I got up early that morning due to

I got up early that morning due to an improper sleep during the previous night. It was due to the anxiety to start fresh with my new life. I was determined to be the best in whatever it is that I do, so that I would have something to be proud of in the pages of my life. Due to the fear of reaching late during my first day, I reached one hour earlier than necessary and decided to spend some time at KTC (Kelapa gading Trade Center) which is located right beside the University. I was hoping that time would move a lot faster because I wanted to find out about what was going to happen next. But it is a common fact that if we are anxiously waiting for something, time would seem to crawl a lot slower. When it was finally the time to head back to the campus, I hoped for everything to go on smoothly, just as how I expected it. I braced myself and went to meet Sofia, who was responsible for the new students, to inquire about my classroom. After being instructed on which room to go to, I started walking towards the class, the mixture of excitement and nervousness start to fill within me. I started to feel like standard 1 all over again where I was a little kid who didn’,t know where to go. I didn’,t know anyone in the class except for Diksha who is my childhood friend.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมค่าเช้าที่เช้าเนื่องจากการนอนไม่เหมาะสมในตอนกลางคืนก่อนหน้านี้ ก็เนื่องจากความวิตกกังวลจะเริ่มต้นกับชีวิตใหม่สด ผมได้กำหนดจะ ดีสุดหากถูกที่ฉันทำ เพื่อที่จะได้สิ่งที่ภูมิใจในหน้าของชีวิต เนื่องจากความหวาดกลัวของถึงปลายในระหว่างวันแรกของฉัน ฉันถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้เกินความจำเป็น และตัดสินใจที่จะใช้เวลาที่ KTC (Kelapa แกดิ้งศูนย์การค้า) ซึ่งตั้งอยู่ทางด้านข้างของมหาวิทยาลัย ฉันหวังที่จะเลื่อนเวลาเร็วมาก เพราะผมต้องการหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป แต่มันเป็นความจริงทั่วไปที่ถ้าเรากังวลใจรอสิ่ง ดูเหมือนเลื้อยช้ามาก เมื่อในที่สุดเวลาไปกลับไปยังมหาวิทยาลัย ฉันหวังว่าทุกอย่างจะไปได้อย่างราบรื่น เพียงวิธีคาดว่าจะ ค้ำยันตัวเอง และไปพบกับโซเฟีย ผู้รับผิดชอบสำหรับนักเรียนใหม่ การสอบถามเกี่ยวกับห้องเรียนของฉัน หลังจากการรับคำแนะนำในห้องไป ผมเริ่มเดินไปทางคลา ส่วนผสมของความตื่นเต้นและ nervousness เริ่มประจุภายในฉัน ผมเริ่มรู้สึกว่า 1 มาตรฐานทั่วอีก ที่ผมน้อยเด็กที่สะอาด ', ไม่รู้จะไปไหน ฉันสะอาด ', ไม่รู้จักใครในชั้นเรียนยกเว้น Diksha ที่เป็นเพื่อนวัยเด็กของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันตื่นเช้าวันที่เกิดจากการนอนหลับที่ไม่เหมาะสมในช่วงคืนที่ผ่านมา มันเป็นผลมาจากความวิตกกังวลที่จะเริ่มต้นใหม่กับชีวิตใหม่ของฉัน ผมก็มุ่งมั่นที่จะเป็นที่ดีที่สุดในสิ่งที่เป็นที่ฉันทำเพื่อที่ฉันจะมีสิ่งที่จะเป็นความภาคภูมิใจในหน้าของชีวิตของฉัน เนื่องจากกลัวถึงปลายในช่วงวันแรกของฉันที่ฉันมาถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้เกินความจำเป็นและตัดสินใจที่จะใช้เวลาในการที่เคทีซี (Kelapa Gading เซ็นเตอร์) ซึ่งตั้งอยู่ข้างขวามหาวิทยาลัย ผมก็หวังว่าเวลาที่จะย้ายไปเร็วมากเพราะผมต้องการที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป แต่มันเป็นความจริงที่พบว่าถ้าเรามีความกังวลใจรออะไรบางอย่างเวลาที่ดูเหมือนจะรวบรวมข้อมูลช้ามาก เมื่อในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะมุ่งหน้ากลับไปยังมหาวิทยาลัยที่ผมหวังว่าทุกอย่างจะไปได้อย่างราบรื่นเช่นเดียวกับวิธีการที่ผมคาดว่ามัน ผมยันตัวเองและไปพบโซเฟียที่เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับนักศึกษาใหม่เพื่อสอบถามเกี่ยวกับห้องเรียนของฉัน หลังจากที่ถูกสั่งที่ห้องพักจะไปผมก็เริ่มเดินไปทางระดับส่วนผสมของความตื่นเต้นและความกังวลใจเริ่มต้นที่จะเติมภายในฉัน ผมเริ่มที่จะรู้สึกเหมือนมาตรฐาน 1 ทั้งหมดอีกครั้งที่ผมยังเป็นเด็กน้อยที่ didn 'ทีทราบว่าจะไป ฉัน didn 'ทีทราบว่าทุกคนในชั้นเรียนยกเว้น Diksha ที่เป็นเพื่อนในวัยเด็กของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมตื่นแต่เช้า เช้านั้น เกิดจากการนอนหลับที่ไม่เหมาะสมในช่วงกลางคืนที่ผ่านมา เป็นเพราะความกังวลเริ่มต้นใหม่กับชีวิตใหม่ ผมมุ่งมั่นที่จะเป็นที่ดีที่สุดในสิ่งที่ฉันทำ ดังนั้น ฉันจะมีอะไรให้ภูมิใจในหน้าของชีวิต เนื่องจากกลัวถึงช้าในระหว่างวันแรกของฉันผมมาถึงเร็วกว่าที่จำเป็นหนึ่งชั่วโมงและตัดสินใจที่จะใช้จ่ายบางเวลาที่เคทีซี ( ศูนย์การค้ามะพร้าว , แกดิ้ง ) ซึ่งตั้งอยู่ข้างมหาวิทยาลัย ฉันหวังว่าเวลาจะย้ายมากเร็ว เพราะผมต้องการที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป แต่มันเป็นข้อเท็จจริงที่พบว่า ถ้าเราเป็นอย่างใจจดใจจ่อรออะไรบางอย่าง เวลาดูเหมือนจะคลานมากช้า .เมื่อมันในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะกลับไปที่มหาวิทยาลัย ผมหวังว่าทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างราบรื่น เหมือนที่ฉันคาดหวังเอาไว้ ผมกอดตัวเอง และไปหาโซเฟีย ใครเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับนักศึกษาใหม่ เพื่อสอบถามเกี่ยวกับห้องเรียน หลังจากที่ถูกสั่งพัก ซึ่งไป ผมเริ่มเดินเข้าหาชั้น ส่วนผสมของความตื่นเต้นและความตื่นเต้นเริ่มที่จะเติมภายในฉันผมเริ่มรู้สึกเหมือนมาตรฐาน 1 อีกครั้งที่ฉันเป็นเด็กน้อยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหน ผมก็ไม่ได้รู้จักใครในห้องยกเว้น diksha ใครเป็นเพื่อนในวัยเด็กของผม