Several mechanisms conferring bacte

Several mechanisms conferring bacterial resistance to biocides have been described;
some are inherent to the bacterium, other to the bacterial population. In addition, some
of the resistance mechanisms are intrinsic (or innate) to the micro-organism while others
have been acquired through forced mutations or through the acquisition of mobile
genetic elements (Poole 2002a). Innate mechanisms can confer high-level bacterial
resistance to biocides. In this case, the term unsusceptibility is used (see definition;
section 3.1.1.1).
The most described intrinsic resistance mechanism is changes in the permeability of the
cell envelope, also referred to as "permeability barrier". This is not only found in spores
(Cloete, 2003, Russell 1990, Russell et al. 1997), but also in vegetative bacteria such as
mycobacteria and to some extent in Gram-negative bacteria. The permeability barrier
limits the amount of a biocide that enters the cell, thus decreasing the effective biocide
concentration (Champlin et al. 2005, Denyer and Maillard 2002, Lambert 2002). In
mycobacteria the presence of a mycoylacylarabinogalactan layer accounts for the
impermeability to many antimicrobials (Lambert 2002, McNeil and Brennan 1991, Russell
1996, Russell et al. 1997). In addition, the presence and composition of the
arabinogalactan/arabinomannan cell wall also plays a role in reducing the effective
concentration of biocide that can penetrate within mycobacteria (Broadley et al. 1995,
Hawkey 2004, Manzoor et al. 1999, Walsh et al. 2001).
The role of the lipopolysaccharides (LPS) as a permeability barrier in Gram-negative
bacteria has been well documented (Ayres et al. 1998, Denyer and Maillard 2002, Fraud
et al. 2003, McDonnell and Russell 1999, Munton and Russell 1970, Stickler 2004). There
have also been a number of reports of reduced biocide efficacy following changes in other
components of the outer membrane ultrastructure (Braoudaki and Hilton 2005,
Tattawasart et al. 2000a, Tattawasart et al. 2000b) including proteins (Brözel and Cloete
1994, Gandhi et al. 1993, Winder et al. 2000), fatty acid composition (Guérin-Méchin et
al. 1999, Guérin-Méchin et al. 2000, Jones et al. 1989, Méchin et al. 1999) and
phospholipids (Boeris et al. 2007). It must be noted that in the above mentioned
examples, an exposure to biocides was followed by changes in ultrastructure related to a
decrease in biocidal susceptibility, usually at a low concentration (under the MIC value).
The charge property of the cell surface also plays a role in bacterial resistance
mechanisms to positively charged biocides such as QACs (Bruinsma et al. 2006). It is
likely that bacterial resistance emerges from a combination of mechanisms (Braoudaki
and Hilton 2005, Tattawasart et al. 2000a, Tattawasart et al. 2000b), even though single
specific mechanisms are often investigated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลไกการหารือหลายต้านทานแบคทีเรีย biocides ได้รับการอธิบาย;
บางส่วนมีการจดทะเบียนแบคทีเรียอื่น ๆ กับประชากรของเชื้อแบคทีเรีย นอกจากนี้บางส่วน
ของกลไกการปะทะรอบอยู่ที่แท้จริง (หรือธรรมชาติ) เพื่อมีชีวิตขนาดเล็กในขณะที่คนอื่น ๆ
ได้รับการได้มาจากการกลายพันธุ์ที่ถูกบังคับหรือผ่านการซื้อกิจการของโทรศัพท์มือถือ
องค์ประกอบทางพันธุกรรม (พูล 2002a) กลไกธรรมชาติสามารถปรึกษาระดับสูงของแบคทีเรีย
ต้านทานต่อ biocides ในกรณีนี้ unsusceptibility คำที่ใช้ (ดูความหมาย;
ส่วน 3.1.1.1).
ส่วนใหญ่อธิบายกลไกการต้านทานที่แท้จริงคือการเปลี่ยนแปลงในการซึมผ่านของ
ซองมือถือยังเรียกว่า "อุปสรรคการซึมผ่าน" นี้ไม่ได้พบเฉพาะในสปอร์
(Cloete 2003, รัสเซลปี 1990 รัสเซล et al. 1997) แต่ยังอยู่ในพืชแบคทีเรียเช่น
เชื้อมัยโคแบคทีเรียและขอบเขตในแบคทีเรียแกรมลบบาง อุปสรรคการซึมผ่าน
จำกัด จำนวนของแมลงที่เข้าสู่เซลล์จึงลดไบโอไซด์ที่มีประสิทธิภาพ
เข้มข้น (Champlin et al. 2005 Denyer และ Maillard 2002 แลมเบิร์ 2002) ใน
เชื้อมัยโคแบคทีเรียการปรากฏตัวของบัญชีชั้น mycoylacylarabinogalactan สำหรับ
ดันเพื่อให้ยาต้านจุลชีพหลายคน (แลมเบิร์ปี 2002 แมคนีลและเบรนแนนปี 1991 รัสเซล
ปี 1996 รัสเซล et al. 1997) นอกจากนี้การมีและองค์ประกอบของ
arabinogalactan / เซลล์ arabinomannan ผนังยังมีบทบาทในการลดความมีประสิทธิภาพ
ความเข้มข้นของไบโอไซด์ที่สามารถเจาะภายในเชื้อมัยโคแบคทีเรีย (Broadley et al. 1995
Hawkey 2004 Manzoor et al. 1999 วอลช์, et al 2001).
บทบาทของ lipopolysaccharides (LPS) เป็นอุปสรรคในการซึมผ่านของแกรมลบ
แบคทีเรียที่ได้รับการรับรองอย่างดี (ยส์ et al. 1998 Denyer และ Maillard 2002 การทุจริต
et al. 2003 McDonnell และรัสเซล 1999 Munton และรัสเซล 1970 เคร่ง 2004) มี
นอกจากนี้ยังมีจำนวนรายงานประสิทธิภาพของไบโอไซด์ลดลงต่อไปนี้ในการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ
ส่วนประกอบของเยื่อหุ้มชั้นนอก ultrastructure (Braoudaki และฮิลตัน 2005
Tattawasart et al. 2000a, Tattawasart et al. 2000b) รวมทั้งโปรตีน (Brözelและ Cloete
ปี 1994 และคานธี al. 1993 Winder et al. 2000) องค์ประกอบของกรดไขมัน (Guérin-Méchin et
al. 1999 Guérin-Méchin et al. 2000 โจนส์ et al. 1989 Méchin et al. 1999) และ
ฟอสโฟ (Boeris et al, 2007) จะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าในดังกล่าวข้างต้น
ตัวอย่างการสัมผัสกับ biocides ตามมาจากการเปลี่ยนแปลงใน ultrastructure ที่เกี่ยวข้องกับ
การลดลงของความอ่อนแอ biocidal ปกติจะอยู่ที่ความเข้มข้นต่ำ (ต่ำกว่าค่า MIC).
สถานที่ให้บริการดูแลของเซลล์ผิวยังเล่น บทบาทในการต่อต้านแบคทีเรีย
กลไกในการ biocides ประจุบวกเช่น QACs (Bruinsma et al. 2006) มันเป็น
โอกาสที่ต้านทานแบคทีเรียโผล่ออกมาจากการรวมกันของกลไก (Braoudaki
และฮิลตัน 2005 Tattawasart et al. 2000a, Tattawasart et al. 2000b) แม้ว่าเดียว
กลไกเฉพาะที่ตรวจสอบมักจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายกลไกที่แบคทีเรียต้านทานพร้อม biocides ได้รับการอธิบาย ;
บางอย่างที่แท้จริงกับแบคทีเรียอื่น ๆประชากรแบคทีเรีย นอกจากนี้ บาง
ของความต้านทานของกลไกที่แท้จริง ( หรือธรรมชาติ ) สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กขณะที่คนอื่น
ได้มาผ่านบังคับการกลายพันธุ์ หรือผ่านการซื้อองค์ประกอบทางพันธุกรรมมือถือ
( พูล 2002a )กลไกการต้านทานแบคทีเรียตามธรรมชาติสามารถพระราชทาน
ระดับสูงเพื่อ biocides . ในกรณีนี้คำว่า unsusceptibility ใช้ ( ดูคำนิยาม ;

ส่วน 3.1.1.1 ) ส่วนใหญ่อธิบายกลไกการเปลี่ยนแปลงภายในการต้านทานการซึมผ่านของ
มือถือซอง , ยังเรียกว่า " ผ่านด่าน " นี้ไม่เพียง แต่พบในสปอร์
( โคลอิต , 2003 , รัสเซล 1990 Russell et al . 1997 )แต่ในพืช เช่น แบคทีเรีย
มัยโคแบคทีเรียและมีขอบเขตในแบคทีเรียแกรมลบ การซึมผ่านอุปสรรค
จำกัด ปริมาณของไบโอไซด์ที่เข้าสู่เซลล์ ดังนั้นการลดความเข้มข้น biocide
มีประสิทธิภาพ ( แชมปลิน et al . 2002 และ 2005 เดนเยอร์อย่าง Lambert 2002 ) ใน
ไมโคสถานะของบัญชี
mycoylacylarabinogalactan ชั้นimpermeability หลาย ยาต้านจุลชีพ ( Lambert 2002 และแมคนีลเบรนแนน 1991 รัสเซล
1996 Russell et al . 1997 ) นอกจากนี้ ตนและองค์ประกอบของ
Arabinogalactan / arabinomannan ผนังเซลล์ยังมีบทบาทในการลดผล
ความเข้มข้น biocide ที่สามารถเจาะในไมโค ( บรอดลีย์ et al . 1995
ฮ็อกคีย์ 2004 manzoor et al . 1999 วอลช์ et al .
2001 )บทบาทของ lipopolysaccharides ( หล่อลื่น ) การซึมผ่านอุปสรรคในแบคทีเรียกรัมลบ
ได้รับเอกสารอย่างดี ( Ayres et al . 1998 และ 2002 เดนเยอร์อย่างการทุจริต
et al . 2003 , เอฟ และ รัสเซล ปี 1999 และก็ munton รัสเซล 1970 , 2004 ) มี
ยังได้รับหมายเลขของรายงานของการลดประสิทธิภาพการเปลี่ยนแปลงอื่น
biocide ดังต่อไปนี้