Princess Snow placed the dragon mea

Princess Snow placed the dragon meat near the Snow Phoenix’s beak, yet the Snow Phoenix faced up, expressing its refusal. Yun Che walked over and said with a smile: “The Snow Phoenix Beast was born from an extremely cold place and only eats ice, snow, or rain. It doesn’t like eating meat.”

“Oh, so it’s like that.” Princess Snow took back the dragon meat, tilted her head, and then asked quite earnestly: “Snow Phoenix Beast? This name is even weirder sounding than Little Chan. Little White still sounds the best, right, Little White?”

“Then I’ll eat the rest all by myself!”

The young girl sat , leaning against the Snow Phoenix’s soft body and slowly enjoyed the delicacy in her hand. With each bite, an incomparably beautiful smile blossomed on her snowy face. Seeing her like this, Yun Che was once more dazzled. He couldn’t help but uncontrollably blurt out: “If you like it, I can roast it for you every day.”

The young girl blinked her beautiful eyes, then began to laugh happily. Her brows bent into two crescent moons as her eyelashes softly fluttered like butterflies: “Hehe, you’re so nice. I just knew that someone who’s able to become Little White’s owner must be a really good person.”

“…Your Highness, why do you like Little Chan so much?” Yun Che asked.

Without even bothering to think, Princess Snow smiled sweetly in reply: “Because Little White is so beautiful. The most beautiful profound beast I’ve ever seen. Look, Little White’s entire body of white is the same color as my favorite snow.”

“You like… snow?”

“Mn!” After the word “snow” was brought up, Princess Snow lowered the delicious food in her hands. Lifting up her face that was even more fair than snow, she said somewhat absent-mindedly: “I’ve only heard of ‘snow’ from my royal brothers, but I’ve never seen it before. Snow had also never fell upon Divine Phoenix City before, but when I was thirteen years old, a huge snow storm suddenly fell upon Divine Phoenix City… That was when I finally realized how beautiful snow was. The sky fluttered with white snowflakes, making me feel like I was in another world, and when snowflakes landed on my body, they were like beautiful fairies…”

“That day was the happiest day, most exciting day of my life, it was as though I had a beautiful dream. But very quickly, the snow melted. After that, I’ve always longed for snow, but have never seen it ever again. Royal father said that only the north of Divine Phoenix Empire has winter, where people can see snow. But royal father has told me many times that before I turn twenty, I’m not allowed to leave Divine Phoenix Sect… I really don’t know when I can see snow again.”

The young girl sat in a daze, her longing and thirst were distinctively printed in her eyes and expression. Yun Che didn’t know why she would like snow that much, perhaps, only the purest of snow could stir her pure spirit.

“Your Highness, please close your eyes.” Yun Che stood up, and suddenly said mysteriously.

“Ah? Why do I have to close my eyes?” Princess Snow looked at Yun Che in puzzlement.

Yun Che stretched out a hand, with the hollow of his palm facing upwards: “Your Highness doesn’t need to ask. When you open your eyes, you’ll understand.”

“Mn, okay.” Princess Snow apparently thought it was something fun as she closed her eyes with a smile.

Yun Che raised his head, then activated Frozen Cloud Arts… Even though he still had severe injuries on his person, his profound strength had recovered to about thirty percent, he still had enough energy to use Frozen Cloud Arts to make a little snow. Immediately after, a gust of cold wind rose as the surrounding water elements quickly assembled, fusing with the profound energy Yun Che released, transforming into snow that fluttered in the sky, and slowly fell down.

“Your Highness, you can open your eyes now.” Yun Che withdrew his hand and said softly before staring at her jade face, awaiting her reaction.

Princess Snow opened her eyes as a stretch of snowflakes also softly fluttered down on top of her nose. Then, even more snowflakes descended, brushing past her long hair, cheek, and hands… In that moment, Princess Snow went dumbstruck. Her lips opened and her expression grew misty as she stared blankly at everything, as though she had found herself inside a dream.

“It’s snow… snow!”

Princess Snow happily stood up, both her hands cupped the unceasingly falling snowflakes as she happily jumped about in the snow, as though she was a fairy that had found home. Her happiness even seemed to have infected the atmosphere as the breeze became even more gentle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าหญิงหิมะวางเนื้อมังกรใกล้กับจะงอยปากของฟีนิกซ์หิมะ ยังหิมะฟีนิกซ์เผชิญ แสดงการปฏิเสธ ยุน Che เดินผ่าน และกล่าว ด้วยรอยยิ้ม: "สัตว์ฟีนิกซ์หิมะเกิดจากสถานที่หนาวเย็นมาก และกินน้ำแข็ง หิมะ หรือฝนเท่านั้น มันไม่ชอบกินเนื้อสัตว์""โอ้ ดังนั้นมันเป็นเช่นนั้น" เจ้าหญิงหิมะเอากลับมังกรเนื้อสัตว์ เอียงหัวของเธอ แล้ว คำถามที่ค่อนข้างจริงจัง: "สัตว์ฟีนิกซ์หิมะ ชื่อนี้คือ หูแม้แต่ weirder กว่า Chan. เล็กน้อยสีขาวยังคงเสียงดีที่สุด ขวา สีขาว"แล้วฉันจะกินส่วนเหลือทั้งหมด ด้วยตัวเอง"เด็กสาว นั่ง พิงกับเนื้อของฟีนิกซ์หิมะ และเพลิดเพลินกับความอร่อยในมือของเธอค่อย ๆ กัด เหลือใจสวยเบ่งบานบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหิมะ เห็นเธอแบบนี้ Yun Che ถูกอีกครั้งเพลิดเพลินไปกับ เขาไม่สามารถช่วย แต่ blurt ดะออก: "ถ้าคุณชอบมัน ฉันสามารถย่างมันสำหรับคุณทุกวัน"เด็กสาวคันนั้นกะพริบตาของเธอสวยงาม แล้วเริ่มหัวเราะอย่างมีความสุข คิ้วเธองอเป็นสองเสี้ยวดวงจันทร์เป็นขนตาเธอเบา ๆ fluttered เช่นผีเสื้อ: "ฮิฮิ คุณทำดี ฉันรู้เพียงแต่ว่า คนที่สามารถเป็น เจ้าของสีขาวต้องเป็นคนดีจริง ๆ ด้วย"“… ฝ่าบาท ทำไมคุณถึงชอบมากน้อยจัง" Che ยุถามโดยไม่ต้องแม้แต่จะคิด เจ้าหญิงหิมะยิ้มหวานตอบกลับ: "เนื่องจากสีขาวคือสวยมาก สวยงามลึกซึ้งสัตว์ฉันเคยเห็น ดู ร่างกายทั้งหมดของสีขาวสีขาวเป็นสีเดียวกับหิมะของฉันชื่นชอบ""คุณชอบ...หิมะ""Mn" หลังจากคำว่า "หิมะ" มา เจ้าหญิงหิมะลดลงอาหารอร่อยในมือของเธอ เธอยกขึ้นใบหน้าของเธอที่ยุติธรรมยิ่งกว่าหิมะ กล่าวว่า ค่อนข้าง absent-mindedly: "เท่านั้นผมเคยได้ยิน 'หิมะ' จากพี่หลวง แต่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน หิมะก็ยังไม่ลดลงเมื่อเจ้าฟีนิกซ์ซิตี้ก่อน แต่เมื่อผมอายุสิบสามปี พายุหิมะใหญ่ก็อยู่กับเจ้าฟีนิกซ์ซิตี้... ที่เป็นดิฉันก็ตระหนักว่าหิมะได้ด้วย ท้องฟ้า fluttered กับเกล็ดหิมะขาว ทำให้ผมรู้สึกเหมือนผมอยู่ในอีกโลกหนึ่ง และเมื่อเกล็ดหิมะที่ดินบนร่างกายของฉัน เขานางฟ้า...สวยงาม""วันนั้นคือวันสุข วันที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของฉัน มันก็ว่าผมมีความฝันที่สวยงาม แต่รวดเร็ว หิมะละลาย หลังจากนั้น ผมได้ longed เสมอสำหรับหิมะ แต่ไม่เคยเห็นมันอีก หลวงพ่อกล่าวว่า เฉพาะภาคเหนือของอาณาจักรพระเจ้าในฟีนิกซ์มีฤดูหนาว ท่านสามารถดูหิมะ แต่หลวงพ่อบอกฉันหลายครั้งที่ก่อนเปิดยี่สิบ ฉันไม่สามารถปล่อยให้พระเจ้า Phoenix นิกาย... จริง ๆ รักเมื่อฉันเห็นหิมะอีกครั้ง"เด็กสาวเสาร์ดึก ความปรารถนาและความกระหายของเธออย่างชัดเจนพิมพ์ในสายตาและการแสดงของเธอ Che ยุนไม่รู้ทำไมเธอจะชอบหิมะมากว่า บางที เดียวบริสุทธิ์ของหิมะสามารถกระตุ้นจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ของเธอ"ฝ่าบาท โปรดปิดตาของคุณ" Che ยุยืนขึ้น และก็บอกว่า ไปเฉย ๆ“Ah? Why do I have to close my eyes?” Princess Snow looked at Yun Che in puzzlement.Yun Che stretched out a hand, with the hollow of his palm facing upwards: “Your Highness doesn’t need to ask. When you open your eyes, you’ll understand.”“Mn, okay.” Princess Snow apparently thought it was something fun as she closed her eyes with a smile.Yun Che raised his head, then activated Frozen Cloud Arts… Even though he still had severe injuries on his person, his profound strength had recovered to about thirty percent, he still had enough energy to use Frozen Cloud Arts to make a little snow. Immediately after, a gust of cold wind rose as the surrounding water elements quickly assembled, fusing with the profound energy Yun Che released, transforming into snow that fluttered in the sky, and slowly fell down.“Your Highness, you can open your eyes now.” Yun Che withdrew his hand and said softly before staring at her jade face, awaiting her reaction.Princess Snow opened her eyes as a stretch of snowflakes also softly fluttered down on top of her nose. Then, even more snowflakes descended, brushing past her long hair, cheek, and hands… In that moment, Princess Snow went dumbstruck. Her lips opened and her expression grew misty as she stared blankly at everything, as though she had found herself inside a dream.“It’s snow… snow!”Princess Snow happily stood up, both her hands cupped the unceasingly falling snowflakes as she happily jumped about in the snow, as though she was a fairy that had found home. Her happiness even seemed to have infected the atmosphere as the breeze became even more gentle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าหญิง หิมะ วางเนื้อมังกรใกล้หิมะ Phoenix ปาก แต่หิมะ Phoenix เผชิญหน้า , แสดงการปฏิเสธของ ยุนเชก็เดินมาและกล่าวพร้อมรอยยิ้ม : " หิมะฟินิกซ์สัตว์เกิด จากสถานที่ที่แสนเย็นชาและกินแต่น้ำแข็ง หิมะ หรือ ฝน มันไม่ชอบกินเนื้อ ." โอ้ อย่างนั้นเหรอ " เจ้าหญิงหิมะเอาเนื้อมังกร หัวเอียง แล้วถามค่อนข้างจริงจัง " อสูรฟินิกซ์หิมะ ? ชื่อนี้เป็นชื่อที่แปลกมากเสียงกว่า น้อยจัง สีขาวยังฟังดูดีที่สุด ใช่น้อย สีขาว "" งั้นผมจะกินที่เหลือทั้งหมดด้วยตัวเอง ! "เด็กสาวนั่งพิงร่างนุ่มช้า ๆหิมะ Phoenix และเพลิดเพลินกับอาหารอันโอชะในมือของเธอ ด้วยแต่ละกัด มีรอยยิ้มเบ่งบานบนใบหน้างดงามเหลือใจ หิมะของเธอ เห็นเธอแบบนี้ ยุนเชก็อีกครั้งที่ลาน . เขาไม่สามารถช่วย แต่ดะพูดโพล่ง : " ถ้าคุณชอบ ผมจะย่างให้คุณทุกวัน "เด็กสาวกระพริบตา ดวงตาที่สวยงามของเธอ ก็เริ่มหัวเราะอย่างมีความสุขแล้ว คิ้วของเธอโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยวสองเป็นขนตาเบาเบาเหมือนผีเสื้อ : " หึหึ คุณดีจัง ฉันรู้แค่ว่าใครที่สามารถกลายเป็นเจ้าของสีขาวเล็ก ๆ ก็ต้องเป็นคนดีจริงๆ ." . . . . . . . องค์หญิง ทำไมถึงชอบ น้อยจันมาก " ยุนอึนถามทั้งที่ยังไม่ได้คิดว่า เจ้าหญิงหิมะยิ้มหวานตอบ : " เพราะน้อยสีขาวสวยมาก สวยงามลึกซึ้งนั้น ผมเคยเห็น ฟังนะ สีขาวเล็ก ๆ ของร่างกายทั้งจากสีขาวเป็นสีเดียวกับหิมะที่ชื่นชอบของฉัน " ." นายชอบหิมะ . . . ? "" ดี ! " หลังคำว่า " หิมะ " ขึ้นมา เจ้าหญิงหิมะลดลง อาหารอร่อย ๆ ในมือเธอ ยกกระชับใบหน้าของเธอนั่นยุติธรรมยิ่งกว่าหิมะ เธอกล่าวว่า ค่อนข้างขาด mindedly : " ฉันเคยได้ยิน " หิมะ " จากพี่น้องราชวงศ์ของฉัน แต่ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน หิมะยังไม่ตกบนเมืองฟินิกซ์ เทพ มาก่อน แต่เมื่อผมอายุสิบสามปี พายุหิมะขนาดใหญ่ล้มลงอย่างฉับพลันเมื่อเมือง . . . . . . . วิหคศักดิ์สิทธิ์ที่เมื่อในที่สุดผมก็ตระหนักว่าหิมะที่สวยงามยังไง ฟ้าหวั่นไหวกับเกล็ดหิมะขาว ทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในอีกโลกหนึ่ง และเมื่อเกล็ดหิมะลงบนร่างกายของฉัน พวกเขาเป็นเหมือนนางฟ้าที่สวยงาม . . . "" วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุด วันที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตฉัน มันเหมือนว่าฉันมีฝันที่สวยงาม . แต่อย่างรวดเร็ว หิมะละลาย หลังจากนั้น ผมก็เฝ้ารอหิมะ แต่ก็ไม่เคยเห็นมันอีกเลย เสด็จพ่อพูดไปทางเหนือของอาณาจักรฟีนิกซ์ศักดิ์สิทธิ์มีฤดูหนาว ผู้คนที่ได้เห็นหิมะ แต่เสด็จพ่อเคยบอกหลายครั้งว่า ก่อนที่ผมจะเปิดยี่สิบ ผมปล่อยพรรค . . . . . . . ฟินิกซ์ เทพ ฉันไม่รู้จริงๆ เมื่อได้เห็นหิมะอีกครั้ง "หญิงสาวนั่งเหม่อลอย ความคิดถึงและความความกระหายได้พิมพ์ในสายตาของเธอและการแสดงออก ยุนเช ไม่รู้ว่าเธอจะชอบหิมะมาก บางทีแค่บริสุทธิ์ของหิมะสามารถกระตุ้นจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ของเธอ" ฝ่าบาท โปรดหลับตา " ยุนเชก็ลุกขึ้นยืน และก็บอกว่า อย่างลึกลับ" อ๊ะ ? ทำไมฉันต้องหลับตา " เจ้าหญิงหิมะมองยุนเช ในความสับสน .ยุนเช เหยียดมือ กับโพรงของเขา ฝ่ามือหงายขึ้น " องค์ชาย ไม่ต้องถาม เมื่อคุณลืมตาขึ้นมา คุณจะเข้าใจ "" ดี , โอเค . " เจ้าหญิงหิมะที่เห็นได้ชัดว่ามันมีความสนุกสนานในขณะที่เธอปิดตาของเธอด้วยรอยยิ้มยุนเช ยกศีรษะของเขา แล้วเปิดใช้งานแช่แข็งเมฆศิลปะ . . . . . . . แม้ว่าเขาจะยังคงได้รับบาดเจ็บรุนแรงในคนของเขา พลังที่ลึกซึ้งของเขาได้คืนประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ เขายังได้พลังงานเพียงพอที่จะใช้ศิลปะเมฆแช่แข็งเพื่อให้หิมะเล็ก ๆน้อย ๆ ทันทีหลังจากนั้น กระโชกของลมเย็นเป็นดอกกุหลาบรอบน้ำองค์ประกอบอย่างรวดเร็วประกอบ รวมตัวกับลึกซึ้งพลังงานยุนเช ออก เปลี่ยนเป็นหิมะขึ้นในท้องฟ้า และค่อยๆล้มลง" องค์ชาย ลืมตาได้แล้ว " ยุนเชหดมือของเขาและพูดเบาๆ ก่อนจะจ้องหน้าหยกใบหน้าของเธอ รอปฏิกิริยาของเธอเจ้าหญิง หิมะ เปิดตาของเธอเป็นยืดของเกล็ดหิมะที่ยังขึ้นลงเบา ๆบนจมูกของเธอ แล้วยิ่งเกล็ดหิมะลงมา ปัดอดีต ผมยาว ใบหน้า และ มือ . . . . . . . ในขณะนั้นเอง เจ้าหญิงหิมะไปเซ็งมาก . ริมฝีปากของเธอเปิด และการแสดงออกของเธอขณะที่เธอจ้องอย่างว่างเปล่า ที่เติบโตด้วยทุกอย่าง ราวกับว่าเธอได้พบว่าตัวเองอยู่ในความฝัน" มันคือหิมะ . . . หิมะ "เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุข ยืนขึ้น มือทั้งสองข้างของเธออย่างไม่หยุดยั้งถ้วยเกล็ดหิมะตกเธอมีความสุขเพิ่มขึ้นในหิมะ เหมือนเธอจะเป็นนางฟ้าที่เจอที่บ้าน ความสุขของเธอ ดูเหมือนจะติดบรรได สายลมก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น