กลุ่มที่ 2TAVERNS AND SALOONSTAVERN

กลุ่มที่ 2
TAVERNS AND SALOONS
TAVERNS AND SALOONS. Early New England taverns were actually private homes where the homeowner both served meals and opened rooms so travelers would have a place to stay. Taverns received travelers who came on canal boats, in stagecoaches, and by horseback. By the 1790s taverns were offering more services: if a horse needed stabling, stalls were to be had; clubs and boards of directors held meetings in their rooms; promoters of the arts used taverns for dances, stage productions, and art galleries; area residents met in taverns at the end of the day to discuss politics, transact business, or gossip. Many stagecoach stops were at taverns, which provided workers to load and unload freight. Early post offices were often in taverns.
Taverns, often the social and economic centers of communities, evolved and expanded along with the country. While always offering drink, both alcohol (licenses to serve alcohol had to be applied for and approved by the local government) and soft, they also made newspapers available to their patrons for reading, and were used as polling places during elections. Because the building was often large enough to accommodate a group, taverns were sometimes utilized as courtrooms. In times of war, taverns were used as military headquarters. In addition, many taverns served as a basic general store, selling staples such as molasses, cloth, kitchen utensils, and spices. (Some taverns, the nicer ones, had a parlor that was set apart for ladies or others who did not wish to be seated in the main room. The furnishings were usually more formal and included a fire in the colder months.)
Taverns had colorful names, the Eagle, the Star and Garter, the Bull's Eye, the Leather Bottle, the Globe, the Indian Queen, and the Mermaid Inn among them. The Mermaid opened shortly after James Simpson established Salem, Virginia, in 1802. At a time when many people were illiterate and before the practice of naming and numbering streets was common, signs were hung out to identify each tavern. Some were carved from wood and then painted; others were stone, tile, metal, and even stuffed animal heads.
Taverns were commonly absentee-owned, with the tavern keeper living in the building as a tenant, much like motel managers of the current day. The lodging was undoubtedly part of the tavern keeper's compensation.
By the end of the nineteenth century, taverns had died out as each area of their trade became specialized. Boardinghouses, restaurants, theaters, hotels, and saloons became stand-alone businesses. With the advent of the train, passengers and freight depots no longer had need of taverns for transfers.

Saloons
Saloons were the western version of a tavern but did not provide lodging; entertainment, however, took on a decidedly western flair. Instead of art displays, saloons offered prizefights or boxing matches. Saloons did not host formal dances; they had dance hall girls who danced with the men for a price.
Many saloon keepers built stages on which short plays and variety shows were held. The Apollo Hall in Denver opened in 1859 with the saloon on the ground floor and a theater on the second floor. Denver was only a year old, but ready for variety in entertainment. Saloon talent, however, was not especially sophisticated or refined; for example, the strong woman act of Mrs. De Granville; the entrepreneur who installed a stereoscope with obscene pictures; and the man who was hired to walk to and fro on a platform above the bar in a Cheyenne saloon for 60 hours.
Saloons had liquor of the best, and the worst, qualities, depending on their location—a rich mining town or a hardscrabble settlement. Saloons had the most success in mining or cattle towns. In some of these settlements, saloons outnumbered stores and other establishments by two to one. Abilene, Kansas, with a year-round population of only 800, had eleven saloons. Abilene was on the trail of the cattle drives from Texas, thus the population would briefly increase by at least 5,000 cowboys. Regulations were few, so some saloons were open all day and night, seven days a week, especially in mining towns. Gunfights and other violence were common in both the cattle and mining towns.
Saloons located in farming communities were much quieter. Farmers were usually settled inhabitants, with a name to protect and consistent hard work facing them each morning. They discussed their successes and difficulties over snacks that the barkeeper supplied as they sipped their beers.
Many Americans thought that saloons and strong drink were the work of the devil (indeed, alcoholism was a major problem in the United States). Perhaps the most vociferous in that belief was Carry A. Nation, who traveled around the country preaching her temperance message, urging moderation in most things but complete abstinence of intoxicating liquor. She carried a hatchet in her underskirt, and more than once used it to destroy liquor bottles and bar eq

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มที่ 2
ร้านเหล้าและ SALOONS
เหล้าและ SALOONS ในช่วงต้นเหล้านิวอิงแลนด์เป็นจริงบ้านส่วนตัวที่เจ้าของบ้านทั้งเสิร์ฟอาหารและเปิดห้องพักเพื่อให้นักท่องเที่ยวจะมีสถานที่ที่จะอยู่ ร้านเหล้ารับนักท่องเที่ยวที่เข้ามาในเรือคลองใน stagecoaches และม้า โดยยุค 1790 ร้านเหล้าถูกนำเสนอบริการอื่น ๆ : หากจำเป็นม้าคอกร้านกำลังจะมี; สโมสรและคณะกรรมการจัดประชุมในห้องพักของพวกเขา; โปรโมเตอร์ของศิลปะที่ใช้สำหรับร้านเหล้าเต้นรำขั้นตอนโปรดักชั่นและหอศิลป์; อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่พบในร้านเหล้าในตอนท้ายของวันเพื่อหารือเกี่ยวกับการเมืองธุรกิจทำธุรกรรมหรือการนินทา หยุด Stagecoach หลายคนที่ร้านเหล้าซึ่งให้คนงานในการโหลดและยกเลิกการขนส่งสินค้า ที่ทำการไปรษณีย์ต้นมักจะอยู่ในร้านเหล้า.
เหล้ามักจะเป็นศูนย์สังคมและเศรษฐกิจของชุมชน, การพัฒนาและขยายตัวไปพร้อมกับประเทศ ในขณะที่เสมอนำเสนอเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั้ง (ใบอนุญาตให้บริการเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะต้องมีการสมัครและได้รับการอนุมัติโดยรัฐบาลท้องถิ่น) และอ่อนนุ่มพวกเขายังทำหนังสือพิมพ์ที่มีให้กับลูกค้าของพวกเขาสำหรับการอ่านและถูกใช้เป็นสถานที่เลือกตั้งในช่วงการเลือกตั้ง เพราะอาคารก็มักจะมีขนาดใหญ่พอที่จะรองรับกลุ่มร้านเหล้าบางครั้งก็ใช้เป็นห้องพิจารณาคดี ในช่วงเวลาของสงครามเหล้าถูกนำมาใช้เป็นสำนักงานใหญ่ของทหาร นอกจากนี้ร้านเหล้าจำนวนมากทำหน้าที่เป็นร้านค้าทั่วไปพื้นฐานขายลวดเย็บกระดาษเช่นกากน้ำตาลผ้าเครื่องครัวและเครื่องเทศ (ร้านเหล้าบางคนที่ดีกว่ามีห้องนั่งเล่นที่ตั้งอยู่ห่างสำหรับผู้หญิงหรือคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ต้องการที่จะนั่งอยู่ในห้องหลัก. เฟอร์นิเจอร์ก็มักจะเป็นทางการมากขึ้นรวมถึงไฟไหม้ในเดือนที่หนาวเย็นได้.)
เหล้ามีสีสัน ชื่อนกอินทรีดาราและถุงเท้ากระทิงตาขวดหนังลูกโลกราชินีอินเดียและเมอร์เมดอินน์ในหมู่พวกเขา เมอร์เมดเปิดไม่นานหลังจากที่เจมส์ซิมป์สันจัดตั้งซาเลมเวอร์จิเนียใน 1,802 ในช่วงเวลาที่หลายคนไม่รู้หนังสือและก่อนที่การปฏิบัติของการตั้งชื่อและหมายเลขถนนเป็นเรื่องธรรมดาสัญญาณถูกแขวนออกให้ระบุแต่ละโรงเตี๊ยม บางคนถูกแกะสลักจากไม้และทาสีแล้ว; คนอื่น ๆ หินกระเบื้องโลหะและยัดแม้หัวสัตว์.
เหล้าอยู่ทั่วไปที่ขาดเป็นเจ้าของกับผู้รักษาประตูโรงเตี๊ยมที่อาศัยอยู่ในอาคารที่เป็นผู้เช่าเหมือนผู้จัดการ Motel ของวันปัจจุบัน ที่พักถูกต้องสงสัยเป็นส่วนหนึ่งของค่าตอบแทนที่ผู้รักษาประตูของโรงเตี๊ยม.
ในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าเหล้าเสียชีวิตออกเป็นพื้นที่ของการค้าของพวกเขาแต่ละคนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ boardinghouses, ร้านอาหารโรงภาพยนตร์โรงแรมและบาร์กลายเป็นธุรกิจแบบสแตนด์อะโลน กับการถือกำเนิดของรถไฟผู้โดยสารและสถานีขนส่งสินค้าไม่ได้มีความต้องการของร้านเหล้าสำหรับการถ่ายโอน.

Saloons
Saloons เป็นรุ่นตะวันตกของโรงเตี๊ยม แต่ไม่ได้ให้ที่พัก; ความบันเทิง แต่เอาไหวพริบตะวันตกเด็ด แทนการแสดงศิลปะที่นำเสนอบาร์ prizefights หรือการจับคู่มวย บาร์ไม่ได้เป็นเจ้าภาพการเต้นรำอย่างเป็นทางการ; พวกเขามีสาว ๆ ห้องเต้นรำที่เต้นกับผู้ชายสำหรับ Price.
เฝ้ารถเก๋งหลายสร้างขั้นตอนที่ละครสั้นและรายการวาไรตี้ที่ถูกจัดขึ้น อพอลโลฮอลล์ในเดนเวอร์เปิดในปี 1859 กับรถเก๋งบนพื้นและโรงละครบนชั้นสอง เดนเวอร์เป็นเพียงปีเก่า แต่พร้อมสำหรับความหลากหลายในวงการบันเทิง ความสามารถของรถเก๋ง แต่ไม่ได้มีความซับซ้อนหรือการกลั่นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง; ตัวอย่างเช่นการกระทำของผู้หญิงที่แข็งแกร่งของนางเดอวีลล์; ผู้ประกอบการที่ติดตั้งมิติที่มีภาพลามกอนาจารนั้น และคนที่ได้รับการว่าจ้างที่จะเดินไปมาบนแพลตฟอร์มเหนือแถบในรถเก๋งไซแอนน์เป็นเวลา 60 ชั่วโมงได้.
Saloons มีสุราของที่ดีที่สุดและเลวร้ายที่สุดคุณภาพขึ้นอยู่กับสถานที่ของพวกเขาเมืองเหมืองแร่ที่อุดมไปด้วยหรือกอ การตั้งถิ่นฐาน บาร์มีความสำเร็จมากที่สุดในการทำเหมืองหรือวัวเมือง ในบางส่วนของการตั้งถิ่นฐานเหล่านี้บาร์มากกว่าร้านค้าและสถานประกอบการอื่น ๆ โดยสองคน ลีนแคนซัสมีประชากรตลอดทั้งปีเพียง 800 มีสิบเอ็ดบาร์ ลีนอยู่บนเส้นทางของไดรฟ์วัวจากเท็กซัสที่ทำให้ประชากรในเวลาสั้น ๆ จะเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 5,000 คาวบอย กฎระเบียบที่มีอยู่น้อยดังนั้นบาร์บางคนเปิดบริการตลอดวันและคืนเจ็ดวันต่อสัปดาห์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองเหมืองแร่ gunfights และความรุนแรงอื่น ๆ ทั่วไปทั้งในวัวและเมืองเหมืองแร่.
Saloons ตั้งอยู่ในชุมชนเกษตรกรรมเป็นที่เงียบสงบมาก เกษตรกรมักจะเป็นคนตัดสินคนที่อาศัยอยู่ที่มีชื่อในการป้องกันและการทำงานอย่างหนักที่สอดคล้องกันหันหน้าไปทางพวกเขาทุกวัน พวกเขากล่าวถึงความสำเร็จและความยากลำบากของพวกเขามากกว่าอาหารว่างที่บาร์เทนเดอร์ที่ให้มาเป็นพวกเขาจิบเบียร์ของพวกเขา.
ชาวอเมริกันจำนวนมากคิดว่าบาร์และเครื่องดื่มที่แข็งแกร่งเป็นผลงานของปีศาจ (ที่จริงโรคพิษสุราเรื้อรังเป็นปัญหาใหญ่ในสหรัฐอเมริกา) บางทีอื้ออึงมากที่สุดในความเชื่อที่ว่าเป็น Carry A. ประเทศที่เดินทางไปทั่วประเทศเทศน์ข้อความพอประมาณเธอกระตุ้นให้การดูแลในสิ่งที่มากที่สุด แต่การเลิกบุหรี่ที่สมบูรณ์ของมึนเมาสุรา เธอถือขวานในกระโปรงของเธอและมากกว่าหนึ่งครั้งใช้มันเพื่อทำลายขวดเหล้าและบาร์ EQ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มที่ 2ที่พักและ saloonsที่พักและ saloons . ต้นใหม่อังกฤษที่พักได้จริง ส่วนตัวบ้านที่เจ้าของบ้านทั้งเสิร์ฟอาหาร และเปิดห้องพักให้นักท่องเที่ยวจะได้มีที่พัก รับนักท่องเที่ยวที่มาพักบนเรือ , คลองใน stagecoaches และหลังม้า โดยอังกฤษ taverns เสนอบริการเพิ่มเติม : หากต้องการคอกม้า , ร้านต้องมี ; สโมสรและบอร์ดบริหารประชุมในห้องของเขา โปรโมเตอร์ของศิลปะที่ใช้เหล้าเพื่อเต้นรำ , ละครเวที , และหอศิลป์ ; ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่เจอในร้านเหล้าที่ส่วนท้ายของวันเพื่อหารือเกี่ยวกับการเมือง ประเทศธุรกิจ หรือเรื่องซุบซิบนินทา หยุดม้าหลายคนที่ร้านเหล้า ที่ให้คนโหลดและยกเลิกการโหลดสินค้า ที่ทำการไปรษณีย์ก่อนมักจะอยู่ในโรงเหล้าร้านเหล้า บ่อย ๆ ทางเศรษฐกิจและสังคม ศูนย์ของชุมชน การพัฒนาและขยาย พร้อมกับ ประเทศ ในขณะที่เสมอให้ดื่มแอลกอฮอล์ ( ใบอนุญาตให้บริการเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ จะต้องสมัครและได้รับการอนุมัติโดยรัฐบาลท้องถิ่น ) และนุ่ม พวกเขายังทำให้หนังสือพิมพ์ที่มีอยู่ของลูกค้าสำหรับอ่าน และเคยใช้เป็นสถานที่ลงคะแนนเลือกตั้งในการเลือกตั้ง เพราะตึกนี้ก็มักจะมีขนาดใหญ่พอที่จะรองรับกลุ่มร้านเหล้า บางครั้งใช้เป็นห้องพิจารณาคดี . ในช่วงเวลาของสงคราม , เหล้าที่ใช้กองบัญชาการทหาร นอกจากนี้หลาย ร้านเหล้า หน้าที่ เป็น พื้นฐานทั่วไป ร้านขายลวดเย็บกระดาษเช่นกากน้ำตาล ผ้า เครื่องครัว และเครื่องเทศ ( กินเหล้าอยู่ ดีกว่า มีร้านที่ถูกแยกตั้งไว้สำหรับสาวๆ หรือผู้ที่ไม่ต้องการที่จะนั่งอยู่ในห้องหลัก การตกแต่งมักจะเป็นทางการมากขึ้นรวมและไฟในเดือนที่หนาวเย็น )โรงแรมขนาดเล็กมีชื่อ สีสัน นกอินทรี ดวงดาว และสายรัด , เป้า , หนังขวด , โลก , ราชินีอินเดีย และเมอร์เมดอินน์ ในหมู่พวกเขา เงือกเปิดไม่นานหลังจากที่เจมส์ซิมป์สันก่อตั้ง Salem Virginia ใน 1802 . ในเวลาเมื่อมีคนไร้การศึกษาและก่อนการปฏิบัติของชื่อและหมายเลขถนนถูกทั่วไป ป้ายแขวนอยู่ออกมาระบุแต่ละ Tavern บางอย่างถูกแกะสลักจากไม้แล้วทาสี คนอื่นเป็นกระเบื้องหิน , โลหะ , และแม้กระทั่งตุ๊กตาหัวสัตว์ที่พักก็มักไม่ได้เป็นเจ้าของ กับร้านเหล้าผู้รักษาประตูที่อาศัยอยู่ในอาคารเป็นห้องเหมือนโรงแรมของวันปัจจุบันผู้จัดการ ที่ไม่ต้องสงสัยส่วนชดเชยโรงเตี๊ยม ผู้รักษาประตูของในตอนท้ายของศตวรรษที่สิบเก้า , taverns เสียชีวิตออกมาเป็นแต่ละพื้นที่การค้าของพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ boardinghouses , ร้านอาหาร , โรงภาพยนตร์ , โรงแรม , และ saloons กลายเป็นธุรกิจแบบสแตนด์อโลน กับการมาถึงของรถไฟ ผู้โดยสารและขนส่งสินค้าคลังไม่ได้ต้องการที่พักสำหรับการถ่ายโอนร้านเหล้าร้านเหล้าเป็นรุ่นตะวันตกของโรงเตี๊ยม แต่ไม่ได้ให้ที่พัก ; บันเทิง , อย่างไรก็ตาม , ได้ไหวพริบตะวันตกเด็ด . แทนที่จะแสดงศิลปะบาร์เสนอ prizefights หรือการแข่งขันมวย ร้านเหล้าไม่โฮสต์การเต้นรำอย่างเป็นทางการ มีเต้นรำ ผู้หญิงที่เต้นรำกับผู้ชายราคาผู้รักษาประตู รถเก๋งหลายขั้นตอนที่สร้างละครสั้นและหลากหลายแสดงถูกจัดขึ้น อพอลโลศาลาเดนเวอร์เปิดในตอนนี้กับร้านเหล้า ชั้นล่าง และโรงหนังชั้นสอง เดนเวอร์เพียง 1 ปี แต่พร้อมหลากหลายความบันเทิง ร้านพรสวรรค์ แต่ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ซับซ้อนหรือถลุง ตัวอย่างเช่น ผู้หญิงแกร่งทำหน้าที่ของนางเดอ แกรนวิลล์ ส่วนผู้ประกอบการที่ติดตั้งเครื่องมองภาพ 3 มิติที่มีภาพอนาจาร และคนที่ถูกจ้างมาเดินไปๆมาๆบนแพลตฟอร์มเหนือบาร์ใน Cheyenne Saloon 60 ชั่วโมงมีบาร์เหล้าของที่ดีที่สุดและเลวร้ายที่สุด คุณภาพขึ้นอยู่กับของพวกเขา location-a อุดมไปด้วยเหมืองแร่เมืองหรือ hardscrabble การตั้งถิ่นฐาน ร้านเหล้ามีความสำเร็จมากที่สุดในเหมืองแร่หรือโคเมือง ในบางส่วนของการตั้งถิ่นฐานเหล่านี้บาร์มากกว่าร้านค้าและสถานประกอบการอื่น ๆด้วย สองต่อหนึ่ง อาบีลีน , แคนซัส , ที่มีประชากรตลอดทั้งปีเพียง 800 มีสิบเอ็ด saloons . อาบีลีนอยู่บนเส้นทางของควายขับรถจากเท็กซัส ดังนั้น ประชากรจะสั้นเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 5000 คาวบอย กฎหมายไม่กี่ดังนั้นมีร้านเหล้าเปิดทั้งคืนทั้งวัน เจ็ดวันต่อสัปดาห์ โดยเฉพาะในเมืองเหมืองแร่ และความรุนแรงอื่น ๆทั่วไปใน gunfights ทั้งวัวและเมืองเหมืองแร่บาร์ตั้งอยู่ในชุมชนเกษตร ถูกมากเงียบสงบ เกษตรกรมักจะตัดสินคนด้วยชื่อเพื่อปกป้องและสอดคล้องกันทำงานหนักซึ่งพวกเขาทุกเช้า พวกเขาของพวกเขากล่าวถึงความสำเร็จและอุปสรรคมากกว่าขนมที่น้องๆจัดเป็นพวกเขาจิบเบียร์ของพวกเขาชาวอเมริกันหลายคนคิดว่า saloons และเมรัยคืองานของปีศาจ ( ที่จริงสุราเป็นปัญหาที่สำคัญในสหรัฐอเมริกา ) บางทีที่สุดดังในความเชื่อถือ ก. ประเทศที่เดินทางทั่วประเทศเทศน์ข้อความพอควรของเธอเรียกร้องให้พอเหมาะในสิ่งที่มากที่สุดแต่การสมบูรณ์ของมึนเมาสุรา เธอถือขวานกระโปรงในของเธอ และมากกว่าเมื่อใช้มันเพื่อทำลายขวดเหล้า และ บี