“MY IDOL” At first my fingers were

“MY IDOL” At first my fingers were awkward. They fumbled carelessly and sloppily like uncooked French fries. As a child of three I first dipped my fingers into the endless ocean of expression and allowed my hands to grow a voice and this is how I started interacting and learning from my idol. As a child I always admired him for his adroitness and would with utmost curiosity try to figure out that even when God had gifted me and him with the same number of fingers, how come he could always solve the mathematics problems faster than me. A person who adhered to a strict schedule and at the same time was very comfortable with it. He would get up at five, go for his morning walks, come back have his morning tea and then for about half an hour he would associate himself with all the aspects of the outer world. Once the last page of newspaper was read, then with a gratified look he would get up and carry on with his daily chores. Though at that age I rated myself, as an excellent actress he could always make out that with closed eyes his daughter was wide awake. Then in the fo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไอดอลของฉัน" ที่มือของฉันเป็นครั้งแรกที่น่าอึดอัดใจ พวกเขาคลำลวกและฉาบฉวยเหมือนไม่ได้หุงต้มมันฝรั่งทอด เป็นลูกของสามก่อนผมจุ่มมือของฉันลงไปในมหาสมุทรไม่มีที่สิ้นสุดของการแสดงออกและการอนุญาตให้ใช้มือของฉันที่จะเติบโตเสียงและนี่คือวิธีที่ผมเริ่มมีปฏิสัมพันธ์และการเรียนรู้จากไอดอลของฉันเป็นเด็กฉันมักจะชื่นชมเขาสำหรับความเฉลียวฉลาดของเขาและด้วยความอยากรู้อยากเห็นความพยายามที่จะคิดออกว่าแม้ในขณะที่พระเจ้าทรงมีพรสวรรค์ฉันและเขามีหมายเลขเดียวกันของนิ้วมือวิธีมาเขามักจะสามารถแก้ปัญหาคณิตศาสตร์ได้เร็วกว่าผม คนที่ยึดติดกับตารางเวลาที่เข้มงวดและในเวลาเดียวกันก็พอใจกับมัน เขาจะได้รับการขึ้นที่ห้าไปสำหรับการเดินเล่นตอนเช้าเขากลับมามีชาตอนเช้าของเขาแล้วประมาณครึ่งชั่วโมงเขาจะเชื่อมโยงตัวเองกับทุกด้านของโลกภายนอก ครั้งหน้าสุดท้ายของหนังสือพิมพ์ที่ถูกอ่านแล้วมีลักษณะทได้ี่ทำให้พอใจเขาจะได้รับการขึ้นและดำเนินการกับงานประจำวันของเขา แม้ว่าในวัยที่ฉันได้รับการจัดตัวเองในฐานะนักแสดงที่ยอดเยี่ยมเขามักจะทำให้เห็นว่ามีการปิดตาลูกสาวของเขาตื่นแล้วสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไอดอลของฉัน" ที่ นิ้วมือก็ตกใจ พวกเขา fumbled ลวก ๆ และ sloppily เช่นทอด uncooked เป็นเด็กสาม ฉันก่อนจุ่มนิ้วลงในสิ้นสุดของนิพจน์ และอนุญาตให้ฉันมือเติบโตเสียง และกล่าวว่าผมเริ่มโต้ตอบ และการเรียนรู้จากไอดอลของฉัน เป็นเด็กผมชื่นชมเขาในเฉลียวของเขาเสมอ และจะ ด้วยเห็นความพยายามคิดออกที่แม้ว่าพระเจ้าได้มีพรสวรรค์ฉันและเขา มีหมายเลขของมือ ว่าเขาสามารถเสมอแก้ปัญหาคณิตศาสตร์เร็วกว่าฉัน ผู้ปฏิบัติตามตารางเวลาที่เข้มงวด และ ในเวลาเดียวกันสะอาดมากด้วย เขาจะได้รับค่าที่ไปห้า สำหรับเดินเขาเช้า มีชาตอนเช้าเขากลับมาแล้ว ประมาณครึ่งชั่วโมง เขาจะคบเองทุกด้านของโลกภายนอก เมื่อได้อ่านหน้าสุดท้ายของหนังสือพิมพ์ มีลักษณะการละเล่นพื้นบ้าน เขาจะลุกขึ้น แล้วดำเนินต่องานของเขาทุกวัน แม้ว่าในยุคนั้นผมให้คะแนนตัวเอง เป็นนักแสดงที่ดีเขาอาจจะทำที่ มีปิดตา ลูกสาวของเขาคือกว้าง ตื่น แล้วในรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"รูปเคารพของฉัน"ในครั้งแรกส่วนนิ้วของผมก็รู้สึกอึดอัด พวกเขาคลำหาอย่างไม่ใส่ใจและเลอะเทอะเหมือนกับมันฝรั่งทอดยังไม่ผ่าน เป็นลูกคนที่สามครั้งแรกที่ผมใช้นิ้วแหย่เข้าไปในมหาสมุทรอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของการแสดงออกและได้รับอนุญาตให้มือของฉันเพื่อขยายเสียงและโรงแรมแห่งนี้คือว่าผมเริ่มจะติดต่อและการเรียนรู้จากรูปเคารพของฉันตอนเป็นเด็กผมจะชื่นชมสำหรับคล่องแคล่วของเขาและจะพร้อมด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากที่สุดลองกับรูปที่ออกมาว่าแม้เมื่อพระเจ้าก็มีพรสวรรค์ผมและเขาพร้อมด้วยหมายเลขเดียวกันของนิ้วมือได้อย่างไรมาเขาไม่สามารถแก้ปัญหาได้เร็วกว่าวิชาคณิตศาสตร์ผมเสมอมา บุคคลที่ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดในการกำหนดตารางเวลาอย่างเคร่งครัดและในช่วงเวลาเดียวกันนี้มีความสะดวกสบายเป็นอย่างมากพร้อมด้วย เขาก็จะได้ที่ 5 ไปสำหรับการเดินเล่นยามเช้าของเขากลับมามีน้ำชายามเช้าของเขาแล้วประมาณครึ่งชั่วโมงเขาจะเข้ามาพร้อมด้วยความโดดเด่นทั้งหมดของโลกด้านนอก เมื่อหน้าสุดท้ายของหนังสือพิมพ์ได้อ่านแล้วรู้สึกชอบใจพร้อมด้วยมุมมองที่เขาจะขึ้นมาและพกพาในทุกวันของเขา แม้ว่าในอายุที่ผมได้รับว่าตัวเองเป็นนักแสดงหญิงที่ดีเยี่ยมที่เขาไม่สามารถทำให้ออกมาที่หลับตาบุตรสาวของตนตื่นขึ้นมาหลากหลายอยู่เสมอแล้วในบริเวณนี้