Jin Lu was instantly confused, catc

Jin Lu was instantly confused, catching up to ask: “Whom is Miss giving this to?”

Wei Luo didn’t respond to her, running on the patio, quickly rushing out through the engraved gate. She was afraid that she’d be one step late and Zhao Jie would have left. She didn’t want to offend Zhao Jie. The wound from the bite, she couldn’t compensate for, her sincerity would have to suffice.

Fortunately, she had gone promptly, arriving at the front courtyard just in time to catch up with the people, who were currently walking out.

Zhao Jie was in the center, with Duke Ying to his left, following half a step behind him, while the several uncles and Wei Kun were at the rear.

Wei Luo took advantage while they weren’t paying attention to her to run over, appearing next to Zhao Jie’s legs. Because she was too short, Zhao Jie didn’t catch sight of her for some time. Then again, maybe he had seen her, but pretended he hadn’t. Her small hand pulled his slender big hand and shook it, attracting his notice at last.

Zhao Jie lowered his eyes. Having just run, the little girl’s delicate small face was flushed. Panting slightly, she raised the porcelain bottle in her hands, “Big brother… for you.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jin Lu ได้ทันทีสับสน จับถาม: "คนที่เป็นนางสาวให้นี้เพื่อ? "Luo เว่ยไม่ตอบสนองให้เธอ วิ่งบนลาน ได้อย่างรวดเร็วในการวิ่งออกผ่านประตูแกะสลัก เธอกลัวว่า เธอจะเป็นขั้นตอนหนึ่งล่าช้า และจะเหลือ Zhao Jie เธอไม่ต้องเชือด Zhao Jie แผลที่ถูกกัด เธอไม่สามารถชดเชย ความจริงใจของเธอจะต้องพอเพียงโชคดี เธอหายไปไหนทันที มาถึงลานด้านหน้าเพียงในเวลาให้ทันกับคน ในขณะกำลังเดินออกมาZhao Jie เป็นในศูนย์ Duke หยิงซ้ายของเขา ทำตามขั้นตอนครึ่งหลังเขา ในขณะที่ลุงและ Kun เว่ยหลายด้านหลังLuo เว่ยเอาประโยชน์ในขณะที่พวกเขาไม่สนใจเธอเรียกกว่า ปรากฏถัดจากขา Zhao ช๊อบ เพราะเธอสั้นเกินไป Zhao ช๊อบไม่ได้จับสายตาของเธอบางครั้ง อีกแล้ว บางทีเขาเห็นเธอ แต่เขาไม่ได้หลอกลวงว่า มือเล็ก ๆ ของเธอดึงมือใหญ่ของเขาเรียว และส่าย ดึงดูดเขาแจ้งในที่สุดZhao Jie ลดลงดวงตาของเขา มีเพียงรัน ใบหน้าเล็กของสาวน้อยที่บอบบางถูก flushed หอบเล็กน้อย เธอยกขวดพอร์ซเลนในมือของเธอ "พี่ชายใหญ่...สำหรับคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จิน Lu สับสนทันทีจับขึ้นที่จะถาม: "ผู้ที่มีนางสาวนี้เพื่อให้" Wei Luo ไม่ตอบสนองต่อเธอวิ่งบนลานได้อย่างรวดเร็ววิ่งออกผ่านประตูแกะสลัก เธอกลัวว่าเธอจะเป็นหนึ่งในขั้นตอนปลายและ Zhao Jie จะมีซ้าย เธอไม่ได้ต้องการที่จะรุกราน Zhao Jie แผลจากการกัดเธอไม่สามารถชดเชยความจริงใจของเธอจะต้องพอเพียง. โชคดีที่เธอได้หายไปทันทีที่เดินทางมาถึงลานด้านหน้าเพียงในเวลาที่จะจับขึ้นกับคนที่กำลังเดินออกมาในขณะนี้. Zhao Jie อยู่ในศูนย์กับดยุค Ying ไปทางซ้ายของเขาต่อไปครึ่งหนึ่งขั้นตอนหลังเขาในขณะที่ลุงหลาย Wei คุนอยู่ที่ด้านหลัง. Wei Luo ใช้ประโยชน์ในขณะที่พวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจกับเธอในการทำงานมากกว่าที่ปรากฏต่อไป ขา Zhao ขื่น เพราะเธอเป็นสั้นเกินไป Zhao Jie ไม่ได้จับสายตาของเธอในเวลานี้ จากนั้นอีกครั้งบางทีเขาอาจจะได้เห็นเธอ แต่แกล้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้ มือเล็ก ๆ ของเธอดึงมือของเขาใหญ่และเรียวส่ายมันดึงดูดแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของเขาที่ผ่านมา. Zhao Jie ลดลงดวงตาของเขา วิ่งเพียงแค่ใบหน้าเล็ก ๆ ของสาวน้อยที่ละเอียดอ่อนได้รับการล้าง หอบเล็กน้อยเธอยกขวดพอร์ซเลนในมือของเธอ "พี่ใหญ่ ... สำหรับคุณ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จินลู่จึงสับสน จับขึ้นที่จะถามว่า " ใครคือคุณให้ ? "Wei หลัวไม่ได้ตอบเธอ วิ่งบนลาน รีบวิ่งออกทางสลักประตู เธอกลัวว่าเธอจะเป็นหนึ่งในขั้นตอนที่ล่าช้า และ จ้าวเจียจะเหลืออยู่ เธอไม่อยากขัดใจจ้าวเจีย แผลจากการกัด เธอไม่สามารถชดเชยความจริงใจของเธอจะต้องพอเพียงโชคดีที่เธอได้หายไปทันที มาถึงที่ลานด้านหน้าเพียงในเวลาที่จะจับขึ้นด้วยคน กำลังเดินออกไปจ้าวเจียอยู่ในศูนย์ กับดุ๊กยิงทางซ้าย ตามครึ่งก้าวตามหลังเขา ในขณะที่ลุงหลายและ Wei คุงอยู่ด้านหลังWei หลัวเอาประโยชน์ในขณะที่พวกเขาไม่ได้สนใจเธอวิ่งมาโผล่ข้างๆ จ้าวเจียขา เพราะว่าเธอสั้นเกินไป จ้าวเจียไม่ได้จับสายตาของหล่อนบ้าง จากนั้นอีกครั้งเขาอาจจะได้เห็นเธอ แต่แกล้งเขาไม่ มือเล็กดึงมือใหญ่ของเขา เรียว และขยี้มันดึงดูดให้เขาในที่สุดจ้าวเจียลง ดวงตาของเขา มีแค่รัน สาวน้อยที่ละเอียดอ่อนเล็ก ๆหน้าก็หน้าแดง หอบเล็กน้อย เธอยกกระเบื้องขวดในมือของเธอ " พี่ . . . . . . . ใหญ่สำหรับคุณ .