the student, viewed mathematics as

the student, viewed mathematics as one of three genera into which knowledge could be divided: the physical, the mathematical, and the theological: Mathematics is the one] which shows up quality with respect to forms and local motions, seeking figure, number, and magnitude, and also place, time, and similar things. . . . Such an essence falls, as it were, between the other two, not only because it can be conceived both through the senses and without the senses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเรียน คณิตศาสตร์แสดงเป็นหนึ่งในสามสกุลซึ่งสามารถแบ่งความรู้: จริง ทางคณิตศาสตร์ และที่ศาสนศาสตร์: คณิตศาสตร์คือ] ซึ่งแสดงค่าคุณภาพเกี่ยวกับฟอร์ม และเคลื่อนไหวภายในเครื่อง ค้นหารูป หมายเลข และขนาด และยัง วาง เวลา และคล้ายสิ่ง. ... สาระสำคัญอยู่ มัน were ระหว่างสองอื่น ๆ ไม่ใช่ เพราะมันสามารถจะรู้สึก ถึงความรู้สึก และไม่ มีความรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนมองคณิตศาสตร์เป็นหนึ่งในสามจำพวกเป็นที่รู้สามารถแบ่งออก: ทางกายภาพทางคณิตศาสตร์และเทววิทยา: คณิตศาสตร์เป็นหนึ่ง] ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคุณภาพที่เกี่ยวกับรูปแบบและการเคลื่อนไหวในท้องถิ่นที่กำลังมองหาตัวเลขจำนวนและ ขนาดและยังเป็นสถานที่เวลาและสิ่งที่คล้ายกัน . . . สาระสำคัญดังกล่าวตกตามที่มีระหว่างสองอื่น ๆ ไม่เพียง แต่เพราะสามารถคิดทั้งผ่านทางประสาทสัมผัสและไม่มีความรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเรียนดูคณิตศาสตร์เป็นหนึ่งใน 3 สกุลซึ่งความรู้แบ่งได้เป็น : ทางกายภาพ ทางคณิตศาสตร์ และศาสนศาสตร์ : คณิตศาสตร์เป็นหนึ่ง ] ซึ่งแสดงให้เห็นถึงคุณภาพด้วยความเคารพและรูปแบบท้องถิ่น ภาพเคลื่อนไหว หาตัวเลข จำนวน และขนาด และยัง สถานที่ เวลา และสิ่งที่คล้ายกัน . . . . . . . เช่น สาระตรงตามที่มันเป็น ระหว่างอื่น ๆสองไม่เพียงเพราะมันสามารถจะรู้สึกทั้งความรู้สึกและไร้ความรู้สึก