Edible marine species (fish, cephal

Edible marine species (fish, cephalopod molluscs, crustaceans) from the Adriatic Sea were analyzed for
content in heavy metals (Hg, Cd and Pb) and polychlorinated biphenyls (PCBs). Health risks to human
via dietary intake of seafood were assessed by the target hazard quotients (THQs) and the toxic equivalent
factors (TEFs). Mercury maximum concentrations corresponded to fish (0.07–1.56 lg g1 w.w.),
followed by cephalopod molluscs (0.10–0.55 lg g1 w.w.), and crustaceans (0.27–0.33 lg g1 w.w.).
Cadmium levels in cephalopods (0.18–0.59 lg g1 w.w.) were higher than those in fish (0.01–
0.05 lg g1 w.w.) and crustaceans (0.02–0.04 lg g1 w.w.), while for Pb the concentrations were
generally low (fish: ND–1.18 lg g1 w.w., cephalopods: ND–0.17 lg g1 w.w., crustaceans: ND–
0.03 lg g1 w.w.). For PCBs, concentrations in fish, cephalopods and crustaceans ranged between 141
and 3406 ng g1 l.w., 190 and 542 ng g1 l.w., and 202 and 429 ng g1 l.w., respectively. Cd and Pb THQ
values as well as estimates of PCB TEQ exposure indicated the absence of health risks through consumption
of the various seafood. In contrast, mercury TEQs values due to consumption of certain fish species
(albacore, rosefish and thornback ray) indicated that human health risk might be of concern.
 2008 Elsevier Ltd. All rights

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กินสัตว์ทะเลนานาชนิด (กุ้ง ปลา ปลาหมึกหอย) จากทะเลเอเดรียติกได้วิเคราะห์ความเนื้อหาในโลหะหนัก (ปรอท ซีดี และ Pb) และ polychlorinated biphenyls (PCBs) ความเสี่ยงต่อสุขภาพมนุษย์ผ่านทางการบริโภคอาหารทะเลถูกประเมิน โดย quotients อันตรายเป้าหมาย (THQs) และเทียบเท่าสารพิษปัจจัย (TEFs) ความเข้มข้นสูงสุดของปรอท corresponded ให้ปลา (0.07 – 1.56 lg g 1 w w.),ตาม ด้วยปลาหมึกหอย (0.10 – 0.55 w w. g 1 lg), ปลาสวยงาม (0.27 – 0.33 lg g 1 w w.)ระดับแคดเมียมในเซฟาโลพอ (0.18 – 0.59 lg g 1 w w.) สูงกว่าในปลา (0.01 –0.05 lg g 1 w w.) ปลาสวยงาม (0.02-0.04 w w. g 1 lg), ในขณะที่สำหรับ Pb ความเข้มข้นโดยทั่วไปต่ำ (ปลา: ND – 1.18 lg g 1 w w. เซฟาโลพอ: ND-0.17 lg g 1 w w. กุ้ง: ND-0.03 lg g 1 w w.) สำหรับ PCBs ความเข้มข้นในปลา กุ้งและเซฟาโลพอโจมตีระยะไกลระหว่าง 141และ l.w. g 1 ฉบับ 3406, 190 และ 542 l.w. g 1 ฉบับ และ 202 และ 429 ฉบับ g 1 l.w. ตามลำดับ ซีดีและ Pb THQค่าเป็นค่าประมาณของ PCB TEQ แสงระบุการขาดงานความเสี่ยงด้านสุขภาพผ่านการใช้อาหารทะเลต่าง ๆ ตรงกันข้าม ปรอท TEQs ค่าเนื่องจากการบริโภคปลาบางชนิด(ray albacore, rosefish และ thornback) ระบุว่า ความเสี่ยงของสุขภาพของมนุษย์อาจจะเป็นกังวลจำกัด Elsevier 2008 สิทธิทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายพันธุ์กินทะเล (ปลาหอยปลาหมึกกุ้ง) จากทะเลเอเดรียติกมาวิเคราะห์
เนื้อหาในโลหะหนัก (ปรอทแคดเมียมและตะกั่ว) และ biphenyls polychlorinated (ซีบีเอส) ความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์
ผ่านการบริโภคอาหารของอาหารทะเลที่ถูกประเมินโดยบวกลบคูณหารอันตรายเป้าหมาย (THQs) และเทียบเท่าพิษ
ปัจจัย (TEFs) ปรอทความเข้มข้นสูงสุดตรงกับปลา (0.07-1.56 LG G? 1 WW)
ตามด้วยหอยปลาหมึก (0.10-0.55 LG G? 1 WW) และครัสเตเชีย (0.27-0.33 LG G? 1 WW).
ระดับแคดเมียมในปลาหมึก ( ? 0.18-0.59 LG G 1 WW) สูงกว่าผู้ที่อยู่ในปลา (0.01-
0.05 LG G 1 WW) และกุ้ง (0.02-0.04 LG G 1 WW) ในขณะที่สำหรับ Pb ความเข้มข้นเป็น?
ต่ำ (ปลา: ND -1.18 LG G 1 WW ปลาหมึก: ND-0.17 LG G 1 WW กุ้ง: ND-
0.03 LG G 1 WW)? สำหรับซีบีเอสความเข้มข้นในปลาปลาหมึกและกุ้งอยู่ระหว่าง 141
และ 3406 นาโนกรัมกรัม 1 LW 190 และ 542 นาโนกรัมกรัม 1 LW และ 202 และ 429 นาโนกรัมกรัม 1 LW ตามลำดับ ซีดีและ Pb THQ
ค่าเช่นเดียวกับการประมาณการของการสัมผัส PCB TEQ ระบุกรณีที่ไม่มีความเสี่ยงต่อสุขภาพที่ผ่านการบริโภค
ของอาหารทะเลต่างๆ ในทางตรงกันข้ามค่าปรอท TEQs เนื่องจากการบริโภคของบางชนิดปลา
(ปลาทูน่า, rosefish และ Thornback ray) ชี้ให้เห็นว่ามีความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์อาจจะมีความกังวล.
? 2008 เอลส์ Ltd. สงวนลิขสิทธิ์