THE EMPEROR NEW CLOTHES CHARACTERS

THE EMPEROR NEW CLOTHES




CHARACTERS:
EMPEROR

TWO WEAVERS

MINISTER

EMPEROR`S FRIEND

COURTIERS

OFFICER

PEOPLE IN THE STREETS

LITTLE CHILD

LITTLE CHILD FATHER



SCRIPT:




NARRATOR: Many years ago there lived an Emperor who cared so much for fine clothes that he spent all his money on them. He had a new coat for every hour of the day and spent his time riding through the streets so that everybody could see his beautiful clothes. One day there came to the city two rogues who set themselves up as weavers.



WEAVERS: We know how to weave the most wonderful cloth in the world. The patterns and the colors are marvelously beautiful!.



NARRATOR: But they said that the cloth could not be seen by any one who was stupid or unfit for the emperor`s office.



EMPEROR: I must have some clothes made from this cloth. When I wear them, I shall find out what men in my empire are not fit for their places. I shall know the clever men from the dunces. Those weavers must be brought to me at once.



NARRATOR: So the weavers were brought to the emperor´s presence.



WEAVERS: Yes, your majesty. What can we do for you?.



EMPEROR: Here, take this sum of money, but you must work without delay.



NARRATOR: The rogues immediately put up to great looms, and pretended to be working. They called for the finest silks and the brightest gold, but these they put into their pockets. They worked steadily at the empty looms until far into the night.



EMPEROR: I can hear the rattling of the looms. I must see my wonderful clothes!.



NARRATOR: He decided to send some one to find how the weavers were getting on. But he remembered that no one who was stupid or was unfit for his office could see the cloth.



EMPEROR: I will send my faithful old Minister to the weavers. He is a very clever man, and no one is more worthy of his office than he.



NARRATOR: So the good old Minister went into the room where the two rogues sat working at the empty looms. He stared and stared, and opened his eyes wide.



MINISTER: I can’t see a thing.



NARRATOR: But he said nothing at all.



WEAVERS: Get closer. Isn’t this a beautiful pattern?. And the colors, aren’t they wonderful?.



NARRATOR: And they pointed to the empty looms. The poor old Minister put on his spectacles, and bent over the looms, but he could see nothing, for there was nothing to see.



MINISTER: Is it possible that I am unfit for my office?. Certainly no one must know it. I will never say that I can not see the stuff.



WEAVERS: Well, sir, what do you think of it?.



MINISTER: Oh, it is beautiful. The colors are great and the pattern is very fine. I shall tell the Emperor that I am much pleased with your work.



WEAVERS: We are glad indeed to hear you say so.



NARRATOR: They went on talking of the cloth. They named the colors, and described the peculiar pattern. The old Minister listened carefully, for he wished to repeat to the Emperor all that was said.



WEAVERS: We need more silk and more gold thread to use in our work.



NARRATOR: But all that was given to them they put into their pockets. Not a single strand of silk was ever put on the loom. The Emperor sent another faithful friend to see the cloth and inquire how soon the clothes would be ready. But this man fared no better than the Minister. He stood before the empty looms, and looked and looked and looked, but he saw no cloth.



WEAVERS: Isn’t this beautiful stuff?. The colors are gorgeous!.



EMPEROR´S FRIEND: Dear, dear! . Surely I am not stupid. It must be that I am unfit for my office. That is very strange. But I must not let it be known.



NARRATOR: Then he said.



EMPEROR’S FRIEND: Ah! . The design is most unusual; and the color is marvelous. I shall tell the Emperor what fine progress you are making.



NARRATOR: Soon, every one in the city was talking about the wonderful cloth that the two weavers were making. The Emperor thought that he would like to see the beautiful cloth while it was still upon the looms. With a number of his courtiers he went to visit the two rogues, who were weaving rapidly day after day without any thread. Among the courtiers were the two men who had already been there. They thought that the others would see something upon the empty looms, so they began to cry out at once.



MINISTER AND EMPEROR´S FRIEND: Look, your Majesty. Do you see the beautiful design?. And the color, isn’t it gorgeous?.



EMPEROR: What is this?. I see nothing at all!. Am I not fit to be Emperor?. If that were known, I should be deposed.



NARRATOR: Then he said.



EMPEROR: Yes, yes, it is very pretty. I could not be better pleased.



NARRATOR: He smiled and nodded his head, and stared at the empty looms. His courtiers, too, looked and looked, but saw no more than the others. Yet they al

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จักรพรรดิเสื้อผ้าใหม่ตัวอักษร: EMPEROR สองทอผ้ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงEMPEROR`S เพื่อนข้าราชบริพารเจ้าหน้าที่คนในถนนเด็กเล็ก ๆเด็กเล็ก ๆ พ่อสคริปต์: บรรยาย: หลายปีที่ผ่านมามีชีวิตอยู่จักรพรรดิที่ได้รับการดูแลมากสำหรับเสื้อผ้าสวยว่าเขาใช้เงินทั้งหมดของเขาใน พวกเขา เขามีเสื้อใหม่ทุกชั่วโมงของวันและใช้เวลาของเขาขี่ผ่านถนนเพื่อที่ทุกคนจะได้เห็นเสื้อผ้าที่สวยงามของเขา วันหนึ่งมีมาถึงเมืองสองเหล่าร้ายที่ติดตั้งตัวเองขึ้นเป็นผู้ประกอบอาชีพทอ. ทอผ้า: เรารู้วิธีการสานผ้าที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก รูปแบบและสีสันที่สวยงามน่าพิศวง !. บรรยาย:. แต่พวกเขาบอกว่าผ้าไม่สามารถมองเห็นได้โดยคนที่โง่หรือไม่เหมาะสำหรับการใด ๆ emperor`s สำนักงานEMPEROR: ฉันจะต้องมีเสื้อผ้าที่ทำจากผ้านี้ เมื่อฉันสวมใส่พวกเขาฉันจะหาสิ่งที่คนที่อยู่ในอาณาจักรของฉันจะไม่เหมาะสำหรับสถานที่ของพวกเขา ฉันจะรู้ว่าคนฉลาดจาก Dunces ทอผ้าเหล่านั้นจะต้องถูกนำมาให้ฉันได้ในครั้งเดียว. บรรยาย: ดังนั้นทอผ้าที่ถูกนำไปแสดงตน emperor's. ทอผ้า: ใช่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ สิ่งที่เราสามารถทำเพื่อคุณ ?. EMPEROR: ที่นี่ใช้เงินก้อนนี้ แต่คุณจะต้องทำงานโดยไม่ชักช้า. บรรยาย: เหล่าร้ายใส่ทันทีถึงทอผ้าที่ดีและแกล้งทำเป็นจะทำงาน พวกเขาเรียกร้องให้ดีที่สุดและผ้าไหมสีทองสว่าง แต่เหล่านี้พวกเขาใส่ลงไปในกระเป๋าของพวกเขา พวกเขาทำงานอย่างต่อเนื่องที่ looms ว่างเปล่าจนไกลในคืน. EMPEROR: ฉันได้ยินเสียงกระหึ่มของ looms ที่ ผมต้องดูเสื้อผ้ายอดเยี่ยมของฉัน !. บรรยาย: เขาตัดสินใจที่จะส่งหนึ่งที่จะหาวิธีการทอผ้าได้รับใน แต่เขาจำได้ว่าไม่มีใครโง่หรือถูกไม่เหมาะสำหรับการทำงานของเขาจะได้เห็นผ้า. EMPEROR: ฉันจะส่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเก่าของฉันซื่อสัตย์กับช่างทอ เขาเป็นคนที่ฉลาดมากและไม่มีใครมีมากขึ้นคุ้มค่าของการทำงานของเขามากกว่าที่เขา. บรรยาย: ดังนั้นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเก่าดีเดินเข้ามาในห้องที่ทั้งสองเหล่าร้ายนั่งทำงานที่ looms ที่ว่างเปล่า เขาจ้องมองและจ้องมองและเปิดตาของเขากว้าง. รัฐมนตรีว่าการกระทรวง: ผมไม่สามารถดูสิ่งที่. บรรยาย: แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรที่ทั้งหมด. ทอผ้า: ได้ใกล้ชิด นี้ไม่ได้เป็นรูปแบบที่สวยงาม ?. และสีจะไม่ได้พวกเขายอดเยี่ยม ?. บรรยายและเขาชี้ไปที่ looms ที่ว่างเปล่า รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคนจนเก่าวางอยู่บนแว่นตาของเขาและก้มลง looms แต่เขาจะได้เห็นอะไรเพราะมีอะไรที่จะเห็น. รัฐมนตรีว่าการกระทรวง: มันเป็นไปได้ว่าผมไม่เหมาะสำหรับสำนักงานของฉัน ?. แน่นอนว่าไม่มีใครต้องรู้ว่ามัน ฉันไม่เคยจะบอกว่าผมไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่. ทอผ้า: ดีครับทำในสิ่งที่คุณคิดว่ามัน ?. รัฐมนตรีว่าการกระทรวง: โอ้มันเป็นสิ่งที่สวยงาม สีที่ดีและแบบแผนคือดีมาก ฉันจะบอกจักรพรรดิที่ผมรู้สึกยินดีมากกับการทำงานของคุณ. ทอผ้า: เรามีความยินดีที่จะได้ยินแน่นอนคุณพูดอย่างนั้น. บรรยาย: พวกเขาไปในการพูดคุยของผ้า พวกเขาตั้งชื่อสีและอธิบายรูปแบบที่แปลกประหลาด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเก่าฟังอย่างระมัดระวังสำหรับเขาอยากที่จะทำซ้ำจักรพรรดิทุกอย่างที่ได้กล่าว. ทอผ้า: เราจำเป็นไหมมากขึ้นและด้ายสีทองมากขึ้นเพื่อใช้ในการทำงานของเรา. บรรยาย: แต่ทั้งหมดที่ถูกมอบให้กับพวกเขาพวกเขาใส่ลงไปในกระเป๋าของพวกเขา ไม่ได้เป็นเส้นใยเดี่ยวของผ้าไหมที่เคยถูกวางอยู่บนกี่ทอผ้า จักรพรรดิส่งอีกเพื่อนตายที่จะเห็นผ้าและสอบถามวิธีการที่เร็วเสื้อผ้าที่จะพร้อม แต่ชายคนนี้มีอาการไม่ดีกว่ารัฐมนตรี เขาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะทอผ้าที่ว่างเปล่าและมองและมองและมอง แต่เขาเห็นผ้าไม่มี. ทอผ้า: ไม่ได้เป็นสิ่งที่สวยงามนี้ ?. สีที่งดงาม !. EMPEROR'S เพื่อน: รักที่รัก! . แน่นอนผมไม่ได้โง่ มันจะต้องเป็นว่าผมไม่เหมาะสำหรับสำนักงานของฉัน นั่นคือที่แปลกมาก แต่ผมต้องไม่ปล่อยให้มันเป็นที่รู้จัก. บรรยาย: แล้วเขากล่าวว่า. เพื่อนของจักรพรรดิ: อ่า! . การออกแบบที่ผิดปกติมากที่สุด; และเป็นสีที่ยิ่งใหญ่ ฉันจะบอกความคืบหน้าจักรพรรดิสิ่งที่ดีที่คุณกำลังทำ. บรรยาย: เร็ว ๆ นี้ทุกคนในเมืองได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับผ้าที่ยอดเยี่ยมที่ทั้งสองกำลังทอผ้า จักรพรรดิคิดว่าเขาต้องการที่จะเห็นผ้าที่สวยงามในขณะที่มันยังคงอยู่กับการทอผ้า มีจำนวนของข้าราชบริพารของเขาที่เขาไปเยี่ยมทั้งสองเหล่าร้ายที่ถูกถักทออย่างรวดเร็ววันหลังจากวันโดยไม่ต้องด้ายใด ๆ ในหมู่ข้าราชบริพารเป็นชายสองคนที่เคยมีอยู่แล้ว พวกเขาคิดว่าคนอื่น ๆ จะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างกับการทอผ้าที่ว่างเปล่าเพื่อให้พวกเขาเริ่มที่จะร้องไห้ออกมาในครั้งเดียว. และรัฐมนตรีว่าการ EMPEROR'S เพื่อน: Look, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ คุณเห็นการออกแบบที่สวยงาม ?. และสีไม่ได้งดงาม ?. EMPEROR: นี่คือสิ่งที่ ?. ผมเห็นอะไรเลย !. ฉันไม่เหมาะที่จะเป็นจักรพรรดิ ?. หากที่เป็นที่รู้จักกันผมควรจะปลด. บรรยาย: แล้วเขากล่าวว่า. EMPEROR: ใช่มันเป็นอย่างสวย ฉันไม่สามารถมีความยินดีที่ดีกว่า. บรรยาย: เขายิ้มและพยักหน้าของเขาและจ้องที่ looms ที่ว่างเปล่า ข้าราชบริพารของเขามากเกินไปมองและมองหา แต่ไม่เห็นมากกว่าคนอื่น ๆ พวกเขาก็ยังอัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จักรพรรดิของเสื้อผ้าใหม่ตัวอักษร :จักรพรรดิสองทอรัฐมนตรีจักรพรรดิ " s เพื่อนข้าราชบริพารเจ้าหน้าที่ผู้คนในถนนเล็ก ๆพ่อเด็กสคริปต์ :( บรรยาย ) เมื่อหลายปีก่อน มี อยู่ จักรพรรดิที่ห่วงใยมาก เสื้อผ้าเนื้อดีที่เขาใช้จ่ายเงินทั้งหมดของเขากับพวกเขา เขามีเสื้อใหม่ทุกชั่วโมงของวันและใช้เวลาของเขาขี่ผ่านถนนเพื่อให้ทุกคนได้เห็นเสื้อผ้าสวย วันหนึ่งมีมาถึงเมืองสองเหล่าร้ายผู้ตั้งตนเองขึ้นเป็นทอ .ทอผ้า : เรารู้ว่าการทอผ้าที่วิเศษที่สุดในโลก รูปแบบและสีสวยงามอย่างเหลือเชื่อ ! .บรรยาย / / แต่เขาบอกว่าผ้าไม่สามารถเห็นใด ๆ ใครมันโง่ หรือ ไม่เหมาะสมกับจักรพรรดิ ` s สำนักงานจักรพรรดิ : ฉันต้องมีเสื้อผ้าที่ทำจากผ้านี้ เมื่อฉันใส่มัน ผมจะหาผู้ชายในอาณาจักรของฉันไม่เหมาะกับสถานที่ของพวกเขา ผมจะรู้จักคนฉลาดจากคนโง่ . ช่างทอผ้าเหล่านั้นต้องมาให้ฉันอีกครั้งบรรยาย ดังนั้นการทอผ้ามาจักรพรรดิองค์ใหม่ว่าทอผ้า : พะยะค่ะ ฝ่าบาท สิ่งที่เราสามารถทำเพื่อคุณ ? .จักรพรรดิ : เอ้า เอาเงินจำนวนนี้ แต่คุณจะต้องทำงานโดยไม่ชักช้าผู้บรรยาย : เหล่าร้ายใส่ทันทีถึง looms ที่ยิ่งใหญ่ และแกล้งทำเป็นทำงาน พวกเขาเรียกเส้นไหมที่ดีที่สุดและทองสว่าง แต่พวกนี้ใส่ลงไปในกระเป๋าของพวกเขา พวกเขาทำงานอย่างต่อเนื่องที่ looms ว่างเปล่าจนดึก .จักรพรรดิ : ฉันสามารถได้ยินเสียงของ looms ฉันต้องเห็นเสื้อผ้าที่วิเศษของฉัน .บรรยาย : เขาตัดสินใจที่จะส่งหนึ่งที่จะหาวิธีการทอผ้าได้บน แต่เขาจำได้ว่าใครโง่ หรือ ไม่เหมาะสมสำหรับสำนักงานของเขาได้เห็นผ้าจักรพรรดิ : ฉันจะส่งรัฐมนตรีที่ซื่อสัตย์ของฉันเก่าเพื่อสาน . เขาเป็นคนฉลาดมากและไม่มีใครคู่ควรกับห้องทำงานของเขากว่าเขาบรรยาย ดังนั้นรัฐมนตรีเก่าดีเข้าไปใน ห้อง ที่ สองเหล่าร้ายนั่งทำงานที่ looms ที่ว่างเปล่า เขาจ้องมองและจ้องมอง และเปิดตาให้กว้างนายกรัฐมนตรี : ผมมองไม่เห็นอะไรเลยบรรยาย / / แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรทอผ้า : ใกล้กว่านี้ นี่เป็นลวดลายสวยงาม และสี พวกเขาไม่ยอดเยี่ยม .ผู้บรรยาย : และพวกเขาชี้ไปที่หูกว่างเปล่า รัฐมนตรีคนเก่าใส่แว่นของเขาและก้มลง looms , แต่เขาไม่สามารถเห็นอะไร เพราะไม่เห็นมีอะไรเลยนายกรัฐมนตรี : เป็นไปได้ว่า ผมไม่เหมาะสมกับสำนักงานของฉัน แน่นอนไม่มีใครต้องรู้ ผมจะไม่พูดว่า ผมไม่สามารถเห็นสิ่งที่ทอผ้า : ท่านครับ ท่านคิดว่ายังไง .นายกรัฐมนตรี : โอ้ มันสวยมาก สีที่ดีและรูปแบบเป็นสิ่งที่ดี ผมจะบอกพระราชาว่า ฉันยินดีมากกับการทำงานของคุณทอผ้า : เรายินดีจริงๆที่ได้ยินคุณพูดอย่างนั้นผู้บรรยาย : พวกเขาพูดต่อไปของผ้า เขาชื่อสี และอธิบายรูปแบบแปลก ๆ รัฐมนตรีเก่าฟังอย่างระมัดระวัง เขาอยากจะย้ำกับจักรพรรดิทั้งหมดที่ถูกกล่าวว่าทอผ้า : เราต้องการไหม และด้ายทองคำมากขึ้นเพื่อใช้ในงานของเราบรรยาย : แต่ที่ผมให้พวกเขาใส่ลงในกระเป๋าของพวกเขา ไม่เส้นเดียวของผ้าไหมที่เคยใส่ในเครื่อง จักรพรรดิส่งอื่นเพื่อนตายไปดูผ้า และสอบถามว่า แล้วเสื้อผ้าก็จะพร้อม แต่ผู้ชายคนนี้ fared ดีกว่ารัฐมนตรี เขายืนอยู่ก่อนที่ looms ว่างเปล่า มอง มอง และมอง แต่เขาไม่ เห็น ผ้าทอผ้า : ไม่ใช่สิ่งสวยงามอย่างนี้ ภาพ สีสวยมาก .จักรพรรดิใหม่เพื่อน : ที่รัก , ที่รัก ! แน่นอนผมไม่ได้โง่ มันต้องเป็นฉัน ส่วนสำนักงาน นั่นมันแปลกมาก แต่ข้าจะไม่ปล่อยให้มันเป็นที่รู้จักกัน( บรรยาย ) แล้วเขากล่าวว่าเพื่อนของจักรพรรดิ : อ๊ะ ! . การออกแบบที่เป็นปกติมากที่สุด และสีก็สุดยอด ผมจะบอกอะไรคุณจักรพรรดิ์ได้ดีจะทำให้บรรยาย : เร็ว ทุกคนในเมืองที่ถูกพูดถึงมาก ผ้าที่ทอเป็นทำ 2 . จักรพรรดิว่า เขาอยากจะเห็นผ้าที่สวยงามในขณะที่มันยังคงอยู่บนเครื่องทอผ้า . มีหมายเลขของเขา ข้าราชบริพาร เขาได้ไปเยี่ยมสองเหล่าร้ายที่ถูกทออย่างรวดเร็ววันแล้ววันเล่า ไม่มีเส้นใด ๆ ในหมู่ข้าราชบริพารถูกผู้ชายสองคนที่ได้รับมี พวกเขาคิดว่า คนอื่นจะเห็นอะไรบางอย่างบนหูกว่างเปล่า ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มที่จะร้องไห้ออกมารัฐมนตรีและจักรพรรดิใหม่เพื่อนดู ฝ่าบาท คุณเห็นการออกแบบที่สวยงาม ? และสีมันสวยใช่มั้ยล่ะ ? .จักรพรรดิ : นี่คืออะไร ? ผมไม่เห็นอะไรเลย ผมไม่เหมาะที่จะเป็นพระราชา ? . . . ถ้าได้ทราบว่า ผมควรปลด .( บรรยาย ) แล้วเขากล่าวว่าจักรพรรดิ : ใช่ ใช่ มันสวยมาก ผมไม่สามารถพอใจดีกว่าบรรยาย เขายิ้มและพยักหน้า และจ้องมอง looms ที่ว่างเปล่า ของเขา ข้าราชบริพารก็มอง มอง แต่ ไม่ เห็น มากกว่าคนอื่น แต่พวกเขา อัล