An asteroid impact that wiped out h

An asteroid impact that wiped out hundreds of millions of people would barely slow down human population growth. That’s one of the surprising results of a new computer model, which still finds that there may be a couple of things we can do to keep our numbers in check.

Every dozen years or so, we add another billion people to the planet. If the trend continued, we’d eventually run out of food and water, and we’d be unable to handle the massive amounts of waste and pollution we produce. Yet we know that population growth is already leveling off due to a combination of family planning programs and education for women. Is it possible to slow population growth even more in the next few decades? Corey Bradshaw decided to find out.

Bradshaw, a population biologist at the University of Adelaide in Australia, studies population ecology in animals. But when he gives talks at scientific meetings on declining biodiversity, audience members increasingly ask, “What about the elephant in the room? What about human population size?” he says. “I’ve modeled changing populations in other species for years,” he says, “but I never applied [those models] to human beings.”

So Bradshaw and University of Adelaide climate biologist Barry Brook decided to see how much momentum the human population has. They also wanted to see how sensitive population growth is to factors like mortality and fertility. The duo obtained data on death rates, average family size (i.e., fertility), and regional population size from the World Health Organization and the U.S. Census Bureau International Data Base. They created a computer model that projects human population growth from 2013 to 2100. They added variables to the model that they could modify to create different scenarios. Their goal was to assess how sensitive human population growth is to changes in mortality, life span, family size, and a mother’s age when she has her first baby.

The team then created 10 scenarios, including a “business-as-usual” scenario in which death and fertility rates stayed the same as they were in 2013. The other scenarios projected the effects of alterations such as longer life spans, mothers having their first children at older ages, the imposition of a global one-child policy, and catastrophic deaths due to war or pandemics. Using the regional data, the researchers also examined the effects of population growth on biodiversity hotspots in different parts of the world.

The business-as-usual model matched U.N. projections of 12 billion people by 2100, giving the researchers confidence in their model. But they also saw booming population growth even when they introduced global catastrophic deaths of up to 5% of the population, the same seen in World War I, World War II, and the Spanish flu. When the computer model population lost half a billion people, the total population was still 9.9 to 10.4 billion people by 2100, the team reports online today in Proceedings of the National Academy of Sciences. “It actually had very little effect on the trajectory of the human population,” Bradshaw says.

Some economists argue that shrinking populations create an unsupportable burden of elderly dependents that leads to economic collapse. But the team’s model showed otherwise. When the population is growing, more of the dependents are children, and when the population is shrinking, more are older adults, the model indicates. A dependent is always supported by 1.5 to two workers. The idea that shrinking populations cannot support older adults is a “fallacy,” Bradshaw says.

Two factors did have an impact on human population growth: eliminating unwanted pregnancies, which make up about 16% of all live births, and adopting a global one-child policy. Eliminating those births year after year resulted in population sizes in 2050 and 2100 that are comparable to those produced with a global one-child policy—about 8 billion and 7 billion, respectively.

The models also confirmed that the worst human impacts on biodiversity hotspots will occur in Southeast Asia and Africa, which by 2100 will likely have the highest human densities in the world. Pressures in those parts of the world, Bradshaw says, will be higher than anywhere else in the world. Elephants, rhinos, and lions will likely disappear faster. “So, will my 7-year-old daughter ever see an elephant in Africa unless I get her there very quickly?” Bradshaw says. “I don’t know.”

Bradshaw and Brook are not advocating any particular policy. But they make the case that population momentum in humans is strong, says Richard Cincotta, a political demographer at the Stimson Center, a Washington, D.C., think tank. The study’s results aren’t surprising, Cincotta says: Demographers have known this for years—they just don’t communicate it very well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบต่อดาวเคราะห์น้อยที่เช็ดออกหลายร้อยล้านคนจะแทบไม่ช้าลงการเจริญเติบโตของประชากรมนุษย์ ที่เป็นคอมพิวเตอร์แบบใหม่ ซึ่งยัง พบว่า อาจมีสองสิ่งที่เราสามารถทำการเก็บหมายเลขของเราในการตรวจสอบ ผลน่าแปลกใจอย่างใดอย่างหนึ่งทุก ๆ ปีโหล หรือดังนั้น เราเพิ่มอีกพันล้านคนโลก ถ้าแนวโน้มยังคง ในที่สุดเราจะเรียกใช้จากอาหารและน้ำ และเราจะสามารถจัดการของเสียและมลพิษที่เราผลิตจำนวนมหาศาล แต่เรารู้ว่าประชากรที่เติบโตแล้วปรับระดับปิดเนื่องจากการรวมของโปรแกรมการวางแผนครอบครัวและการศึกษาสำหรับผู้หญิง มันเป็นการชะลออัตราการเติบโตมากขึ้นในสองสามทศวรรษถัดไป Corey แบรดตัดสินใจที่จะค้นหาแบรด มีประชากรนักชีววิทยาที่มหาวิทยาลัยเลดในออสเตรเลีย ศึกษานิเวศวิทยาประชากรในสัตว์ แต่เมื่อเขาให้พูดถึงการประชุมทางวิทยาศาสตร์ในการลดความหลากหลายทางชีวภาพ สมาชิกผู้ชมมากขึ้น ถาม "สิ่งที่เกี่ยวกับช้างในห้อง อะไรคือขนาดประชากรมนุษย์ "เขากล่าวว่า "ฉันได้สร้างแบบจำลองการเปลี่ยนแปลงประชากรในสายพันธุ์อื่น ๆ สำหรับปี เขากล่าวว่า "แต่ฉันไม่เคยใช้ [โมเดลเหล่านั้น] กับมนุษย์" So Bradshaw and University of Adelaide climate biologist Barry Brook decided to see how much momentum the human population has. They also wanted to see how sensitive population growth is to factors like mortality and fertility. The duo obtained data on death rates, average family size (i.e., fertility), and regional population size from the World Health Organization and the U.S. Census Bureau International Data Base. They created a computer model that projects human population growth from 2013 to 2100. They added variables to the model that they could modify to create different scenarios. Their goal was to assess how sensitive human population growth is to changes in mortality, life span, family size, and a mother’s age when she has her first baby.The team then created 10 scenarios, including a “business-as-usual” scenario in which death and fertility rates stayed the same as they were in 2013. The other scenarios projected the effects of alterations such as longer life spans, mothers having their first children at older ages, the imposition of a global one-child policy, and catastrophic deaths due to war or pandemics. Using the regional data, the researchers also examined the effects of population growth on biodiversity hotspots in different parts of the world.The business-as-usual model matched U.N. projections of 12 billion people by 2100, giving the researchers confidence in their model. But they also saw booming population growth even when they introduced global catastrophic deaths of up to 5% of the population, the same seen in World War I, World War II, and the Spanish flu. When the computer model population lost half a billion people, the total population was still 9.9 to 10.4 billion people by 2100, the team reports online today in Proceedings of the National Academy of Sciences. “It actually had very little effect on the trajectory of the human population,” Bradshaw says.Some economists argue that shrinking populations create an unsupportable burden of elderly dependents that leads to economic collapse. But the team’s model showed otherwise. When the population is growing, more of the dependents are children, and when the population is shrinking, more are older adults, the model indicates. A dependent is always supported by 1.5 to two workers. The idea that shrinking populations cannot support older adults is a “fallacy,” Bradshaw says.Two factors did have an impact on human population growth: eliminating unwanted pregnancies, which make up about 16% of all live births, and adopting a global one-child policy. Eliminating those births year after year resulted in population sizes in 2050 and 2100 that are comparable to those produced with a global one-child policy—about 8 billion and 7 billion, respectively.The models also confirmed that the worst human impacts on biodiversity hotspots will occur in Southeast Asia and Africa, which by 2100 will likely have the highest human densities in the world. Pressures in those parts of the world, Bradshaw says, will be higher than anywhere else in the world. Elephants, rhinos, and lions will likely disappear faster. “So, will my 7-year-old daughter ever see an elephant in Africa unless I get her there very quickly?” Bradshaw says. “I don’t know.”Bradshaw and Brook are not advocating any particular policy. But they make the case that population momentum in humans is strong, says Richard Cincotta, a political demographer at the Stimson Center, a Washington, D.C., think tank. The study’s results aren’t surprising, Cincotta says: Demographers have known this for years—they just don’t communicate it very well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดาวเคราะห์กระทบที่เช็ดออกหลายร้อยล้านคนแทบจะชะลอการเจริญเติบโตประชากรมนุษย์ นั่นเป็นหนึ่งในผลที่น่าแปลกใจของรูปแบบคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ซึ่งยังคงพบว่าอาจจะมีสองสิ่งที่เราสามารถทำได้เพื่อให้ตัวเลขของเราในการตรวจสอบ

ทุกสิบปีหรือดังนั้นเราเพิ่มอีกพันล้านคนไปยังดาวเคราะห์ หากแนวโน้มยังคงดำเนินต่อในที่สุดเราก็จะวิ่งออกมาจากอาหารและน้ำและเราต้องการจะไม่สามารถที่จะจัดการกับจำนวนมหาศาลของเสียและมลพิษที่เราผลิต แต่เรารู้ว่าการเติบโตของประชากรที่มีอยู่แล้ว leveling ปิดเนื่องจากการรวมกันของโปรแกรมการวางแผนครอบครัวและการศึกษาสำหรับผู้หญิง มันเป็นไปได้ที่จะชะลอการเติบโตของประชากรมากยิ่งขึ้นในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาต่อไปหรือไม่ คอเรย์ Bradshaw ตัดสินใจที่จะหา

Bradshaw นักชีววิทยาประชากรที่มหาวิทยาลัยแอดิเลดในออสเตรเลียศึกษานิเวศวิทยาประชากรในสัตว์ แต่เมื่อเขาจะช่วยให้การเจรจาในการประชุมทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการลดลงของความหลากหลายทางชีวภาพ, ผู้ชมมากขึ้นถามว่า "สิ่งที่เกี่ยวกับช้างในห้องหรือไม่ สิ่งที่เกี่ยวกับขนาดของประชากรมนุษย์? "เขากล่าว "ฉันได้สร้างแบบจำลองการเปลี่ยนแปลงประชากรในสายพันธุ์อื่น ๆ มานานหลายปี" เขากล่าว " แต่ฉันไม่เคยนำมาใช้ [โมเดลเหล่านั้น] เป็นมนุษย์."

ดังนั้น Bradshaw และมหาวิทยาลัยแอดิเลดชีววิทยาสภาพภูมิอากาศ Barry Brook ตัดสินใจที่จะดูโมเมนตัมเท่าใดประชากรมนุษย์ มี พวกเขายังต้องการที่จะดูว่าการเติบโตของประชากรที่มีความสำคัญคือการปัจจัยเช่นการตายและความอุดมสมบูรณ์ ทั้งคู่ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับอัตราการตายขนาดครอบครัวเฉลี่ย (เช่นความอุดมสมบูรณ์) และขนาดของประชากรในภูมิภาคจากองค์การอนามัยโลกและสำนักสำมะโนประชากรสหรัฐฐานข้อมูลระหว่างประเทศ พวกเขาสร้างแบบจำลองคอมพิวเตอร์ที่โครงการการเติบโตของประชากรมนุษย์จาก 2013 ถึง 2100 พวกเขาเพิ่มตัวแปรเพื่อรูปแบบที่พวกเขาสามารถปรับเปลี่ยนเพื่อสร้างสถานการณ์ที่แตกต่างกัน เป้าหมายของพวกเขาคือการประเมินวิธีการที่สำคัญการเติบโตของประชากรมนุษย์คือการเปลี่ยนแปลงในการตายของช่วงชีวิตครอบครัวขนาดและอายุของแม่เมื่อเธอมีลูกคนแรกของเธอ

จากนั้นทีมสร้างสถานการณ์ 10 รวมทั้ง "ธุรกิจเป็นปกติ" ในสถานการณ์ที่ความตายและความอุดมสมบูรณ์ของอัตราการอยู่เหมือนกันที่พวกเขาในปี 2013 สถานการณ์อื่น ๆ ที่คาดการณ์ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเป็นช่วงชีวิตอีกต่อไปแม่มีแรกของพวกเขา เด็กที่อายุเก่าจัดเก็บภาษีของนโยบายลูกคนเดียวโลกและการเสียชีวิตจากภัยพิบัติอันเนื่องมาจากสงครามหรือโรคระบาด โดยใช้ข้อมูลในระดับภูมิภาคของนักวิจัยยังตรวจสอบผลกระทบของการเติบโตของประชากรในความหลากหลายทางชีวภาพฮอตสปอตในส่วนต่างๆของโลก

รูปแบบธุรกิจที่เป็นปกติตรงกับการคาดการณ์ของสหประชาชาติ 12 พันล้านคนภายในปี 2100 ทำให้ความเชื่อมั่นของนักวิจัยในรูปแบบของพวกเขา แต่พวกเขายังเห็นการเติบโตของประชากรเฟื่องฟูแม้เมื่อพวกเขาแนะนำให้รู้จักกับการเสียชีวิตของภัยพิบัติทั่วโลกถึง 5% ของประชากรเดียวกันที่เห็นในสงครามโลกครั้งที่สงครามโลกครั้งที่สองและไข้หวัดใหญ่สเปน เมื่อประชากรแบบจำลองคอมพิวเตอร์หายไปครึ่งหนึ่งพันล้านคนประชากรทั้งหมดก็ยังคง 9.9-10400000000 คนภายในปี 2100 ทีมรายงานออนไลน์วันนี้ในการดำเนินการของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ "มันจริงมีผลกระทบน้อยมากในวิถีของประชากรมนุษย์" Bradshaw กล่าวว่า

นักเศรษฐศาสตร์บางคนอ้างว่าประชากรหดตัวสร้างภาระ unsupportable ของผู้อยู่ในอุปการะของผู้สูงอายุที่นำไปสู่การล่มสลายทางเศรษฐกิจ แต่รูปแบบของทีมแสดงให้เห็นเป็นอย่างอื่น เมื่อประชากรมีการเจริญเติบโตมากขึ้นของผู้อยู่ในอุปการะที่มีเด็กและเมื่อประชากรมีการหดตัวมากขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่ารูปแบบที่บ่งชี้ ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนเสมอโดย 1.5 คนงานสองคน ความคิดที่ว่าประชากรหดตัวไม่สามารถรองรับผู้สูงอายุคือ "เข้าใจผิด" Bradshaw กล่าวว่า

ปัจจัยทั้งสองไม่ได้มีผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของประชากรมนุษย์: การตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ขจัดซึ่งทำขึ้นประมาณ 16% ของการเกิดมีชีพทั้งหมดและการนำนโยบายลูกคนเดียวทั่วโลก กำจัดการเกิดมีชีพเหล่านั้นทุกปีส่งผลให้ขนาดของประชากรในปี 2050 และ 2100 ที่มีการเทียบเคียงกับผู้ผลิตที่มีทั่วโลกหนึ่งเด็กนโยบายประมาณ 8 พันล้านดอลลาร์และ 7 พันล้านตามลำดับ

รุ่นยังยืนยันว่าผลกระทบที่เลวร้ายที่สุดของมนุษย์เกี่ยวกับความหลากหลายทางชีวภาพฮอตสปอตจะเกิดขึ้นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแอฟริกาซึ่งปี 2100 มีแนวโน้มที่จะมีความหนาแน่นของมนุษย์สูงที่สุดในโลก แรงกดดันในส่วนของโลก Bradshaw กล่าวว่าจะสูงกว่าที่ใดในโลก ช้างแรดและสิงโตจะมีโอกาสหายได้เร็วขึ้น "ดังนั้นจะลูกสาว 7 ปีของฉันไม่เคยเห็นช้างในแอฟริกาจนกว่าฉันรับเธอมีอย่างรวดเร็ว?" Bradshaw กล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่า."

Bradshaw และลำธารจะไม่เรียกร้องนโยบายใด ๆ แต่พวกเขาทำให้กรณีที่โมเมนตัมประชากรในมนุษย์มีความแข็งแรง, ริชาร์ด Cincotta เป็นประชากรศาสตร์ทางการเมืองที่ Stimson Center, วอชิงตันดีซีกล่าวว่ารถถัง ผลการศึกษาครั้งนี้จะไม่น่าแปลกใจ Cincotta พูดว่า: ประชากรศาสตร์ได้รู้จักกันสำหรับปีนี้พวกเขาก็ไม่ได้ติดต่อสื่อสารได้เป็นอย่างดี