Shrimp aquaculture has expanded rap

Shrimp aquaculture has expanded rapidly in all of the world, especially in tropical areas. Shrimp ponds have traditionally been constructed near estuarine zones, especially in wetlands and mangrove swamps, creating a concern with environmental impacts, since it may cause the destruction of large areas of mangrove forests. Consequently, the expansion of the shrimp industry has some limitations. Moreover, the construction of residential and tourist enterprises has contributed to the high economic valorization of marine coastal lands, and also limits aquaculture development in some countries. Cage aquaculture has been studied by some investigators as an alternative for rearing shrimp Meanwhile, there has been some speculation on the use of this technique as an attempt to reduce the social and environmental impacts of the shrimp industry. Culturing seaweed inside shrimp cages can increase the economic output for both organisms. Seaweed can play a role as a natural substrate, providing shade, shelter, and also bedding for other small organisms, which may improve the natural source of live food for shrimp. In addition, cage culture can prevent herbivorous fishes from grazing on the farmed seaweed, and can even serve as a container, preventing occasional losses that may occur when the plant branches accidentally break off. Another positive aspect of incorporating seaweed into an integrated polyculture system with shrimp is the role that such organisms can have as “nutrient scrubbers” (Hanisak, 1998), working as natural filters for soluble wastes from aquaculture facilities (Troell et al., 1999). This integration,
therefore, may reduce the environmental impact of shrimp aquaculture. Some studies have been carried out with the purpose of employing an integrated system (with seaweed) for removing nutrients from mariculture ponds and cage
effluents The Philippines seaweed Kappaphycus alvarezii has been successfully introduced in tropical areas, resulting in
a high potential for biomass production. The major commercial value of this seaweed is related to the carrageenan
production (a complex phycocolloid highly utilized especially by the food and cosmetic industries). Yarish et al. (2001) refer to the high capacity of K. alvarezii in removing nitrogen and phosphorous from coastal embayments and refer to the importance of integrating seaweed culture with other mariculture activities. The present study was carried out to test the technical feasibility of co-culturing the Pacific white shrimp Litopenaeus vannamei and the Philippines seaweed K.
alvarezii inside the same floating cage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเลี้ยงกุ้งทะเลมีการขยายตัวอย่างรวดเร็วในทุกที่ของโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เขตร้อน เดิมมีการก่อสร้างบ่อกุ้งใกล้โซนรอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชุ่มน้ำและป่าชายเลนหนองน้ำ สร้างความกังวลกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม มันอาจทำให้การทำลายพื้นที่ป่าชายเลนขนาดใหญ่ ดังนั้น การขยายตัวของอุตสาหกรรมกุ้งมีข้อจำกัดบางอย่าง นอกจากนี้ การก่อสร้างที่อยู่อาศัยและกิจการท่องเที่ยวมีส่วนการ valorization ทางเศรษฐกิจสูงของดินแดนชายฝั่งทะเล และยัง จำกัดการพัฒนาเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในบางประเทศ กรงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการศึกษาเกี่ยวกับบางเป็นทางเลือกสำหรับการเลี้ยงกุ้งในขณะเดียวกัน มีบางเก็งกำไรในการใช้เทคนิคนี้เป็นความพยายามที่ลดผลกระทบต่อสังคม และสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมกุ้ง Culturing สาหร่ายภายในกรงกุ้งสามารถเพิ่มผลผลิตทางเศรษฐกิจสำหรับสิ่งมีชีวิตทั้งสอง สาหร่ายมีบทบาทเป็นพื้นผิวในธรรมชาติ ให้ร่มเงา พักอาศัย และยัง นอนสำหรับสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอื่น ๆ ซึ่งอาจปรับปรุงแหล่งธรรมชาติอาหารสดสำหรับกุ้ง กรงวัฒนธรรมสามารถป้องกันไม่ให้ปลากินพืชแทะเล็มสาหร่ายทะเล farmed และแม้กระทั่งสามารถใช้เป็นภาชนะ ป้องกันการสูญเสียโอกาสที่อาจเกิดขึ้นเมื่อโรงงานสาขาตัดการทำงานโดยไม่ตั้งใจ อีกด้านที่เป็นบวกของสาหร่ายในระบบมีแนวรวมกุ้งเป็นบทบาทที่มีชีวิตดังกล่าวสามารถใช้เป็น "สารอาหาร scrubbers" (Hanisak, 1998), ทำงานเป็นเครื่องกรองธรรมชาติละลายน้ำเสียจากห้องเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ (Troell et al. 1999) รวมดังนั้น อาจลดผลกระทบสิ่งแวดล้อมของการเลี้ยงกุ้งทะเล บางการศึกษาได้ดำเนินการโดยมีวัตถุประสงค์ใช้ระบบบูรณาการ (สาหร่าย) ที่มีการนำสารอาหารออกจากบ่อ mariculture และกรงน้ำทิ้งฟิลิปปินส์สาหร่าย Kappaphycus alvarezii ได้รับเรียบร้อยแล้วแนะนำในพื้นที่เขตร้อน ในมีศักยภาพสูงสำหรับการผลิตชีวมวล ค่าเชิงพาณิชย์สำคัญสาหร่ายนี้เกี่ยวข้องกับคาราจีแนนการผลิต (phycocolloid ซับซ้อนในการใช้สูง โดยเฉพาะอุตสาหกรรมอาหารและเครื่องสำอาง) Yarish et al. (2001) ถึงสูงความจุของ alvarezii คุณในการเอาไนโตรเจน และฟอสฟอรัสจากชายฝั่งทะเล embayments และอ้างอิงถึงความสำคัญของการบูรณาการวัฒนธรรมสาหร่ายกับกิจกรรม mariculture การศึกษาปัจจุบันดำเนินการทดสอบความเป็นไปได้ทางเทคนิคของ culturing ร่วมกับกุ้งขาว Litopenaeus vannamei และสาหร่ายทะเลฟิลิปปินส์คุณalvarezii ภายในกรงเดียวกันลอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพาะเลี้ยงกุ้งมีการขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วในทุกส่วนของโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตร้อน บ่อเลี้ยงกุ้งมีประเพณีที่สร้างอยู่ใกล้โซนน้ำเค็มโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชุ่มน้ำและป่าชายเลน, การสร้างความกังวลกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเพราะมันอาจจะทำให้เกิดการทำลายของพื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าชายเลน ดังนั้นการขยายตัวของอุตสาหกรรมกุ้งมีข้อ จำกัด บางอย่าง นอกจากนี้การก่อสร้างของผู้ประกอบการที่อยู่อาศัยและการท่องเที่ยวที่ได้มีส่วนร่วมกับ valorization ทางเศรษฐกิจสูงของดินแดนทางทะเลชายฝั่งทะเลและยัง จำกัด การพัฒนาเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในบางประเทศ กรงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการศึกษาโดยนักวิจัยบางส่วนเป็นทางเลือกสำหรับการเลี้ยงกุ้งในขณะเดียวกันการได้มีการเก็งกำไรเกี่ยวกับการใช้เทคนิคนี้เป็นความพยายามที่จะลดผลกระทบทางสังคมและสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมกุ้ง การเพาะเลี้ยงสาหร่ายทะเลภายในกรงเลี้ยงกุ้งสามารถเพิ่มผลผลิตทางเศรษฐกิจสำหรับสิ่งมีชีวิตทั้งสอง สาหร่ายสามารถมีบทบาทเป็นสารตั้งต้นที่เป็นธรรมชาติให้ร่มเงาที่พักพิงและยังนอนสำหรับสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอื่น ๆ ซึ่งอาจปรับปรุงแหล่งธรรมชาติของอาหารสดสำหรับกุ้ง นอกจากนี้ในกระชังสามารถป้องกันไม่ให้ปลากินพืชเป็นอาหารจากการแทะเล็มในสาหร่ายทำไร่ไถนาและยังสามารถทำหน้าที่เป็นภาชนะป้องกันการสูญเสียโอกาสที่อาจเกิดขึ้นเมื่อสาขาพืชตั้งใจที่แตกออก อีกด้านที่เป็นบวกของการผสมผสานสาหร่ายทะเลเข้าสู่ระบบแบบผสมผสานบูรณาการกับกุ้งเป็นบทบาทที่มีชีวิตดังกล่าวสามารถได้เป็น "scrubbers สารอาหาร" (Hanisak, 1998) การทำงานเป็นตัวกรองธรรมชาติสำหรับของเสียที่ละลายน้ำจากบ่อเลี้ยงสัตว์น้ำ (Troell et al., 1999) . การรวมกลุ่มนี้
จึงอาจลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำกุ้ง บางการศึกษาได้รับการดำเนินการกับจุดมุ่งหมายของการจ้างงานระบบบูรณาการ (สาหร่าย) สำหรับการลบสารอาหารจากบ่อเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและกรง
น้ำทิ้งฟิลิปปินส์สาหร่าย Kappaphycus alvarezii ได้รับการแนะนำที่ประสบความสำเร็จในเขตร้อนที่เกิดใน
ศักยภาพสูงในการผลิตสารชีวมวล มูลค่าการค้าที่สำคัญของสาหร่ายนี้มีความเกี่ยวข้องกับคาราจีแนน
การผลิต (ก phycocolloid ซับซ้อนใช้อย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารและเครื่องสำอางอุตสาหกรรม) Yarish et al, (2001) หมายถึงความจุสูงของเค alvarezii ในการลบไนโตรเจนและฟอสฟอรัสจาก embayments ชายฝั่งทะเลและอ้างถึงความสำคัญของวัฒนธรรมสาหร่ายการบูรณาการกับกิจกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอื่น ๆ การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการในการทดสอบความเป็นไปได้ทางเทคนิคของผู้ร่วมเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไมและฟิลิปปินส์สาหร่ายเค
alvarezii ภายในกรงลอยเดียวกัน