At last, the town clock struck thre

At last, the town clock struck three. When Mr. Golyadkin finally took his seat in the carriage, of all the purchases he had made that morning he had, it appeared, in reality only got a pair of gloves and a bottle of scent, that cost a rouble and a half. As it was still rather early, he ordered his coachman to stop near a well-known restaurant in Nevsky Prospect which he only knew by reputation, got out of the carriage, and hurried in to have a light lunch, to rest and to wait for the hour fixed for the dinner.
Lunching as a man lunches who has the prospect before him of going out to a sumptuous dinner, that is, taking a snack of something in order to still the pangs, as they say, and drinking one small glass of vodka, Mr. Golyadkin established himself in an armchair and, modestly looking about him, peacefully settled down to an emaciated nationalist paper. After reading a couple of lines he stood up and looked in the looking-glass, set himself to rights and smoothed himself down; then he went to the window and looked to see whether his carriage was there . . . then he sat down again in his place and took up the paper. It was noticeable that our hero was in great excitement. Glancing at his watch and seeing that it was only a quarter past three and that he had consequently a good time to wait and, at the same time, opining that to sit like that was unsuitable, Mr. Golyadkin ordered chocolate, though he felt no particular inclination for it at the moment. Drinking the chocolate and noticing that the time had moved on a little, he went up to pay his bill.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด นาฬิกาเมืองหลงสาม เมื่อนาย Golyadkin ก็เอาที่นั่งของเขาในการขนส่ง ซื้อทั้งหมดที่เขาทำตอนเช้าที่ เขามี ปรากฏ ในความเป็นจริงเท่านั้นได้คู่ของถุงและขวดกลิ่น ที่ต้นทุนเป็นเงินรูเบิลและครึ่ง มันเป็นยังคงค่อนข้างต้น เขาสั่งชแมนเขาทางร้านในโอกาสเนฟสกี้ซึ่งเขาเท่านั้น โดยชื่อเสียง ได้จากการขนส่ง และรีบในรู้มีอาหาร ส่วน ที่เหลือ และ ต้องรอชั่วโมงที่ถาวรสำหรับอาหารค่ำLunching เป็นอาหารกลางวันของคนที่มีโอกาสก่อนที่จะไปอาหารอร่อยมาก ที่มี ขนมขบเคี้ยวเพื่อยังคงพักอันคุ้มค่า พวกเขากล่าวว่า และดื่มวอดก้าแก้วเล็ก นาย Golyadkin ก่อตั้งขึ้นเองในเก้าอี้ และ สงบสุภาพมองเกี่ยวกับเขา ตัดสินลงในกระดาษชาตินิยมผอมบางสิ่งบางอย่าง หลังจากอ่านสองบรรทัด เขายืนขึ้น และมองในการมองแก้ว ตั้งสิทธิ และโค้งตัวลง เขาเดินไปที่หน้าต่าง แล้วมองดูว่า ขนของเขานั่น... แล้วเขานั่งลงอีกครั้งในสถานที่ของเขา และเอากระดาษ ก็เห็นได้ชัดว่า พระเอกของเราเป็นในตื่นเต้น ดูที่นาฬิกาของเขา และเห็นว่ามันเป็นเพียงหนึ่งในสี่สามผ่านมาและที่ เขาดังนั้นเวลาต้องรอ และ ในเวลาเดียวกัน คิดเห็นใด ๆ ที่ต้องการที่นั่งไม่เหมาะสม นาย Golyadkin สั่งช็อคโกแลต ว่าเขารู้สึกไม่เอียงเฉพาะสำหรับมันในขณะที่ ดื่มช็อคโกแล และสังเกตเห็นว่า เวลาย้ายบนเล็กน้อย เขาก็ขึ้นไปจ่ายเงินเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ล่าสุดนาฬิกาเมืองหลงสาม เมื่อนาย Golyadkin ในที่สุดก็คว้าที่นั่งในสายการบินของการซื้อทั้งหมดที่เขาได้ทำในเช้าวันนั้นเขามีมันปรากฏในความเป็นจริงมีเพียงคู่ของถุงมือและขวดกลิ่นที่มีค่าใช้จ่ายเงินรูเบิลและครึ่งหนึ่ง ในขณะที่มันยังคงค่อนข้างต้นเขาสั่งให้คนขับรถม้าของเขาที่จะหยุดอยู่ใกล้กับร้านอาหารที่รู้จักกันดีใน Nevsky Prospect ซึ่งเขาได้รู้โดยชื่อเสียงได้ออกจากสายการบินและรีบในการที่จะมีอาหารกลางวันเบา ๆ เพื่อพักผ่อนและรอให้ ชั่วโมงคงที่สำหรับอาหารค่ำ.
lunching เป็นอาหารกลางวันของคนที่มีโอกาสก่อนที่เขาจะออกไปกับอาหารมื้อค่ำแสนอร่อยที่มีการสแน็คของบางสิ่งบางอย่างเพื่อที่จะยังคงเจ็บปวดที่พวกเขาพูดและการดื่มเครื่องดื่มแก้วเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ของวอดก้านาย Golyadkin ยอมรับว่าตัวเองอยู่ในเก้าอี้และสุภาพมองเกี่ยวกับเขาสงบลงไปกระดาษชาตินิยมผอมแห้ง หลังจากที่ได้อ่านคู่สายที่เขาลุกขึ้นยืนและมองในกระจกมองตั้งตัวเองเพื่อสิทธิและความเรียบของตัวเองลง แล้วเขาก็เดินไปที่หน้าต่างและมองเพื่อดูว่าสายการบินของเขาอยู่ที่นั่น . . แล้วเขานั่งลงอีกครั้งในสถานที่ของเขาและเอากระดาษ มันก็เห็นได้ชัดว่าพระเอกของเราอยู่ในความตื่นเต้นมาก เหลือบดูนาฬิกาของเขาและเห็นว่ามันเป็นเพียงไตรมาสสามที่ผ่านมาและว่าเขามีจึงเป็นเวลาที่ดีที่จะรอและในเวลาเดียวกันการแสดงความคิดเห็นที่จะนั่งอยู่อย่างนั้นไม่เหมาะสมนาย Golyadkin สั่งซื้อช็อคโกแลตแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึก ความชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับมันในขณะนี้ ดื่มช็อคโกแลตและสังเกตเห็นว่าเวลาที่ได้ย้ายเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาก็ขึ้นไปจ่ายเงินของเขา