ysis was performed using glass fibe

ysis was performed using glass fiber filters (GE Whatman, Little
Chalfont, UK) according to Standard Methods.
During the exponential growth stage, microalgae samples were
also analyzed for polyphosphate in order to quantify and confirm
luxury uptake mechanisms. The method used to extract polyphosphate
was previously described by Eixler et al. (2005). In short,
samples were centrifuged at 3000 rpm for 15 min in 50 mL centrifuge
tubes until a microalgal pellet was formed. The supernatant
was then replaced with deionized water and the microalgal pellet
was resuspended. Samples were then autoclaved at 100 ◦C
for 20 min to rupture the microalgae cell wall while keeping the
polyphosphate granules intact. After the samples cooled,they were
filtered with 1.5 m glass fiber filters (GE Whatman, Little Chalfont,
UK) to remove the microalgae biomass. The filtrate was analyzed
for soluble reactive and total phosphorus. The difference between
these two concentrations represented the polyphosphate concentration.
2.3. Growth model
Microalgae growth was modeled using a first order differential
equation developed by Baranyi and Roberts (1994). The model,
originally designed to predict bacterial growth in food, has also
been found to adequately describe microalgae growth (Mohamed
et al., 2014; Tevatia et al., 2012). The model describes microalgae
growth as:
dX
dt = max˛(t)f(t)X(t) (1)
where X is the microalgal biomass concentration at time t, max is
the maximum specific growth rate, (t) is an adjustment function
and f(t) is an inhibition function.
The adjustment function accounts for the “bottle neck” of
substances required for growth as cells acclimatize to a new environment.
The effect the bottle neck substance has on growth is
described by Michaelis-Menten kinetics. The inhibition function
governs the end-of-growth inhibition allowing for a transition from
the growth phase to the stationary phase.
The mathematical expressions for the adjustment and inhibition
functions, as expressed by Perni et al. (2005), are:
˛(t) = e−h0
−maxt+−maxt−h0
(2)
f(t) = 1 − X
Xmax
(3)
where h0 is the dimensionless Baranyi-Roberts model parameter
and Xmax is the maximum microalgae biomass concentration.
Model fits were generated using non-linear regression in ComBase
DMFit web edition (ComBase, 2015). Optical density was used
as the measure for microalgae biomass (X). This was due to limitations
measuring low TSS concentrations in a 200 mL sample volume
during the initial lag phase.
2.4. Statistics
For growth rates, main effects were tested using an additive
analysis of variance. An additive model was required as there was
only one growth rate calculated per combination of factors. The
assumption of normality was confirmed using the Shapiro-Wilk
test. The assumption of equal variance was confirmed for each
factor using the F-test.
For biomass phosphorus concentrations, main effects and interaction
were tested using an analysis of variance. The assumption of
normality was tested using the Shapiro-Wilk test. Biomass phosphorus
concentrations required log-transformation to confirm the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ysis ดำเนินการโดยใช้แก้วใยกรอง (GE Whatman น้อยชาร์ฟอร์นเซน สหราชอาณาจักร) ตามวิธีการมาตรฐานในระหว่างระยะการเรขา สาหร่ายตัวอย่างได้นอกจากนี้ยัง วิเคราะห์ความ polyphosphate เพื่อกำหนดปริมาณ และยืนยันกลไกการดูดซึมหรู วิธีการใช้การแยก polyphosphateก่อนหน้านี้ถูกอธิบายไว้โดย Eixler et al. (2005) ในระยะสั้นตัวอย่างได้จากที่ 3000 rpm 15 นาทีในเครื่องหมุนเหวี่ยง 50 มล.หลอดจนก่อตั้งเป็นเม็ด microalgal การ supernatantถูกแทนที่ ด้วยจุและเม็ด microalgalแก้ไข resuspended ตัวอย่างได้แล้วนึ่งที่ 100 ◦C20 นาทีจะแตกร้าวผนังเซลล์ของสาหร่ายในขณะเก็บรักษาpolyphosphate เม็ดเหมือนเดิม หลังจากตัวอย่างเย็น พวกเขาได้มี 1.5 m แก้วใยกรอง (GE Whatman ชาร์ฟอร์นเซนน้อยสหราชอาณาจักร) เพื่อเอาชีวมวลสาหร่าย การกรองถูกวิเคราะห์สำหรับฟอสฟอรัสทำปฏิกิริยา และรวมละลาย ความแตกต่างระหว่างความเข้มข้นเหล่านี้สองแสดงความเข้มข้น polyphosphate2.3. รุ่นเจริญเติบโตสาหร่ายเจริญเติบโตสร้างขึ้นโดยใช้ใบสั่งแรกแตกต่างกันสมการที่พัฒนา โดย Baranyi และโรเบิร์ต (1994) นางแบบออกแบบมา เพื่อคาดการณ์การเติบโตของแบคทีเรียในอาหาร มีพบเพื่ออธิบายการเจริญเติบโตของสาหร่าย (Mohamed อย่างเพียงพอet al. 2014 Tevatia et al. 2012) แบบจำลองอธิบายสาหร่ายเจริญเติบโตเป็น:dXdt = max˛(t)f(t)X(t) (1)โดยที่ X คือ ความเข้มข้นของชีวมวล microalgal ที่เวลา t สูงสุดคืออัตราการเติบโตเฉพาะที่สูงสุด, (t) เป็นฟังก์ชั่นการปรับปรุงและ f(t) เป็นฟังก์ชั่นการยับยั้งฟังก์ชันการปรับปรุงบัญชีสำหรับ "คอขวด" ของสารที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตเป็นเซลล์นานกว่าหสภาพแวดล้อมแบบใหม่ผลสารคอขวดมีการเจริญเติบโตคืออธิบาย โดย Michaelis Menten จลนพลศาสตร์ การยับยั้งการทำงานใช้บังคับกับการสิ้นสุดการเจริญเติบโตยับยั้งเพื่อให้สามารถเปลี่ยนจากระยะการเจริญเติบโตระยะนิ่งนิพจน์ทางคณิตศาสตร์สำหรับการปรับและการยับยั้งฟังก์ชัน ที่แสดงโดย Perni et al. (2005), คือ:˛(t) = e−h0−maxt + −maxt−h0(2)f(t) = 1 − XXmax(3)ที่ h0 เป็นพารามิเตอร์แบบ Baranyi โรเบิร์ต dimensionlessและ Xmax คือ ความเข้มข้นของชีวมวลสาหร่ายสูงสุดพอดีกับแบบสร้างขึ้นโดยใช้การถดถอยไม่เชิงเส้นใน ComBaseDMFit เว็บรุ่น (ComBase, 2015) ใช้ความหนาแน่นออปติคอลเป็นวัดสำหรับชีวมวลสาหร่าย (X) จากข้อจำกัดวัดความเข้มข้นของ TSS ต่ำในโวลุ่มตัวอย่าง 200 มล.ระหว่างขั้นตอนการเริ่มต้นล่าช้า2.4. สถิติสำหรับอัตราการเติบโต ผลกระทบหลักทดสอบโดยใช้สารเติมแต่งการวิเคราะห์ความแปรปรวน แบบสารเติมแต่งถูกต้อง ตามที่มีคำนวณอัตราเติบโตเพียงหนึ่งสำหรับแต่ละชุดของปัจจัย การยืนยันสมมติฐานของแอมป์ ใช้ Shapiro-บลูการทดสอบ ยืนยันสมมติฐานของผลต่างที่เท่ากันสำหรับแต่ละปัจจัยที่ใช้ F-testสำหรับความเข้มข้นของฟอสฟอรัสชีวมวล ผลกระทบหลัก และโต้ตอบรับการทดสอบโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวน สมมติฐานของเครื่องทดสอบใช้การทดสอบ Shapiro-บลู ชีวมวลฟอสฟอรัสความเข้มข้นต้องการแปลงแฟ้มบันทึกเพื่อยืนยันการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ysis ถูกดำเนินการโดยใช้ฟิลเตอร์ใยแก้ว (GE Whatman เล็ก ๆ น้อย ๆ
Chalfont สหราชอาณาจักร) ตามวิธีการมาตรฐาน.
ในระหว่างขั้นตอนการเจริญเติบโตชี้แจงตัวอย่างสาหร่ายถูก
ยังวิเคราะห์สำหรับโพลีฟอสเฟตในการสั่งซื้อปริมาณและยืนยัน
กลไกการดูดซึมหรู วิธีการที่ใช้ในการสกัดโพลีฟอสเฟต
ได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้โดย Eixler et al, (2005) ในระยะสั้น
ตัวอย่างที่ถูกหมุนเหวี่ยงที่ 3000 รอบต่อนาทีเป็นเวลา 15 นาทีใน 50 มล centrifuge
หลอดจนกระทั่งเม็ดสาหร่ายที่ถูกสร้างขึ้น ใส
ถูกแทนที่แล้วด้วยน้ำปราศจากไอออนและเม็ดสาหร่าย
ถูก resuspended ตัวอย่างนึ่งฆ่าเชื้อแล้วที่ 100 ◦C
เป็นเวลา 20 นาทีที่จะแตกร้าวผนังเซลล์สาหร่ายทะเลขนาดเล็กในขณะที่เก็บ
เม็ดโพลีฟอสเฟตเหมือนเดิม หลังจากที่กลุ่มตัวอย่างระบายความร้อนด้วยพวกเขาถูก
กรองด้วย 1.5 เมตรฟิลเตอร์ใยแก้ว (GE Whatman เล็ก ๆ น้อย ๆ Chalfont,
สหราชอาณาจักร) เพื่อลบชีวมวลสาหร่ายทะเลขนาดเล็ก กรองวิเคราะห์
ฟอสฟอรัสปฏิกิริยาและทั้งหมดที่ละลายน้ำได้ ความแตกต่างระหว่าง
สองคนนี้เป็นตัวแทนของความเข้มข้นของความเข้มข้นของโพลีฟอสเฟตได้.
2.3 รูปแบบการเจริญเติบโตของ
การเจริญเติบโตของสาหร่ายขนาดเล็กเป็นรูปแบบการใช้คำสั่งแรกค่า
สมการพัฒนาโดย Baranyi และโรเบิร์ต (1994) แบบจำลอง
การออกแบบเดิมที่จะคาดการณ์เจริญเติบโตของแบคทีเรียในอาหารยังได้
รับพบว่าเพียงพออธิบายการเจริญเติบโตของสาหร่าย (โมฮาเหม็
et al, 2014;.. Tevatia et al, 2012) รูปแบบการอธิบายสาหร่าย
เจริญเติบโตเช่น
dX
DT = MAX (t) f (t) X (t) (1)
ที่ X คือความเข้มข้นของชีวมวลสาหร่ายที่เวลา t, สูงสุดคือ
? อัตราการเติบโตสูงสุดที่เฉพาะเจาะจง (T) คือ ฟังก์ชั่นการปรับตัว
และ f (t) เป็นฟังก์ชั่นการยับยั้ง.
บัญชีฟังก์ชั่นการปรับตัวสำหรับ "คอขวด" ของ
สารที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของเซลล์ปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่.
ผลกระทบสารคอขวดมีต่อการเจริญเติบโตจะ
อธิบายโดย Michaelis- จลนพลศาสตร์ Menten ฟังก์ชั่นการยับยั้ง
ควบคุมการยับยั้งการสิ้นสุดของการเจริญเติบโตเพื่อให้สามารถเปลี่ยนแปลงจาก
ระยะการเจริญเติบโตเพื่อเฟส.
นิพจน์ทางคณิตศาสตร์เพื่อการปรับตัวและการยับยั้ง
การทำงานเช่นการแสดงโดย perni et al, (2005) เป็น:
˛ (t) = E-H0
-maxt + -maxt-H0
(2)
f (t) = 1 - X
xmax
(3)
ที่ H0 เป็นมิติ Baranyi โรเบิร์ตรุ่นพารามิเตอร์
และ xmax เป็นจำนวนสูงสุด สาหร่ายชีวมวลความเข้มข้น.
รุ่นพอดีถูกสร้างขึ้นโดยใช้การถดถอยที่ไม่ใช่เชิงเส้นใน Combase
Web Edition DMFit (Combase, 2015) ความหนาแน่นของออปติคอลได้ถูกใช้
เป็นตัวชี้วัดสำหรับชีวมวลสาหร่าย (X) นี่คือเนื่องจากข้อ จำกัด ของ
การวัดความเข้มข้นของ TSS ต่ำในปริมาณ 200 มลตัวอย่าง
ระหว่างขั้นตอนการเริ่มต้นล่าช้า.
2.4 สถิติ
สำหรับอัตราการเจริญเติบโตผลกระทบหลักที่ได้รับการทดสอบโดยใช้สารเติมแต่ง
การวิเคราะห์ความแปรปรวน รูปแบบการเติมแต่งที่ถูกต้องขณะที่มี
เพียงอัตราการเจริญเติบโตอย่างใดอย่างหนึ่งต่อการคำนวณรวมกันของปัจจัย
สมมติฐานภาวะปกติได้รับการยืนยันโดยใช้ Shapiro-Wilk
ทดสอบ สมมติฐานของความแปรปรวนเท่ากับได้รับการยืนยันสำหรับแต่ละ
ปัจจัยที่ใช้ F-ทดสอบ.
สำหรับความเข้มข้นฟอสฟอรัสชีวมวลผลกระทบหลักและการมีปฏิสัมพันธ์
ได้รับการทดสอบโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวน สมมติฐานของ
ภาวะปกติได้รับการทดสอบโดยใช้การทดสอบ Shapiro-Wilk ชีวมวลฟอสฟอรัส
ความเข้มข้นต้องเข้าสู่ระบบการเปลี่ยนแปลงเพื่อยืนยัน