People should start running at him

People should start running at him soon, too. It would become a pain to carry his spoils of war out amidst that chaos. But it wasn’t like he could throw away the monster by-products. so what could he do?
Yu IlHan fell into panic like the time he was asked ‘do you like mother, or father?’ from his aunt when he was 5 years old.
However, his agony was meaningless. It was because when the gazes that focused on the Empress turned back to the original position, they couldn’t see Yu IlHan’s figure.
“Whoa, where did he go?”
“Amazing, he must have run at a speed we can’t see.”
“SungDaein Bolt……!” (T/N: Sung – Sungkyunkwan, Dae – uni, in – can mean ‘person’, and also a part of Usa’in’)
“SungDaein Bolt!”
Yeah, I knew this would happen.
Even though the situation went as he wanted, Yu IlHan couldn’t hide his complicated emotions. Especially, the fact that the second lieutenant was looking for Yu IlHan with a serious face but couldn’t find him, was heart-aching.
He left through the crowd of people while pouting. It was because he wanted to eat his mother’s food.
The time he recognized that he left his bag in the lecture room, was after he came down to the bottom of the hill.
That day, when he came back home (of course, he went back to get his bag), after Yu IlHan ate dinner with his mother, who greeted him overly delightedly due to the monster incident at the campus which was broadcasted to the whole country, and his father, who came home with a scared face due to some incident, Yu IlHan left his house quietly after locking the door while pretending to sleep inside his room. (T/N: Super long sentence… so hard to TL)
In his hands was a bag which contained the carapaces of the insects he hunted that day and some tools.
[Where are you heading?]
“Anywhere secluded.”
In truth, nights nowadays were all without human figures. It was because the nervousness of Korea, especially Seoul, reached the extreme due to the monsters that brazenly invaded the college campus in the afternoon.
He placed himself inside a random neighborhood playground and spread the carapaces out on the floor.
Yes. He came out to make some defensive equipment himself befitting of Yu IlHan, who couldn’t stay still without doing anything.
“As expected, it it a bit insufficient to make an armor? Moreover, it’s non-metal too…… It should be possible to make if it’s just the wrist and knee protectors.”
He wanted to make an armor by whatever means possible but insect carapaces were too hard to handle. As it wasn’t like he could melt it and process it like metal, so he had to go with a making a DIY furniture feel rather than a blacksmith feel.
But, Erta became worried even at that simple process.
[Monsters’ byproduct’s characteristics are very hard to handle. It’s better to not touch it rashly as there is no proper craftsman on Earth yet.]
“What are you saying?”
Yu IlHan retorted while wearing the work gloves.
[Oh…… Ritaaaaaaaaa!]
Erta seems like to like Rita a lot – Yu IlHan uninterestedly muttered before taking out a saw from the bag and started working. But Erta, who was watching him cutting the carapace with resignation, spoke.
[Even so, you were in a world without mana so you don’t know about mana crafting, right?]
“What is that, that awesomely strong sounding name!?”
[It refers to to putting a special power inside a defensive equipment or armor using mana crystals, including magic stones. In other words crafting artifacts.]
“Teach me!”
Yu IlHan’s eyes burned with passion for new knowledge and technique He lifted Erta up before placing her in front of his eyes and shouted as if to hypnotize her.
“Teach me!”
[You’re close, too close! I will teach you so put me back on top of your head!]
He obediently placed her back on hish head. Erta was taking deep breaths to forget Yu IlHan’s face, which came close to the point that she was about to get swallowed up (physically), and spoke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่านควรเริ่มต้นทำงานที่เขาเร็ว ๆ นี้ เกินไป มันจะกลายเป็นความเจ็บปวดการพกพาของเขาสู้รบออกท่ามกลางความวุ่นวายนั้น แต่มันไม่ได้เช่นเขาสามารถทิ้งมอนสเตอร์ผลิตภัณฑ์ ดังนั้น สิ่งที่เขาสามารถทำได้อย่างไรเขียนยูตกตื่นตระหนกเช่นเวลาที่เขาถูกถาม 'ชอบแม่ หรือพ่อ ' จากป้าของเขาเมื่อเขาอายุ 5 ปีทรมานเขาก็หมดความหมาย ก็ เพราะเมื่อ gazes ที่จักรพรรดินีที่หันกลับไปตำแหน่งเดิม พวกเขาไม่สามารถเห็นรูปยูเขียน"โอ้โฮ เขาที่ใด""น่าอัศจรรย์ ต้องมีวิ่งด้วยความเร็วที่เรามองไม่เห็นด้วย""SungDaein กลอน..." (T/n: Dae Sung – Sungkyunkwan – uni ใน – สามารถหมายถึง 'คน' และยังเป็นส่วนหนึ่งของ Usa'in')"กลอน SungDaein"ใช่ ฉันรู้ว่า นี้จะเกิดขึ้นแม้ว่าสถานการณ์ไป ตามที่เขาต้องการ เขียน Yu ไม่สามารถซ่อนอารมณ์ซับซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความจริงที่ว่า ร้อยตรีหายูเขียน ด้วยใบหน้าจริงจัง แต่ไม่สามารถหาเขา มีปวดหัวใจเขาซ้ายผ่านฝูงชนคนในขณะที่ pouting ก็ เพราะเขาต้องการกินอาหารของมารดาเวลาที่เขารับรู้ว่า เขาเหลือถุงของเขาในห้องบรรยาย ได้หลังจากที่เขาลงมาด้านล่างของเนินเขาวันที่ เมื่อเขากลับมาบ้าน (แน่นอน เขากลับไปรับถุงของเขา), หลังจากเขียน Yu กินมื้อเย็นกับแม่ของเขา ที่ประทับใจเขามากเกินไปเนื่องจากเหตุการณ์นั้นมอนสเตอร์ที่วิทยาเขตซึ่งได้ออกอากาศไปทั้งประเทศ delightedly และพ่อของเขา ที่มาบ้าน ด้วยใบหน้ากลัวเนื่องจากเหตุการณ์บางอย่าง Yu เขียนซ้ายบ้านเงียบ ๆ หลังล็อคประตูปลอมนอนภายในห้องของเขา (T/n:ซูเปอร์ยาวประโยค...อย่างหนักกับ)ในมือของเขาเป็นถุงซึ่งอยู่กระดองของแมลง เขาล่าวันที่และเครื่องมือบางอย่าง[ที่อยู่คุณเดินทาง]"ทุกแห่ง"ในความเป็นจริง คืนปัจจุบันได้ทั้งหมด โดยตัวเลขที่มนุษย์ ก็เนื่องจากความกังวลใจของเกาหลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งโซล ถึงสุดขีดเนื่องจากมอนสเตอร์ที่ลงมืออุกอาจบุกวิทยาลัยในช่วงบ่ายเขาวางเองภายในสุ่มย่านสนามเด็กเล่น และลุกลามของกระดองบนชั้นใช่ เขาออกมาเพื่อให้อุปกรณ์ป้องกันตัวเหมาะเขียน Yu ที่ไม่สามารถอยู่นิ่งได้โดยไม่ทำอะไร"ตามที่คาดไว้ จะมันนิด ๆ พอให้มีเกราะ นอกจากนี้ มันเป็นไม่ใช่โลหะเกินไป... คุณควรสามารถให้ถ้าเป็นเพียงข้อมือและหัวเข่าป้องกัน"เขาต้องการให้มีเกราะป้องกัน ด้วยวิธีใดได้ แต่แมลงกระดองก็ยากเกินไปที่จะจัดการ เป็นมันไม่ได้เช่นเขาสามารถละลาย และกระบวนการเช่นโลหะ ดังนั้นเขาจะไปกับที่ทำ เฟอร์นิเจอร์ DIY รู้สึกมากกว่ารู้สึกว่าช่างตีเหล็กแต่ Erta กลายเป็นกังวลแม้ในกระบวนการที่เรียบง่าย[ลักษณะของอสุรกายผลพลอยได้ได้ยากมากที่จะจัดการ ดีกว่าไม่ได้สัมผัสมัน rashly มีช่างฝีมือที่ไม่เหมาะสมบนโลกยัง]"สิ่งคุณพูด"ยูเขียนโต้ว่า ขณะสวมถุงมือทำงาน[โอ้... Ritaaaaaaaaa]Erta เหมือนเช่นริต้า มาก – เขียน Yu uninterestedly ญี่ปุ่นก่อนที่จะออกเลื่อยจากถุง และเริ่มทำงาน แต่พูด Erta ที่ดูเขาตัดกระดอง ด้วยลาออก[ก็ คุณอยู่ในโลก โดยมานาดังนั้นคุณไม่ทราบเกี่ยวกับงานหัตถกรรม ขวามานา]คืออะไรที่ ที่ชื่อหูที่แข็งแกร่งที่นี่?"[มันหมายถึงการวางอำนาจพิเศษภายในอุปกรณ์ป้องกันหรือเกราะที่ใช้มานารัตนากร รวมทั้งหินวิเศษ ในคำอื่นๆ หัตถกรรมสิ่งประดิษฐ์]"สอน"ตายูเขียนเขียน ด้วยความรู้ใหม่และเทคนิคเขายก Erta ขึ้นก่อนที่จะวางเธอหน้าตาของเขา และตะโกนว่า สะกดจิตเธอ"สอน"[คุณใกล้ ใกล้ชิดเกินไป ผมจะสอนให้คุณดังนั้นใส่ฉันกลับไว้บนศีรษะ]พระองค์ทรงวางไว้เธอกลับบนเนตหัว Erta คือการหายใจลึกลืมยูเขียนหน้า ซึ่งใกล้กับจุดที่เธอจะได้กลืน (ร่างกาย), และพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนควรจะเริ่มต้นการทำงานที่เขาเร็ว ๆ นี้อีกด้วย มันจะกลายเป็นความเจ็บปวดที่จะดำเนินการล่มสงครามของเขาออกมาในท่ามกลางความวุ่นวายที่ แต่มันก็ไม่ชอบที่เขาจะทิ้งมอนสเตอร์โดยผลิตภัณฑ์ ดังนั้นสิ่งที่เขาจะทำอย่างไร
Yu Ilhan ตกอยู่ในความหวาดกลัวเช่นเวลาที่เขาก็ถามว่า 'คุณชอบแม่หรือพ่อ? จากป้าของเขาเมื่อเขาอายุ 5 ปี.
แต่ความทุกข์ทรมานของเขาก็ไม่มีความหมาย มันเป็นเพราะเมื่ออาศัยการมองตาที่มุ่งเน้นไปที่คุณหญิงหันกลับไปยังตำแหน่งเดิมที่พวกเขาไม่สามารถดูรูป Yu Ilhan ของ.
"โอ้โฮเขาหายไปไหน"
"ที่น่าตื่นตาตื่นใจเขาจะต้องทำงานที่ความเร็วที่เราไม่สามารถ โปรดดูที่ ".
" SungDaein กลอน ...... ! "(T / N: Sung - Sungkyunkwan แด - Uni ใน - อาจหมายถึง 'คน' และยังเป็นส่วนหนึ่งของ Usa'in ว่า ')
" SungDaein กลอน! "
ใช่ผมรู้ว่า นี้จะเกิดขึ้น.
แม้ว่าสถานการณ์เป็นไปตามที่เขาต้องการ Yu Ilhan ไม่สามารถซ่อนอารมณ์ความรู้สึกของเขาที่มีความซับซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความจริงที่ว่าร้อยตรีกำลังมองหา Yu Ilhan ด้วยใบหน้าที่ร้ายแรง แต่ไม่สามารถหาเขาเป็นหัวใจน่าปวดหัว.
เขาออกผ่านฝูงชนของคนในขณะที่มุ่ย มันเป็นเพราะเขาอยากจะกินอาหารที่แม่ของเขา.
เวลาที่เขาจำได้ว่าเขาออกจากกระเป๋าของเขาในห้องบรรยายเป็นหลังจากที่เขาลงมาถึงด้านล่างของเนินเขา.
วันนั้นเมื่อเขากลับมาบ้าน (แน่นอนเขา ก็กลับไปรับกระเป๋าของเขา) หลังจาก Yu Ilhan กินข้าวเย็นกับแม่ของเขาที่ต้อนรับเขามากเกินไป delightedly เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมอนสเตอร์ที่มหาวิทยาลัยซึ่งได้รับการถ่ายทอดไปทั่วประเทศและพ่อของเขาที่มาที่บ้านด้วยใบหน้ากลัวเนื่องจาก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบาง Yu Ilhan ออกจากบ้านของเขาอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่ล็อกประตูในขณะที่ทำท่าจะนอนหลับอยู่ภายในห้องของเขา (T / N: ประโยคซุปเปอร์ยาว ... จึงยากที่จะ TL)
ในมือของเขาเป็นถุงที่มีกระดองของแมลงที่เขาตามล่าวันที่และเครื่องมือบางอย่างได้.
[ที่คุณกำลังมุ่งหน้า?]
"ที่เงียบสงบทุกที่."
ในความเป็นจริง คืนในปัจจุบันได้ทั้งหมดโดยไม่ต้องร่างมนุษย์ มันเป็นเพราะความกังวลใจของเกาหลีโดยเฉพาะอย่างยิ่งกรุงโซลถึงมากเนื่องจากมอนสเตอร์ที่โจ่งครึ่มบุกวิทยาลัยมหาวิทยาลัยในช่วงบ่าย.
เขาวางอยู่ภายในเขตสนามเด็กเล่นแบบสุ่มและการแพร่กระจายกระดองออกมาบนพื้น.
ใช่ เขาออกมาจะทำให้บางอุปกรณ์ป้องกันตัวเองเหมาะสมของ Yu Ilhan ที่ไม่สามารถอยู่นิ่งไม่ต้องทำอะไร.
"เป็นที่คาดหวังว่ามันมันเล็กน้อยไม่เพียงพอที่จะทำให้เกราะ? นอกจากนี้ก็ไม่ใช่โลหะเกินไป ...... มันควรจะเป็นไปได้ที่จะทำให้ถ้ามันเป็นเพียงแค่ข้อมือและเข่าป้องกัน. "
เขาอยากจะทำให้เกราะหมายความว่าอะไรก็ตามกระดองไปได้ แต่แมลงได้ยากเกินไปที่จะจัดการ เป็นมันไม่ได้เหมือนเขาจะละลายและกระบวนการมันเหมือนโลหะเพื่อให้เขาได้ไปกับการทำเฟอร์นิเจอร์ DIY รู้สึกมากกว่าเหล็กรู้สึก.
แต่ Erta กลายเป็นกังวลแม้ในขั้นตอนง่ายๆที่.
[ลักษณะมอนสเตอร์ 'ผลพลอยได้ของ เป็นสิ่งที่ยากมากที่จะจัดการ . ดีกว่าที่จะได้สัมผัสมันผลีผลามเพราะไม่มีช่างฝีมือที่เหมาะสมบนโลกยัง]
"? สิ่งที่คุณพูดว่า"
. Yu Ilhan โต้ขณะที่สวมใส่ถุงมือทำงาน
! [โอ้ ...... Ritaaaaaaaaa]
Erta ดูเหมือนว่าจะชอบริต้ามาก - Yu Ilhan uninterestedly พึมพำก่อนที่จะออกมาเลื่อยจากถุงและเริ่มทำงาน แต่ Erta ซึ่งเป็นเฝ้าดูเขาตัดกระดองด้วยการลาออกพูด.
[ดังนั้นแม้คุณอยู่ในโลกที่ปราศจากมานะเพื่อให้คุณไม่ทราบเกี่ยวกับมานะหัตถกรรมขวา?]
"อะไรคือสิ่งที่ทำให้เกิดเสียงที่ว่าชื่อที่แข็งแกร่ง awesomely! ? "
[มันหมายถึงการวางพลังพิเศษภายในอุปกรณ์ป้องกันหรือเกราะใช้ผลึกมานะรวมทั้งหินวิเศษ ในคำอื่น ๆ งานหัตถกรรมสิ่งประดิษฐ์.]
"สอนฉัน!"
ตา Yu Ilhan ของการเผาไหม้ด้วยความหลงใหลในความรู้ใหม่และเทคนิคเขายก Erta ขึ้นก่อนที่จะวางของเธอในสายตาของเขาและตะโกนราวกับจะสะกดจิตของเธอ.
"สอนฉัน!"
[คุณ 'อีกครั้งใกล้ใกล้เกินไป! ฉันจะสอนคุณเพื่อให้ใส่ฉันกลับไปที่ด้านบนของหัวของคุณ!]
เขาเชื่อฟังคำสั่งของเธอกลับมาวางไว้บนหัว hish Erta คือการหายใจลึกจะลืมใบหน้า Yu Ilhan ซึ่งเข้ามาใกล้ถึงจุดที่เธอกำลังจะได้รับการกลืน (ร่างกาย) และพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชาชนควรเริ่มวิ่งที่เขาเร็วเกินไป มันจะกลายเป็นความเจ็บปวดที่จะแบกเขาริบของสงครามออกไปท่ามกลางความวุ่นวาย . แต่มันไม่ได้เหมือนเขาสามารถทิ้งมอนสเตอร์ผลพลอยได้ แล้วเขาจะทำอะไร ?ยูลลฮันตกใจเหมือนตกอยู่ในเวลาที่เขาถูกถามว่า " คุณเหมือนแม่หรือพ่อ จากป้าของเขา เมื่อเขาอายุได้ 5 ขวบอย่างไรก็ตาม ความทรมานของเขาก็ไม่มีความหมาย มันเป็นเพราะเมื่อสายการบินที่เน้นจักรพรรดินีกลับไปยังตำแหน่งเดิม พวกเขาไม่สามารถเห็นร่างของยูลฮัน ." อ้าว แล้วเขาไปที่ไหน ? "" จริงๆ เขาต้องวิ่งที่ความเร็วที่เราไม่สามารถเห็นได้ "" sungdaein สายฟ้า . . . . . . . ! " ( T / N : ซอง ( ซองกยุนกวาน แด–หนึ่งใน–สามารถหมายถึง " คน " และยังเป็นส่วนหนึ่งของ usa"in " )" sungdaein โบลท์ ! ! ! "ใช่ ผมรู้ว่ามันจะต้องเกิดขึ้นแม้ว่าสถานการณ์ไปตามที่เขาต้องการ ยูลฮัน ไม่สามารถซ่อนอารมณ์ที่ซับซ้อนของเขา โดยเฉพาะข้อเท็จจริงที่ร้อยตรีกำลังมองหายูลฮันด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ก็ไม่พบเขา หัวใจที่ปวดร้าวเขาไปทางฝูงชนของคน ในขณะที่ทำหน้ามุ่ย มันเป็นเพราะว่าเขาอยากจะกินของแม่ อาหารเวลาที่เขาได้รับการยอมรับว่าเขาทิ้งกระเป๋าไว้ในห้องบรรยาย หลังจากที่เขาลงมาด้านล่างของเนินเขาวันนั้น เมื่อเขากลับมาบ้าน ( แน่นอน เขากลับไปเอากระเป๋าของเขา ) หลังจากยูลฮัน กินข้าวเย็นกับแม่ของเขา ที่ทักทายเขาสุดเหวี่ยง delightedly เนื่องจากมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นที่วิทยาเขตซึ่งออกอากาศไปทั่วประเทศ และพ่อที่กลับมาบ้าน ด้วยสีหน้าตกใจ เนื่องจาก บางเหตุการณ์ ยูลฮัน ออกจากบ้านอย่างเงียบๆ หลังจากล็อคประตูในขณะที่แกล้งนอนหลับอยู่ในห้องของเขา ( T / N : ซูเปอร์ประโยคยาว . . . . . . . ยากที่จะ TL )ในมือของเขามีกระเป๋าซึ่งมีกระดองของแมลงที่เขาล่า วัน และใช้เครื่องมือ[ เธอกำลังจะไปไหนเหรอ ? ]" ที่ไหนก็ได้ที่เงียบสงบ .ในความจริง คืน ทุกวันนี้ทุกคนโดยไม่มีตัวเลขของมนุษย์ มันเป็นเพราะความประหม่าของเกาหลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่โซล ถึงมากเนื่องจากมอนสเตอร์ที่โจ่งครึ่มบุกวิทยาลัยวิทยาเขตในตอนบ่ายเขาวางเองภายในชุมชนที่สุ่มสนาม และกระจายกระดองออกบนพื้นใช่ เขาออกมาเพื่อให้มีการป้องกันอุปกรณ์ที่ตัวเองควรจะเป็นของยูลฮัน คนที่ไม่เคยอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลย" อย่างที่คิดไว้ มันไม่เพียงพอที่จะทำให้ชุดเกราะ ? นอกจากนี้มันเป็นอโลหะเหมือนกัน . . . . . . . มันควรจะเป็นไปได้ที่จะทำถ้ามันแค่ข้อมือและป้องกันหัวเข่า "เขาต้องการทำให้ชุดเกราะด้วยอะไรก็ตามที่เป็นไปได้ แต่แมลงกระดองของยากเกินไปที่จะจัดการ มันไม่เหมือนที่เขาสามารถละลายได้และประมวลผลได้เช่นโลหะ ดังนั้นเขาต้องไปกับการทำเฟอร์นิเจอร์ DIY รู้สึกมากกว่าช่างรู้สึกแต่ erta เป็นกังวลแม้แต่ที่ง่ายกระบวนการ[ ลักษณะของปีศาจได้ก็จะยากมากที่จะจัดการ มันจะดีกว่าที่จะไม่แตะต้องมันบุ่มบ่ามเพราะไม่มีช่างที่เหมาะสมบนโลกเลย ]" คุณพูดอะไร ? "ลฮันยูสวนกลับในขณะที่สวมถุงมือทำงาน .[ โอ้ . . . . . . . ritaaaaaaaaa ! ]erta ดูเหมือนจะชอบริต้ามาก–ยูลฮัน uninterestedly พึมพำ ก่อนที่จะออกมาจากกระเป๋า และเริ่มเห็นผล แต่ erta ที่กำลังดูเขาตัดกระดองกับลาออก , พูด[ ถึงคุณในโลกที่ไม่มีมานะแล้วคุณไม่รู้เกี่ยวกับมานะงานหัตถกรรม , ใช่มั้ย ? ]" นั่นอะไรน่ะ ที่แข็งแกร่งสุดยอดเสียงชื่อ ? "[ มันหมายถึงการใส่พลังพิเศษภายในอุปกรณ์ป้องกันหรือเกราะใช้ mana ผลึกรวมทั้งหินวิเศษ ในคำอื่น ๆหัตถกรรมสิ่งประดิษฐ์ ]" สอนฉัน "ยูลฮัน ดวงตานั้นมีความชื่นชอบในความรู้ใหม่และเทคนิคที่เขายก erta ขึ้นก่อนที่จะวางเธอในสายตาของเขาและตะโกนราวกับจะสะกดจิตเธอ" สอนฉัน "[ คุณใกล้ ใกล้เกินไปแล้ว ! ผมจะสอนคุณเพื่อให้ฉันได้กลับมาอยู่ด้านบนของหัวของคุณ ! ]เขาเชื่อฟังวางของเธอกลับ hish หัว erta กำลังสูดลมหายใจลึกที่จะลืมใบหน้าของยูลฮัน ซึ่งมาใกล้จุดที่เธอกำลังจะถูกกลืน ( ทางกายภาพ ) และพูด