Kirkwall… The city of chains. Not t

Kirkwall… The city of chains. Not the most pleasant name for the place to live – but unlike many others relics of the Tevinter Imperium this particular slaving port earned its name honestly! And not only for being "home" to the countless slaves few centuries back, no – but for being one now! In all Thedas except for the remnants of the Imperium there was no slavery – yet people seem to forgotten about one thing: freedom is the nature birth-right of any living creature!

Mages – the men and women, the elves and humans, the old and young, kids even – all were imprisoned and enslaved only for being different! It was horrible and unfair, it was inhuman and disgusting, and yet it was allowed and even lawful!

The every mage outside the Gallows was an apostate – no matter what he was, dangerous or not, there were only two ways for them – the Circle or the death… or another option even worse – tranquility! A horrible mockery of life, the mere existence with no feelings, no life wish, no soul…

And all that was legal here… Ironically enough that exactly here, in the City of Chains, the place where Mages were imprisoned and abused more of all the seeds of rebellion gave their roots!

Young Dalish moved forward through the empty night streets accompanied by the five Templars, her wrists were tied with heavy irons before her, the cuffs were magic-proof, so she could not free herself – not without being killed by the powerful runes… Yet another irony – mages were made tranquil and forced to create the chains for their own kind – dreadful and distasteful!

Merrill`s left wrist was cut and bleeding – showing she didn`t surrender peacefully... The dark-red blood was sliding down her palm through the cuffs and falling with large drops on the ground.

"Move, you sharp-eared whore!" One of the Templars pushed Merrill so she barely held the balance, the armored fist dived right between her shoulders, the hit was very painful and she sobbed of that… What an irony, truly – the blood mage was afraid of pain… But the irony was even greater if it came to the way she was discovered! … This was one large night of ironies it seems!

"Please stop beating me!" She tried to reason them, her large green eyes were full of tears as she spoke, "I`m not dangerous for you…"

One of the guards merely laughed at her.

"Look who`s talking! The foul heretical witch is afraid of pain?" He roughly grasped Merrill`s short hair and turned her to him, the girls screamed of pain and clenched to his armored gauntlet, trying to make him easy the grasp, "Your kind is unnatural foul scourge on our land! The demon semen!"

Merrill looked in his eyes as her fingers slipped the cold metal glove and hissed:
"You are worse than animals! They at least do not kill their own simply for being different!"
"Why you…!" The guard weaved his hand to smite her, but one of his fellows stopped him.
"Enough! Let her go!" The Templar who cared the torch held him by the forearm, "Beating defenseless woman no matter what is unworthy!"

The grasp eased and Merrill managed to break free, it all was so humiliating! The Templar looked at his gauntlet with disgust as it was all coater with blood.

"Filthy witch! You defiled my holy armor with your foul blood!"

Merrill bit the lower lip feeling her wounded arm aching and running cold.

"I`m bleeding, please stop that!" She begged, looking on the torch-carrier, he seemed the most compassionate person here, "It hurts, please bandage the wound…"

The Templar thought a bit and downed the torch, looking on her wounded wrist, then nodded and gave another Chantry Soldier the sign. They stopped and one of Templars, the woman, took out the medical kit and not very carefully banded her arm – it was clear helping the apostate wasn`t the most pleasant thing for her. Merrill sobbed a few times, but as the knot was tightened the blood stopped and she felt a little better.

"Thank you…"

The Templar woman simply sniffed in response, it was clear she dispised herself after doing such dirty work.
It was already midnight when they came to the central square heading to the Gallows, the Alienage was very far from the centre of the city.

"What will you do to me?" The Dalish asked, looking down.
"Considering your resistance – nothing good!" One of the other Templars reminded of his existence.

Merrill closed her face with palms and wept, feeling her soul being torn apart.

"I… I don`t want to die!" She said sobbing, the salty tears fell on her wounded wrist making the pain even worse, "I have a family: a husband and a baby…"

She looked on the "kind" Templar again, begging with her eyes.

"Please let me go… I swear I`ll never use magic again, at all! ... I don`t want to die!"

"Hah, old song! I`ve heard much more touching stories, wench!" The rude Templar laughed loudly, "If it was up to me I`d forbid you mutants breed at all!"

"But what of my child!" Merril looked at him, "He is innocent! He didn`t do anything bad, why are you doing that? Will you kill us both? You have no heart!"

A desperate attempt, but of course it didn`t help… But Merrill didn`t even realize how truthfull her last words would be – literally!

He next second the torch in the hands of the Templar to her left suddenly went dead, covering the entire party with creepy cold night blanket. Before the carrier even had the chance to reach for the flint, his armor received the a few more ventilation holes… Three sharp determined strikes pierced the back-plate, chainmail, leather, skin and flesh with equal ease. The soldier didn`t even had the chance to gasp, as the next second his throat filled with his own blood.

With loud clash sound he fell on the cold stone ground of the square. Other Templars barely understood anything before another one of them received cobra`s kiss – as sharp dual "fangs" pierced his neck right in the small gap between armor and helmet, it was a jeweler`s work – dreadful, bloody, ruthless – but art!

The Templar coughed and grasped his throat, like trying to hold the hot fountains of blood running through his fingers. It was a horrible agony, the slow death and tournament beyond understanding – to feel your life literally flowing out of the body… After a few long as eternity seconds of this torture the Templar fell on his knees, his empty glass eyes rolled back and the lifeless body clashed on the rough cold stone with one last breath.

The female Templar drew her sword and turned to where she remembered Merrill was standing: one didn`t need to be genius to understand this attack was aimed to free the captive. But barely she made a two steps towards young elf she felt how strong arms grasped her from behind: the mestrious assassin waved his hands under her armpits and sharply wrung her arms up. The woman gasped with pain, but the next second she saw how black gloved hands grasped her helmet, closing the eyes gap with frightening darkness.

The last thing she felt was sharp pain and foul crunch of neck vertebras when assassin scragged her.

Merrill didn`t actually see anything, but one by one her capturers fell on the ground – one by one – like some invisible scythe mowed them… She fell on her knees and covered her head, afraid to move, screams of dead or dying Templars were so horrible, so terribly vivid – like she saw the picture or even felt the pain and agony herself. She accidently felt something under her left knee, it was that torch and it still glowed – barely, but glowed.

"Brasingr!" Whispered Merrill, clenching her teeth of sharp pain waving through her body from the cuffs, but the fire came back to life, illuminating the horrible scene with warm amber light. The young Dalish took the torch and turned to the place where she heard the last move – only to witness masked figure in the black killing the last of her capturers…

Assassin attacked the Templar from behind and pierced his right side – exactly the place where liver was, then arched poor howling man like the rack and nailed to the ground with his second dagger. The final strike pierced the heart – just as Merrill predicted! The blinding reflexes and deadly prescision - those two never betrayed one particular individual.

Young Dalish looked on that figure both with relief and with worry – as she saw his heavy intense breath. She rushed to her rescuer and his tight embrace was like heaven for her!

"Merrill!" Jason threw off the hood and kissed his wife, his sweaty face flashed in the dim light of the torch, "My dear! Ohh…"

He watched her closely checking for the wounds, but fortunately there were none.

"You are safe!" He took the lockpick and with no effort opened the stubborn cuffs, letting them fall off her gentle wrists… He then took the torch and nailed it to the ground, letting hospitable darkness hide their presence once again, "We must get out of here, fast!"

He took her hand and run, Merrill couldn`t see in the darkness like Jason, but she trusted him – she was running knowing he won`t allow her even to stumble!

***

"Tell me what happened, Merrill!" Said Hawke sitting in front of his young wife and bandaging her wounded hands – in addition to that maim she did to herself to fight in the first place she had burns on the places where cuffs were – that`s how the anti-magic runes reacted on her fire spell…

The Dalish looked down and sighed, but not of physical pain – much more of another one…, internal! They were sitting on the bed in their sleeping room, the door was closed – so no one could hear her…

"You sure they won`t find out, Ma`Venan?"

Jason simply waved this off.

"Everyone who saw you are now dead, and there are many gangs and other filth in Kirkwall, especially in the night, who`d dare to supect the Champion? ... So what happened?"

"I was betrayed, Ma`Venan…" She raised her large eyes and looked on her husband, "But please promise me you won`t be killing that person! Swear to me!"

Jason`s eyes narrowed for a second

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kirkwall ... เมืองของโซ่ ไม่ใช่ชื่อที่ดีที่สุด แต่แตกต่าง จากอื่น ๆ อีกมากมายที่ต้องใช้ชีวิตแบบของ Tevinter Imperium พอร์ตนี้อุปกรณ์เสริมเฉพาะได้ชื่อสุจริตอย่าง และไม่เพียงแต่เป็น "บ้าน" ทาสนับไม่ถ้วนสองสามศตวรรษกลับ ไม่ – แต่ในขณะนี้หนึ่ง ใน Thedas ทั้งหมดยกเว้นเศษของ Imperium มีทาสไม่มี – แต่คนดูเหมือนจะลืมเกี่ยวกับสิ่งหนึ่ง: อิสระเป็นธรรมชาติเกิดขวาของสัตว์ชีวิตผู้วิเศษชาย และหญิง เอลฟ์ และมนุษย์ เก่า และ หนุ่ม เด็กแม้ – ถูกจำคุกเป็นเวลา และ enslaved สำหรับแตกต่าง น่ากลัว และไม่เป็นธรรม inhuman และน่าขยะแขยง และยัง ก็ได้รับอนุญาต และแม้แต่กฎหมายMage ทุกนอกแขวนคอนักโทษถูกเป็น apostate – ไม่ว่าอะไรเขา อันตราย หรือไม่ มีเพียงสองวิธีสำหรับพวกเขา – วงกลมหรือตาย...หรืออีกทางเลือกหนึ่งยิ่งแย่ลง – สงบ Mockery น่ากลัวของชีวิต ดำรงอยู่เพียงความรู้สึกไม่ ไม่ต้องการชีวิต จิตใจไม่...และทั้งหมดที่ถูกกฎหมายที่นี่... พอแดกดันว่าที่นี่ ในเมืองโซ่ สถานที่ผู้วิเศษถูกจำคุกเป็นเวลา และเมล็ดพันธุ์ทั้งหมดของกบฏคนทำให้รากของพวกเขาหนุ่ม Dalish ย้ายไปข้างหน้าผ่านถนนว่างเปล่าคืนมาพร้อมกับ Templars ห้า ข้อของเธอถูกผูกกับเตารีดหนักก่อนเธอ cuffs นำมายากลกัน เธอไม่สามารถปล่อยตัวเอง – ไม่ไม่ถูกฆ่าโดยอักษรรูมีประสิทธิภาพ... ยัง ประชดอีก – ผู้วิเศษทำเงียบสงบ และบังคับการสร้างโซ่สำหรับชนิดของตัวเอง-dreadful และ distastefulข้อมือซ้ายของเมอร์ริลถูกตัด และการเลือด – การแสดงเธอไม่ยอมแพ้สงบ... เลือดสีแดงเข้มเลื่อนลงปาล์มของเธอผ่านการ cuffs และตก ด้วยหยดขนาดใหญ่บนพื้นดิน"ย้าย คุณคมหู whore" หนึ่งตัว Templars ผลักเมอร์ริลเพื่อเธอแทบจัดดุล กำปั้นเกราะดำขวาระหว่างไหล่ของเธอ การตีเจ็บปวด และเธอ sobbed ของที่... สิ่งประชด แท้จริง – mage เลือดกลัวความเจ็บปวด... แต่การประชดถูกยิ่งถ้ามากับเธอค้นพบ … นี้คือคืนหนึ่งใหญ่ของ ironies ดูเหมือนว่า"โปรดหยุดตีฉัน" เธอพยายามเหตุผลพวกเขา เธอตาสีเขียวขนาดใหญ่เต็มไปด้วยน้ำตาเธอพูด "ฉันไม่เป็นอันตรายสำหรับคุณ..."ยามหนึ่งเพียงหัวเราะที่เธอ"สิ่ง ที่จะพูด แม่มด heretical เหม็นคือกลัวความเจ็บปวด เขาประมาณ grasped ผมสั้นของเมอร์ริล และเปิดเธอเขา หญิงกรีดร้องเจ็บปวด และกัดกับเขา gauntlet เกราะ พยายามที่จะทำให้เขาง่ายต่อความเข้าใจ "ชนิดของคุณ เป็นระบาดเหม็นธรรมชาติบนที่ดินของเรา ปีศาจน้ำเชื้อ"เมอร์ริลมองในตาเธอนิ้วถุงมือโลหะเย็นเล็ดรอด และ hissed:"คุณจะเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ จะน้อยไม่ฆ่าตัวเองเพียงแค่สำหรับแตกต่าง""ทำไมคุณ...! " ยาม weaved smite เธอมือของเขา แต่เฟลโล่ส์เขาหยุดการทำงานเขา"พอ ปล่อยให้เธอไป" เทมพลาร์ที่ดูแลคบเพลิงขึ้นเขา โดยปลายแขน "เต้นพึ่งผู้หญิงว่าสิ่งไม่สมควร"เข้าใจยังบรรเทา และเมอร์ริลจัดการการ มันทั้งหมดเป็น humiliating ดังนั้น เทมพลาร์ที่มอง gauntlet ของเขา ด้วยความขยะแขยงก็ coater ทั้งหมดกับเลือด"ส่วนแม่มด คุณ defiled เกราะศักดิ์สิทธิ์ของฉันกับเลือดเหม็น"เมอร์ริลบิต lip ล่างรู้สึกแขนได้รับบาดเจ็บ aching และทำเย็น"ฉันมีเลือดออก กรุณาหยุดที่" เธอขอร้อง มองในไฟฉายบริษัทขนส่ง ดูน่าสังเวชคนที่นี่ "เจ็บ กรุณาแผลแผล..."เทมพลาร์ที่คิดบิต และ downed ไฟฉาย มองบนข้อมือของเธอได้รับบาดเจ็บ แล้วพยักหน้า และให้เครื่องหมายทหาร Chantry อื่น พวกเขาหยุด และ Templars ผู้หญิง เอาออกชุดแพทย์ และไม่ระมัดระวัง banded แขน – เป็นชัดเจนช่วย apostate ไม่ได้สิ่งดีที่สุดสำหรับเธอ เมอร์ริล sobbed กี่ครั้ง แต่เป็นปมที่ถูกทำให้รัดกุม เลือดหยุด และเธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย"ขอบคุณ..."หญิงเทมพลาร์เพียง sniffed ตอบ ก็ล้างเธอ dispised ตัวเองหลังจากทำงานสกปรกดังกล่าวก็แล้วเที่ยงคืนเมื่อพวกเขามาถึงหัวขนาดกลางจะแขวนคอนักโทษ Alienage อยู่ไกลจากศูนย์กลางของเมือง"คุณจะทำอะไรกับฉัน" Dalish ที่ถาม มองลง"พิจารณาความต้านทานของคุณ – ไม่มีอะไรดี" หนึ่งตัว Templars เตือนของการดำรงอยู่ของเขาเมอร์ริลปิดใบหน้าของเธอ ด้วยต้นปาล์ม และ ร้องไห้ รู้สึกจิตใจของเธอกำลังขาดออกจากกัน"ฉัน... ไม่อยากตาย" เธอกล่าวว่า sobbing น้ำตาเค็มตกบนข้อมือของเธอได้รับบาดเจ็บที่ทำให้เจ็บปวดยิ่งแย่ลง, "มีครอบครัว: สามีและเด็ก..."เธอมองในเทมพลาร์ "ชนิด" อีก อ้อน ด้วยสายตาของเธอ"โปรดแจ้งให้เราไป... ผมขอสาบานจะไม่ใช้มายากลอีก เลย ... ไม่อยากตาย""ไร เพลงเก่า ผมเคยได้ยินมากสัมผัสเรื่องราว wench " เทมพลาร์หยาบหัวเราะดัง "ถ้ามันเป็นถึงฉัน ฉันจะห้ามคุณสายพันธุ์สายพันธุ์เลย""แต่สิ่งที่เด็กของฉัน" Merril มองเขา "เขา เป็นผู้บริสุทธิ์ เขาไม่ได้ทำอะไรเลวร้าย เหตุทำอยู่ที่ คุณจะฆ่าเราทั้งสอง คุณมีหัวใจไม่"ความพยายามที่หมดหวัง แต่แน่นอนมันไม่ได้ช่วย... แต่เมอร์ริลแม้ไม่ทราบว่า truthfull คำสุดท้ายเธอจะ – แท้จริงเขาสองถัดไปที่คบเพลิงในมือของเทมพลาร์อยู่ทางซ้ายก็ไปตาย ครอบคลุมทั้งพรรค ด้วยครอบคืนน่าขนลุก ก่อนที่ผู้ขนส่งได้มีโอกาสไปถึงมนุษย์ เกราะของเขาได้รับรูระบายอากาศเพิ่มเติมกี่... สามคมกำหนดนัดหยุดงาน pierced แผ่นหลัง chainmail หนัง ผิวหนัง และเนื้อกับง่ายเท่า ทหารไม่มีโอกาสได้แขม็บ คอของเขาเต็มไป ด้วยพระโลหิตของพระองค์ที่สองต่อไปมีเสียงปะทะดัง เขาตกบนพื้นหินที่เย็นของสี่เหลี่ยม Templars อื่น ๆ แทบไม่เข้าใจอะไรก่อนหนึ่งของพวกเขาได้รับจูบของงูเห่า – เป็นสองคม "เขี้ยว" pierced คอของเขาขวาในช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างเกราะและหมวกกันน็อค มันเป็นงานของอัญมณี-dreadful เลือด หิน – แต่ศิลปะเทมพลาร์ที่ไอ และ grasped คอเขา เช่นการพยายามเก็บน้ำพุร้อนของเลือดที่ไหลผ่านนิ้วมือของเขา มันเป็นทุกข์ทรมานน่ากลัว ตายช้า และการแข่งขันนอกเหนือจากความเข้าใจ – รู้สึกชีวิตไหลออกจากร่างกายอย่างแท้จริง... หลังจากไม่กี่นานเป็นวินาทีที่นิรันดร์ของทรมานนี้เทมพลาร์ล้มลงบนเข่าของเขา ตาแก้วเปล่าย้อนกลับ และตัว lifeless กระทบบนหินเย็นหยาบกับหนึ่งลมหายใจสุดท้ายยืนหญิงเทมพลาร์ดึงดาบของเธอ และการที่เธอจำเมอร์ริล: หนึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นอัจฉริยะเข้าใจโจมตีมีวัตถุประสงค์เพื่อฟรีจำเลย แต่แทบไม่เธอทำขั้นตอนที่สองต่อเอลฟ์หนุ่มที่เธอรู้สึกว่าแข็งแกร่งอาวุธ grasped เธอจากด้านหลัง: ฆาตกร mestrious waved มือของเขาภายใต้ armpits เธอ และ wrung เธอขึ้นอย่างรวดเร็ว หญิง gasped มีอาการปวด แต่ที่สองถัดไปที่เธอเห็นว่าดำ gloved มือ grasped หมวกของเธอ ปิดช่องว่างตามืดน่ากลัวสิ่งสุดท้ายที่เธอรู้สึกมีอาการปวดคมและวิกฤติด้านเหม็นของ vertebras คอเมื่อฆาตกร scragged เธอ เมอร์ริลจริงไม่เห็นอะไร แต่หนึ่ง capturers ของเธอล้มลงบนพื้นดิน –หนึ่ง – เหมือนพร้าบางมองไม่เห็น mowed เหล่านั้น... เธอล้มลงบนหัวเข่าของเธอ และครอบคลุมศีรษะของเธอ กลัวการย้าย screams ของ Templars ตาย หรือตายได้น่ากลัวมาก ดังนั้นฟ้าสด ใส – เหมือนเธอเห็นรูปภาพ หรือแม้แต่รู้สึกเจ็บปวดและทรมานตัวเอง เธอไม่ได้ตั้งใจรู้สึกบางสิ่งบางอย่างภายใต้เข่าซ้ายของเธอ มันเป็นไฟฉายที่ และมันยัง glowed – แทบ แต่ glowed"Brasingr" เกมส์เมอร์ริล เด็กนอนกัดฟันของเธอโบกผ่านร่างกายของเธอจาก cuffs ปวดคม แต่ไฟกลับมาชีวิต พร่างฉากน่ากลัวไฟสีเหลืองอำพันที่อบอุ่น Dalish หนุ่มเอาคบเพลิง และเปิดไปยังสถานที่ที่เธอได้ยินย้ายสุดท้าย – เพียงรู้เห็นรูปสวมชุดดำฆ่าล่าสุดของ capturers ของเธอ...ฆาตกรเทมพลาร์โจมตีจากด้านหลัง และ pierced เขาขวาตรงสถานที่ตับ แล้วปักษาไม่ดีเห่าหอนคนอย่างชั้น และ nailed ไปพื้นดินด้วยกริชที่สองของเขา ตีสุดท้าย pierced หัวใจ – เหมือนการคาดการณ์ของเมอร์ริล มายากลมฤตยู reflexes และมรณะ prescision - ที่สองไม่เคยทรยศต่อบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะDalish ยังมองในรูปนั้นทั้งบรรเทาทุกข์ และ กังวล – ขณะที่เธอเห็นลมหายใจที่รุนแรงของเขาหนัก เธอวิ่งไปกู้ชีพของเธอ และกอดเขาแน่นเป็นเหมือนสวรรค์สำหรับเธอ"เมอร์ริล" Jason โยนปิดกระโปรงหน้ารถ และรั้งภรรยา หน้าที่ sweaty ถ่ายในแสงของไฟฉาย "รักของฉัน โอ้... "เขาเฝ้าดูเธออย่างใกล้ชิดตรวจสอบแผล แต่โชคดีมีไม่มี"คุณจะเซฟ" เขาเอา lockpick และ ด้วยความพยายามไม่เปิด cuffs ปากแข็ง ปล่อยให้พวกเขาหลุดข้อเธออ่อนโยน... เขาแล้วเอาคบเพลิง และ nailed มันกับพื้นดิน ให้ความมืดกลางซ่อนพวกครั้ง "เราต้องได้ รับออกจากที่นี่ รวดเร็ว"เขาเอามือของเธอ และรัน เมอร์ริลไม่สามารถดูในที่มืดเช่น Jason แต่เธอเชื่อเขา – เธอทำงานรู้ว่า เขาจะไม่ให้เธอได้ไปสะดุด*** "บอกว่า เกิดอะไรขึ้น เมอร์ริล" กล่าวว่า Hawke นั่งหน้าภรรยาสาว และ bandaging เธอได้รับบาดเจ็บมือ – นอกจากนี้ที่เธอจัดทำเพื่อตัวเองเพื่อต่อสู้ในสถานแรกที่เธอได้ไหม้ในสถานที่มี cuffs – คือว่าอักษรรูวิเศษป้องกันปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นในคาถาไฟของเธอ...The Dalish looked down and sighed, but not of physical pain – much more of another one…, internal! They were sitting on the bed in their sleeping room, the door was closed – so no one could hear her…"You sure they won`t find out, Ma`Venan?"Jason simply waved this off."Everyone who saw you are now dead, and there are many gangs and other filth in Kirkwall, especially in the night, who`d dare to supect the Champion? ... So what happened?""I was betrayed, Ma`Venan…" She raised her large eyes and looked on her husband, "But please promise me you won`t be killing that person! Swear to me!"Jason`s eyes narrowed for a second

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kirkwall ... เมืองโซ่ ไม่ได้ชื่อที่สบายที่สุดสำหรับสถานที่ที่จะมีชีวิตอยู่ - แต่ไม่เหมือนพระธาตุอื่น ๆ อีกมากมายของ Tevinter จักรวรรดิพอร์ต slaving นี้โดยเฉพาะได้รับชื่อของมันตรงไปตรงมา! และไม่เพียง แต่สำหรับการเป็น "บ้าน" ที่จะเป็นทาสนับไม่ถ้วนไม่กี่ศตวรรษกลับไม่ - แต่เป็นหนึ่งในขณะนี้! ใน Thedas ทั้งหมดยกเว้นสำหรับเศษของจักรวรรดิไม่มีทาส - ยังคนดูเหมือนจะลืมเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งที่: เสรีภาพเป็นธรรมชาติเกิดขวาของสิ่งมีชีวิตใด ๆ ! ผู้วิเศษ - ชายและหญิง, เอลฟ์และมนุษย์เก่า และหนุ่มสาวเด็กแม้ - ทั้งหมดถูกกักขังและกดขี่เพียงสำหรับการที่แตกต่างกัน! มันเป็นที่น่ากลัวและไม่เป็นธรรมก็คือมนุษย์และน่าขยะแขยงและยังได้รับอนุญาตถูกต้องตามกฎหมายและแม้! ผู้วิเศษทุกนอกตะแลงแกงเป็นนอกคอก - ว่าสิ่งที่เขาไม่เป็นอันตรายหรือไม่มีเพียงสองวิธีสำหรับพวกเขา - วงกลมหรือเสียชีวิต ... หรืออีกทางเลือกหนึ่งที่เลวร้ายยิ่ง - ความเงียบสงบ! ถ้อยคำที่น่ากลัวของสิ่งมีชีวิตดำรงอยู่เพียงกับความรู้สึกไม่มีความปรารถนาที่ไม่มีชีวิตจิตใจไม่ ... และสิ่งที่ถูกกฎหมายที่นี่ ... แดกดันพอที่จะทำให้ว่าที่นี่ในเมืองโซ่ที่ผู้วิเศษถูกขังและถูกทำร้ายมากขึ้นทุก เมล็ดพันธุ์แห่งการปฏิวัติให้รากของพวกเขา! หนุ่ม Dalish เดินไปข้างหน้าผ่านถนนที่ว่างเปล่าคืนมาพร้อมกับนักรบห้าข้อมือของเธอถูกมัดด้วยเตารีดหนักก่อนที่เธอ cuffs เป็นมายากลหลักฐานเพื่อให้เธอไม่สามารถปลดปล่อยตัวเอง - ไม่ได้โดยไม่ต้อง ฆ่าโดยรูที่มีประสิทธิภาพ ... แต่ประชดอีก - ผู้วิเศษที่ถูกสร้างขึ้นมาอันเงียบสงบและถูกบังคับให้สร้างเครือข่ายสำหรับชนิดของตัวเอง! - น่ากลัวและน่ารังเกียจข้อมือ Merrill`s ซ้ายถูกตัดและเลือดออก - แสดงเธอ didn `t ยอมจำนนอย่างสงบ ... เลือดสีแดงได้รับการเลื่อนลงฝ่ามือของเธอผ่านกุญแจมือและตกที่หยดขนาดใหญ่บนพื้นดิน. "ย้ายคุณโสเภณีคมชัดหู!" หนึ่งในนักรบผลักเมอร์เพื่อที่เธอแทบจะไม่จัดสมดุลกำปั้นหุ้มเกราะพุ่งระหว่างไหล่ของเธอตีก็เจ็บปวดมากและเธอสะอื้นว่า ... อะไรประชดอย่างแท้จริง - ผู้วิเศษเลือดกลัวของความเจ็บปวด ... แต่ประชด ก็ยิ่งมากขึ้นถ้ามันมาถึงวิธีการที่เธอถูกค้นพบ! ... นี่เป็นหนึ่งในคืนที่มีขนาดใหญ่ของการเย้ยหยันดูเหมือนว่า! "กรุณาหยุดเต้นฉัน!" เธอพยายามที่จะให้เหตุผลพวกเขาดวงตาสีเขียวขนาดใหญ่ของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่เธอพูด "I`m ไม่เป็นอันตรายสำหรับคุณ ... " หนึ่งในยามเพียงหัวเราะเยาะเธอ. "ดู Who`s พูด! แม่มดนอกรีตเหม็นกลัว ของความเจ็บปวด " เขาประมาณคว้า Merrill`s ผมสั้นและหันของเธอกับเขาสาวกรีดร้องของความเจ็บปวดและกำแน่นเพื่อถุงมือหุ้มเกราะของเขาพยายามที่จะทำให้เขาเข้าใจได้ง่าย "ชนิดของคุณคือระบาดธรรมชาติทำฟาวล์แผ่นดินของเรา! น้ำเชื้อปีศาจ!" เมอร์ริมองในสายตาของเขาเป็นนิ้วของเธอลื่นถุงมือโลหะเย็นและ hissed: "ท่านเป็นเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ที่พวกเขาอย่างน้อยไม่ฆ่าตัวเองเพียงเพื่อความแตกต่างกัน!" "ทำไมคุณ ... "! ยามทอมือของเขาเพื่อจะฆ่าเธอ แต่อย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขาหยุดเขา. "พอ! ให้เธอไป!" นักรบที่ดูแลไฟฉายกอดแขน "ตีผู้หญิงที่พึ่งไม่ว่าสิ่งที่เป็นไม่คู่ควร!" เข้าใจผ่อนคลายลงและเมอร์ที่มีการจัดการที่จะทำลายฟรีมันทั้งหมดเป็นความอัปยศอดสูมาก! นักรบมองที่ฝ่าอันตรายของเขาด้วยความขยะแขยงมันเป็น Coater ทั้งหมดที่มีเลือด. "แม่มด Filthy ท่านมลทินเกราะบริสุทธิ์ของเราด้วยเลือดเหม็นของคุณ!" เมอร์ริกัดริมฝีปากล่างความรู้สึกที่ได้รับบาดเจ็บที่แขนของเธอปวดและทำงานเย็น. "เลือดออก I`m โปรดหยุดที่! " เธอขอร้องมองในไฟฉายผู้ให้บริการที่ดูเหมือนว่าเขาเป็นคนที่เห็นอกเห็นใจมากที่สุดที่นี่ "มันเจ็บกรุณาพันแผล ... " นักรบคิดว่าบิตและกระดกไฟฉายมองบนข้อมือได้รับบาดเจ็บของเธอแล้วพยักหน้าและให้สังกัดอื่น ทหารเข้าสู่ระบบ พวกเขาหยุดและเป็นหนึ่งในนักรบหญิง, เอาออกชุดยาและไม่มากสีอย่างระมัดระวังแขนของเธอ - มันเป็นที่ชัดเจนช่วยให้ศาสนา wasn`t สิ่งที่สบายที่สุดสำหรับเธอ เมอร์ริสะอื้นไม่กี่ครั้ง แต่เป็นปมแน่นเลือดหยุดและเธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย. "ขอบคุณ ... " หญิงนักรบเพียงแค่ดมกลิ่นในการตอบสนองมันก็ชัดเจนเธอ dispised ตัวเองหลังจากที่ทำผลงานดังกล่าวสกปรก. มันมีอยู่แล้ว เที่ยงคืนเมื่อพวกเขามาถึงจัตุรัสกลางมุ่งหน้าไปยังตะแลงแกง, Alienage มากไกลจากใจกลางเมือง. "คุณจะทำอะไรกับผมหรือเปล่า" Dalish ถามว่ามองลงมา. "เมื่อพิจารณาความต้านทานของคุณ - ไม่มีอะไรดี" หนึ่งในนักรบอื่น ๆ เตือนของการดำรงอยู่ของเขา. เมอร์ริปิดใบหน้าของเธอกับปาล์มและร้องไห้รู้สึกจิตวิญญาณของเธอถูกฉีกออกจากกัน. "ฉัน ... ฉันสวม` t ต้องการที่จะตาย! " เธอบอกว่าร้องไห้น้ำตาเค็มลดลงบนข้อมือของเธอได้รับบาดเจ็บทำให้ปวดยิ่งแย่ลง "ผมมีครอบครัว: สามีและลูกน้อย ... " เธอมองที่ "ชนิด" นักรบอีกครั้งขอทานด้วยตาของเธอ. "กรุณาแจ้งให้เรา ไป ... ฉันสาบาน I`ll ไม่เคยใช้เวทมนตร์อีกครั้งที่ทุกคน! ... ฉันสวม `t ต้องการที่จะตาย!" "ฮะเพลงเก่า! I` ve ได้ยินเรื่องราวสัมผัสมากขึ้นหญิงสาว! " นักรบหยาบคายหัวเราะเสียงดัง "ถ้ามันขึ้นอยู่กับผม I`d ห้ามคุณกลายพันธุ์สายพันธุ์ที่ทุกคน!" "แต่สิ่งที่เด็กของฉัน!" เมอร์ริมองไปที่เขา "เขาเป็นผู้บริสุทธิ์! didn` t เขาทำอะไรที่ไม่ดีที่คุณทำอย่างนั้นทำไมคุณจะฆ่าพวกเราทั้งสอง? คุณมีหัวใจไม่! " พยายาม แต่แน่นอนมัน didn `t ช่วย ... แต่ เมอร์ริ didn`t ได้ตระหนักถึงวิธี truthfull คำพูดสุดท้ายของเธอจะต้อง! - ตัวอักษรถัดจากนั้นเขาสองไฟฉายในมือของนักรบที่จะทิ้งเธอไปอย่างกระทันหันตายครอบคลุมบุคคลทั้งหมดที่มีผ้าห่มคืนหนาวที่น่าขนลุก ก่อนที่ผู้ให้บริการยังมีโอกาสที่จะเข้าถึงสำหรับหินเกราะของเขาได้รับอีกไม่กี่รูระบายอากาศ ... สามนัดหยุดงานมุ่งมั่นที่คมแทงที่ด้านหลังแผ่น, เชน, หนังผิวและเนื้อได้อย่างง่ายดายเท่ากับ didn`t ทหารยังมีโอกาสที่จะอ้าปากค้างในขณะที่ถัดไปสองลำคอของเขาเต็มไปด้วยเลือดของตัวเอง. ด้วยเสียงการปะทะกันดังที่เขาล้มลงบนพื้นหินเย็นของตาราง นักรบอื่น ๆ แทบจะไม่เข้าใจอะไรก่อนที่อีกคนหนึ่งของพวกเขาได้รับ cobra`s จูบ - เป็นคมคู่ "เขี้ยว" เจาะคอของเขาที่ถูกต้องในช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างเกราะและหมวกกันน็อกมันเป็นงาน jeweler`s - น่ากลัวเลือดเหี้ยม - แต่ ศิลปะ! นักรบไอและคว้าคอของเขาเหมือนพยายามที่จะถือน้ำพุร้อนเลือดวิ่งผ่านนิ้วมือของเขา มันเป็นความทุกข์ทรมานที่น่ากลัวตายช้าและการแข่งขันเกินความเข้าใจ - จะรู้สึกชีวิตของคุณอย่างแท้จริงที่ไหลออกจากร่างกาย ... หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีนานเป็นนิรันดร์ของการทรมานนักรบลงบนหัวเข่าของเขานี้ตาแก้วเปล่าของเขาย้อนกลับและ ร่างไร้ชีวิตปะทะกันบนก้อนหินขรุขระเย็นด้วยลมหายใจสุดท้าย. นักรบหญิงชักดาบของเธอและหันไปยังที่ที่เธอจำเมอร์กำลังยืนอยู่หนึ่ง didn`t ต้องเป็นอัจฉริยะที่จะเข้าใจการโจมตีครั้งนี้มีวัตถุประ