1. To evaluate whether patient teac

1. To evaluate whether patient teaching for coping skills has been effective, the psychiatric and mental health nurse asks an adolescent patient to:

consider the outcomes objectively.
keep a written journal.
perform a return demonstration.
set measurable goals.
2. A patient who was admitted yesterday with an adjustment disorder and depressed mood has not left his or her room. The psychiatric and mental health nurse's most appropriate approach at meal time today is to respond:

“I will bring your tray to your room, if it will make you more comfortable.”
“I will walk with you to the dining room and sit with you while you eat.”
“Where would you like to eat your meal this noon?”
“You will feel better if you go to the dining room and eat with the others.”
3. A 17-year-old, female patient with anorexia nervosa has just been released from the hospital. To facilitate recovery at home, the psychiatric and mental health nurse instructs the family to:

discourage the patient from sneaking food between meals, by unobtrusively reducing her access to the kitchen.
encourage the patient's interest in menu planning, food magazines, and cooking lessons, by leaving information and materials around the house.
inform the patient that she is expected to join in routine family meals and clear the dishes after dinner, even if she does not eat.
permit the patient to eat her meals privately in her bedroom to discourage family preoccupation with meals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. เพื่อประเมินว่าการเรียนการสอนสำหรับผู้ป่วยทักษะที่ได้รับมีประสิทธิภาพที่จิตและจิตเวชพยาบาลสุขภาพถามผู้ป่วยวัยรุ่น: . พิจารณาผลอคติเก็บบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร. ดำเนินการสาธิตการกลับมา. กำหนดเป้าหมายที่วัด. 2 ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาเมื่อวานนี้มีความผิดปกติของการปรับและอารมณ์ซึมเศร้ายังไม่ได้ออกจากห้องของเขาหรือเธอ วิธีการที่เหมาะสมที่สุดจิตและจิตเวชพยาบาลสุขภาพในช่วงเวลามื้ออาหารในวันนี้คือการตอบสนอง: ". ฉันจะนำถาดของคุณไปที่ห้องของคุณถ้ามันจะทำให้คุณสะดวกสบายมากขึ้น" "ผมจะเดินไปกับคุณในห้องรับประทานอาหารและนั่งกับคุณ ในขณะที่คุณกิน. " " ที่คุณต้องการที่จะรับประทานอาหารเที่ยงนี้? " " คุณจะรู้สึกดีขึ้นถ้าคุณไปที่ห้องรับประทานอาหารและกินกับคนอื่น ๆ . " 3 17 ปีผู้ป่วยเพศหญิงมีอาการเบื่ออาหาร Nervosa ได้รับการปล่อยตัวออกมาจากโรงพยาบาล เพื่ออำนวยความสะดวกการกู้คืนที่บ้านจิตและจิตเวชพยาบาลสุขภาพแนะครอบครัว: . กีดกันผู้ป่วยออกจากด้อมอาหารระหว่างมื้ออาหารโดยการลดการเข้าถึงของเธอไปที่ห้องครัวสงบเสงี่ยมส่งเสริมให้ความสนใจของผู้ป่วยในการวางแผนเมนูนิตยสารอาหารและบทเรียนการปรุงอาหาร โดยออกจากข้อมูลและวัสดุรอบ ๆ บ้าน. แจ้งผู้ป่วยว่าเธอคาดว่าจะเข้าร่วมในมื้ออาหารของครอบครัวประจำและล้างจานหลังอาหารเย็นแม้ว่าเธอจะไม่ได้กิน. อนุญาตให้ผู้ป่วยกินอาหารของเธอส่วนตัวในห้องนอนของเธอที่จะกีดกันครอบครัว ลุ่มหลงกับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . เพื่อประเมินว่าผู้ป่วยต้องได้รับการสอนทักษะการเผชิญปัญหา , จิตเวชและสุขภาพจิตพยาบาลถามคนไข้วัยรุ่น :พิจารณาผลทางให้เขียนไว้ในวารสารแสดงผลตอบแทนการสาธิตกำหนดเป้าหมายที่สามารถวัดได้2 . ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาด้วยโรคเครียดและซึมเศร้า เมื่อวานอารมณ์ยังไม่ได้ออกจากห้องของเขา หรือเธอ จิตเวชและสุขภาพจิตของพยาบาลที่เหมาะสมที่สุดวิธีการที่เวลาอาหารวันนี้คือการตอบสนอง :" ผมจะนำถาดของคุณไปที่ห้องของคุณ ถ้ามันจะทำให้คุณสบายใจขึ้น "" ฉันจะเดินกับคุณไปห้องทานอาหารและนั่งกับคุณในขณะที่คุณกิน ." ที่คุณต้องการที่จะกินอาหารเที่ยงนี้ "" คุณจะรู้สึกดีขึ้นถ้าคุณไปที่ห้องอาหาร แล้วกินกับคนอื่น ๆ3 . อายุ 17 ปี ผู้ป่วยหญิงกับ Anorexia Nervosa ได้รับเพียงแค่ออกจากโรงพยาบาล เพื่ออำนวยความสะดวกในการกู้คืนที่บ้าน , จิตเวชและสุขภาพจิตพยาบาลสั่งให้ครอบครัวที่จะ :ทำให้ผู้ป่วยจากด้อมอาหารระหว่างมื้อได้ โดยการลดการเข้าถึงของเธออย่างสงบเสงี่ยมครัวกระตุ้นให้คนไข้สนใจเมนูการวางแผน นิตยสารอาหารและทำอาหาร โดยจากข้อมูลและวัสดุรอบบ้านแจ้งให้คนไข้ทราบว่าเธอคาดว่าจะเข้าร่วมในครอบครัวตามปกติอาหารและล้างจานหลังมื้อค่ำ ถ้าเธอไม่กินอนุญาตให้ผู้ป่วยกินอาหารเธอสองต่อสองในห้องนอนของเธอกีดกันวุ่นครอบครัวด้วยอาหาร