These are irregular past-tense form

These are irregular past-tense forms that we would not expect to hear before the more regular forms. However, they do typically precede the appearance of the -ed inflection. Once the regular past-tense forms (walked, played) begin appearing in the child’s speech, the irregular forms may disappear for a while, replaced by overgeneralized versions such as goed and comed.


For a period, the -ed inflection may be added to everything, producing such oddities as walkeded and wented. As with the plural forms, the child works out (usually after the age of four) which forms are regular and which are not. Finally, the regular -s marker on third person singular present-tense verbs appears. It occurs first with full verbs (comes, looks) and then with auxiliaries (does, has). Throughout this sequence there is a great deal of variability. Individual children may produce “good” forms one day and “odd” forms the next. The evidence suggests that the child is working out how to use the linguistic system while focused on communication and interaction rather than correctness. For the child, the use of forms such as goed and foots is simply a means of trying to say what he or she means during a particular stage of development. Those embarrassed parents who insist that the child didn’t hear such things at home are implicitly recognizing that “imitation” is not the primary force in first language acquisition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีฟอร์มดิฉันผิดปกติที่เราไม่คาดหวังว่าจะได้ยินก่อนแบบปกติมากขึ้น อย่างไรก็ตาม พวกเขามักจะนำลักษณะของโรคติดเชื้อ-ed ฟอร์มครั้งปกติอดีตกาล (เดิน เล่น) เริ่มปรากฏในคำพูดของเด็ก แบบไม่สม่ำเสมออาจหายไปในขณะที่ แทนที่ ด้วยรุ่น overgeneralized เช่น goed และแต่งแผง ระยะเวลา ed-โรคติดเชื้ออาจถูกทุกอย่าง ผลิตแปลกประหลาดดังกล่าวเป็น walkeded และ wented เช่นเดียวกับรูปแบบพหูพจน์ เด็กทำงานออก (โดยปกติหลังจากอายุ 4) แบบฟอร์มที่เป็นปกติและที่ไม่ ในที่สุด เครื่องหมาย -s ปกติจากบุคคลที่สามเอกพจน์ปัจจุบันกาลกริยาปรากฏขึ้น เกิดขึ้นครั้งแรกกับกริยาเต็ม (มา ดู) แล้ว มี auxiliaries (ไม่ ได้) ตลอดลำดับนี้ มีความความแปรปรวนอย่างมาก ลูกอาจผลิตฟอร์มดี"หนึ่งวัน และ"แปลก"แบบฟอร์มถัดไป หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า เด็กทำงานวิธีการใช้ระบบทางภาษาในขณะที่มุ่งเน้นการสื่อสาร และการโต้ตอบ มากกว่าความถูกต้อง สำหรับเด็ก การใช้รูปแบบดังกล่าวเป็น goed และเท้าเป็นเพียงวิธีการพยายามบอกว่า สิ่งที่เขาหรือเธอหมายความว่า ช่วงใดของการพัฒนา พ่อแม่อายที่ยืนยันว่า เด็กไม่ได้ยินสิ่งต่าง ๆ ที่บ้าน จะตระหนักถึงนัยว่า "เลียนแบบ" ไม่ใช่แรงหลักในภาษาการซื้อสินทรัพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหล่านี้เป็นรูปแบบที่ผ่านมาเครียดผิดปกติที่เราจะไม่คาดหวังที่จะได้ยินมาก่อนในรูปแบบที่มากกว่าปกติ แต่พวกเขาไม่มักจะนำหน้าลักษณะของโรคติดเชื้อ -ed เมื่อรูปแบบที่ผ่านมาเครียดปกติ (เดินเล่น) เริ่มปรากฏในคำพูดของเด็กในรูปแบบที่ผิดปกติอาจหายไปในขณะที่ถูกแทนที่ด้วยรุ่น overgeneralized เช่น GOED และ Comed.


เป็นระยะเวลาที่ผัน -ed อาจมีการเพิ่ม ทุกอย่างที่ผลิตแปลกประหลาดเช่น walkeded และ wented เช่นเดียวกับรูปพหูพจน์เด็กทำงานออก (โดยปกติหลังจากอายุสี่) ซึ่งเป็นรูปแบบปกติและที่ไม่ได้ สุดท้ายเครื่องหมาย -s ปกติในบุคคลที่สามเอกพจน์กริยาปัจจุบันกาลปรากฏ มันเกิดขึ้นครั้งแรกกับคำกริยาเต็ม (มาดู) แล้วมีแนะแนว (ไม่ได้) ตลอดลำดับนี้มีการจัดการที่ดีของความแปรปรวน เด็กแต่ละคนอาจผลิต "ดี" รูปแบบหนึ่งวันและ "แปลก" รูปแบบต่อไป หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเด็กที่จะทำงานออกวิธีการใช้ระบบภาษาในขณะที่มุ่งเน้นไปที่การสื่อสารและการทำงานร่วมกันมากกว่าความถูกต้อง สำหรับเด็ก, การใช้รูปแบบเช่นเท้า GOED และเป็นเพียงความหมายของการพยายามที่จะพูดในสิ่งที่เขาหรือเธอหมายความว่าในระหว่างขั้นตอนของการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง บรรดาพ่อแม่อายที่ยืนยันว่าเด็กไม่ได้ยินสิ่งต่างๆที่บ้านโดยปริยายจะตระหนักว่า "เลียนแบบ" ไม่ได้เป็นแรงหลักในการพัฒนาทักษะภาษาแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหล่านี้เป็นปกติในอดีตรูปแบบที่เราไม่คาดหวังที่จะได้ยินก่อนที่รูปแบบมากกว่าปกติ อย่างไรก็ตาม พวกเขามักจะนำหน้าการปรากฏตัวของ - แฟรนไชส์การศึกษา เมื่ออดีตในรูปแบบปกติ ( เดินเล่น ) เริ่มปรากฏในการพูดของเด็ก , รูปแบบผิดปกติอาจหายไป ถูกแทนที่ด้วยรุ่น overgeneralized เช่นดี และมา .เป็นระยะ , - เอ็ด ) อาจจะเพิ่มทุกอย่าง ผลิตดังกล่าวเป็น walkeded แปลกประหลาด และ wented . เช่นเดียวกับรูปแบบพหูพจน์ เด็กออกมา ( ปกติหลังจากอายุ 4 ) ซึ่งรูปแบบปกติและที่ไม่ ในที่สุด ปกติเป็นเครื่องหมายบนบุรุษที่สามเอกพจน์กริยาปัจจุบันกาลปรากฎ มันเกิดขึ้นครั้งแรกกับคำกริยาเต็ม ( มาดู ) แล้วกับ auxiliaries ( ไม่ได้ ) ตลอดทั้งลำดับนี้มีการจัดการที่ดีของความแปรปรวน แต่ละคนอาจผลิตได้ " ดี " แบบวันเดียวและ " แปลก " ในรูปแบบต่อไป หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเด็กกำลังทำงานออกวิธีที่จะใช้ระบบภาษาในขณะที่มุ่งเน้นในการสื่อสารและปฏิสัมพันธ์มากกว่าความถูกต้อง สำหรับเด็ก ใช้รูปแบบเช่นดี และเท้าเป็นเพียงการพยายามที่จะพูดในสิ่งที่เขาหรือเธอหมายความว่า ในระหว่างขั้นตอนใดของการพัฒนา พวกอายพ่อแม่ที่ยืนยันว่าเด็กไม่ได้ยินเรื่องแบบนี้ที่บ้านโดยปริยาย ตระหนักว่า " เลียนแบบ " ไม่ได้เป็นแรงหลักในการเรียนรู้ภาษาแรก