When Jian Chen arrived at the grott

When Jian Chen arrived at the grotto, he discovered that his older brother Changyang Hu was already waiting there, and was currently sitting on a tree stump. He had an aimless expression, as he randomly swept his gaze around his surroundings in boredom. As soon as Jian Chen appeared, he immediately stood up in excitement, and jumped up from the tree stump. He happily said, “Fourth brother, you’ve finally arrived.”

Jian Chen smiled, “Big brother, why did you arrive so early?”

“Hehe, it’s habit, just a habit. Fourth brother, let’s start now. I spent the whole day yesterday trying to make heads or tails of the utilization of power you mentioned yesterday morning, but I was still unable to understand it. Can you re-explain it in detail to your big brother, one more time?” Changyang Hu asked in a slightly embarrassed tone.

“Of course I can.” Jian Chen smiled, and replied, “Big brother, I’ll tell you about that tomorrow morning. Today, I’ll personally demonstrate it to you.” Saying this, Jian Chen picked up a skinny stick next to his feet.

“Big brother, watch closely.” Saying this, Jian Chen took the branch and lightly waved it in the direction of a small tree, about the thickness of his wrist. When the branch approached the small tree, the skinny branch directly left his hand and silently pierced through the small tree, as if there were no obstacles at all. It seemed almost as if the small tree was originally only a mirage.

As he watched this strange scene, Changyang Hu started to have major doubts. At that moment, a rustling sound was heard, as the small tree started to split in the middle, the top half crashing down.

Changyang Hu opened his eyes wide and immediately ran towards the tree only to see the strangely smooth incision on it. It was almost as if a sharp sword had chopped the tree down. It was truly unimaginable since this fine cut done by a light slash of a flimsy tree branch had been enough to chop through the small tree.

Immediately, Changyang Hu’s eyes switched over to the small tree branch in Jian Chen’s hand. He ran on over and took it into his hands to look over, but not matter how much he looked at it, it seemed to be an average tree branch. As he brandished it softly, the tree branch merely swayed with his hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเฉินเจียนมาถึงอุโมงค์ เขาค้นพบว่า Changyang Hu พี่เขาแล้วรอคอยมี และนั่งอยู่บนตอไม้ เขานิพจน์มา ตามเขากวาดสายตาของเขารอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเขาในความเบื่อแบบสุ่ม เป็นเฉินเจี้ยนปรากฏ เขาทันทียืนขึ้นในเมือง และกระโดดขึ้นจากตอไม้ เขามีความสุขกล่าว "สี่พี่ชาย คุณได้ถึงที่สุด"เฉินเจียนยิ้ม "พี่ใหญ่ ทำไมไม่เดินแต่เช้า""ฮิฮิ มันเป็นนิสัย นิสัยเพียง พี่ชายสี่ เริ่มต้นตอนนี้ ผมใช้เวลาทั้งวันวันนี้พยายามทำหัวหรือหางของการใช้พลังงานที่คุณกล่าวถึงเช้าวานนี้ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถเข้าใจมัน สามารถคุณใหม่อธิบายรายละเอียดให้พี่ชายของคุณใหญ่ อีกครั้งหนึ่ง" Changyang Hu ถามในโทนสีที่อายเล็กน้อย"แน่นอนฉันสามารถทำ" เฉินเจียนยิ้ม และ ตอบ "ใหญ่ ฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับว่าพรุ่งนี้เช้า วันนี้ ฉันจะตัวสาธิตมันให้คุณ" บอกว่า นี้ เฉินเจียนหยิบขึ้นไม้ผอมถัดจากเท้าของเขา"พี่ใหญ่ ดูอย่างใกล้ชิด" บอกว่า นี้ เฉินเจียนเอาสาขา และเบา ๆ โบกในทิศทางของต้นไม้ขนาดเล็ก เกี่ยวกับความหนาของข้อมือของเขา เมื่อสาขาเข้าหาต้นไม้ขนาดเล็ก สาขาผอมตรงซ้ายมือของเขา และเงียบแทงผ่านต้นไม้ขนาดเล็ก เป็นถ้ามีอุปสรรคทั้งหมด มันดูเหมือนเกือบเป็นต้นไม้ขนาดเล็กเดิมเพียงภาพลวงตาตามเขาดูฉากนี้แปลก Changyang Hu เริ่มกังขาสำคัญ ในขณะ ในยามเสียงได้ยิน ต้นไม้เล็กเริ่มแบ่งในกลาง ครึ่งบนล้มลงChangyang Hu เปิดตาของเขากว้าง และวิ่งต่อต้นไม้เพียงเพื่อดูแผลเรียบแปลก ๆ มันทันที มันเป็นเกือบเหมือนดาบคมก็เตรียมการต้นไม้ลง มันก็เป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงเนื่องจากตัดดีนี้ทำ โดยเครื่องหมายทับแสงของน้ำแตกสาขาได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็กทันที Changyang หูตาสลับผ่านไปสาขาต้นไม้ขนาดเล็กในมือของเฉินเจียน เขาวิ่งบนเหนือ และเอามันไปอยู่ในมือของเขาไปหา แต่ไม่สำคัญว่าเขาดูที่มัน มันดูเหมือนจะ มีต้นไม้เฉลี่ยสาขา เป็นเขา brandished มันเบา ๆ ต้นไม้สาขาเพียงเปี่ยมไป ด้วยมือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเฉินเจี้ยนมาถึงที่ถ้ำเขาพบว่าพี่ชายของเขา Changyang Hu ได้แล้วรอมีและขณะกำลังนั่งอยู่บนตอไม้ เขามีการแสดงออกอย่างไร้จุดหมายในขณะที่เขาสุ่มกวาดสายตาไปรอบสภาพแวดล้อมของเขาในความเบื่อหน่าย เร็วที่สุดเท่าที่เจี้ยนเฉินปรากฏตัวขึ้นทันทีที่เขาลุกขึ้นยืนในความตื่นเต้นและกระโดดขึ้นจากตอต้นไม้ เขามีความสุขกล่าวว่า "พี่ชายสี่คุณได้มาถึงในที่สุด."

เจี้ยนเฉินยิ้ม "พี่ใหญ่ว่าทำไมคุณไม่มาถึงดังนั้นในช่วงต้น?"

"อิอิก็นิสัยเพียงนิสัย พี่ชายสี่ขอเริ่มต้นในขณะนี้ ฉันใช้เวลาทั้งวันเมื่อวานนี้พยายามที่จะทำให้หัวหรือหางของการใช้ประโยชน์จากพลังงานที่คุณกล่าวถึงในตอนเช้าเมื่อวานนี้ แต่ผมก็ยังไม่สามารถที่จะเข้าใจมัน คุณสามารถ re-อธิบายในรายละเอียดกับพี่ชายใหญ่ของคุณอีกครั้งหนึ่ง? "Changyang Hu ถามด้วยน้ำเสียงอายเล็กน้อย

"แน่นอนผมสามารถ." เจี้ยนเฉินยิ้มและตอบว่า "พี่ใหญ่ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับเช้าวันพรุ่งนี้ว่า วันนี้ผมเองจะแสดงให้คุณ. "คำพูดนี้เจี้ยนเฉินหยิบขึ้นมาติดผอมติดกับเท้าของเขา

"พี่ใหญ่ดูอย่างใกล้ชิด." คำพูดนี้เจี้ยนเฉินเอาสาขาและเบาโบกมือมันไปในทิศทางของต้นไม้เล็ก ๆ เกี่ยวกับความหนาของข้อมือของเขา เมื่อสาขาเข้าหาต้นไม้ขนาดเล็ก, สาขาผอมซ้ายมือของเขาโดยตรงและเจาะเงียบผ่านต้นไม้ขนาดเล็กเช่นถ้ามีอุปสรรคที่ไม่ทั้งหมด มันดูเหมือนเกือบจะเป็นถ้าต้นไม้ขนาดเล็ก แต่เดิมเป็นเพียงภาพลวงตา

ในขณะที่เขาดูแปลกฉากนี้ Changyang Hu เริ่มที่จะมีข้อสงสัยที่สำคัญ ในขณะที่เสียงพึมพำก็ได้ยินเป็นต้นไม้ขนาดเล็กเริ่มต้นที่จะแยกออกในช่วงกลางครึ่งบนล้มลง

Changyang หูเปิดตาของเขากว้างและรีบวิ่งไปทางต้นไม้เท่านั้นที่จะเห็นแผลเรียบแปลกที่มัน มันก็เกือบจะเป็นถ้าดาบคมได้สับต้นไม้ลง มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงตั้งแต่นี้ตัดดีทำโดยเฉือนแสงของต้นไม้บอบบางได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็ก

ทันทีตา Changyang อู่เปลี่ยนไปสาขาต้นไม้ขนาดเล็กในมือเจี้ยนเฉิน เขาวิ่งไปบนไปและเอามันไปอยู่ในมือของเขาที่จะมองมากกว่า แต่ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ที่เขามองไปที่มันดูเหมือนจะเป็นต้นไม้เฉลี่ย ในขณะที่เขากวัดแกว่งมันเบา ๆ ต้นไม้แกว่งเพียงด้วยมือของเขา มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงตั้งแต่นี้ตัดดีทำโดยเฉือนแสงของต้นไม้บอบบางได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็ก ทันทีตา Changyang อู่เปลี่ยนไปสาขาต้นไม้ขนาดเล็กในมือเจี้ยนเฉิน เขาวิ่งไปบนไปและเอามันไปอยู่ในมือของเขาที่จะมองมากกว่า แต่ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ที่เขามองไปที่มันดูเหมือนจะเป็นต้นไม้เฉลี่ย ในขณะที่เขากวัดแกว่งมันเบา ๆ ต้นไม้แกว่งเพียงด้วยมือของเขา มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงตั้งแต่นี้ตัดดีทำโดยเฉือนแสงของต้นไม้บอบบางได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็ก ทันทีตา Changyang อู่เปลี่ยนไปสาขาต้นไม้ขนาดเล็กในมือเจี้ยนเฉิน เขาวิ่งไปบนไปและเอามันไปอยู่ในมือของเขาที่จะมองมากกว่า แต่ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ที่เขามองไปที่มันดูเหมือนจะเป็นต้นไม้เฉลี่ย ในขณะที่เขากวัดแกว่งมันเบา ๆ ต้นไม้แกว่งเพียงด้วยมือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเจี้ยนเฉินมาถึงถ้ำ เขาพบว่าพี่ชายของเขา changyang โฮรออยู่แล้ว และก็กำลังนั่งอยู่บนตอไม้ . เขามีสีหน้ายังไง เขาสุ่มกวาดสายตาของเขาไปรอบ ๆสภาพแวดล้อมของเขาในความเบื่อหน่าย ทันทีที่เจี้ยนเฉิน ปรากฏตัวขึ้น เขารีบลุกขึ้นยืนในความตื่นเต้น และกระโดดลงมาจากต้นไม้ ตอไม้ เขาก็บอกว่า " น้องสี่ ในที่สุดคุณก็มาถึง "เจี้ยนเฉินยิ้ม " พี่ใหญ่ ทำไมมาถึงเร็วจัง "" หึหึ มันเป็นนิสัย , นิสัย น้องสี่ เริ่มกันเลย ฉันใช้เวลาทั้งวันเมื่อวานนี้พยายามที่จะทำให้หัวหรือหางของการใช้พลังงานที่คุณบอกเมื่อวานตอนเช้า แต่ผมก็ยังไม่สามารถที่จะเข้าใจมัน คุณจะอธิบายรายละเอียดให้พี่ชายของคุณอีกครั้ง " changyang โฮถามด้วยน้ำเสียงเขินอายเล็กน้อย ." แน่นอนผมสามารถ " เจี้ยนเฉินยิ้มและตอบว่า " พี่ , ผมจะบอกคุณว่า พรุ่งนี้เช้า วันนี้ผมจะแสดงให้คุณเอง " คำพูดนี้ เจี้ยนเฉินหยิบกุ้งแห้งข้างๆเท้าของเขา" พี่ชาย ดูใกล้ๆ " พูดแบบนี้ เจี้ยนเฉินเอาสาขา และค่อย ๆโบกมันในทิศทางของต้นไม้ขนาดเล็ก เกี่ยวกับความหนาของข้อมือ เมื่อกิ่งเข้าหาต้นไม้ขนาดเล็ก กิ่งผอมตรงซ้ายมือของเขาและอย่างเงียบ ๆทะลุต้นไม้ขนาดเล็ก เช่น ถ้าไม่มีอุปสรรคเลย มันเกือบจะเป็นถ้าต้นเล็ก แต่เดิมเป็นเพียงภาพลวงตาเขาดูฉากนี้แปลก changyang หูเริ่มมีข้อสงสัยที่สำคัญ ในขณะนั้น เป็นเสียงกรอบแกรบดังขึ้น เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก เริ่มแยกตรงกลาง ครึ่งบน ร่วงลงchangyang หูเปิดตากว้างและรีบวิ่งไปที่ต้นไม้จะเห็นรอยผ่าเรียบแปลกๆอยู่ มันเกือบจะเป็นถ้าดาบคมได้ตัดต้นไม้ลง มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงเนื่องจากตัดปรับทำโดยเฉือนแสงของต้นไม้ที่บอบบางได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็กทันที , changyang หูตาเปลี่ยนไปที่ต้นไม้ขนาดเล็กในเจี้ยนเฉิน มือ เขาวิ่งผ่านเข้าไปในมือของเขาไปดูมากกว่า แต่ไม่ว่าเท่าไหร่ที่เขาดูมัน มันดูเหมือนจะเป็นกิ่งไม้โดยเฉลี่ย เขาแทงมันเบาๆ กิ่งไม้ แต่ลังเลกับมือของเขา