in Table 2.Thermal treatment per se

in Table 2.
Thermal treatment per se induced an increase of the pH value, as
can be noticed in the difference of 0.31±0.05 units between cooked
and raw control muscles (T5). In a previous study, it was observed a
similar pH difference between cooked (70 °C) and raw Semitendinosus
beef muscles (Szerman et al., 2007). This increase would have been
caused by the thermal denaturation of meat proteins and consequent
exposure and ionization of the buried groups that took place during
cooking (Ledward, 1979).
Besides, pHvar values of muscles with different additives were
significantly higher (pb0.05) than control one (T5). However, these
increments were dependent on the additive used. Muscles with
STPP+NaCl (T3) presented a significantly higher (pb0.05) pHvar
value than the ones with WPC/MWPC+NaCl (T1 and T2), which
were similar between them. Muscles injected with brines only formulated
with NaCl (T4) presented pHvar values significantly lower
(pb0.05) in comparison to muscles treated with the other additives.
The mean values of cooked muscle pH were 6.03, 6.00, 6.19, 5.91
and 5.83 for T1, T2, T3, T4 and T5, respectively. The aforementioned

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตารางที่ 2
การรักษาความร้อนต่อการชักนำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของค่าพีเอชในขณะที่สามารถสังเกตเห็นความแตกต่างใน 0.31 ± 0.05 หน่วยระหว่างสุกและกล้ามเนื้อควบคุมดิบ(T5) ในการศึกษาก่อนหน้านี้มันก็สังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างค่า pH ที่คล้ายกันสุก (70 ° C) และดิบ Semitendinosus กล้ามเนื้อเนื้อ (Szerman et al., 2007) การเพิ่มขึ้นนี้จะได้รับที่เกิดจากความร้อนสูญเสียสภาพธรรมชาติของโปรตีนเนื้อสัตว์และผลเนื่องมาจากการเปิดรับและไอออนไนซ์ฝังอยู่ในกลุ่มที่เกิดขึ้นในระหว่างการปรุงอาหาร(Ledward, 1979). นอกจากนี้ค่า pHvar ของกล้ามเนื้อมีสารที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (pb0.05) กว่ากลุ่มควบคุมอย่างใดอย่างหนึ่ง (T5) แต่เหล่านี้เพิ่มขึ้นขึ้นอยู่กับสารเติมแต่งที่ใช้ กล้ามเนื้อกับSTPP + โซเดียมคลอไรด์ (T3) นำเสนออย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้น (pb0.05) pHvar ค่ากว่าคนที่มี WPC / MWPC + โซเดียมคลอไรด์ (T1 และ T2) ซึ่งมีความคล้ายคลึงกันระหว่างพวกเขา กล้ามเนื้อฉีดน้ำเกลือสูตรเฉพาะที่มีโซเดียมคลอไรด์ (T4) นำเสนอค่า pHvar ต่ำ (pb0.05) ในการเปรียบเทียบกับกล้ามเนื้อได้รับการรักษาด้วยสารอื่น ๆ . ค่าเฉลี่ยของค่า pH ของกล้ามเนื้อสุกเป็น 6.03, 6.00, 6.19, 5.91 และ 5.83 สำหรับ T1 , T2, T3, T4 และ T5 ตามลำดับ ดังกล่าวข้างต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 2 การรักษาความร้อนต่อ se
การเพิ่มขึ้นของค่า pH เป็น
สามารถสังเกตเห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง± 0.31 หน่วยสุก
และกล้ามเนื้อควบคุมวัตถุดิบ ( T5 ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ มันดูคล้ายกันอ
ความแตกต่างระหว่างสุก ( 70 ° C ) และลูกผสมและกระบือปลัก
เนื้อดิบกล้ามเนื้อ ( szerman et al . , 2007 ) เพิ่มนี้จะได้รับ
ตารางที่ 2 การรักษาความร้อนต่อ se
การเพิ่มขึ้นของค่า pH เป็น
สามารถสังเกตเห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง± 0.31 หน่วยสุก
และกล้ามเนื้อควบคุมวัตถุดิบ ( T5 ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ มันดูคล้ายกันอ
ความแตกต่างระหว่างสุก ( 70 ° C ) และลูกผสมและกระบือปลัก
เนื้อดิบกล้ามเนื้อ ( szerman et al . , 2007 ) เพิ่มนี้จะได้รับ
ตารางที่ 2 การรักษาความร้อนต่อ se
การเพิ่มขึ้นของค่า pH เป็น
สามารถสังเกตเห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง± 0.31 หน่วยสุก
และกล้ามเนื้อควบคุมวัตถุดิบ ( T5 ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ มันดูคล้ายกันอ
ความแตกต่างระหว่างสุก ( 70 ° C ) และลูกผสมและกระบือปลัก
เนื้อดิบกล้ามเนื้อ ( szerman et al . , 2007 ) เพิ่มนี้จะได้รับ
ตารางที่ 2 การรักษาความร้อนต่อ se
การเพิ่มขึ้นของค่า pH เป็น
สามารถสังเกตเห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง± 0.31 หน่วยสุก
และกล้ามเนื้อควบคุมวัตถุดิบ ( T5 ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้ มันดูคล้ายกันอ
ความแตกต่างระหว่างสุก ( 70 ° C ) และลูกผสมและกระบือปลัก
เนื้อดิบกล้ามเนื้อ ( szerman et al . , 2007 ) เพิ่มนี้จะได้รับ