However, I strongly believe that

  However, I strongly believe that the advent of televised entertainment has not had a negative effect on interpersonal communication.  I feel this way for two main reasons, which I will explore in the following essay.

               To begin with, I contend that television actually helps people to have more meaningful conversations.  In the past, people mostly talked about what they had in common.  Often, talk of this sort was quite limited because people lived fairly simple lives in fairly mundane circumstances.  These days, in contrast, individuals can enjoy spirited discussions about the wide array of current events and world affairs that they hear about on television every day.  For example, I have a regular Friday lunch date with my work colleagues at a local restaurant.  We do, indeed, talk about work affairs, but most of our conversations are about the wide world around us which we learn about from watching television.  We talk about everything from political developments in distant countries to sports results from entirely different continents.  I strongly believe that without television to supply us with topics, my colleagues and I would talk mainly about banal office gossip.

               Secondly, I am of the opinion that television has mostly replaced solitary activities, rather than replacing interactions with others.  It appears that television has mainly replaced hobbies like reading and exercising.  My own experience is evidence of this.  I grew up in a very rural area without access to stable television signals and as a result, I spent most of my free time reading books and magazines.  When I started university, however, I moved to a big city and suddenly had access to the complete hundred channel universe.  Almost immediately, watching shows and movies replaced reading as my primary hobby.  I now read almost no books, but as I indicated in the above paragraph I still have meaningful conversations with friends on a regular basis.

               In conclusion, I disagree with the idea that the advent of television has harmed communication between friends and family.  I feel this way because television supplies us with a variety of topics which we can discuss with our friends and because television-watching has mostly replaced solitary hobbies and activities rather than social activities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อมั่นว่า การถือกำเนิดของรายการบันเทิงไม่มีผลกระทบต่อการสื่อสารระหว่างบุคคล ฉันรู้สึกแบบนี้สำหรับเหตุผลหลักสองประการ ซึ่งฉันจะสำรวจในเรียงความต่อไปนี้ เริ่มต้นด้วย ผมขอยืนยันว่า โทรทัศน์จริงช่วยให้การสนทนามีความหมาย ในอดีต คนส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาร่วมกัน มักจะ พูดคุยนี้ถูกจำกัดเนื่องจากคนดำเนินชีวิตที่ค่อนข้างง่ายในสถานการณ์โลกธรรม วันนี้ คมชัด บุคคลสามารถเพลิดเพลินกับการสนทนาชีวิตชีวาเกี่ยวกับหลากหลายเหตุการณ์ปัจจุบันและประเทศโลกที่พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับในโทรทัศน์ทุกวัน ตัวอย่างเช่น ได้ปกติวันศุกร์วันกลางวันกับเพื่อนร่วมงานของฉันที่ร้านอาหารท้องถิ่น เรา จริง พูดคุยเกี่ยวกับกิจการงาน แต่ส่วนใหญ่ของการสนทนาของเราจะเกี่ยวกับโลกกว้างรอบตัวเราซึ่งเราเรียนรู้จากการดูโทรทัศน์ เราพูดถึงทุกอย่างจากการพัฒนาทางการเมืองในประเทศที่ห่างไกลผลกีฬาจากทวีปอื่นทั้งหมด ผมเชื่อมั่นว่า ไม่ มีโทรทัศน์ให้ให้กับหัวข้อ เพื่อนร่วมงานของฉันและฉันจะคุยส่วนใหญ่สำนักงานเที่ยวนินทา ประการที่สอง ฉันเห็นโทรทัศน์มีส่วนใหญ่แทนที่กิจกรรมที่โดดเดี่ยว มากกว่าเปลี่ยนปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ปรากฏว่า โทรทัศน์ได้ส่วนใหญ่แทนที่งานอดิเรกเช่นการอ่าน และการออกกำลังกาย ประสบการณ์ของผมคือ หลักฐานเรื่องนี้ เติบโตขึ้นในชนบทโดยไม่มีสัญญาณโทรทัศน์ที่มีเสถียรภาพ และเป็นผล ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันฟรีที่อ่านหนังสือและนิตยสาร เมื่อผมเริ่มมหาวิทยาลัย อย่างไรก็ตาม ฉันย้ายไปเมืองใหญ่ และก็มีการเข้าถึงจักรวาลช่องร้อยสมบูรณ์ ชมการแสดงและภาพยนตร์แทนทันที อ่านเป็นงานอดิเรกหลักของฉัน ตอนนี้อ่านหนังสือเกือบไม่มี แต่ ตามที่ผมระบุไว้ในย่อหน้าข้างต้น ผมยังมีความหมายสนทนากับเพื่อนเป็นประจำ ในบทสรุป ฉันไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่า การถือกำเนิดของโทรทัศน์หรือเอาการสื่อสารระหว่างเพื่อนและครอบครัว ฉันรู้สึกแบบนี้ เพราะโทรทัศน์หน้า ๆ เรา ด้วยหลากหลายหัวข้อซึ่งเราสามารถสนทนากับเพื่อนของเรา และดูโทรทัศน์ส่วนใหญ่แทนโดดเดี่ยวงานอดิเรก และกิจกรรม มากกว่ากิจกรรมทางสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

  แต่ผมเชื่อมั่นว่าการถือกำเนิดของความบันเทิงที่มีการถ่ายทอดสดไม่ได้มีผลกระทบต่อการสื่อสารระหว่างบุคคล ฉันรู้สึกแบบนี้สองเหตุผลหลักที่ผมจะสำรวจในเรียงความต่อไป.

               เพื่อเริ่มต้นกับผมยืนยันว่าโทรทัศน์จริงจะช่วยให้คนที่จะมีการสนทนาที่มีความหมายมากขึ้น ในอดีตที่ผ่านมาคนส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน บ่อยครั้งที่การพูดคุยของประเภทนี้ค่อนข้าง จำกัด เพราะคนที่อาศัยอยู่ชีวิตค่อนข้างง่ายในสถานการณ์โลกอย่างเป็นธรรม วันนี้ในทางตรงกันข้ามประชาชนสามารถเพลิดเพลินไปกับการสนทนามีชีวิตชีวาเกี่ยวกับความหลากหลายของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและกิจการโลกที่พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับในโทรทัศน์ทุกวัน ตัวอย่างเช่นผมมีประจำวันศุกร์รับประทานอาหารกลางวันกับเพื่อนร่วมงานของผมที่ร้านอาหารท้องถิ่น เราไม่จริงพูดคุยเกี่ยวกับกิจการการทำงาน แต่ส่วนมากของการสนทนาของเราเกี่ยวกับโลกกว้างรอบตัวเราที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับการดูโทรทัศน์จาก เราพูดคุยเกี่ยวกับทุกอย่างจากการพัฒนาทางการเมืองในประเทศที่ห่างไกลเพื่อผลกีฬาจากทวีปที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ผมเชื่อมั่นว่าไม่มีโทรทัศน์เพื่อให้เรามีหัวข้อที่เพื่อนร่วมงานของฉันและฉันจะพูดคุยส่วนใหญ่เกี่ยวกับการนินทาสำนักงานดาษดื่น.

               ประการที่สองผมมีความเห็นว่าโทรทัศน์ได้ส่วนใหญ่แทนที่กิจกรรมโดดเดี่ยวมากกว่าการเปลี่ยนการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ปรากฏว่าได้เข้ามาแทนที่โทรทัศน์ส่วนใหญ่เป็นงานอดิเรกเช่นการอ่านและการออกกำลังกาย ประสบการณ์ของตัวเองของฉันคือหลักฐานนี้ ผมเติบโตขึ้นมาในพื้นที่ชนบทมากไม่สามารถเข้าถึงสัญญาณโทรทัศน์ที่มีเสถียรภาพและเป็นผลให้ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาว่างของฉันอ่านหนังสือและนิตยสาร เมื่อผมเริ่มมหาวิทยาลัย แต่ผมย้ายไปอยู่ที่เมืองใหญ่และก็มีการเข้าถึงจักรวาลร้อยช่องที่สมบูรณ์ เกือบจะในทันทีชมการแสดงและภาพยนตร์แทนที่การอ่านเป็นงานอดิเรกหลักของฉัน ตอนนี้ผมอ่านหนังสือเกือบจะไม่มี แต่ที่ผมระบุไว้ในย่อหน้าข้างต้นผมยังคงมีการสนทนาที่มีความหมายกับเพื่อนเป็นประจำ.

               สรุปผมไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่าการถือกำเนิดของโทรทัศน์ได้รับอันตรายสื่อสารระหว่างเพื่อนและครอบครัว ฉันรู้สึกแบบนี้เพราะโทรทัศน์ซัพพลายเราหลากหลายหัวข้อที่เราสามารถพูดคุยกับเพื่อนของเราและเนื่องจากโทรทัศน์ชมได้เปลี่ยนงานอดิเรกโดดเดี่ยวและกิจกรรมมากกว่ากิจกรรมทางสังคมส่วนใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่าการเข้ามาของโทรทัศน์ความบันเทิงไม่มีผลกระทบในการสื่อสารระหว่างบุคคล ทำไมผมรู้สึกแบบนี้ ด้วยเหตุผลหลักสองประการ ซึ่งผมจะสำรวจในบทความต่อไปนี้              จะเริ่มต้นด้วย ผมยืนยันว่าโทรทัศน์ที่จริงช่วยให้ผู้คนมีการสนทนาที่มีความหมายมากขึ้น อะไรในอดีต คนส่วนใหญ่พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน ทำไมมักจะพูดแบบนี้ก็ค่อนข้างจำกัด เพราะผู้คนอาศัยอยู่ชีวิตที่ค่อนข้างง่ายในสถานการณ์ที่ค่อนข้างดี ทำไมวันเหล่านี้ ในทางตรงกันข้าม บุคคลสามารถเพลิดเพลินกับ การอภิปรายที่มีชีวิตชีวาเกี่ยวกับหลากหลายของเหตุการณ์ในปัจจุบันและโลกที่พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับโทรทัศน์ทุกวัน ทำไมตัวอย่างเช่นฉันมีนัดทานกลางวันกับงานปกติวันศุกร์เพื่อนร่วมงานของฉันที่ร้านอาหารท้องถิ่น อะไรที่เราทำ จริงๆ พูดเรื่องงานกิจการ แต่ส่วนใหญ่ของการสนทนาของเราเกี่ยวกับโลกรอบตัวเราที่เราได้เรียนรู้จาก ดูโทรทัศน์ ทำไมเราพูดคุยเกี่ยวกับทุกอย่างจากพัฒนาการทางการเมืองในประเทศไกลถึงผลลัพธ์ กีฬาจากทวีปที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทำไมผมเชื่อว่าไม่มีโทรทัศน์จัดหาเรากับหัวข้อ , เพื่อนร่วมงานของฉันและฉันจะพูดคุยเกี่ยวกับนินทาส่วนใหญ่น่าเบื่อ              ประการที่สอง ผมมีความเห็นว่าโทรทัศน์ส่วนใหญ่แทนที่กิจกรรมเดี่ยว มากกว่าการปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ไหม ปรากฏว่า แทนที่โทรทัศน์ส่วนใหญ่มีงานอดิเรกชอบอ่าน และออกกำลังกาย ทำไมประสบการณ์ของตัวเองคือ หลักฐานนี้ รึเปล่า ผมเติบโตขึ้นมาในพื้นที่มากในชนบทโดยไม่ต้องเข้าถึงสัญญาณโทรทัศน์ที่มีเสถียรภาพและเป็น " ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันฟรี การอ่านหนังสือ และนิตยสาร อะไรเมื่อฉันเริ่มต้นในมหาวิทยาลัย อย่างไรก็ตาม ผมย้ายไปอยู่เมืองใหญ่ และก็มีช่องทางให้เข้าถึงจักรวาล ร้อยไหมเกือบจะทันที ดูการแสดงและภาพยนตร์ แทนการอ่านเป็นงานอดิเรกหลักของฉัน ทำไมฉันอ่านตอนนี้เกือบจะไม่มีหนังสือ แต่เป็น ฉันพบในย่อหน้าข้างบน ผมยัง meaningfu ผมสนทนากับเพื่อนเป็นประจำ              สรุป ผมไม่เห็นด้วยกับความคิดที่ว่า การมาถึงของโทรทัศน์ได้ทำให้การสื่อสารระหว่างเพื่อนและครอบครัว ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้ เพราะโทรทัศน์สิ่งของเรา กับความหลากหลายของหัวข้อที่เราสามารถพูดคุยกับเพื่อน ๆของเรา และเพราะดูโทรทัศน์ได้ส่วนใหญ่แทนที่โดดเดี่ยวงานอดิเรกและกิจกรรมมากกว่ากิจกรรมทางสังคม