Whereas liberalism, conservatism an

Whereas liberalism, conservatism and socialism are nineteenth-century ideologies,
fascism is a child of the twentieth century. Some would say that it is specifically
an interwar phenomenon. Although fascist beliefs can be traced back to the
late nineteenth century, they were fused together and shaped by World War I and
its aftermath and, in particular, by the potent mixture of war and revolution that
characterized the period. The two principal manifestations of fascism were
Mussolini’s Fascist dictatorship in Italy in 1922–43, and Hitler’s Nazi dictatorship
in Germany in 1933–45. Forms of neo fascism and neo-Nazism have also
resurfaced in recent decades, taking advantage of the combination of economic
crisis and political instability that often followed the collapse of communism or,
more widely, of increased anxieties over immigration and multiculturalism (see
p. 167).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่มีอุดมการณ์ศตวรรษ ปอด อนุรักษนิยม และสังคมนิยมฟาสซิสต์เป็นลูกของศตวรรษยี่สิบ บางคนจะบอกว่า มันเป็นเฉพาะปรากฏการณ์ช่วงนี้ แม้ว่าความเชื่อที่ระลึกถึงเหตุการณ์สามารถ traced กลับไปปลายศตวรรษ พวกเขาผสมผสานกัน และมีรูปร่าง โดย I สงครามโลก และผลพวงของและ โดยเฉพาะ โดยผสมผสานศักยภาพของสงครามและการปฏิวัติที่ลักษณะระยะเวลา มีอาการหลักสองของฟาสซิสต์ของ Mussolini เผด็จระลึกถึงเหตุการณ์ในอิตาลีในค.ศ. 1922 – 43 และเผด็จการนาซีของฮิตเลอร์ในเยอรมนีในปี 1933 – 45 รูปแบบของนีโอนาซีและฟาสซิสต์นีโอยังมีก็หวนกลับมาในทศวรรษ ประโยชน์ของการรวมกันของเศรษฐกิจวิกฤตและความไม่แน่นอนทางการเมืองที่มักจะตามการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ หรือแพร่หลายมากขึ้น ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นผ่านการตรวจคนเข้าเมืองและประชาธิปไตย (ดูp. 167)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เสรีนิยมอนุรักษ์และสังคมนิยมมีอุดมการณ์ศตวรรษที่สิบเก้า,
ฟาสซิสต์เป็นลูกของศตวรรษที่ยี่สิบ บางคนก็บอกว่ามันเป็นเฉพาะ
ปรากฏการณ์ interwar แม้ว่าความเชื่อของลัทธิฟาสซิสต์สามารถสืบย้อนกลับไป
ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าพวกเขาถูกหลอมรวมกันและรูปโดยสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและ
ผลที่ตามมาและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากส่วนผสมที่มีศักยภาพของสงครามและการปฏิวัติที่
โดดเด่นในรอบระยะเวลาบัญชี ทั้งสองอาการหลักของลัทธิฟาสซิสต์เป็น
เผด็จการฟาสซิสต์ของ Mussolini ในอิตาลีใน 1922-1943 และการปกครองแบบเผด็จการนาซีของฮิตเลอร์
ในประเทศเยอรมนีใน 1933-1945 รูปแบบของลัทธิฟาสซิสต์นีโอและนีโอนาซีได้ยัง
อยู่ในวังวนทศวรรษที่ผ่านมาการใช้ประโยชน์จากการรวมกันของเศรษฐกิจ
วิกฤตและความไม่แน่นอนทางการเมืองที่มักจะใช้การล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์หรือ
อย่างกว้างขวางมากขึ้นของความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นกว่าคนเข้าเมืองและความหลากหลายทางวัฒนธรรม (ดู
พี. 167 )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่เสรีนิยม อนุรักษ์นิยมและสังคมนิยมในศตวรรษที่สิบเก้าเป็นอุดมการณ์ลัทธิฟาสซิสต์เป็นเด็กแห่งศตวรรษที่ยี่สิบ บางคนก็บอกว่ามันเป็นโดยเฉพาะปรากฏการณ์ interwar . แม้ว่าความเชื่อฟาสซิสต์สามารถสืบย้อนไปถึงปลายศตวรรษที่สิบเก้าพวกเขาถูกหลอมรวมกัน และรูปจากสงครามโลกครั้งที่ผลที่ตามมา และ โดยเฉพาะ ด้วยส่วนผสมที่มีศักยภาพของสงครามและการปฏิวัติ ว่าลักษณะ ระยะเวลา สองอาการหลักของลัทธิฟาสซิสต์คือเป็นเผด็จการฟาสซิสต์มุสโสลินีในอิตาลีในปี 1922 – 43 และฮิตเลอร์เป็นเผด็จการนาซีในประเทศเยอรมนี 1933 – 45 รูปแบบของฟาสซิสต์นีโอ และ นีโอ นาซีได้ยังเข้ามาในทศวรรษที่ผ่านมา , การใช้ประโยชน์จากการรวมกันของเศรษฐกิจวิกฤตและความไม่แน่นอนทางการเมืองที่มักจะตามมาด้วยการล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์หรือกันอย่างแพร่หลายมากขึ้นของความกังวลเพิ่มขึ้นมากกว่าคนเข้าเมืองและพหุวัฒนธรรม ( ดูหน้า 167 )