Trafficking in human beings is one

Trafficking in human beings is one of the fastest growing criminal
businesses in the world. The State Department's office of Trafficking
in Persons [formerly the President's Interagency Council
on Women (PICW)], known as G/TIP, estimates that over one million
women and children are trafficked around the world each
year, generally for the purpose of domestic servitude or sexual
exploitation.' The United States is not immune from this criminal
activity-about 50,000 persons are trafficked into this country each
year. 2 According to G/TIP, persons trafficked into the United
States come primarily from Russia, Ukraine, Poland, Latin
America, and Southeast Asia.3 About half of the 50,000 are trafficked
for sweatshop labor and domestic servitude. Despite the large number of people who have become victims of
trafficking enterprises and the growing impact of trafficking on the
United States, the public is largely unaware of the problem. After
the signing of the United Nations Protocol to Prevent, Suppress
and Punish Trafficking in Persons, Especially Women and Children
(Protocol), supplementing the United Nations Convention
against Transnational Organized Crime (Convention), in Palermo,
Italy, in December 2000, public awareness began to increase. The
Protocol raised public awareness about this growing problem and spurred states worldwide to enact anti-trafficking legislation. If the
Protocol is to be successful, however, states must build its legacy
upon more than an increase in public awareness about trafficking
in human beings or an increase in the number of laws to punish
traffickers. States must protect victims and punish those who
engage in the trafficking of human beings, and both the United
Nations and the United States must play a central role in this
effort. This paper will argue that although the Protocol was an
important step forward in anti-trafficking efforts, states must now
work in a bilateral and multilateral framework to stop criminals
involved in trafficking. Moreover states must not only enact antitrafficking
laws but assist their judicial systems in understanding
the trafficking scourge and in vigorously prosecuting and punishing
traffickers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้ามนุษย์เป็นหนึ่งในที่เติบโตเร็วที่สุดทางอาญาธุรกิจในโลก สำนักงานกระทรวงการต่างประเทศของการค้ามนุษย์ในคน[ก่อนประธานสภาระหว่างผู้หญิง(PICW)] ที่เรียกว่า G / TIP ประมาณการว่ากว่าหนึ่งล้านผู้หญิงและเด็กที่ถูกค้าทั่วโลกในแต่ละปีโดยทั่วไปสำหรับวัตถุประสงค์ของการเป็นทาสในประเทศหรือทางเพศการแสวงหาผลประโยชน์. สหรัฐอเมริกาไม่ได้เป็นภูมิคุ้มกันจากความผิดทางอาญานี้กิจกรรมประมาณ 50,000 คนมีผู้เข้าชมเข้ามาในประเทศนี้ในแต่ละปี 2 ตามที่ G / TIP, ผู้เสียหายเข้ามาในประเทศสหรัฐอเมริกามาส่วนใหญ่มาจากรัสเซีย, ยูเครน, โปแลนด์, ละตินอเมริกาและตะวันออกเฉียงใต้ Asia.3 ประมาณครึ่งหนึ่งของ 50,000 ถูกค้าแรงงานทาสนรกและในประเทศ แม้จะมีจำนวนมากของผู้คนที่ได้กลายเป็นเหยื่อของผู้ประกอบการค้าและผลกระทบการเติบโตของการค้ามนุษย์ในประเทศสหรัฐอเมริกา, ประชาชนเป็นส่วนใหญ่ไม่ได้ตระหนักถึงปัญหาที่เกิดขึ้น หลังจากการลงนามของสหประชาชาติพิธีสารเพื่อป้องกันปราบปรามและลงโทษการค้ามนุษย์โดยเฉพาะสตรีและเด็ก(Protocol) เสริมอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการต่อต้านข้ามชาติอาชญากรรม(ประชุม) ในปาแลร์โมประเทศอิตาลีในเดือนธันวาคมปี2000 รับรู้ของประชาชน เริ่มเพิ่มขึ้น พิธีสารเพิ่มความตื่นตัวของประชาชนเกี่ยวกับปัญหาการเจริญเติบโตนี้และกระตุ้นรัฐทั่วโลกในการตรากฎหมายต่อต้านการค้ามนุษย์ ถ้าพิธีสารคือการจะประสบความสำเร็จแต่รัฐต้องสร้างมรดกเมื่อมากกว่าการเพิ่มขึ้นในการรับรู้ของประชาชนเกี่ยวกับการค้ามนุษย์หรือเพิ่มขึ้นในจำนวนของกฎหมายที่จะลงโทษผู้ค้ามนุษย์ สหรัฐอเมริกาจะต้องปกป้องผู้ที่ตกเป็นเหยื่อและลงโทษผู้ที่มีส่วนร่วมในการค้ามนุษย์และทั้งสองประเทศสหประชาชาติและสหรัฐอเมริกาจะต้องมีบทบาทสำคัญในความพยายาม กระดาษนี้จะยืนยันว่าแม้ว่าพิธีสารเป็นขั้นตอนที่สำคัญในความพยายามต่อต้านการค้ามนุษย์, รัฐในขณะนี้จะต้องทำงานในกรอบทวิภาคีและพหุภาคีที่จะหยุดอาชญากรเกี่ยวข้องกับการค้า นอกจากนี้รัฐจะต้องไม่เพียง antitrafficking ตรากฎหมายแต่ช่วยให้ระบบการพิจารณาคดีของพวกเขาในการทำความเข้าใจระบาดการค้ามนุษย์และในการดำเนินคดีอย่างจริงจังและการลงโทษผู้ค้ามนุษย์