Railways are the most important mea

Railways are the most important means of passenger transportation in Japan, maintaining this status since the late nineteenth century. Government policy promoted railways as an efficient transportation system for a country that lacks fossil fuels and is nearly completely dependent on imports.

Rural land near large cities was acquired cheaply by private railway companies from the late nineteenth century, which then built lines that became the backbone of urban transport between the suburbs and cities formed around the railway lines radiating out from metropolitan areas, similar to suburban growth around railways in other nations.

Despite this efficiency, growing affluence and associated car ownership led to road transportation usage increasing to the detriment of rail from the 1960s. The relative share of railways in total passenger kilometers fell from 66.7 percent in 1965 to 42 percent in 1978, and 29.8 percent in 1990, although this still accounted for the largest percentage of the OECD member countries.

The figure is 43.5% (as of 2001) in the largest metropolitan areas in Japan: Tokyo (including Chiba, Saitama, Tokyo, and Kanagawa Prefectures), Osaka (including Kyoto, Osaka, and Hyōgo Prefectures), and Nagoya. Private automobiles in Greater Tokyo account for less than 20% of daily trips as car ownership is restricted to those with a dedicated parking space.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รถไฟเป็นพาหนะขนส่งผู้โดยสารในประเทศญี่ปุ่น รักษาสถานะนี้ตั้งแต่ช่วงปลายศตวรรษที่สำคัญที่สุด นโยบายรัฐบาลส่งเสริมรถไฟเป็นระบบการขนส่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับประเทศที่ขาดเชื้อเพลิงฟอสซิล และเกือบทั้งหมดขึ้นอยู่กับการนำเข้า

ที่ดินชนบทใกล้เมืองใหญ่มาย่าน โดยบริษัทรถไฟเอกชนจากช่วงปลายศตวรรษ ซึ่งสร้างบรรทัดที่เป็นแกนหลักของการขนส่งที่เมืองชานเมืองและเมืองที่เกิดขึ้นรอบเส้นรถไฟที่แผ่ออกจากพื้นที่นครบาล คล้ายกับการเจริญเติบโตที่ชานเมืองรอบรถไฟในประเทศอื่น ๆ แล้ว

แม้นี้ประสิทธิภาพ เติบโต affluence และเจ้าของรถยนต์ที่เกี่ยวข้องนำไปใช้การขนส่งถนนเพิ่มจากปี 1960 การร้ายของรถไฟ ร่วมสัมพันธ์ของรถไฟในกิโลเมตรผู้โดยสารรวมตกจากร้อยละ 66.7 ในปี 1965 ถึงร้อยละ 42 ในปี 1978 และร้อยละ 29.8 ในปี 1990 แม้นี้ยังคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ที่ใหญ่ที่สุดของ OECD สมาชิกประเทศ

43 เป็นตัวเลข5% (ณ ปี 2001) ในพื้นที่นครหลวงที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น: โตเกียว (รวมชิบะ ไซตามะ โตเกียว และ จังหวัดคานางาวะ), โอซาก้า (รวมถึงเกียวโต โอซาก้า และ จังหวัดเฮียวโงะ), และนาโกย่า รถยนต์ส่วนตัวมากขึ้นในบัญชีน้อยกว่า 20% ของทริเป็นเจ้าของรถยนต์จำกัดมีพื้นที่จอดรถเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถไฟเป็นวิธีการที่สำคัญที่สุดของการขนส่งผู้โดยสารในประเทศญี่ปุ่นที่ยังคงรักษาสถานะนี้ตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเก้าปลาย นโยบายของรัฐบาลที่ส่งเสริมการลงทุนทางรถไฟเป็นระบบขนส่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับประเทศที่ไม่มีเชื้อเพลิงฟอสซิลและเกือบจะสมบูรณ์ขึ้นอยู่กับการนำที่ดินชนบทใกล้เมืองขนาดใหญ่ที่ได้มาอย่างถูกโดย บริษัท รถไฟเอกชนจากศตวรรษที่สิบเก้าปลายซึ่งจะสร้างบรรทัดที่กลายเป็นกระดูกสันหลัง ของการขนส่งระหว่างเมืองชานเมืองและเมืองที่เกิดขึ้นรอบรถไฟแผ่ออกจากพื้นที่นครบาลคล้ายกับการเจริญเติบโตของชานเมืองรอบทางรถไฟในประเทศอื่น ๆแม้จะมีประสิทธิภาพนี้ความมั่งคั่งที่กำลังเติบโตและเป็นเจ้าของรถที่เกี่ยวข้องนำไปสู่การใช้การขนส่งทางถนนที่เพิ่มขึ้นได้รับบาดเจ็บของรถไฟ จากปี 1960 หุ้นญาติของผู้โดยสารรถไฟในกิโลเมตรรวมลดลงจากร้อยละ 66.7 ในปี 1965 ร้อยละ 42 ในปี 1978 และร้อยละ 29.8 ในปี 1990 ถึงแม้นี่จะยังคงคิดเป็นอัตราร้อยละที่ใหญ่ที่สุดของประเทศสมาชิกโออีซีดีรูปเป็น 43.5% (ณ 2001 ) ในพื้นที่เมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น: โตเกียว (รวมถึงชิไซตามะโตเกียวและจังหวัดคานากาว่า), โอซากา (รวมทั้งเกียวโตโอซากาและจังหวัดเฮียวจังหวัด) และนาโกย่า รถยนต์ส่วนตัวในมหานครโตเกียวบัญชีสำหรับน้อยกว่า 20% ของการเดินทางในชีวิตประจำวันเป็นเจ้าของรถถูก จำกัด ให้ผู้ที่มีพื้นที่จอดรถเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถไฟเป็นวิธีที่สำคัญที่สุดของการขนส่งผู้โดยสารในญี่ปุ่น การรักษาภาวะนี้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 สาย รัฐบาลมีนโยบายส่งเสริมการรถไฟเป็นระบบการขนส่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับประเทศที่ขาดแคลนเชื้อเพลิงฟอสซิลและเกือบจะสมบูรณ์ขึ้นอยู่กับ

นำเข้าชนบท ที่ดินใกล้เมืองใหญ่ได้ในราคาถูก โดย บริษัท เอกชนรถไฟจากศตวรรษที่สิบเก้าปลายซึ่งจะสร้างสายที่เป็นแกนหลักของการขนส่งระหว่างเมืองชานเมืองและเมืองที่เกิดขึ้นรอบ ๆเส้นแผ่กระจายออกมาจากรถไฟมหานคร คล้ายกับการรถไฟชานเมืองรอบ ๆในประเทศอื่น ๆ .

แม้ประสิทธิภาพนี้การเติบโตและความมั่งคั่งที่เป็นเจ้าของรถยนต์ นำไปสู่การเพิ่มการขนส่งทางถนนเพื่อความเสียหายของรถไฟจากปี 1960 ที่ หุ้นของญาติของผู้โดยสารรถไฟในกิโลเมตรรวมลดลงจากร้อยละ 66.7 ในปี 1965 ถึง 42 เปอร์เซ็นต์ ในปี 1978 และ 29.8 เปอร์เซ็นต์ในปี 1990 แม้ว่านี้ยังคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ที่ใหญ่ที่สุดของ OECD ประเทศสมาชิก .

รูปที่เป็น 435% ( 2001 ) ในพื้นที่เมืองที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น : โตเกียว ( รวมทั้งชิบะไซตามะ โตเกียว และโอซาก้า คานากาว่าจังหวัด ) ( รวมทั้ง เกียวโต โอซาก้า และ ไฮโฮไปจังหวัด ) และนาโกย่า ส่วนรถยนต์ในโตเกียวบัญชีน้อยกว่า 20% ของการเดินทางทุกวัน ขณะที่เจ้าของรถจำกัดเฉพาะกับการจอดรถโดยเฉพาะ