Geoffrey Ingham has made important

Geoffrey Ingham has made important contributions bringing a sociologist’s interest in the ontology of money to reexamine the nature of money. Like Goodhart (1998), he contrasts the neoclassical commodity money approach with the heterodox State money approach. He has also linked the evolution of credit money to the development of capitalism. This section will briefly outline these two topics.
As Ingham argues, orthodoxy has little interest in the ontology of money, taking a “money is what money does” stance, focusing on its three or four main functions. He insists, however, that
money should not be seen simply as a useful instrument; it has a dual nature. Money does not merely have “functions” – that is to say, beneficial consequences for individuals and the social and economic system. In Mann’s terminology, money is not only “infrastructural” power, it is also “despotic” power (Mann 1986). Money expands human society’s capacity to get things done, as Keynesian economics emphasizes; but this power can be appropriated by particular interests. (Ingham 2004a, p. 20)
Here, he’s not merely referring to the obvious fact that holding money gives one economic power, but “the actual process of the production of money in its different forms is inherently a source of power. For example, modern capitalist money is bank credit-money that is produced on the basis of credit ratings that reinforce and increase existing levels of inequality by imposing differential interest rates…. money is a weapon in the struggle for economic existence.” (Ibid.)
Following Keynes, Ingham claims that:
an abstract money of account is logically anterior to money’s forms and functions; it provides all the most important advantages that are attributed to money in general and a medium of exchange in particular. Money of account makes possible prices and debt contracts, which are all that are required for extensive multilateral exchange to take place. Money accounting, with or without an actual “money stuff,” is the means by which modern market exchange is made possible – that is, of producing action at both spatial and temporal distance. In this conception money is abstract – but an abstraction from what? (Ingham 2004a, pp. 21-22)
He goes on to argue that the orthodox answer to that question is doubly paradoxical. Since it adopts a commodity money view, it wants to argue that money’s value is determined in the usual neoclassical way: scarce supply meets the demand for money determined by subjective preferences. Yet, because modern orthodoxy recognizes that money actually consists of some scarce commodity with an intrinsic exchange value, the scarcity of supply must be imposed— generally through control by authorities. At the same time, money is supposed to be neutral (aside from some short term non-neutralities resulting from imperfections), determining only irrelevant nominal prices and not the all-important relative prices that come out of the higgling and haggling of the market. It is for that reason that many rigorous neoclassical models simply leave money out of the analysis altogether.
Again, Ingham follows the heterodox approach, where money’s value is always abstract and nominal:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจฟฟรีย์ Ingham ได้มีส่วนสำคัญที่นำสนใจวิทยาการในภววิทยาของเงิน reexamine ธรรมชาติของเงิน เช่น Goodhart (1998), เขาควบคุมวิธีการเงินสินค้านีโอ ด้วยวิธีเงินรัฐนอกทฤษฎี นอกจากนี้เขายังได้เชื่อมโยงวิวัฒนาการของเงินเครดิตกับการพัฒนาของระบบทุนนิยม ส่วนนี้จะสั้น ๆ คร่าว ๆ สองหัวข้อนี้ เป็น Ingham argues ออร์ทอดอกซ์มีสนใจน้อยในภววิทยาของเงิน การมีเงินคือ ไม่ว่าเงิน"ท่าทาง เน้นฟังก์ชั่นหลักของสาม หรือสี่ เขายืนกราน อย่างไรก็ตาม ที่ ไม่ควรเห็นเงินเป็นเพียงเครื่องมือที่มีประโยชน์ มันมีลักษณะแบบสองทาง เงินไม่มี "ฟังก์ชัน" กล่าวคือ ระบบสังคม และเศรษฐกิจและผลประโยชน์สำหรับบุคคลเพียง ในศัพท์ของผู้ชาย เงินไม่ใช่เฉพาะพลังงาน "โครงสร้างพื้นฐาน" ก็ยังเป็นไฟ "เด็ดขาด" (แมนน์ 1986) เงินขยายกำลังการผลิตของสังคมมนุษย์จะได้รับสิ่งที่ทำ เป็นเศรษฐศาสตร์สำนักเคนส์เน้น แต่พลังนี้สามารถถูกจัดสรรให้ตามความสนใจเฉพาะ (Ingham 2004a, p. 20) ที่นี่ เขาจะไม่เพียงหมายถึงความจริงที่ชัดเจนว่า ถือเงินให้อำนาจเศรษฐกิจหนึ่ง แต่ "กระบวนการเกิดขึ้นจริงของการผลิตของเงินในรูปแบบต่าง ๆ เป็นการประมาณเป็นแหล่งของพลังงาน ตัวอย่างเช่น เงินทุนนิยมสมัยใหม่คือ ธนาคารเครดิตเงินที่ผลิตบนพื้นฐานของการจัดอันดับเครดิตที่เสริมสร้าง และเพิ่มระดับที่มีอยู่ของความไม่เท่าเทียมกันทางอัตราดอกเบี้ยที่แตกต่าง... เงินเป็นอาวุธในการต่อสู้สำหรับเศรษฐกิจดำรงอยู่ " (Ibid)ต่อ Keynes, Ingham บอกว่า: บัญชีเงินของนามธรรมเป็น logically anterior to เงินของแบบฟอร์มและฟังก์ชัน มันมีประโยชน์สำคัญที่สุดทั้งหมดที่มาจากเงินทั่วไปและแลกเงินปานกลางโดยเฉพาะ บัญชีการเงินทำให้ราคาเป็นไปได้และสัญญาหนี้ ซึ่งทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการแลกเปลี่ยนพหุภาคีอย่างกว้างขวางขึ้น บัญชีการเงิน มี หรือไม่ มีจริง "เงิน ๆ เป็นวิธีที่ทันสมัยตลาดแลกเปลี่ยนได้ – นั่นคือ การผลิตการดำเนินการทั้งเชิงพื้นที่ และกาลเวลาระยะ ในนี้คิด เงินเป็น นามธรรม – แต่ เป็นนามธรรมจากอะไร (Ingham 2004a ภภ. 21-22) เขาไปในการโต้แย้งว่า คำตอบที่คำถามดั้งเดิม doubly ขัดแย้ง ตั้งแต่กล้องใช้มองเงินสินค้าโภคภัณฑ์ มันอยากจะโต้แย้งว่า ค่าของเงินจะถูกกำหนดในลักษณะนีโอคลาสสิปกติ: ขาดแคลนอุปทานตรงตามความต้องการใช้เงินไปตามการกำหนดลักษณะอัตนัย แต่ เนื่องจากออร์ทอดอกซ์ที่ทันสมัยรู้จักว่า เงินจริงประกอบด้วยบางค่า intrinsic แลกสินค้าหายาก ขาดแคลนอุปทานต้องมีโทษ — โดยทั่วไปผ่านการควบคุมโดยเจ้าหน้าที่ ในเวลาเดียวกัน เงินที่ควรจะเป็นกลาง (นอกเหนือจากบางระยะสั้นไม่ใช่-neutralities เกิดจากความไม่สมบูรณ์), การกำหนดเพียงราคาปกติที่ไม่เกี่ยวข้องและไม่สำคัญทั้งหมดญาติราคาที่มาจากการ higgling และการทะเลาะของตลาด มันเป็นเหตุผลที่ที่เข้มงวดหลายนีโอรุ่นเพียงปล่อยเงินออกจากการวิเคราะห์ทั้งหมด อีกครั้ง Ingham ตามวิธีนอกทฤษฎี ค่าของเงินเสมอน้อย และบทคัดย่อ: