ชีวิตผ่านมา 25 ปีแล้ว และชีวิตของฉันก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนี้
ฉันพยายามที่จะปีนป่ายไปสู่ขุนเขาแห่งความหวัง เพื่อจุดหมายปลายทางที่หวังไว้
แล้วฉันก็รู้สึกอย่างที่ควรรู้ ว่าโลกใบนี้ถูกสร้างมาโดยพวกพ้องพี่น้องทุกคน
สำหรับอะไรก็ได้ที่หมายถึงอย่างนั้น
และบางครั้งฉันก็ร้องไห้ออกมาเวลานอนอยู่บนเตียง
มันอยากระบายทุกสิ่งที่มันอยู่ในหัว และฉัน ฉันรู้สึก.. ตอนนั้นฉันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
และเมื่อฉันตื่นนอนตอนเช้า ฉันจึงเดินออกไปข้างนอก
สูดหายใจลึก ฉันเกิดความจริงใจสูงสุด
แล้วก็ตะโกนออกไปสุดเสียง ว่านี่มันอะไรกัน
เฮ้ เฮ นี่มันอะไรกัน
ฉันพยายาม โอ้พระเจ้า ฉันพยายามจริงๆ
ฉันพยายามด้วยเวลาทั้งหมดที่มี
แล้วฉันก็สวดมนต์ ฉันสวดมนต์ขอพรจากพระองค์
ฉันสวดทุกวัน เพราะอยากเห็นสิ่งดีๆเข้ามา
เคยตื่นนอนตอนเช้า เดินออกไปข้างนอก
สูดหายใจลึก รู้สึกหลุดไปจากตรงนี้
แล้วก็ตะโกนออกไปสุดเสียง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เฮ้ เฮ มันยังไงกันแน่
บางครั้งมันก็อดไม่ได้จริงๆที่จะร้องไห้เวลานอนบนเตียง
มันแค่อยากระบายสิ่งที่มันสุมมันกดดันอยู่ มันรู้สึก…รู้สึกว่ามันไม่ใช่
แล้วฉันก็ตื่นนอนตอนเช้า เดินไปนอกหน้าต่าง สูดหายใจ ฉันเกิดความจริงใจสูงสุด ตะโกนสุดเสียง นี่มันอะไรกัน
ผ่านมา 25 ปี ฉันยังอยู่ตรงนี้
ยังพยายามที่จะปีนป่ายความฝัน และไปให้ถึงจุดนั้น ….