The “one size fits all” is not feas

The “one size fits all” is not feasible. Instead, regional differentiation management policies should be adopted (Elgin and Oztunali, 2014; Van Rossum and Van De Grift, 2009). To support regional differentiation management, we first evaluated the urgency degrees of emissions reduction of eight provinces and three municipalities (i.e., eleven regions in total). Second, we went through the relationship between economic development and water pollution emissions like the research in 2014 (Zhang and Zou, 2014).We plotted the curves between water pollution emissions intensity and per
capita GDP of eleven regions like the research in 2015 (Farhani and Ozturk, 2015). According to the “curves” for different regions, we determined the development stage of each region and quantified the sustain able performance using a coordination degree index. The coordination degree index measures the balance between water environment pollutions control and economic development. In the end, we moved forward to specific differentiation management strategies built upon development stage and sustainability performance(Lu and Li, 2007; Yong-Huan et al., 2013). Overall, the goal of this study is to provide a comprehensive analysis including urgency quantification, stage classification and coordination degree measurement to understand the policy need in each region for environmental protection and economic development

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ "หนึ่งขนาดพอดี" ไม่กระทำ แทน นโยบายการบริหารความแตกต่างในภูมิภาคควรบุญธรรม (Elgin และ Oztunali, 2014 Van Rossum และแวนเดอ Grift, 2009) เพื่อสนับสนุนการจัดการความแตกต่างของภูมิภาค เราครั้งแรกประเมินองศาความเร่งด่วนของการลดการปล่อยของแปดจังหวัดและเทศบาลสาม (เช่น สิบเอ็ดภูมิภาครวม) ที่สอง เราไปผ่านความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐกิจพัฒนาและน้ำมลพิษมลพิษเช่นการวิจัยในปี 2557 (Zhang และ Zou, 2014) เราพล็อตกราฟ ระหว่างความเข้มการปล่อยมลพิษทางน้ำ และต่อเศรษฐกิจของภูมิภาคสิบเอ็ดฟิลิปปินส์เช่นการวิจัยในปี 2015 (Farhani และ Ozturk, 2015) ตาม "เส้นโค้ง" สำหรับภูมิภาคต่าง ๆ เรากำหนดขั้นตอนการพัฒนาของแต่ละภูมิภาค และวัดประสิทธิภาพสามารถ sustain ใช้ดัชนีระดับการประสานงาน ประสานงานระดับดัชนีวัดความสมดุลระหว่างการควบคุมมลภาวะสิ่งแวดล้อมน้ำและพัฒนาเศรษฐกิจ ในสุด เราย้ายไปข้างหน้าเพื่อระบุความแตกต่างกลยุทธ์การจัดการมาพัฒนาประสิทธิภาพขั้นตอนและความยั่งยืน (Lu และ Li, 2007 Yong-Huan et al. 2013) เป้าหมายของการศึกษานี้คือการ ให้การวิเคราะห์ที่ครอบคลุมรวมถึงเร่งนับ ขั้นการจัดประเภท และวัดระดับประสานงานเพื่อทำความเข้าใจนโยบายการจำเป็นในแต่ละภูมิภาคสำหรับป้องกันสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาเศรษฐกิจโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ที่หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกคน" ไม่เป็นไปได้ แต่นโยบายการจัดการความแตกต่างในระดับภูมิภาคควรจะนำมา (เอลจินและ Oztunali 2014; Van Rossum และแวนเดอ Grift 2009) เพื่อสนับสนุนการจัดการความแตกต่างในระดับภูมิภาคครั้งแรกที่เราประเมินองศาความเร่งด่วนของการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในแปดจังหวัดและเทศบาลสาม (เช่นสิบเอ็ดภูมิภาคทั้งหมด) ประการที่สองเราเดินผ่านความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาและการปล่อยมลพิษทางน้ำทางเศรษฐกิจเช่นการวิจัยในปี 2014 (Zhang และ Zou 2014) เดอะเราวางแผนโค้งระหว่างมลพิษทางน้ำและปริมาณการปล่อยมลพิษต่อ
หัวของ GDP สิบเอ็ดภูมิภาคเช่นการวิจัยในปี 2015 (Farhani และ Ozturk, 2015) ตามที่ "โค้ง" สำหรับภูมิภาคแตกต่างกันเรากำหนดขั้นตอนการพัฒนาของแต่ละภูมิภาคและการตีรักษาประสิทธิภาพสามารถใช้ดัชนีระดับการประสานงาน ดัชนีระดับการประสานงานมีขนาดความสมดุลระหว่างน้ำสภาพแวดล้อมการควบคุมมลภาวะและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ ในท้ายที่สุดเราย้ายไปข้างหน้าเพื่อกลยุทธ์การจัดการความแตกต่างที่เฉพาะเจาะจงสร้างขึ้นเมื่อขั้นตอนการพัฒนาและผลการดำเนินงานการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Lu และหลี่, 2007. ยง Huan, et al, 2013) โดยรวม, เป้าหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการให้การวิเคราะห์ที่ครอบคลุมรวมทั้งปริมาณเร่งด่วนจำแนกขั้นตอนและการวัดระดับการประสานงานเพื่อให้เข้าใจถึงความจำเป็นในนโยบายในแต่ละภูมิภาคเพื่อการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกคน " จะไม่คุ้มค่าในการลงทุน แทน นโยบายการบริหารความแตกต่างในระดับภูมิภาคควรนำมาใช้ ( เอลกินและ oztunali 2014 ; Van Rossum และฟาน เดอ ต้มตุ๋น , 2009 ) เพื่อสนับสนุนการจัดการความแตกต่างภูมิภาค เราประเมินความเร่งด่วนองศาของการลดของ 8 จังหวัด และ 3 เทศบาล ได้แก่ สิบเอ็ดภูมิภาคทั้งหมด ) ประการที่สอง เราก็ผ่านความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาเศรษฐกิจและการปล่อยมลพิษ เช่น งานวิจัยในปี 2014 ( Zhang และโซ 2014 ) เราพล็อตเส้นโค้งระหว่างมลพิษน้ำมลพิษต่างๆ ต่อGDP ต่อหัวของสิบเอ็ดภูมิภาค เช่น การวิจัยในปี 2015 ( farhani และ ozturk 2015 ) ตามที่ " เส้นโค้ง " สำหรับภูมิภาคที่แตกต่างกัน เรามุ่งมั่นพัฒนาขั้นตอนของแต่ละภูมิภาคและปริมาณสามารถรักษาประสิทธิภาพการประสานงานระดับดัชนี วัดความสมดุลระหว่างสิ่งแวดล้อมและควบคุมมลพิษน้ำ การพัฒนาเศรษฐกิจ การประสานงานระดับดัชนี สุดท้ายเราย้ายไปข้างหน้าในการสร้างกลยุทธ์การจัดการที่เฉพาะเจาะจงบนเวทีการพัฒนาและความยั่งยืนของการทำงาน ( ลู่และ Li , 2007 ; ยองวาน et al . , 2013 ) โดยเป้าหมายของการศึกษานี้ เพื่อให้ครอบคลุมการวิเคราะห์รวมถึงความเร่งด่วนปริมาณ ขั้นตอนการจำแนกและการประสานงานระดับการวัดเข้าใจนโยบายต้องการในแต่ละภูมิภาคเพื่อการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม และการพัฒนาเศรษฐกิจ