This study investigated the effects

This study investigated the effects of substrates and supplemental feeding on growth and production of tilapia (Oreochromis niloticus) and freshwater prawn (Macrobrachium rosenbergii) in a polyculture system. On actual farms, four treatments were evaluated in triplicate: substrate plus feed (herein called treatment SF), no substrate plus feed (S0F), substrate plus no feed (SF0) and no feed and substrate (control). All ponds were stocked with tilapia and freshwater prawn juveniles at a stocking density of 30,000 ha− 1 with the ratio of 75% tilapia and 25% freshwater prawn. In the substrate-based system bamboo poles provided 60% additional surface area (compared to pond surface area) for periphyton growth. A commercial 25% protein diet fed at 2–3% tilapia body weight per day was applied. The feed conversion ratio (FCR) of tilapia was significantly higher in the treatment with substrate and feeding (SF) than in the treatment with only feeding (S0F). The combined net yields varied significantly (P < 0.05) among four treatments and productions were 59, 48 and 47% higher in ponds with substrate and feed (SF), feed alone (S0F) and substrate alone (SF0), respectively, compared to the control. The combined net yields of tilapia and prawn in the treatments S0F and SF0 were similar (P > 0.05). 29 genera of algae and 9 genera of zooplankton were identified from pond water and it showed significant (P < 0.05) differences for Chlorophyceae, Bacillariophyceae and Cyanophyceae in the treatment SF compared to the control. There were no significant (P > 0.05) differences for periphyton biomass in terms of ash free dry matter (AFDM), chlorophyll a and phaeophytin a in substrate-based systems. The net profit margin was highest in treatment SF0 (57%) followed by SF (51%), S0F (50%) and the control (24%).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ตรวจสอบผลของพื้นผิวและเสริมอาหารเจริญเติบโตและการผลิตของปลานิล (Oreochromis niloticus) และกุ้งก้ามกราม (กุ้งก้ามกราม) ในระบบทาง ในฟาร์มจริง รักษาสี่ถูกประเมินใน triplicate: พื้นผิว บวกอาหาร (ซึ่งเรียกว่ารักษา SF), พื้นผิวไม่ พร้อมอาหาร (S0F), พื้นผิว บวกไม่เลี้ยง (SF0) และไม่มีอาหารและพื้นผิว (ควบคุม) บ่อทั้งหมดถูกเก็บ juveniles กุ้งก้ามกรามที่มีมิติหนาแน่น 30000 ha− 1 กับอัตราส่วนของ 75% 25% และปลานิลกุ้งและปลานิล ในไม้ไผ่ตามพื้นผิวระบบ หมุนให้ 60% เพิ่มพื้นที่ผิว (เมื่อเทียบกับพื้นที่บ่อ) สำหรับ periphyton เจริญเติบโต มีใช้อาหารโปรตีน 25% ค้าเลี้ยงที่น้ำหนักตัวปลานิล 2-3% ต่อวัน อัตราส่วนการแปลงอาหาร (FCR) ของปลานิลมีสูงมากในการรักษาพื้นผิวและอาหาร (SF) มากกว่าในการรักษา มีเพียง อาหาร (S0F) อัตราผลตอบแทนสุทธิรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) บำบัดและการผลิต 4 มี 59, 48 และ 47% สูงกว่าในบ่อที่มีพื้นผิวและตัวดึงข้อมูล (SF), เลี้ยงคนเดียว (S0F) และพื้นผิวเพียงอย่างเดียว (SF0), ตามลำดับ เปรียบเทียบกับตัวควบคุม ผลผลิตสุทธิรวมของปลานิลและกุ้งในการรักษา S0F และ SF0 คล้ายกัน (P > 0.05) 29 สกุลของสาหร่ายและสกุล 9 ของ zooplankton ระบุจากบ่อน้ำ และพบอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ความแตกต่างสำหรับ Chlorophyceae, Bacillariophyceae และ Cyanophyceae ในการบำบัดรักษา SF เมื่อเทียบกับตัวควบคุม มีไม่สำคัญ (P > 0.05) ความแตกต่างของชีวมวล periphyton ในเถ้าฟรีแห้งเรื่อง (AFDM), คลอโรฟิลล์ a และ phaeophytin ระบบในพื้นผิวที่ใช้ กำไรสุทธิสูงสุดในการรักษา SF0 (57%) ตาม ด้วย SF (51%), S0F (50%) และการควบคุม (24%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษานี้เป็นการศึกษาผลกระทบของพื้นผิวและการให้อาหารเสริมต่อการเจริญเติบโตและการผลิตปลานิล (Oreochromis niloticus) และกุ้งก้ามกราม (Macrobrachium rosenbergii) ในระบบ polyculture ที่เกิดขึ้นจริงในฟาร์มสี่การรักษาได้รับการประเมินในเพิ่มขึ้นสามเท่า: พื้นผิวบวกฟีด (ในที่นี้เรียกว่าการรักษาเอสเอฟ) พื้นผิวที่ไ​​ม่มีบวกฟีด (S0F) พื้นผิวรวมทั้งไม่มีฟีด (SF0) และไม่มีอาหารสัตว์และสารตั้งต้น (ควบคุม) บ่อทั้งหมดถูกเก็บรักษาตู้ปลานิลและเยาวชนกุ้งน้ำจืดที่ความหนาแน่น 30,000 ha- 1 กับอัตราส่วนของปลานิล 75% และ 25% กุ้งน้ำจืด ในระบบสารตั้งต้นที่ใช้เสาไม้ไผ่ให้ 60% พื้นที่ผิวเพิ่มเติม (เมื่อเทียบกับพื้นที่ผิวบ่อ) สำหรับการเจริญเติบโต periphyton พาณิชย์อาหารที่มีโปรตีน 25% เลี้ยงที่ 2-3% ของน้ำหนักตัวปลานิลต่อวันถูกนำมาใช้ อัตราส่วนการแลกเนื้อ (FCR) ของปลานิลอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในการรักษาด้วยพื้นผิวและการให้อาหาร (เอสเอฟ) มากกว่าในการรักษาที่มีเพียงการให้อาหาร (S0F) อัตราผลตอบแทนสุทธิรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สี่การรักษาและการผลิตเป็น 59, 48 และ 47% สูงในบ่อที่มีพื้นผิวและอาหาร (เอสเอฟ) ให้อาหารเพียงอย่างเดียว (S0F) และพื้นผิวเพียงอย่างเดียว (SF0) ตามลำดับเมื่อเทียบกับ ควบคุม รวมอัตราผลตอบแทนสุทธิของปลานิลและกุ้งในการรักษาและ SF0 S0F มีความคล้ายคลึงกัน (P> 0.05) 29 จำพวกของสาหร่ายและ 9 จำพวกแพลงก์ตอนสัตว์ที่ถูกระบุจากน้ำในบ่อเลี้ยงและมันแสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ความแตกต่างสำหรับ Chlorophyceae, Bacillariophyceae Cyanophyceae และเอสเอฟในการรักษาเมื่อเทียบกับการควบคุม ไม่มีอย่างมีนัยสำคัญ (P> 0.05) ความแตกต่างสำหรับพลังงานชีวมวล periphyton ในแง่ของเถ้าฟรีวัตถุแห้ง (AFDM) ซึ่งเป็นคลอโรฟิลและ phaeophytin ในระบบสารตั้งต้นที่ใช้ อัตรากำไรสุทธิที่สูงที่สุดในการรักษา SF0 (57%) ตามด้วยเอสเอฟ (51%) S0F (50%) และการควบคุม (24%)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้เป็นการศึกษาผลของพื้นผิว และให้อาหารเสริมต่อการเจริญเติบโตและผลผลิตของปลานิล ( Oreochromis niloticus ) และกุ้งก้ามกราม ( Macrobrachium rosenbergii ) ในระบบ polyculture . ในฟาร์มจริง สี่การทดลองประเมินทั้งสามใบ : ใช้พลัสฟีด ( ในที่นี้เรียกว่าการรักษา SF ) ไม่มีแผ่นบวกอาหาร ( s0f )ตั้งต้นบวกไม่เลี้ยง ( sf0 ) และไม่มีอาหารและสารอาหาร ( ควบคุม ) ทุกบ่อมี stocked กับปลานิลและกุ้งก้ามกรามเยาวชนที่ความหนาแน่นของ 30000 ฮา− 1 กับอัตราส่วนของปลานิล 75% และ 25% กุ้งก้ามกราม . ในพื้นผิวที่ใช้ระบบเสาไม้ไผ่ให้ 60% พื้นที่เพิ่มเติมพื้นผิว ( เมื่อเปรียบเทียบกับพื้นที่ผิวน้ำ ) สำหรับการเจริญเติบโตของเพอริไฟตอน .โปรตีนสูงอาหารในเชิงพาณิชย์ 25% ใน 2 – 3 % ของน้ำหนักตัว ต่อวัน คือ ปลานิล ประยุกต์ อาหาร ( FCR ) อัตราส่วนการแปลงปริมาณสูงกว่าในการรักษาด้วยสารอาหารและอาหาร ( SF ) มากกว่าในการรักษามีเพียงอาหาร ( s0f ) รวมสุทธิอัตราผลตอบแทนที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ระหว่าง 4 การรักษาและการผลิตเป็น 59 ,48 และ 47% สูงกว่าในบ่อที่มีพื้นผิว และดึง ( SF ) กินคนเดียว ( s0f ) และแผ่นเดียว ( sf0 ) ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบกับชุดควบคุม รวมสุทธิผลผลิตของปลานิลและกุ้ง ในการรักษาและ s0f sf0 ใกล้เคียงกัน ( P > 0.05 ) 29 สกุลของสาหร่ายและแพลงก์ตอนสัตว์กลุ่ม 9 สกุลจากสระน้ำและอย่างมีนัยสำคัญ ( p < 0.05 ) สำหรับวิธีการ ความแตกต่าง ,bacillariophyceae cyanophyceae SF และในการรักษาควบคุม ไม่มีความแตกต่างทางสถิติ ( P > 0.05 ) สำหรับปริมาณเพอริไฟตอนในแง่ของขี้เถ้าแห้งฟรี ( AFDM ) , คลอโรฟิลล์และพืชฟีโ ฟตินเอสูงตามระบบ มีกำไรสุทธิสูงสุดใน sf0 รักษา ( ร้อยละ 57 ) ตามด้วย SF ( 51% ) , s0f ( 50% ) และการควบคุม ( 24% )