other nurses said they just"knew" d

other nurses said they just"knew" distraction would make the situation less predictable for the children and thus make them less cooperative. The nurses collected a wide range of single and clustered cues to help them decide on which non-pharmacological approach to use, and how to adjust it to the child's interests, age and abilities. An Example of a cluster of cues is eye-contact, reactions to distraction and body position. One of the most important cues the nurses looked for was related to the child's level of control and hence his or her capability to cooperate. "Giving control over the situation" was consid ered safer than"moving focus away from the situation" because the child's feeling of control and power was the basis for the successful use of different types of distraction H- and guided imagery. "Giving control over the situation" was considered a more all-round and sound approach because of the lower the risk of the child becoming less cooperative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พยาบาลอื่น ๆ กล่าวว่า พวกเขาเพียงแค่ "รู้" ฟุ้งซ่านจะทำให้สถานการณ์ที่คาดเดาได้น้อยสำหรับเด็ก และจึง ทำให้พวกเขาหักสหกรณ์ พยาบาลรวบรวมสัญลักษณ์เดี่ยว และคลัสเตอร์เพื่อช่วยในการตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการใช้ และวิธีการปรับให้เด็กสนใจ อายุ และความสามารถไม่ใช่ทางเภสัชวิทยาหลากหลาย ตัวอย่างของคลัสเตอร์ของสัญลักษณ์คือ ตา ปฏิกิริยาฟุ้งซ่านและตำแหน่งร่างกาย หนึ่งในสัญลักษณ์สำคัญที่สุดที่ดูพยาบาลเกี่ยวข้องกับการควบคุมระดับของเด็ก และด้วยเหตุนี้ความสามารถของเขา หรือเธอให้ความร่วมมือ "ให้ควบคุมสถานการณ์" ered consid ปลอดภัยกว่าย้ายโฟกัสออกจากสถานการณ์" เพราะความรู้สึกของเด็กควบคุมและพลังงานเป็นพื้นฐานสำหรับการประสบความสำเร็จในการใช้ของประเภทของสิ่งรบกวน H - และภาพที่แนะนำได้ "ทำให้สามารถควบคุมสถานการณ์" ถือรอบมากขึ้น และเสียงวิธีเนื่องจากที่ต่ำกว่าความเสี่ยงของสหกรณ์น้อยกลายเป็นเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พยาบาลอื่น ๆ กล่าวว่าพวกเขาเพียงแค่ "รู้ว่า" สิ่งที่ทำให้ไขว้เขวจะทำให้สถานการณ์น้อยกว่าที่คาดการณ์สำหรับเด็กและจึงทำให้พวกเขาให้ความร่วมมือน้อย พยาบาลที่รวบรวมความหลากหลายของตัวชี้นำเดียวและคลัสเตอร์ที่จะช่วยให้พวกเขาตัดสินใจที่ไม่ใช่วิธีการทางเภสัชวิทยาในการใช้และวิธีการที่จะปรับให้ความสนใจของเด็กอายุและความสามารถ ตัวอย่างของกลุ่มของตัวชี้นำเป็นตาติดต่อปฏิกิริยาฟุ้งซ่านและตำแหน่งของร่างกาย หนึ่งในตัวชี้นำที่สำคัญที่สุดพยาบาลมองสำหรับความสัมพันธ์กับระดับของเด็กจากการควบคุมและด้วยเหตุนี้ความสามารถของเขาหรือเธอจะให้ความร่วมมือ "ให้การควบคุมสถานการณ์" ได้รับการพิจารณาให้ปลอดภัยกว่า "โฟกัสออกไปจากสถานการณ์" เพราะความรู้สึกของเด็กจากการควบคุมและการใช้พลังงานเป็นพื้นฐานสำหรับการใช้งานที่ประสบความสำเร็จแตกต่างกันของสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว H- และภาพแนะนำ "การให้การควบคุมมากกว่าสถานการณ์" ได้รับการพิจารณามากขึ้นทุกรอบและวิธีการที่เสียงเนื่องจากมีความเสี่ยงที่ต่ำกว่าของเด็กกลายเป็นความร่วมมือน้อย