A peasant is a member of a traditio

A peasant is a member of a traditional class of farmers, either laborers or owners of small farms, especially in the Middle Ages under feudalism, or more generally, in any pre-industrial society.[1][2] In Europe, peasants were divided into three classes according to their personal status: slave, serf, and free tenant. Peasants either hold title to land in fee simple, or hold land by any of several forms of land tenure, among them socage, quit-rent, leasehold, and copyhold.[3]

The word "peasant" is—and long has been—often used pejoratively to refer to poor or landless farmers and agricultural workers, especially in the poorer countries of the world in which the agricultural labor force makes up a large percentage of the population. The implication of the term is that the "peasant" is uneducated, ignorant, and unfamiliar with the more sophisticated mannerisms of the urban population.

The word "peasant" is also commonly used in a non-pejorative sense as a collective noun for the rural population in the poor and under-developed countries of the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาวนาเป็นสมาชิกของคลาดั้งเดิมของเกษตรกร เจ้าของฟาร์มเล็ก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในยุคกลางภายใต้ระบบเจ้าขุนมูลนาย หรือมากกว่าโดยทั่วไป ในสังคมอุตสาหกรรมหรือแรงของการบุกเบิก [1] [2] ในยุโรป ชาวนาถูกแบ่งออกเป็นสามประเภทตามสถานะบุคคล: ทาส ข้าแผ่น และผู้เช่าฟรี ชาวนาเก็บชื่อในค่าง่าย หรือถือที่ดิน โดยมีอายุงานที่ดิน ระหว่างกันหลายรูปแบบ socage เลิกเช่า อสังหาริมทรัพย์ และ copyhold [3]คำ "ชาวนา" เป็น — และมีมานานซึ่งมักจะใช้ pejoratively หมายถึงเกษตรกรที่ยากจน หรือ landless และผู้ปฏิบัติงานด้านการเกษตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศย่อมบังคับแรงงานเกษตรทำให้ค่าเปอร์เซ็นต์ขนาดใหญ่ของประชากรโลก เนื่องจากคำว่าเป็น "ชาวนา" ว่าตามีตามา ไม่รู้ และคุ้นเคยกับบุคลิกมีความซับซ้อนมากขึ้นของประชากรเมืองคำ "ชาวนา" นี้ยังใช้บ่อยในความรู้สึกไม่ใช่ pejorative เป็นสมุหนามสำหรับประชากรชนบทในประเทศยากจน และ under-developed ของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาวนาเป็นสมาชิกของชั้นเรียนแบบดั้งเดิมของเกษตรกรทั้งคนงานหรือเจ้าของฟาร์มขนาดเล็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคกลางภายใต้ระบบศักดินาหรือมากกว่าโดยทั่วไปในสังคมก่อนยุคอุตสาหกรรม. [1] [2] ในยุโรปชาวบ้านได้ แบ่งออกเป็นสามชั้นเรียนตามสถานะส่วนตัวของพวกเขา: ทาส, ทาสและผู้เช่าฟรี ชาวบ้านทั้งสองถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินในค่าง่ายหรือถือครองที่ดินโดยใด ๆ ของหลายรูปแบบของการครอบครองที่ดินในหมู่พวกเขา Socage เลิก-เช่าสิทธิการเช่าและฉบับคัดลอก. [3] คำว่า "ชาวนา" เป็นเวลานานและมี been- มักจะใช้ดูถูกในการอ้างถึงเกษตรกรที่ยากจนหรือไร้ที่ดินและแรงงานเกษตรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศยากจนของโลกที่กำลังแรงงานการเกษตรทำให้ขึ้นร้อยละใหญ่ของประชากร ความหมายของคำว่าก็คือ "ชาวนา" เป็นได้รับการศึกษาที่โง่เขลาและไม่คุ้นเคยกับท่าทางที่ซับซ้อนมากขึ้นของประชากรในเมือง. คำว่า "ชาวนา" ยังเป็นที่นิยมใช้ในความหมายที่ไม่ดูถูกเป็นคำนามร่วมกันสำหรับชนบท ประชากรในประเทศที่ยากจนและอยู่ภายใต้การพัฒนาของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวนา คือ สมาชิกของชั้นเรียนแบบดั้งเดิมของเกษตรกร ทั้งแรงงาน หรือเจ้าของฟาร์มเล็ก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคกลางภายใต้ระบบศักดินา หรือมากกว่าโดยทั่วไปในสังคมก่อนอุตสาหกรรม [ 1 ] [ 2 ] ในยุโรปชาวบ้าน แบ่งเป็น 3 ชั้น ตามสถานภาพส่วนบุคคลของพวกเขา : ทาส , ทาสติดที่ดิน และ เช่าฟรี ชาวนาให้ถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินในค่าง่ายหรือถือครองที่ดินโดยมีหลายรูปแบบของการถือครองที่ดิน ในหมู่พวกเขา ระบบการเช่าที่นาในยุคศักดินา เลิกเช่า การเช่า และที่ตั้งหนังสือ [ 3 ]

" ชาวนา " และได้ใช้บ่อยๆ pejoratively อ้างถึงยากจนไม่มีที่ดินเป็นของตนเอง เกษตรกรและเกษตรกร โดยเฉพาะในกลุ่มประเทศของโลกที่ แรงงานภาคเกษตรขึ้นเป็นร้อยละขนาดใหญ่ของประชากรความหมายของคําว่า " ชาวนา " ไร้การศึกษา โง่เขลา และไม่คุ้นเคยกับกิริยาท่าทางที่ซับซ้อนมากขึ้นของประชากรในเมือง

" ชาวนา " ยังใช้กันทั่วไปในความรู้สึกไม่ใช่คำหยาบเป็นสมุหนามสำหรับประชากรในชนบทที่ยากจนและอยู่ภายใต้การพัฒนาประเทศของโลก