3.7. Conformational stability3.7.1.

3.7. Conformational stability
3.7.1. Urea denaturation studies
PV2 denaturation by urea was studied by solvent exposure of Trp,
solvent exposure of Cys, and by changes in particle dimensions. The
tryptophan fluorescence spectra obtained for PV2 at different urea
concentrations is shown in Fig. 6A. Two distinctive behaviors can be
observed from the spectra. At low and medium urea concentrations
(up to 4.5 M), a reduction of the fluorescence intensity and a small but
noticeable red shift can be observed. Above 4.5 M urea, a strong red
shift and a clear increment of the fluorescence intensity were
observed. The behavior at lower urea concentrations can be associated
to a progressive exposure of the indole rings of the tryptophan to the
polar solvent (Fig. 6A, inset). At higher urea concentrations, the
removal of local interactions around tryptophans seems to release
internal quenching interactions present in the native state giving rise
to a noticeable increment of the fluorescence emission. The effect of
the denaturant on the quaternary structure of PV2 was also followed
by SAXS (Fig. 6B). The protein showed constant Rg values of 44±1 Å
between 0 and 2 M urea, while for higher concentrations the gyration
radii increased, reaching 66±5 Å at 6 Murea (Fig. 6B, inset). The urea
induced denaturation of PV2 was finally monitored following the
solvent exposure of the cysteine residues of the protein. The number of
cysteine residues exposed at different urea concentrations was
determined using the fluorescent emission of the probe monobromobimane
(as described in precedent paragraphs). Fig. 6C shows the Fig. 6. PV2 unfolding induced by urea treatment. (A) Tryptophan fluorescence spectra
of PV2 at 0 M (solid line), 1.5 M (dashed line), 3 M (dotted line), 4.5 M (dash dotted
line), 6 M (dash dot dotted line) and 8 M (short dashed line). Inset: Mean wavelength
refers to Σ(λ F(λ))/Σ F(λ) where F(λ) corresponds to the fluorescence intensity for a
given λ (closed circle). Maximum intensity at different urea concentrations (opened
circle). (B) SAXS data of folded (solid line) and unfolded (dotted line) PV2. Inset:
Variations of particle Rg as a function of urea concentration. (C) Number of exposed Cys
residues at different urea concentration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.7. conformational เสถียรภาพ
3.7.1 การ ยูเรีย denaturation ศึกษา
denaturation PV2 โดยยูเรียได้ศึกษาจากการสัมผัสตัวทำละลายของ Trp,
สัมผัสตัวทำละลาย Cys และ ตามการเปลี่ยนแปลงขนาดอนุภาค ใน
ทริปโตเฟน fluorescence แรมสเป็คตราได้ PV2 ที่ยูเรียต่าง ๆ
แสดงความเข้มข้นใน Fig. 6A พฤติกรรมสองโดดเด่นสามารถ
จากแรมสเป็คตราได้ ที่ความเข้มข้นของยูเรียต่ำ และปานกลาง
(สูง 4.5 M), ลดความรุนแรง fluorescence และแต่เล็ก
กะสีแดงเห็นได้ชัดจะสังเกตได้จากการ เหนือ 4.5 M สีแดงแข็งแรง ยูเรีย
กะและเพิ่มความชัดเจนความเข้ม fluorescence
สังเกต ลักษณะการทำงานที่ความเข้มข้นของยูเรียต่ำสามารถเชื่อมโยง
การสัมผัสแบบก้าวหน้าของวงอินโดลของทริปโตเฟนไป
โพลาร์ตัวทำละลาย (Fig. 6A แทรก) ที่ความเข้มข้นของยูเรียสูงขึ้น
เอาโต้ท้องถิ่นสถาน tryptophans ดูเหมือนจะ ปล่อย
ชุบอยู่ในสถานะดั้งเดิมให้กับลุกขึ้นโต้ตอบภายใน
การเพิ่มอย่างเห็นได้ชัดของมลพิษ fluorescence ผลของ
denaturant บน PV2 quaternary ยังตาม
โดย SAXS (Fig. 6B) โปรตีนที่พบค่า Rg คง 44±1 Å
ระหว่าง 0 ถึง 2 เมตร ยูเรียในขณะในความเข้มข้นสูงที่ gyration
รัศมีเพิ่มขึ้น ถึง 66±5 Åที่ 6 Murea (Fig. 6B แทรก) ยูเรีย
denaturation ของ PV2 อาจถูกตรวจสอบในที่สุดต่อการ
เปิดเผยตัวทำละลายตกค้าง cysteine ของโปรตีน จำนวน
cysteine ตกสัมผัสที่ความเข้มข้นของยูเรียต่าง ๆ ถูก
กำหนดใช้ปล่อยก๊าซเรืองแสงของ monobromobimane โพรบ
(ตามที่อธิบายไว้ในย่อหน้าที่ถึง) Fig. 6C แสดง Fig. 6 PV2 แฉเกิดจากรักษายูเรีย (A) ทริปโตเฟน fluorescence แรมสเป็คตรา
ของ PV2 ที่ 0 M (เส้นทึบ), 1.5 M (เส้นประ), 3 เมตร (เส้น), 4.5 M (ประจุด
บรรทัด), M 6 (เส้นประจุดเส้น) และ 8 เมตร (เส้นประสั้น) แทรก: ความยาวคลื่นหมายถึง
ถึงΣ Σ(λ F(λ)) F(λ) F(λ) สอดคล้องกับความเข้ม fluorescence สำหรับที่เป็น
ให้λ (วงปิด) ความเข้มสูงสุดที่ความเข้มข้นของยูเรียที่แตกต่างกัน (เปิด
วงกลม) (ข) ข้อมูล SAXS พับ (เส้นทึบ) และกางออก (เส้น) PV2 แทรก:
รูปแบบของอนุภาค Rg เป็นฟังก์ชันของความเข้มข้นของยูเรีย (ค) จำนวน Cys สัมผัส
ตกที่ความเข้มข้นของยูเรียที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.7 เสถียรภาพโครงสร้าง
3.7.1 การศึกษายูเรีย denaturation
denaturation PV2 โดยยูเรียได้รับการศึกษาจากการสัมผัสตัวทำละลายของ Trp,
สัมผัสตัวทำละลายของ Cys และจากการเปลี่ยนแปลงในขนาดอนุภาค
สเปกตรัมแสงโพรไบโอได้รับสำหรับ PV2 ยูเรียที่แตกต่างกันที่
ความเข้มข้นที่แสดงในรูป 6A สองพฤติกรรมที่โดดเด่นสามารถ
สังเกตได้จากสเปกตรัม ที่ระดับความเข้มข้นต่ำกลางและปุ๋ยยูเรีย
(ถึง 4.5 M), การลดลงของความเข้มของแสงและมีขนาดเล็ก แต่
เปลี่ยนสีแดงเห็นได้ชัดสามารถสังเกตได้ เกิน 4.5 M ยูเรียสีแดงที่แข็งแกร่ง
และการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนของการเพิ่มความเข้มแสงที่ถูก
ตั้งข้อสังเกต พฤติกรรมที่ต่ำกว่าความเข้มข้นของยูเรียที่สามารถเชื่อมโยง
ไปสู่การเปิดรับความก้าวหน้าของวงอินโดลของโพรไบโอไปยัง
ขั้วโลกละลาย (รูปที่ 6A, แทรก) ยูเรียที่ระดับความเข้มข้นที่สูงกว่า
การกำจัดของปฏิสัมพันธ์ท้องถิ่นทั่ว tryptophans ดูเหมือนว่าจะปล่อย
ปฏิสัมพันธ์ดับภายในที่มีอยู่ในการเพิ่มขึ้นของรัฐให้เจ้าของ
ที่จะเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของการปล่อยแสง ผลกระทบของ
denaturant โครงสร้างสี่ของ PV2 ยังตามมา
โดย SAXS (รูปที่ 6B) โปรตีนมีค่าคงที่ของริโอ 44 ± 1 Å
ระหว่าง 0 และ 2 เมตรยูเรียในขณะที่ความเข้มข้นสูงหมุน
รัศมีเพิ่มขึ้นถึง 66 ± 5 ที่ 6 Murea (รูปที่ 6B, แทรก) ยูเรีย
denaturation เกิดของ PV2 ได้รับการตรวจสอบในที่สุดต่อไปนี้
การสัมผัสตัวทำละลายของ cysteine ​​ตกค้างของโปรตีน จำนวน
cysteine ​​ตกค้างสัมผัสที่ความเข้มข้นของยูเรียที่แตกต่างกันได้รับการ
กำหนดโดยใช้การปล่อยเรืองแสงของ monobromobimane สอบสวน
(ตามที่อธิบายไว้ในวรรคก่อนหน้านี้) มะเดื่อ 6C แสดงให้เห็นถึงรูปที่ 6. PV2 แฉที่เกิดจากการรักษายูเรีย (A) โพรไบโอสเปกตรัมการเรืองแสง
ของ PV2 ที่ 0 เมตร (เส้นทึบ), 1.5 M (เส้นประ) 3 เมตร (เส้นประ), 4.5 M (เส้นประจุด
เส้น), 6 M (เส้นประจุดเส้นประ) และ 8 M ( เส้นประสั้น) สิ่งที่ใส่เข้าไป: หมายถึงความยาวคลื่น
หมายถึงΣ (λ F (λ)) / Σ F (λ) ที่ F (λ) สอดคล้องกับความเข้มแสงสำหรับ
λที่กำหนด (วงกลมปิด) ความรุนแรงสูงสุดที่ระดับความเข้มข้นของยูเรียที่แตกต่างกัน (เปิด
วงกลม) (B) ข้อมูล SAXS ของพับ (เส้นทึบ) และกางออก (เส้นประ) PV2 สิ่งที่ใส่เข้าไป:
รูปแบบของอนุภาคริโอเป็นหน้าที่ของความเข้มข้นของยูเรีย (C) จำนวนสัมผัส Cys
ตกค้างที่มีความเข้มข้นของยูเรียที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.7 โครงสร้างความมั่นคง
3.7.1 . ยูเรีย ( การศึกษา
pv2 ยูเรีย ( โดยศึกษาโดยการสัมผัสตัวทำละลายของตัวทำละลายก
การของภาวะ และจากการเปลี่ยนแปลงของขนาดอนุภาค
ทริปนี้จะมีค่าความเข้มข้นของยูเรียสำหรับ pv2
แตกต่างกันจะแสดงในรูปที่ 6 . 2 พฤติกรรมที่สามารถสังเกตได้จากสเปกตรัม
. ที่ความเข้มข้นต่ำและกลาง
ยูเรีย( ถึง 4.5 เมตร ) , การลดความเข้มของการเรืองแสง และมีขนาดเล็ก แต่สามารถแดง
กะสามารถสังเกตได้ ข้างต้น 4.5 M ยูเรีย , กะแดง
ที่แข็งแกร่งและเพิ่มความเข้มของการเรืองแสงชัดเจน (
) พฤติกรรมที่ลดความเข้มข้นของยูเรียสามารถเชื่อมโยง
เพื่อเปิดรับความก้าวหน้าของอินโดลแหวนของทริปไปยัง
ขั้วโลกละลาย ( รูป 6A , สิ่งที่ใส่เข้าไป )ระดับยูเรียความเข้มข้น
การกำจัดการโต้ตอบท้องถิ่นรอบ tryptophans ดูเหมือนปล่อย
ภายในดับที่มีอยู่ในพื้นเมืองของรัฐให้สูงขึ้นเพื่อเพิ่ม
เห็นได้ชัดของการเรืองแสงออกมา ผลของ
ทำให้ผิดธรรมชาติในโครงสร้าง quaternary ของ pv2 ก็ตาม
โดย saxs ( รูปบน ) โปรตีนที่พบคง RG ค่า 44 ±•
1ระหว่าง 0 และ 2 M ยูเรีย ในขณะที่สูงกว่าความเข้มข้นในการโคจร
รัศมีเพิ่มขึ้นถึง 66 ± 5 กริพเพน 6 murea ( รูปบนที่ใส่ ) ยูเรีย (
) ของ pv2 ก็ตรวจสอบต่อไปนี้
การสัมผัสตัวทำละลายของซีสเตอีนตกค้างของโปรตีน จํานวน
ซีสเตอีนตกค้างสัมผัสที่ความเข้มข้นแตกต่างกันคือ
ยูเรียกำหนดโดยใช้การเรืองแสงของโพรบ monobromobimane
( ตามที่อธิบายไว้ในย่อหน้าก่อน ) รูปที่ 6 แสดงรูปที่ 6 pv2 แฉและ urea รักษา ( ก ) ทริปโตเฟนเรืองแสงสเปกตรัมของ pv2
0 m ( เส้นทึบ ) , 1.5 m ( เส้นประ ) 3 M ( เส้นประ ) , 4.5 เมตร ( เส้นประจุด
) 6 M ( เส้นประจุดเส้นประ ) 8 M ( สั้นเส้นประ ) ภาพประกอบ : หมายถึงความยาวคลื่น
หมายถึงΣ ( λ F ( λ ) / Σ F ( λ ) ที่ F ( λ ) สอดคล้องกับความเข้มฟลูออเรสเซนต์สำหรับ
ให้λ ( ปิดวง ) สูงสุดที่ความเข้มข้นของยูเรียความเข้มข้นแตกต่างกัน ( เปิด
วงกลม ) ( ข ) saxs ข้อมูลประกอบ ( เส้นทึบ ) และกางออก ( เส้นประ ) pv2 . ภาพประกอบ :
รูปแบบของ RG อนุภาคเป็นฟังก์ชันความเข้มข้นของยูเรีย . ( C ) จำนวนเปิดเผยภาวะ
ตกค้างที่แตกต่างกันยูเรียความเข้มข้น