบส , เสียงของเธอปกติ ' สวัสดีค่ะคุณเพอลิต "
ช่างตัดเสื้อตอบว่า ' สวัสดีค่ะคุณฮาร์ตเนล ' เสียงของเธอมากเกินไป บาง และสุภาพในการเน้น เธอเริ่มใช้ชีวิตเป็นแม่บ้านของผู้หญิง’ ขอโทษนะ , ' ไป ' แต่คุณรู้ว่าถ้าคุณ spenlow ไม่อยู่ที่บ้าน ?
'not ความคิดน้อย ' มิสฮาร์ตเนิล .
' มันค่อนข้างอึดอัด คุณก็เห็น ผมให้พอดีกับคุณนาย spenlow ชุดใหม่บ่ายนี้ สาม สามสิบเธอกล่าว . '
คุณฮาร์ตเนลปรึกษาเธอนาฬิกาข้อมือ . มันเป็นเล็ก ๆน้อย ๆผ่านครึ่งชั่วโมงตอนนี้ '
" . ฉันเคาะประตูสามครั้ง แต่ดูเหมือนจะไม่รับโทรศัพท์ ผมสงสัยว่า บางทีคุณ spenlow อาจได้ไปออกและลืม เธอไม่ได้ลืมนัดตามกฎ และเธอต้องการชุดใส่วันมะรืน '
.คุณฮาร์ตเนลเข้าประตูและเดินขึ้นไปตามทางเพื่อเข้าร่วมคุณเพอลิตนอกประตูของกระท่อม laburnam .
'why ไม่ Gladys เปิดประตู ? เธอต้องการ . . . โอ้ ไม่ แน่นอน ของวันพฤหัสบดี แกลดิส วันที่ออก ฉันหวังว่าคุณ spenlow ได้เผลอหลับไป ฉันไม่คิดว่าคุณทำเสียงเพียงพอกับสิ่งนี้ '
ยึดที่เคาะประตู เธอจึงรับอึกทึกเสียงรัวแหลม และ นอกจากนี้ทับบนแผงประตู เธอยังเรียกออกมาด้วยเสียง ซึ่งมีเสียงดัง : ' สิ่งที่ ' โฮ ภายในมี

คิดถึง ไม่มีการตอบสนอง เพอลิตบ่น " โอ้ ฉันคิดว่าคุณ spenlow ต้องลืมและหายไปแล้ว ผมจะเรียกรอบเวลาอื่น เธอเริ่มห่างไปทางขอบ .
'nonsense ' พลาด ' ฮาร์ตเนลแน่น เธอจะไม่ต้องออกไปข้างนอก ฉันต้องเจอเธอผมเพิ่งไปดูทางหน้าต่าง และดูว่าฉันสามารถหาสัญญาณใด ๆของชีวิต '
เธอหัวเราะในลักษณะที่มากมายของเธอตามปกติ เพื่อบ่งชี้ว่ามันเป็นแค่เรื่องตลก และนำมาใช้ได้อย่างรวดเร็วขอไปทีกับกระจกหน้าต่าง - ใกล้ขอไปที เพราะเธอรู้จักดี ที่หน้าห้องพักก็ไม่ค่อยได้ใช้ คุณ และ นาง spenlow เลือกหลังเล็กในห้องนั่งเล่น