I think we should go back to the se

I think we should go back to the servants' stairs," she whispered. "I feel too exposed out here."
Jace nodded. "You realize, once we get there, you'll have to call out for Simon and hope he can hear you?"
She wondered if the fear she felt showed on her face. "I-"
Her words were cut short by a bloodcurdling scream. Clary whirled.
Raphael.
He was gone, no marks in the dust showing where he might have walked-or been dragged. She reached for Jace, reflexively, but he was already moving, running toward the gaping arch in the far wall and the shadows beyond. She couldn't see him but followed the darting witchlight he carried, like a traveler being led through a swamp by a treacherous will-o'-the-wisp.
Beyond the arch was what had once been a grand ballroom. The ruined floor was white marble, now so badly cracked that it resembled a sea of floating arctic ice. Curved balconies ran along the walls, their railings veiled in rust. Gold-framed mirrors hung at intervals between them, each crowned with a gilded cupid's head. Spiderwebs drifted in the clammy air like ancient wedding veils.
Raphael was standing in the center of the room, his arms at his sides. Clary ran to him, Jace following more slowly behind her. "Are you all right?" she asked breathlessly.
He nodded slowly. "I thought I saw a movement in the shadows. It was nothing."
"We've decided to head back to the servants' stairs," Jace said. "There's nothing on this floor."
Raphael nodded. "Good idea."
He headed for the door, not looking to see if they followed. He had gotten only a few steps when Jace said, "Raphael?"
Raphael turned, eyes widening inquisitively, and Jace threw his knife.
Raphael's reflexes were quick, but not quick enough. The blade struck home, the force of the impact knocking him over. His feet went out from under him and he fell heavily to the cracked marble floor. In the dim witchlight his blood looked black.
"Jace,"
Clary hissed in disbelief, shock pounding through her. He'd said he hated mundanes, but he'd never-
As she turned to go to Raphael, Jace shoved her brutally aside. He flung himself on the other boy and grabbed for the knife sticking out of Raphael's chest.
But Raphael was faster. He seized the knife, then screamed as his hand came in contact with the cross-shaped hilt. It clattered to the marble floor, blade smeared black. Jace had one hand fisted in the material of Raphael's shirt, Sanvi in the other. It was glowing with such a bright light that Clary could see colors again: the peeling royal blue of the wallpaper, the gold flecks in the marble floor, the red stain spreading across Raphael's chest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอกระซิบบอกผมคิดว่า เราควรกลับไปที่บันไดของข้า "ฉันรู้สึกเกินไปสัมผัสที่นี่"Jace เลยต้อง "คุณรู้ เมื่อเราได้รับมี คุณจะมีการโทรสำหรับไซมอน และหวังว่า เขาสามารถได้ยินคุณ"เธอสงสัยว่า ถ้า กลัวเธอรู้สึกแสดงให้เห็นบนใบหน้าของเธอ "ผม-"คำพูดของเธอถูกตัดสั้น โดยกรี๊ดน่ากลัวมาก โป๊ะ whirledราฟาเอลเขาก็หายไป ไม่มีเครื่องหมายในฝุ่นแสดงที่เขาอาจมีเดิน- หรือลาก เธอถึงสำหรับ Jace, reflexively แต่เขาแก้ไขแล้ว ย้าย ทำงานสู่ซุ้มอ้าปากค้างในผนังไกลและเงามากกว่า เธอไม่เห็นเขา แต่ตาม witchlight พุ่งสมาธิที่เขาบรรทุก เช่นเดินถูกนำผ่านบึง โดยการทุจริต will-o'-the-wispเหนือซุ้มถูกครั้งเดียวรับห้องแกรนด์บอลรูม ชั้นเจ๊งคือ หินอ่อนสีขาว ตอนนี้ เพื่อไม่ดีแตกว่า มันคล้ายทะเลลอยน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ ระเบียงโค้งวิ่งไต่กำแพง รั้วของ veiled ในรัสต์ กรอบทองกระจกแขวนช่วงระหว่างพวกเขา แต่ละสวมมงกุฎ ด้วยหัวของกามเทพลงรักปิดทอง Spiderwebs ลอยในอากาศเปียกชื้นเช่นผ้าคลุมแต่งงานโบราณราฟาเอลกำลังยืนอยู่ในห้องพัก แขนของเขาที่ด้านข้างของเขา โป๊ะที่วิ่งกับเขา Jace ต่อเพิ่มเติมหลังเธอช้า เธอ "มีคุณทุกอย่าง" ถามกับเขาเลยต้องช้า "ผมคิดว่า ผมเห็นการเคลื่อนไหวในเงามืด มันเป็นอะไรกัน""เราตัดสินใจกลับไปบันไดของข้า Jace กล่าว "มีอะไรบนชั้นนี้"แล้วพยักหน้าอย่างราฟาเอล "คิดดี"เขาหัวบานประตู ไม่ได้มองดูพวกเขาตาม เขามีอากาศเพียงไม่กี่ก้าวเมื่อ Jace กล่าว "ราฟาเอล"ราฟาเอล ถูก inquisitively ขยับขยายตา และ Jace ขว้างมีดของเขาReflexes ของราฟาเอลได้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่รวดเร็วพอ ใบมีดตีบ้าน แรงของผลกระทบที่เคาะเขากว่า เท้าของเขาออกไปจากใต้เขา และเขาตกลงมาอย่างหนักกับพื้นหินอ่อนแตก เลือดของเขาดูไม่ดำใน witchlight ติ่มซำ"Jace,"โป๊ะ hissed ในศรัทธา ช็อกห้ำหั่นผ่านเธอ เขาได้กล่าวว่า เขาเกลียด mundanes แต่เขาจะไม่เคย-ขณะที่เธอหันไปที่ราฟาเอล Jace ผลักเธอไร้ความปราณี เขาโยนตัวเองออกจากเด็กอื่น ๆ และคว้าสำหรับมีดที่ติดจากหน้าอกของราฟาเอลแต่ราฟาเอลได้เร็วขึ้น เขายึดมีด จาก นั้นกรีดร้องขณะที่มือของเขามาให้ด้ามจับทรงข้าม มัน clattered กับพื้นหินอ่อน ป้ายใบมีดสีดำ Jace ได้แข็งแรงในวัสดุของเสื้อของราฟาเอล Sanvi ในอีกมือหนึ่ง มันเป็นเรือง มีแสงสว่างที่โป๊ะอาจเห็นสีอีก: เกล็ดทองปอกน้ำเงินพื้น พื้นหินอ่อน สีย้อมสีแดงที่แผ่กระจายทั่วหน้าอกของราฟา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าเราควรจะกลับไปที่บันไดคนรับใช้ "เธอกระซิบ." ฉันรู้สึกสัมผัสเกินไปออกจากที่นี่. "
Jace พยักหน้า." คุณตระหนักถึงเมื่อเราได้รับที่นั่นคุณจะมีการโทรออกสำหรับไซม่อนและหวังว่าเขาจะสามารถ ได้ยินคุณ? "
เธอสงสัยว่ากลัวเธอรู้สึกว่าแสดงให้เห็นบนใบหน้าของเธอ." I- "
คำพูดของเธอถูกตัดสั้นโดยเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวมาก. งวงช้างหมุน.
ราฟาเอล.
เขาก็หายไปเครื่องหมายในฝุ่นไม่มีแสดงให้เห็นว่าเขาอาจจะเดิน -or ถูกลาก. เธอเอื้อมสำหรับ Jace, โดยอัตโนมัติ แต่เขาก็ย้ายแล้ววิ่งไปทางซุ้มประตูอ้าปากค้างในผนังไกลและเงาเกิน. เธอไม่สามารถมองเห็นเขา แต่ตาม darting witchlight เขาดำเนินการเช่นเดียวกับนักท่องเที่ยวที่เป็นอยู่ นำผ่านป่าพรุโดยทุจริตโขมดได้.
นอกเหนือจากซุ้มประตูคือสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องบอลรูมโรงแรมแกรนด์. ชั้นเจ๊งเป็นหินอ่อนสีขาวตอนนี้จึงไม่ดีแตกว่ามันคล้ายกับทะเลลอยน้ำแข็งอาร์กติก. โค้ง ระเบียงวิ่งไปตามกำแพงรั้วของพวกเขาได้ถูกปกคลุมใน Rust. กระจกทองกรอบแขวนในช่วงเวลาระหว่างพวกเขาครองตำแหน่งแต่ละคนมีหัวทองของกามเทพ ใยแมงมุมลอยในอากาศชื้นเช่นผ้าคลุมแต่งงานโบราณ.
ราฟาเอลก็กำลังยืนอยู่ในใจกลางของห้องพัก, อ้อมแขนของเขาที่ด้านข้างของเขา งวงช้างวิ่งเขา Jace ต่อไปช้ากว่าด้านหลังของเธอ "คุณสบายดีไหม?" เธอถามกระหืดกระหอบ.
เขาพยักหน้าช้าๆ "ฉันคิดว่าฉันเห็นการเคลื่อนไหวในเงามืด. มันเป็นอะไร."
"เราได้ตัดสินใจที่จะมุ่งหน้ากลับไปยังบันไดคนรับใช้" Jace กล่าวว่า "ไม่มีอะไรในชั้นนี้เป็น."
ราฟาเอลพยักหน้า "ความคิดที่ดี."
เขามุ่งหน้าไปยังประตูที่ไม่ต้องการที่จะดูว่าพวกเขาใช้ เขามีอากาศเพียงไม่กี่ขั้นตอนเมื่อ Jace กล่าวว่า "ราฟาเอล?"
ราฟาเอลเปิดตาขยับขยายอยากรู้อยากเห็นและ Jace โยนมีด.
การตอบสนองของราฟาเอลได้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่เร็วพอ ใบมีดหลงบ้านแรงกระแทกเคาะเขามากกว่า เท้าของเขาก็ออกไปจากใต้เขาและเขาลดลงอย่างหนักกับพื้นหินอ่อนแตก ในสลัว witchlight เลือดของเขามองสีดำ.
"Jace"
งวงช้าง hissed ในการปฏิเสธศรัทธาช็อกห้ำหั่นผ่านเธอ เขาต้องการบอกว่าเขาเกลียด mundanes แต่เขาต้องการ never-
ขณะที่เธอหันไปไปที่ราฟาเอล Jace ผลักเธออย่างไร้ความปราณีกัน เขาเหวี่ยงตัวเองในเด็กอื่น ๆ และคว้ามีดโผล่ออกมาจากหน้าอกของราฟาเอล.
แต่ราฟาเอลได้เร็ว เขาคว้ามีดแล้วกรีดร้องขณะที่มือของเขามาในการติดต่อกับด้ามรูปกากบาท มัน clattered กับพื้นหินอ่อน, ใบมีดสีดำป้าย Jace มีมือข้างหนึ่ง fisted ในวัสดุของเสื้อราฟาเอลของ Sanvi ในอื่น ๆ มันก็เร่าร้อนด้วยเช่นไฟสว่างที่งวงช้างจะได้เห็นสีอีกครั้ง: ลอกสีฟ้าหลวงของวอลล์เปเปอร์ที่เกล็ดทองในพื้นหินอ่อนที่คราบสีแดงกระจายไปทั่วหน้าอกของราฟาเอล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าเราควรจะกลับไปที่คนใช้บันได " เธอกระซิบ " . ผมรู้สึกสัมผัสมา ." เจสพยักหน้า คุณทราบ เมื่อเราไปถึงที่นั่น คุณจะต้องเรียกร้อง ไซม่อน และหวังว่าเขาจะฟังคุณ ?เธอสงสัยว่า ถ้า กลัว เธอ รู้สึก พบบนใบหน้าของเธอ . ผม - "คำพูดของเธอถูกตัดสั้นโดยร้องน่ากลัวมาก . แคลรี่ Whirled .ราฟาเอลเขาหายไป ไม่มีร่องรอยในฝุ่นแสดงที่เขาอาจจะเดิน หรือ ถูกลาก เธอถึงเจส reflexively , , แต่เขาได้ย้ายไป วิ่งไปสู่ซุ้มประตูเหวอะในกำแพงและเงาเกิน เธอมองไม่เห็นเขา แต่ตาม darting witchlight เขาอุ้ม เหมือนนักท่องเที่ยวถูกนำผ่านป่าพรุโดยทุจริต แสงเรืองสีฟ้าของการขมวดเหนือซุ้มประตูคือสิ่งที่เคยเป็น ห้องแกรนด์ บอลรูม การทำลายพื้นเป็นหินอ่อนสีขาว ตอนนี้ไม่ดีแตก มันเหมือนทะเลลอยอาร์กติกน้ำแข็ง ระเบียงโค้งวิ่งตามแนวผนังกั้นของพวกเขาปกคลุมในการเกิดสนิม ทองกรอบกระจกแขวนในช่วงเวลาระหว่างพวกเขา แต่ละครองด้วยทองกามเทพของหัว ใยแมงมุมลอยในอากาศเย็นเช่น veils แต่งงานโบราณราฟาเอลยืนอยู่ตรงกลางห้อง แขนของเขาที่ด้านข้างของเขา แคลรี่ไปหาเขา เจสต่อไปนี้ช้าข้างหลังเธอ " . คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย ? " เธอถาม breathlessly .เขาพยักหน้าช้า ๆ " . ข้าคิดว่าข้าเห็นการเคลื่อนไหวในเงามืด มันไม่มีอะไร "" เราได้ตัดสินใจที่จะกลับไปที่คนใช้บันได " เจสพูด " ไม่มีอะไรบนพื้นนี่ราฟาเอลพยักหน้า " " ความคิดดีเขามุ่งหน้าไปที่ประตู ไม่ได้มองเพื่อดูว่าพวกเขาตาม เขาได้เพียงไม่กี่ก้าว เมื่อ เจสบอกว่า " ราฟาเอล " ?ราฟาเอลหันไปตาขยับอย่างอยากรู้อยากเห็น และเจสขว้างมีดราฟาเอลเป็นปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว แต่ไม่เร็วพอ ใบมีดหลงบ้าน แรงของผลกระทบเสียงเคาะประตูเขามากกว่า เท้าของเขาออกมาจากใต้เขาและเขาตกลงมาอย่างหนักที่จะแตก พื้นหินอ่อน . ใน witchlight เลือดของเขาดูมืดดำ" เจส "แคลรี่ hissed ไม่อยากเชื่อ ช็อกมากกับเธอ เขาบอกว่า เขาเกลียด mundanes แต่เขาไม่เคย -เธอหันกลับไป ราฟาเอล เจสก็ผลักเธอโหดร้ายไป เขาโยนตัวเองบนเด็กอื่น ๆและแย่งมีดยื่นออกมาจากหน้าอกราฟาเอลของแต่ราฟาเอลได้เร็ว เขาจับมีดแล้วกรีดร้องเมื่อมือของเขาสัมผัสมาข้ามกับตัวด้าม มัน clattered กับพื้นหินอ่อน , ใบมีดละเลงสีดำ เจสมีหนึ่ง fisted ในวัสดุของเสื้อราฟาเอลเป็น sanvi ในอื่น ๆ มันเรืองแสงด้วยเช่นไฟสว่างที่แคลรี่อาจเห็นสีอีกครั้ง : การลอกฟ้าหลวงของวอลล์เปเปอร์ , โกลด์ flecks ในพื้นหินอ่อนสีแดงเปื้อนกระจายไปทั่วทรวงอก ราฟาเอลของ